Vier bangelijke meiden...

Zo verschillend....

Zo geliefd. ...

Mijn jongste is toevallig ook de jongste van de hoop....

Niet meteen de meest bevoorrechte positie....

"Tuurlijk wel", hoor ik u denken, "de jongste mag veel meer , wordt meer verwend."

"De oudste effende reeds het pad."

Zelf jongste zijnde ,ontken ik dat met klem....

Je blijft voor eeuwig en drie dagen: de kleine meid, het kakkenestje....

Heel vaak voel je je in de schaduw staan van de oudste....

Je moet net iets harder knokken om voor "vol" te worden aanzien...

Dus : niks "bevoorrechte positie"!

Vraag het haar desnoods zelf, ze zal het beamen. ...

Vroeger werd zij door grote zus,vaak "uitgestuurd" om "iets te vragen" waarvan het antwoord heel veel kans had op een "njet"...

Ik smelt nog wanneer ik er aan denk. ..

In de gang hoorde ik hen dan konkelfoezen....waarna ,even later ,de jongste in het deuropening verscheen : "Moeke, mogen we......?"

Na een "njet" van mijnentwege....keerde ze terug naar de zus en hoorde ik haar zeggen : "'t Mag niet , Nele"

Waarna ik een lach moest onderdrukken 😊

Elke ochtend schonk zij mij haar liefste glimlach....

Tijdens haar puber jaren  iets minder....😛

Haar laatste "studentenjaren" bracht ze door in Gent waar ze, zoals zo velen voor haar, is blijven plakken.....

Ze vond er de liefde....

Samen wonen ze in een hele rustige buurt, vlakbij de Leie en de Blaarmeersen. 

Daar timmert ook zij aan haar toekomst....

Ze zoekt en probeert uit....

Net als haar zus, mis ik ook haar...

Had ik ze ook liever wat dichter in mijn buurt gehad....

Maar het is goed zoals het is....

Een beetje afstand is vaak niet slecht....

En een regelmatig foontje of berichtje maken heel veel goed...

Ik zie je graag, mijn jongste Mie!