Het zat er aan te komen... Ik schrok er geeneens van...
Ik kan ze zelfs een beetje begrijpen: die Britten.... Misschien had ik wel hetzelfde gedaan,mocht ik niet verder hebben gekeken dan mijn neus lang is....
De Britten zijn boos .... Boos op Europa...
Net zoals zoveel andere mensen uit andere lidstaten....
Net zoals ik....
Het "Verenigd" Europa.....
Laat dat nu net zijn wat er hapert....
Er is helemaal geen sprake van een "Verenigd Europa"....
Het is eerder een: "Ieder voor zich" Europa....
Met enkele "groten" der aarde die proberen de touwtjes in handen te houden....
Steeds met het vingertje omhoog....
Steeds maar moeten.....
En dat zit vele mensen hoog....en terecht , denk ik dan zo....
Maar om nu ineens radicaal te kiezen voor een exit.....
Of dàt een verstandige beslissing is.....
De toekomst zal het leren....
Maar voorlopig zou ik toch niet in hun schoenen willen staan....
Deze ochtend ,voor de tweede dag op rij,om zeven uur uit "mijnen tram", geeuw.
Vandaag de allerlaatste etappe : Duitsland, Nederland, België, Oost-Vlaanderen tot in ons kleine dorp met het "beroemde bos".
Aangenaam rijden is het absoluut niet want alweer valt de regen met bakken uit de lucht.
Céline Dion, verkrachtte zonet:Power of Love...
De echtgenoot is fan, ik iets minder...
Tijd om mij een beetje te amuseren met het schrijven van een stukje...
Het eerste deel van deze rit bracht ik door in Morpheus' armen, jawel, het is sterker dan mezelf ...
Rugleuning een beetje achteruit, knus onder een fleece dekentje...
Laat de regen maar stromen...
Maar nu ben ik, sinds de eerste plasstop, alweer alive and kicking...
Nog 278 km lees ik hier net...
Half 12 is het ondertussen...
Met een beetje geluk, zijn we voor vijf uur thuis...
Op de radio klikt Samba Patti van Santana....
Zal altijd heel speciaal blijven voor mij...
Ik luister en mijmer...
Plots brult Meat Loaf : dat ik de woorden uit zijn mond neem 😁
Misschien tijd om mijn boek boven te halen en nog een beetje verder te lezen in "Ik zie, ik zie", van Karen
Sander.
Maar eerst een pistoletje...en dan kunnen we er weer tegen 😊
Deze morgen leek het alweer een zonnige dag te worden.... Dus werd er een fietstocht gepland....
De fietszakken werden gevuld met : lunchpakket, verrekijker, vogelgids,fototoestel, regenjasje, truitje....
We smeerden kwistig zonnecrème....
Tot plots.....Oei, toch wel een serieus grijze wolk... Werd het ineens ook niet wat frisser....???? Waar is de zon gebleven....
Toch maar met de wagen dan.....?????
Het humeur van de echtgenoot zakt een graadje of twee....
Lunchpakket en aanverwanten werden overgeheveld van de fietszakken naar de auto , de fietsen opnieuw vastgelegd ....
Eindelijk vertrekkensklaar
Het "bewegende zandduin" zal voor een andere keer zijn....
Wij rijden naar Bulbjerg, zo'n 150 km lager. We zijn maar net vertrokken of de eerste miezer valt uit de lucht...
Hebben we toch de juiste beslissing genomen...
De rit verloopt zonder hindernissen.
Na wat zoekwerk en een plas-en lunchstop ,bereiken we onze bestemming....
Ondertussen regent het niet meer zodat we kunnen genieten van een indrukwekkend uitzicht op een glooiend landschap en de Noordzee...
Maar we moeten naar beneden, naar het strand....daar zouden zich kliffen bevinden waar een bijzondere meeuwenkolonie broedt: de drieteenmeeuw....
De afdaling is meer dan de moeite waard...
Voor ons: de Noordzee met een zelden geziene onstuimigheid. Rechts van ons: de kliffen met broedende meeuwen!
Ik kan mijn pret niet op wanneer ik de jongen ontwaar....
En al helemaal niet meer wanneer ik mij laat verrassen door een reuzengolf....
Het water gutst in mijn wandelbottines....
Typisch ik...
Ik kom niet bij...
De echtgenoot haalt zijn telelens boven en schiet plaatjes naar hartenlust.
In een bunker treffen we nog een zwaluwnest aan met zes jongen....zalig!
De terugweg verloopt eveneens van een leien dakje....
Ik schrijf mijn stukje en bedenk wat een mooie vakantie we al hebben gehad.
Er is alleen dit grote mysterie....
Tijdens onze fietstocht van gisteren, kruiste plotsklaps een, naar wij eerst dachten, vosje ons pad.... Maar bij nader inzien , dan toch een wel een heel bijzonder exemplaar : het was niet rossig, maar donker, het had geen mooie pluimstaart én....het liep op wel erg hoge poten, voor een vos althans.... Zou het dan toch een wolfje geweest zijn?????
't Was misschien gewoon een hond, hoor ik u al denken...maar dat was het héél zeker niet....
't Was een bijzonder beest, zoveel is zeker.....
Spannend toch.........al had ik het liever toch met zekerheid geweten....
Na al die nattigheid van gisteren, vandaag opnieuw een zonnige dag...
Tijd voor een daguitstap...mét de fiets, uiteraard...
We fietsen richting Skagen op zoek naar een natuurfenomeen dat zich afspeelt in Grenen, het meest noordelijke punt van Denemarken...
En het moet gezegd: het is waarlijk de moeite waard....
Op dat uiterste punt, "botsen" twee "zeeën" letterlijk tegen elkaar: Kattegat en Skaggerak...
Je kan die plaats alleen bereiken, via een 3km lange wandeling , op een "landtong", zoals dat heet...
Dus worden de fietsen vastgelegd...en gaan we op pad met naast ons het Kattegat.
In een ver en vaag verleden nog moeten aanduiden op een "blinde kaart"...(maar dat geheel ter zijde)...
Na een flinke wandeling zijn we getuige van een bijzonder schouwspel.
De wandelschoenen worden uitgespeeld en even later sta ik met mijn rechtervoet in het Skaggerak en met mijn linker in het Kattegat.
Je moet het zelf zien om het te kunnen snappen....en ik geniet met volle teugen!
Nadien bestijgen we opnieuw ons stalen ros, dat gelukkig is uitgerust met een flinke batterij.
Zonder zou ik het hier niet rooien...met windkracht vier en al die "bergopjes", geen overbodige luxe .... Alleszins niet voor mij...
Weer op de camping begin in haast onmiddellijk aan mijn stukje.
Ik installeer mij buiten.
Het is 18:20 en de zon schijnt nog volop!
Vandaag zal ze bovendien "overuren" draaien.
21 juni, weet u wel , de zonnewende, oftewel de kortste nacht en de langste dag.
Hier in het noorden is het nog net iets specialer dan thuis...
Vandaag gaat de zon pas onder om 23:20 - tot die tijd blijft het gewoon klaar - om rond vier uur alweer het beste van zichzelf te geven.
Daar duimen we alleszins voor.
Klaar is het sowieso.
Dat was in het begin wel wennen. Onze allereerste nacht waren we om vier uur gewoon klaar wakker.
Heel gek was dat...
Tijd om af te sluiten en "mijn" werkzaamheden aan te vatten en straks....dan zit ik gewoon weer buiten in de zon.
Eerlijk...het kan mij momenteel niet meer bekoren...
Pas op, ik vind België an sich,best wel een mooi land...
Er is de zee, de Ardennen...
De pracht van de Kempen...
Maar om nu te zeggen: "Ik woon er graag, ik ben fier dat ik een Belg ben...."
Dàt voel ik al een poosje niet meer. (ik heb me trouwens altijd meer Vlaming dan Belg gevoeld....maar dit geheel ter zijde)
Nu laat zelfs het hele "Rode Duivels-feest", mij Siberisch koud...
Dat is ooit anders geweest.
Met het W.K. keek ik nog ,"tri colori gewijs " naar hun matchen...
Maar nu....ik voel niet de minste verbondenheid...
Zelfs niet de minste "goesting" om naar mijn "heimat" terug te keren...
Er is de constante terreurdreiging, het racisme dat welig tiert ,om nog te zwijgen over al die boze mensen, die malcontenten, die van staken hun hobby hebben gemaakt...
De files, de drukte op de wegen, al die belerende vingertjes de hele tijd...
Mensen die niet meer de moeite nemen om elkaar te groeten....
"Dat ik dan misschien beter kan emigreren", hoor ik u denken...
O, soms speel ik wel met die gedachte, om dan tot de vaststelling te komen dat het overal wel iets is en....
Ik heb nog hoop...
Hoop dat het gezond verstand ooit zal zegevieren....
Maar tot die tijd wil ik vooral genieten van al onze vakanties in het buitenland...
Eventjes alles loslaten...en misschien , heel misschien, kan ik ooit weer zingen: "België,België, 't schoonste land op de wereldbol...België,België, ik hou van jou want je maakt me dol..."
Vandaag een zonovergoten zomerse dag!
In de voormiddag bezoeken we dus het vogelreservaat: Tipperne.
Het gebied baadt in een oase van rust en stilte.
Vanop de uitkijktoren genieten we van de prachtige omgeving.
Qua vogels valt er niets bijzonders waar te nemen.
We zien enkel: zwanen, meeuwen en reigers.
Buiten het reservaat , daarentegen, valt weer één en ander te beleven. Op een poeltje,zie ik voor het eerst in mijn leven een wintertaling.
Prachtig eendje is dat.
Opeens zien we een koppeltje kieviten twee buizerds aanvallen en wegjagen.
Als nadien een bruine kiekendief "hun" luchtruim onveilig maakt, volgt hetzelfde scenario.
Even later ontwaren we het "onderwerp" van al die inzet: een allersnoezigst kievitsjong 😍.
Wie niet zo snoezig zijn, zijn alweer "steekbeesten" in alle maten en soorten
En alweer hebben ze het op de echtgenoot gemunt...
Resultaat: Vier nieuwe beten.
Het bizarre is dat ik er hoegenaamd geen last van heb.
Zou het bloed van de echtgenoot dan toch zoeter smaken dan het mijne????
Op de camping wordt de insektenzalf opnieuw bovengehaald....
Na de middag is het tijd voor een fietstocht.
Ditmaal volgen we de oevers van de fjord.
Een grauwe gors zingt de longen uit zijn lijf!
Een kudde schapen rust op de weilanden naast het water...
Ook een "wild" paard kruist "letterlijk" ons pad...
Op de fjord wordt vlijtig "wind gesurfd" 😊 en "para gesaled"...
Hoe langer ik hier vertoef, hoe fijner ik het hier vind.
Het is hier zo heerlijk rustig én er is ruimte zat om te ademen.
Wat mij ook opvalt is de netheid.
Alles wordt mooi onderhouden.
Zélfs de openbare toiletten, en dat zijn er nogal wat, zijn schoon.
Overal is toiletpapier aanwezig, zelfs de zeephoudertjes zijn gevuld.
Wat een verschil met, ik zeg zo maar wat, Frankrijk...😁
Vandaag maakten we een uitstap naar Thorsminde, meer bepaald naar een natuurreservaat aan de Nissum fjord .
Onderweg werd enkele malen halt gehouden om een wandelingetje te maken , een dorpje te bezoeken én om onze boterhammetjes te verorberen.😊
Op de fjord werd aan kite surfen gedaan. De moeite om te bekijken maar zelf toch maar liever niet, dankjevriendelijk.....
In het haventje lagen enkele visserssloepen aangemeerd.
Een zwanenfamilie, ma, pa en zes kleintjes, peddelden rustig voorbij.
We spotten ook nog enkele kleine zangvogeltjes: kneus, geelgorzen en een rietzangertje....
Zij zorgden voor de muzikale ondersteuning 😊
De echtgenoot voor prachtige foto's 😊
Weer "thuis" , konden we opnieuw buiten "avondmalen"....daar was het gisteren een beetje te fris en vooral te nat voor...
En nu zit ik dus nog steeds buiten en schrijf mijn stukje...
Het zonnetje schijnt, de vogeltjes zingen en meer moet dat voorlopig niet zijn 😊
Wat hebben we geleerd vandaag?
- ga niet fietsen zonder je in te smeren met muggenmelk
- geloof het weerbericht niet
- af en toe een donkergrijze wolk betekent niet per definitie dat het gaat regenen
- 17 C (voorspelling) voelt aan als minstens 22 C
Op de camping hebben we onze draai ondertussen volledig gevonden.
Onze buren zijn Denen, dus op vlak van "communicatie", blijft het zeer beperkt...
Gisteren testte de echtgenoot zijn Deens....ik kwam niet meer bij...
Waarmee ik wil zeggen: onbegonnen werk om het zonder "verstuikte" tong gezegd te krijgen...
Gelukkig kent de bazin van de camping een mondje Engels...haar echtgenoot daarentegen...
Ik denk niet dat hij één woord Engels verstaat...
Dus het klopt écht wel: Denen spreken Deens...punt
Maar goed, we kregen de info die we vroegen en na een lekker ontbijtje en een verfrissende douche, verkenden we deze voormiddag de directe omgeving: de haven en de fjord.
Aan de haven vond een rommelmarkt plaats waar we eventjes rondkuierden.
Er werd opvallend veel Lego aangeboden...
In de namiddag maakten we een fietstocht, op zoek naar de zee...
Gewapend met verrekijker, vogelgids en fototoestel....
De vogeltjes waren talrijk aanwezig...
Waarnemingen:
Met stip op één: een RUIGPOOTBUIZERD!!!
Man, man, euforie alom (vooral bij mij dan), (voor de twijfelaars...de echtgenoot nam er een, prachtig gelukte, foto van), een visarend (jawel!), bonte kraaien (had ik ook nog nooit gezien).
Mijn amateurornithologisch hartje, maakte dolle sprongen vandaag!
Voir de rest nog heel veel blauwe reigers, witte kwikstaartjes,musjes, geelgorzen, scholekster,veel meeuwen uiteraard en tenslotte boeren-huis-en gierzwaluwen.
Aan zee trakteerden we onszelf op een ijsje...due calorieën fietsten we er nadien toch gewoon weer af... 😉
Zo meteen ga ik nog een beetje lezen als afsluiter van een, op alle vlakken, zonnige dag 😊
Het is gelukt! We zijn écht in Denemarken! Eindelijk, na jaren van enkel dromen...
Ondertussen is het half negen 's avonds en de hoogste tijd voor mijn verslagje van deze dag.
Dat loopt niet écht van een leien dakje... Er is Wifi.....meestal, soms, toch niet, haja, nu weer wel. Hopelijk krijg in mijn stukje gepost....
Maar goed,we gaan ons er zeker niet laten door opjagen want vandaag is de vakantie écht begonnen.
De caravan is geïnstalleerd, de luifel staat, de zon schijnt....en meer moet dat voorlopig niet zijn.
De tocht van uit Duitsland verliep vrij vlotjes, minder files dan gisteren....
Op heel veel autowegen worden werkzaamheden uitgevoerd, vandaar...we voelden ons meteen thuis
Toen we de Deense grens bereikten, kreeg ik warempel de kriebels , zo spannend vond ik dat...
Er waren grenscontroles maar wij mochten vrolijk door....
Na 13 uur rijden, weliswaar verdeeld over twee dagen, bereikten we de camping van Bork havn. Bork havn ligt in Midden-Jutland, aan...: een haven inderdaad en ook aan een fjord.
Morgen zullen we de omgeving verkennen... Nu is de pijp uit....
Ik ben Lieve
Ik ben een vrouw en woon in Buggenhout (België) en mijn beroep is juf op pensioen.
Ik ben geboren op 29/05/1959 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen, toneel, wandelen in de natuur, vogels observeren en SCHRIJVEN.
Ik ben gehuwd, heb twee kinderen en twee stiefkinderen, twee (stief)kleinkinderen , één kat en een vijver vol vissen :-)
, hi,hi, ik kom niet meer bij....
....al had ik het liever toch met zekerheid geweten.... "Sad"){kind=icon}
