De essentie van alle missionarissen ter wereld in gans de geschiedenis van de mensheid is dat ze je zeggen dat je moet kiezen tussen God en de duivel. Nee, je hebt niet de keuze. De duivel komt bij u en zegt: ik ben uw vriend. Nee, je hebt niet beslist, de duivel heeft in jouw plaats beslist. Er is ook niemand anders in de wereld die u daarop zal antwoorden: o ja, de duivel is ook bij mij gekomen, en ik heb hetzelfde voor. Dat is dus de essentie van alleen zijn. Je eigen wil is onbestaand omdat de duivel in jouw plaats beslist, en je leven is ook onbestaand natuurlijk. Dat is wat de missionarissen bedoelen als ze zeggen: als je niet voor God kiest zal de duivel met je handelen zoals het hem zint. Behalve dat je dat nooit gedaan hebt, niet voor God kiezen, de duivel heeft gewoon in jouw plaats beslist. Dus je bent sowieso alleen voor de eeuwigdurende eeuwigheid, in de verscheurende pijnen en de verscheurende hel, en niemand heeft je opgemerkt, absoluut niemand, de wereld waarin een soort van licht of iets begrijpbaars aanwezig was is een fantasie die nooit bestaan heeft, al lang voorbij is, er is nooit een teken of spoor van geweest. En je kan niemand haten, want een andere kant is er nooit, al de mensen die je zou willen haten zijn je vrienden. Je hebt toch geen keuze. Er zijn geen vijanden, je hebt alleen vrienden. Dat is wat het scheppingsverhaal ons leert aan het begin van het evangelie: Adam beet in de appel, en als gevolg daarvan werden de mensen in staat om goed en kwaad te kennen, in staat om goed te handelen en slecht te handelen, en in staat om vreugde te kennen en pijn. Het scheppingsverhaal is dus en sprookje dat jouw vrienden je verteld hebben om je het idee te geven dat je goed kan leren kennen, goed kan handelen, en vreugde kan leren kennen, terwijl dat er alleen kwaad is, je kan alleen slecht handelen, en je kan alleen pijn kennen. Het scheppingsverhaal is een leugen om je te proberen wijs te maken dat er twee kanten zijn, maar er zijn helemaal geen twee kanten, er is alleen jij, rond jou zijn er muren, en achter de muren kan je niemand bereiken, sowieso nooit. Vervolgens gebeuren er incidenten, toevallige aanvallen die er voor zorgen dat je leven voor eeuwig kapot gaat zonder dat je bemerkt bent geweest, een incident waarbij allerlei toevallige samenlopende evenementen er voor zorgen dat gans de wereld zich tegen jou verenigt, waar de dood op volgt, en is het niet de dood dan is het in ieder geval een probleem waar je in geen enkel geval aan kan ontkomen en dat je leven kapot maakt, en waarbij het de bedoeling van alle omstaanders is om voornamelijk drie dingen te doen: je domineren om hun frustratie op de stinkendste manier op jou af te werken, al de schuld in je schoenen te schuiven, en je belachelijker maken dan ooit in de geschiedenis iemand belachelijk gemaakt is geweest. Doorheen gans je leven word je in de situaties en contexten gedwongen die er onvermijdelijk voor zorgen dat je de persoon wordt die in gans de wereld het meest onder angst te lijden heeft gehad. Je wordt voortdurend aangevallen door de intrinsieke slechtheid en vijandigheid van de mensen om niet te kunnen opstaan, weg te kwijnen, hulpeloos te zijn in je zielige zwakheid, achter te blijven met je behoefte aan hulp, zonder de steun te vinden die je had kunnen beletten te vallen. Vraag er niet naar, bid niet om hulp, leg u neer bij uw lot in uw bed van angst, en vraag God niet wat er verder zal komen, want de onrust in je hart zal Hij nooit wegnemen. En over het feit dat je verontrust bent, denk niet dat er een mogelijkheid bestaat om dat op te lossen. En de problemen die op je weg liggen en waar je in geen enkel geval aan kan ontkomen, denk niet dat er een mogelijkheid bestaat om dat op te lossen.

Wat denk je, helpen of niet helpen? Nee, angst. Leg u neer in uw bed van angst en laat u verontrust zijn in uw hart. We helpen u niet.