Drugs verenigt het lichaam van druggebruikers. Je moet de nadruk leggen op het feit dat drugs het lichaam van druggebruikers verenigt, en niet hun geest. Sommige mensen zijn zelfs niet bewust van het feit dat drugs druggebruikers verenigt. Het is een soort ongeschreven overeenkomst van druggebruikers om wanneer ze drugs gebruiken te denken: Hé we zijn verenigd dankzij de drugs, maar de rest van de wereld weet dat niet. De rest van de wereld denkt altijd sowieso: Drugs is een slecht ding, vreselijk ding zelfs, het is onmogelijk dat drugs tot samenhorigheid kan leiden. Maar het leidt wel tot samenhorigheid, welke drugs maakt niet uit, ze leiden allemaal tot samenhorigheid. Ze leiden allemaal even snel tot samenhorigheid als het gebruik van alcohol je sociaal maakt. Natuurlijk is de samenhorigheid niet duurzaam, maar dat is een andere zaak. Als mensen die fout niet maken, denken dat drugs de druggebruikers die drugs gebruiken niet verenigt, maken ze die andere fout, namelijk denken dat het hun geest verenigt. Het is hun geest niet die verenigd is, het is hun lichaam. Ja, als het lichaam verenigd is, mag je verwachten dat de geest ook verenigd is, maar dat zijn veronderstellingen die heel vaak niet accuraat zijn. Het is het verschil tussen de oorzaak en het gevolg. In het lichaam zie je de oorzaak, in de geest zie je het gevolg. Als je een correcter beeld wil zien moet je naar de oorzaak kijken, niet naar het gevolg. Inderdaad, het effect zelf van het middel in het lichaam, biologisch, fysiologisch, neurologisch, seksuologisch, noem maar op, van mensen die drugs samen gebruiken, is gemeenschappelijk. Ook van rokers.