Voor de persoon die het schandelijkst is is er geen rechtszaak, geen oordeel, rechter of God. Anderzijds voor bepaalde mensen bestaat het woord rechtszaak of oordeel niet, want ze zijn onschendbaar, en denken dat ze zelf God zijn. Well, guess what, God doesn't play. Hoe vaak was ik bekakt in uw ogen? Hoe vaak? Hoe vaak? Hoe vaak? Het heeft geen zin om ergens te beginnen, want de lijst is eindeloos. Haha haha. Ge wrijft in uw handen en ge denkt: Haha haha mijn macht gebruiken, hem bang maken. Waarom kunnen er hem geen slechte dingen overkomen? Ik zeg niet dat het zo is, nu, ik zeg dat het altijd zo geweest is. Ik kan toch niet over u oordelen op het moment zelf dat je handelingen verricht, ik moet er over nadenken, over wat je doet, lang nadenken, daarom kan ik pas achteraf conclusies trekken. Maar de conclusie is duidelijk: je hebt mij altijd weggedrongen, om te verhinderen dat ik op mijn rechten zou kunnen aanspraak maken. Je hebt mij altijd veroordeeld, en ik heb geen bewustzijn van schuld. Correctie: Onder bewust onder bewust... enzovoort, heb ik bewustzijn van schuld. Als de situatie omkeert en God u veroordeelt, zal je dan geen bewustzijn van schuld hebben? Ik denk wel dat je bewustzijn van schuld gaat hebben. Je blijft die nagel in mijn doodskist slaan, het bewustzijn van schuld. Je hebt er misschien nog nooit bij stil gestaan dat het niet jouw recht is om nagels in mijn doodskist te slaan. Misschien ben je op die manier zelf verantwoordelijk geworden voor je eigen doodvonnis.