Bij gebrek aan tijd (vandaag is het immers heel de dag "Zingen tot morgenvroeg") zet ik hier maar snel een gebdje neer dat ik van onze onvolprezen schatbewaarster Lieve doorgestuurd kreeg:
Lieve God,
Je hebt mijn lievelingszanger Michael Jackson, mijn lievelingsacteur Patrick Swayze en mijn lievelingsactrice Farah Fawcet ontnomen. Nu heeft U zelfs mijn allerliefste Nonkel Bob ontnomen.
Mag ik U eraan herinneren dat Didier Reynders mijn lievelingspoliticus is? Dank U Wel
In de Nederlandse letteren hebben we lang geleden al voor de eerste keer te maken gehad met een onmiskenbaar pedofiele priester. Zijn naam is Guido Gezelle (1830-1899), een Vlaming, en hij is een van de grootste dichters van de negentiende eeuw. Als taal- en dichtkunstvernieuwer is hij van zeer groot belang en zijn liefdesgedichten voor jongens - meestal pubers - zijn wonderlijk mooi. Vooral zijn verzen voor een van zijn leerlingen, Eugen van Oye (1840-1926) zijn werkelijk schitterend, zoals bijvoorbeeld het in Vlaanderen nog steeds beroemde Dien avond en die rooze. Helaas liep het met Van Oye minder mooi af: hij pleegde in de Eerste Wereldoorlog verraad, liep achter de Duitsers aan en werd na de oorlog van al zijn functies beroofd. Het was toen allang geen mooie jongen meer, maar een oude, bebaarde man.
'k Heb menig uur bij u gesleten en genoten, en nooit en heeft een uur met u me een enklen stond verdroten. 'k Heb menig menig blom voor u gelezen en geschonken, en, lijk een bie, met u, met u, er honing uit gedronken; maar nooit een uur zo lief met u, zo lang zij duren koste, maar nooit een uur zo droef om u, wanneer ik scheiden moste, als het uur wanneer ik dicht bij u, dien avond, neergezeten, u spreken hoorde en sprak tot u wat onze zielen weten. Noch nooit een blom zo schoon, van u gezocht, geplukt, gelezen, als die dien avond blonk op u, en mocht de mijne wezen ! Ofschoon, zo wel voor mij als u, -wie zal dit kwaad genezen ?- een uur bij mij, een uur bij u, niet lang een uur mag wezen; ofschoon voor mij, ofschoon voor u, zo lief en uitgelezen, die roze, al was 't een roos van u, niet lang een roos mocht wezen, toch lang bewaart, dit zeg ik u, 't en ware ik 't al verloze, mijn hert drie dierbre beelden: U, DIEN AVOND EN DIE ROZE !
Mocht je niet weten waarop je je radio kan afstemmen de volgende week dan is er dit:
Mei is traditioneel de maand van de Internationale Muziekwedstrijd Koningin Elisabeth van België, dit jaar voor piano. De halve finale start op maandag 10 mei, maar op Klara beginnen ze al iets vroeger om u tijdig in de juiste stemming te brengen. Vanaf maandag 3 mei is in De Ambassadeurs elke dag iemand te gast die een bijzondere band heeft met deze wedstrijd en er speciale herinneringen aan heeft. De Ambassadeurs duurt een uur langer en krijgt voor de gelegenheid de titel De Ambassadeurs van het Concours. Café Zimmermann begint daardoor een uurtje later, maar gaat door tot 17 u.
Arie Van Lysebeth, voorzitter van de jury van de Koningin Elisabethwedstrijd, is een waardige eerste gast in De Ambassadeurs van het Concours waarin deze week verder ook Georges Octors, Werner Van Mechelen, Jenny Spanoghe en Luc Van Gool verwacht worden.
Meestal als ik terugga naar feiten uit de geschiedenis heeft het wel iets met muziek te maken. Vandaag is het iets anders: een herinnering aan een film uit mijn jeugd. Op 28 april 1789, het jaar van de Franse revolutie, brak er
muiterij op de Bounty
uit. In december 1787 was de Bounty uit Engeland vertrokken om broodvruchtplanten op te halen op Tahiti en die naar de Caraïben te brengen om daar te dienen als goedkoop voedsel voor de slaven. Wat de oorzaak van de muiterij is geweest is niet zo duidelijk (in de film was het natuurlijk anders : de slechte kapitein tegen de goede luitenant). Sommigen zeggen dat het ging tegen de wreedheid van kapitein Bligh, alhoewel het scheepslogboek aantoont dat er op de Bounty eigenlijk minder gegeseld werd dan op de doorsnee Engelse boot. Als er dan toch een strenge straf was op de Bounty, dan was die voor mannen die gedeserteerd waren om bij de Tahitiaanse vrouwtjes te blijven. Wat er ook van zij, tijdens de muiterij zetten Christian Fletcher en 25 van zijn aanhangers de kapiteit en de andere officieren over boord en verdwenen voor de komende 18 jaar
Mijn oude Latijnse opvoeding zegt mij dat het woord assistent betekent: "hij/zij die bijstaat". In sommige koren en orkesten wordt de rol van assistent-dirigenten flink ondergewaardeerd, zeker als een dirigent zich permitteert van regelmatig afwezig te zijn op een repetitie (wat eigenlijk niet zou mogen). Dan komt de assistent(e) op de proppen, vaak tot grote verrassing van de leden. Misschien doen zij er een beetje lacherig over, of valt de inzet terug op misschien 80 % of minder. Het wordt dan ook dikwijls duidelijk dat de assistent geen kans gehad heeft om in de diepte door te spreken waar de dirigent met zijn interpretatie (of nog erger: met zijn programma) naar toe wil. Echt leuk werken is dat niet. Impliciet heb ik al de voorwaarden aangegeven waaraan een goede organisatie moet voldoen om een gewaardeerde en volwaardige assistent in te schakelen. Doet ze dat niet, dan minacht ze én de invaller én de koorleden. Met de mond alleen iets belijden is oude-wijvenpraat.
Nog eventjes terugkomen op de Koningin Elisabethwedstrijd.
Stephanie De Proot en John Gevaert studeerden allebei af aan het conservatorium van Antwerpen in de klas van Levente Kende.
Stephanie is een 22-jarige Gentse. Zij begon met piano toen ze zes jaar oud was. die zich nu vervolmaakt aan de Parijse Ecole Normale Alfred Cortot en in de kapel Koningin Elisabeth bij Abdel Rahman El Bacha. Zoals bij vele kandidaten is de Koningin Elisabethwedstrijd niet het eerste concours waar zij aan deelneemt. Als jongedame won ze eerste prijzen op Jong-Tenuto, Cantabile, Dexia Zij trad met groot succes al op in Nederland, Frankrijk, Spanje en Portugal.
John Gevaert is de jongste broer van zijn beroemde zus Kim. Na het conservatorium in Antwerpen ging hij naar Amsterdam om zich verder te vervolmaken bij Jan Wijn. Ook hij was laureaat van de Cantabile-wedstrijd. In 2008 trad hij op in Bayreuther Festspiele.Hij is ondertussen al pianoleraar aan de muziekacademies van Tervuren en Meise.
De echte muziekliefhebbers moet ik vast niet vertellen dat van 3 mei tot 29 mei het weer Koningin Elisabethwedstrijd is, dit jaar voor piano. Zoals terecht gezegd wordt op hun website, is deze wedstrijd het belangrijkste kunstevenement van het jaar in Brussel. , metzijn spanning, zijn coulissen, zijn vuur, zijn verrassingen. Voor de eerste schifting zijn er 83 kandidaten: 43 mannen, 40 vrouwen, die 21 nationaliteiten hebben. Korea met 21 deelnemers en Rusland met 16 kandidaten zijn het talrijkst vertegenwoordigd. Belgie is goed voor 3 pianisten die meedoen: Nicolas Franco, John Gevaert en Stephanie Proot.
Ook nu zijn er weer nieuwigheden in het concours. Voor de halve finale stellen de kandidaten twee programma's voor een volledig recital voor, waarvan de jury er één uitkiest, dat ze helemaal moeten uitvoeren. Daarnaast is er een opgelegd Mozartconcerto.
Ik ben deze morgen naar Nederbrakel gereden waar de Zusters van Maria vandaag en morgen de hele inboedel van hun klooster uitverkopen. Het klooster wordt binnenkort gesloopt omdat het te groot geworden is voor de negen zusters die er nog verblijven. Met het hele zaakje kwamen er natuurlijk de onvermijdelijke serviezen, werktuigen, kasten, bedden e.d.m. in het rommelmarktcircuit terecht, maar ook allerlei religiosa, van wijwatervatjes tot heiligenbeelden, kitscherige prenten en paternosters. Waar ik voor ging was natuurlijk het gedeelte boeken en kerkboeken. Ingetoomd als ik was door mijn vrouw voor het vertrek, ben ik dus nog heel rustig gebleven. Toch kon ik mij niet inhouden als ik een 'Instructie over het biechten van kloosterzusters' zag liggen, of een flinterdun boekje over "préparation à la mort". En een paar meditatieboeken konden er ook nog bij een exemplaar van 72 chants religieux. Ik vraag me toch af wat er diep in het hart van de aanwezige zusters allemaal omgaat, zusters die uit een periode komen waarin het triomfalisme van de Kerk nog hoogtij vierde. Te zien aan wat zij te koop aanbieden, waren zij de heel nederige dienaressen van de Heer, niet gehinderd door veel goede smaak. Het heimwee zal er echter wel niet minder om geworden zijn.
Om priester te kunnen worden in een rooms-katholieke kerk is het celibaat verplicht, net als voor mensen die intreden in een kloosterorde. De leidende gedachte is, dat iemand die zich niet aan een ander bindt, zich beter kan wijden aan God en de mensen.
In de pauselijke brief Pastores dabo vobis (Ik zal u herders geven) schrijft paus Johannes Paulus II dat priesters geen vrouw hebben, maar wel een echtgenote: de Kerk, de bruid van Christus. In die zin kan een priester de Kerk liefhebben zoals Christus de kerk liefheeft, analoog aan een huwelijk waarin man en vrouw een echtelijke relatie hebben.
Nadelen
Een nadeel van het celibaat kan zijn, dat eenzaamheid voorkomt. Zeker als een priester niet uit een grote(re) familie komt, kan tijdens feestdagen en vakanties het gevoel van een eenzaam beroep opkomen. Een ander nadeel is, dat partners elkaar kunnen steunen, adviseren, corrigeren en stimuleren. Celibatair levende priesters moeten het zonder zon levenspartner stellen. Het komt voor dat dit voor gewijde priesters een te grote opgave is, en het werk als priester neerleggen.
Voor- en tegenstanders
Om uiteenlopende redenen is het celibaat een onderwerp van discussie. Bijvoorbeeld:
Theologen voeren aan, dat het celibaat niet werd vereist van de apostelen. Petrus had een vrouw ten tijde van Jezus Jezus genas Petrus vrouw van hoge koorts (Mt. 8,14). Anderen geven aan dat apostelen vrijwillig hun vrouw achterlieten en dus kozen voor het celibaat.
Tegenstanders zeggen dat het tegenhouden van de natuurlijke seksuele impuls onrealistisch en schadelijk is voor een gezond seksleven. Anderen vinden dat seksuele onthouding een gave en genade is van de God die Liefde is.
Tegenstanders van het celibaat geven aan, dat de recente seksschandalen waar priesters bij betrokken zijn, het gevolg zijn van de verplichte seksuele onthouders. Voorstanders brengen daar tegenin, dat het een breuk is met de discipline en niet het resultaat van het celibaat, met name omdat het om een klein percentage geestelijken gaat.
Voorstanders vinden, dat het celibaat het morele gezag versterkt, omdat priester zichzelf wegcijferen voor Christus en zo Hem navolgen. Tegenstanders vinden dat het morele gezag juist verzwakt: een priester kan onvoldoende pastorale zorg geven. Geen sex en toch seksueel misbruik?
Een ongehuwde priester mag geen sex hebben. De katholieke geloofsleer gaat er vanuit dat sex buiten het huwelijk not done is. Toch komen de laatste tijd relatief veel berichten naar buiten van seksueel misbruik in de kerk: priesters die hun handjes niet kunnen thuishouden van kinderen bijvoorbeeld. Zonder enige twijfel zijn dit excessen die geen plaats verdienen in een kerksamenleving. Het is weerzinwekkend, schaamteloos en niet goed te praten.
Het aantal priesters dat van kindermisbruik wordt beschuldigd is zon 2 tot 3 procent van alle priesters. Recent komt het vaak in het nieuws, met name in de V.S. De meeste gevallen van kindermisbruik vindt plaats in een gezin, in 75% van de gevallen door een van de ouders, meestal de man. In Nederland behandelt het Openbaar Ministerie tussen de 2.050 en 2.350 zaken per jaar. Bijna 40% van alle vrouwen heeft voor hun 16e jaar een of meerdere negatieve ervaringen met
seksueel misbruik. Daarmee is seksueel misbruik is algemeen maatschappelijk probleem, dat geen onderscheid maakt in geloof, ras of leeftijd.
Elk geval van pedofilie of seksueel misbruik in de kerk is er één te veel. Daarom is het aan de kerk om degenen die zich schuldig maken aan dit ernstige misdrijf niet te bedekken maar hen aan justitie door te geven. Toch blijft een mens maar een mens, en moet op één of andere manier vergiffenis mogelijk zijn.
Verschillende koorleden van Stekene hebben mij de laatste dagen gecontacteerd om te vragen hoe het nu eigenlijk zit met "Zingen tot morgenvroeg" : in hun Koorinfoblaadje staat namelijk dat de deelname op 2 mei verzekerd is. Misschien heeft Koor & Stem een steekje laten vallen, want het Ruysscheveldekoor staat niet op de lijst die zij verspreid hebben van de deelnemende koren. Maar dat zal wel duidelijk worden, want de deelnemers hebben allemaal een armbandje gekregen om toegang te krijgen tot de tribunes en voor het gratis stadsverkeer in Gent. Als het bestuur zijn werk gedaan heeft, wordt ook de treinreis naar en van gent volledig terugbetaald. Er zijn voor de deelnemers drankbonnetjes opgestuurd naar de besturen.
Uiteraard hebben de meeste koren deelgenomen aan de voorbereidende ateliers overal te lande.En nog meer evident: ze hebben de liedjes die op het opgestuurde programma staan op zijn minst al wat ingestudeerd.Er zit namelijk nogal wat 3- en 4-stemmigheid bij. Omdat hierover nog weinig bekend lijkt te zijn, geef ik ze voor de volledigheid in de juiste volgorde voor 2 mei.
1. Als ik u vinde (Bundel pag.4) 2. I will give my love an apple (p.12) 3. Annemarieke kom (p.8) 4. Twee meisjes (p.42) 5. Domino (p.97) 6. O Dorothea (p.67) 7. Attakatamoeva (p. 108) 8. Minun Kultani (p. 111) 9. De fanfare van honger en dorst (p.51) 10.Chevaliers de la table ronde ( p.17) 11.Ik wil deze nacht (p.35) 12.Een liedje zonder einde (p.21)
Uiteraard kan je in het publiek meedoen, maar om als koor op te treden moet je dus echt ingeschreven zijn. Ook wie gratis al zingend de boottocht wilde maken, moet op voorhand aangemeld zijn.
Verwoed reiziger als ik ben, heb ik zo van die favoriete bestemmingen waar ik als het ware een esthetische kick krijg. Eén van de redenen waarom ik steeds weer opnieuw naar Barcelona of Praag wil is de aanwezigheid van de architectuur van het begin van de 20e eeuw. Ik heb blijkbaar wat met Art Deco, Art Nouveau, Jugendstil Van Miami (USA) herinner ik mij bijvoorbeeld nauwelijks iets van de moderne stad of van het strand, maar wel de schitterende voorbeelden van Art Deco. En als ik aan het toppunt van esthetisch genot denk, dan komen mij beelden voor ogen van het Paleis van de Muziek in Barcelona.
Ik zal misschien wel het buitenbeentje zijn in de besturen van KORILE en MaN, maar mij lijkt een ideale daguitstap voor één van de komende jaren Brussel te zijn. Zeer recent is daar een nieuwe attractie bijgekomen: de Villa Empain, een parel van Art Deco die nu in zijn volle glorie zijn deuren terug opent na een restauratie die 12 millioen euro heeft gekost. Doe daar dan bvb. een bezoek bij aan het instrumentenmuseum of aan het kerkhof van Laken, of ga eens rondneuzen op de zondagmarkt aan het Zuidstation, eet s middags in de Marollen of in het restaurant van het reeds genoemde instrumentenmuseum (bij het Conservatorium) en je dag kan alleszins voor mij niet meer stuk. Eigenlijk is Brussel een veel te onbekende bestemming met voor elck wat wils. Wie genoeg heeft van cultuur met een grote C kan nog altijd in het Zoniënwoud terecht.
Echt goed lukt het niet vandaag met de blog, al drie keer heb ik dezelfde tekst geschreven, maar hij geraakt er maar niet door. Nochtans was het een vruchtbare dag. Ik heb alle voorbereidingen voor Europa Cantat in Pecs kunnen afwerken. De betaling is uitgevoerd (220 euro per deelnemer, want een schijntje is in vergelijking met bvb. de Choralies in Frankrijk - in dit bedrag zit vol pension, deelname aan de zangweek en de concerten). De partituren zijn besteld (Het Buda Castle Te Deum van Zoltan Kodaly). En we hebben voor de heenreis een leuk hotelletje geboekt in Salzburg zodat we ook Mozart hulde kunnen brengen. Dankzij de documentatie van Jan (van MaN) zitten we nu al te watertanden.
Het is natuurlijk not done, maar ik herinner toch maar eventjes aan 20 april 1889. Geboortedag van Adolf Hitler. Er zij n wel blijere gebeurtenissen in de geschiedenis te melden. Toch heb ik de indruk dat nog niet iedereen zijn lesje geleerd heeft: teveel mensen hollen nog achter de Italiaanse playboy van dienst aan. Stel je eens voor dat Yves Leterme VRT en VTM controleert, of dat Kris Peeters in zijn safe de eigendomstitels van De Standaard, Het Laatste Nieuws en De Morgen heeft liggen. Gelukkig hebben wij maar de probleempjes van BHV.
Zij is mooi, blond, zweeds, mezzosopraan. Op dit ogenblik één van de meest gevraagde operazangeressen ter wereld, maar evengoed cabarettière, zangeres van pop songs en musicals ... Zij was de zweedse inzending voor het Eurosongfestival 2009, maar zong onlangs in Belgie in Idomeneo.
In Stemband, het driemaandelijks tijdschrift van Koor & Stem, wordt de nieuwe CD van het Gents Madrigaalkoor voogesteld: "Super Flumina", (ondertitel: rijke religieuze romantiek in België). Eens te meer wordt hier de aandacht getrokken naar één van de bloeiperiodes van de belgische muziek. Gelukkig maar dat onze grote koren componisten als Jules Van Nuffel, Lemmens, Franck, Van Hoof ... in ere houden. Ik ben al jaren een enthousiaste beluisteraar (bestaat dat woord) van dit Gents Madrigaalkoor. Ongetwijfeld heeft dat wat te maken met zijn topdirigent Johan Duyck, die ik zowel als dirigent, als componist en als pianist bewonder. Hij is één van de groten in Vlaanderen en op de internationale scène. Johan zal het wel niet lezen, maar ik zeg het toch maar hier: ik zit te wachten op een uitvoering van zijn Lauda Sion onder zijn leiding. CD Super Flumina kost 15 euro en kan besteld worden via e-mail: cd.gmk.be. Er zijn al op zijn minst twee concerten met het cd-programma: 5 juni in Ronse, 26 juni in Gent
18 april 1689: Henry Purcell krijgt het aan de stok met de deken van Westminster, dr. Sprat. In 1680 was Purcell aan de Westminster Abbey organist geworden en twee jaar later zelfs aan de Chapel Royal. Eén van de vele onaangename klusjes was het componeren van welkomst- en andere liederen voor de koninklijke familie op de meest onmogelijke teksten. De lichte wrijving met de leidende clerus had ook met het vorstenhuis te maken. De deken van Westminster eiste van 'brave' Henry om als debliksem het geld terug te geven dat hij - iets té ondernemend - had verdiend. Eerlijk geld verdienen, daar is natuurlijk niets mis mee, maar aan bemiddelde burgers in het zwart zitjes verkopen in de orgelgalerij van de Abbey omdat ze dan de kroning van Koning William en Koningin Mary beter konden volgen, dat was de kerkvader toch in het verkeerde keelgat geschoten. En de opbrengst moet behoorlijk zijn geweest, want de bezitter van één van de huizen aan de westkant van de abdij, van waaruit enkel maar de processie kon worden gevolgd, kreeg ongeveer 500 pond voor een plaats die hij in zijn huis verhuurde. Het orgel daarentegen stond ten noorden van het koor en zo konden de toeschouwers zelfs volgen wat er aan het altaar gebeurde. Een bron van de 18e april vermeldt: "De heer Purcell moet aan de heer Needham het geld terugbetalen dat hij woor de verhuur van zitplaatsen heeft onyvangen, zoniet wordt zijn betrekking nietig verklaard en zal zijn salaris tot nader order worden ingehouden".
In zijn wekelijkse column op de voorpagina van De Morgen, vraagt Hugo Camps zich af waarom een mens in Vlaanderen niet langer leeft dan tot na de offergang of tot bij de dodenmaaltijd. Nu heb ik sterven op zich al altijd de meest schrikwekkende gebeurtenis van een mensenleven gevonden. Als daar nu nog bijkomt dat je ook echt dood bent vanaf het moment dat je begraven of verast wordt, dan is het wel heel uitzichtloos. Iedereen hoopt toch dat er een stukje van zichzelf voortleeft in wat je gedaan hebt, in wat je geweest bent, in je kinderen... Een mens zou van minder Mormoon worden, want daar kan je nog heel je stamboom "herdopen" en voor eeuwig laten voortleven. Ik doe maar verder met de stambomen van mijn familie.
In mijn job als coôrdinator van RESOC en SERR Waas en Dender had ik regelmatig te maken met de planning van kinderopvang in de regio. Het is niet toevallig dat politiek, werkgevers en werknemers daar een raakpunt hadden. Anders dan in Nederland zijn wij in België veel vroeger overgegaan naar het systeem van de twee-verdieners. In de rol van de vrouw was - vooral in Engeland en Amerika - een spectaculaire verandering opgetreden, toen de vrouwen de economie moesten draaiend houden, terwijl de mannen ten oorlog trokken. Niet te verwonderen dat enkele jaren na de oorlog vrouwen stemrecht kregen. Maar tegelijk met die nieuwe gezinssituatie ontstond hoe langer hoe meer de nood aan gestructureerde kinderopvang. De mantelzorg nam en neemt nog steds af. Wanneer nu ook nog de pensioenleeftijd gaat opgetrokken worden, is natuurlijk de tijd voorbij van de grootouders die de kleinkinderen kunnen opvangen hetzij permanent, of toch tenminste bij ziekte edm. Het wordt kiezen of delen. Enkele jaren geleden waren de vakbonden des duivels als je nog maar suggereerde dat kinderkribben in bedrijven zelf een mogelijke oplossing zouden bieden. Hun kwamen dan de beelden terug voor ogen van bijvoorbeeld de vroegere koolmijnen die niet alleen huizen bouwden voor hun arbeiders, maar een heel netwerk aan sociale voorzieningen en ontspanning opzetten. Uiteraard was de afhankelijkheid van de arbeiders daarmee een feit. Toch denk ik, dat bij een veralgemening van de bedrijfskinderopvang een serieus probleem op de arbeidsmarkt gaat opgelost worden. We beginnen nu al te spreken van een groene golf, in plaats van over vergrijzing van de maatschappij. Langer werken; ok, maar dan wel opvang voorzien.
Vandaag is het een inflatie van verjaardagen: ik laat het aan u over om te beslissen voor wie je een taart koopt en de kaarsjes mee helpt uitblazen:
15 april
1452: geboorte Leonardo da Vinci 1729: eerste opvoering van de Mattheuspassie van J.S. Bach 1828: sterfdag van Goya 1889: sterfdag van Pater Damiaan 1960: geboorte Prins Filip van België 1980: sterfdag van Jean-Paul Sartre.
En dan hadden we het nog niet over de geboorte van Claudia Cardinale (1938) of de dood van Greta Garbo (1990).
Ik ben Carlo (Carlo Claes), geboren op 20 september 1944. Als je goed telt weet je hoe oud / jong ik ben. Enkele jaren geleden gaf ik mijn job als resoc-coördinator van Waas en Dender op om met brugpensioen te gaan. Sindsdien kan ik mij aan mijn echte passie wijden: de koormuziek. Ik dirigeer twee koren: Fiori Musicali uit Sint-Niklaas en het Hanswijkkoor in Mechelen. Zo ontmoet ik iedere week een hoop fijne, lieve mensen. Maar hier is de wereld nog veel groter. Dus kom ik nu ook jou tegen.
