Ik werd geboren in september 1944. Mijn moeder hield niet zo van bloemkolen en ooievaars en heeft mij altijd gezegd dat ik met de Engelsen meegekomen was. Wat er ook van zij, mijn komst betekende nogal wat in het leven van mijn vader. Hij was dirigent van het plaatselijk kerkkoor (Sint-Petrus-Banden in Beringen) en speelde piston in de harmonie. Maar daar moest hij mee stoppen van mijn moeder omdat zijn repetities thuis de baby zouden wakker maken.
Mijn vader was een doorgoede man, die geen vlieg zou kwaad gedaan hebben, behalve ... als hij naast mij zat aan de piano. Van toen ik 4 was, behoorde dit tot het dagelijks ritueel. Een half uur per dag piano spelen, en een tik op mijn vingers krijgen als het weer eens niet wilde lukken, of als ik meer zin had om kikkerdril te gaan zoeken in de beek. Trauma's heb ik er niet van overgehouden. En al heb ik dan Czerny af en toe wellicht verwenst, muziek zou van dan af een passionele plaats in mijn leven gaan innemen.
Ik herinner me nog dat ik bij de voorbereiding van de Eerste Communie het orgel hoorde spelen in de kerk en dat ik als antwoord van de onderpastoor op mijn vraag wat dat wel was, het antwoord kreeg: "Dat is de stem van God". Blijkbaar een standaardantwoord, want 40 jaar later hielp ik bij het regisseren van het toneelstuk "Kinderen van een mindere God", en daar kwam datzelfde zinnetje in voor.
Mijn ouders vonden blijkbaar dat ik als enig kind teveel verwend was en stopten mij aan 12 jaar op het internaat bij de Jezuieten in Turnhout (daar kon gerust boven de poort het woord van Dante staan: gij die hier binnentreedt, laat alle hoop varen). Ondanks alle - echt onterechte -geruchten over de strengheid, heb ik hier de tijd van mijn leven gehad. Een gang met wel vijfentwintig "muziekkamertjes" waar je naar hartelust kon gaan repeteren was mijn dagelijks toevluchtsoord. Om een of andere reden werd ik bovendien uitgekozen om in de dagelijkse verplichte mis de gemeenschapszang te begeleiden eerst op harmonium, later op het grote orgel. "Godd'lijk harte van mijn Jezus" en "Liefde gaf u duizend namen" behoorden tot het standaardrepertorium. Het hing nogal eens af van de pater surveillant of de jonge bende zich geroepen voelde om mee te kwelen of te brommen.
Nog leuker werd het als ik bij de "groten" werd ingedeeld, en de zondagmorgen (jaja, wij bleven drie weken na mekaar op internaat) op het ontiegelijk vroege uur (7 uur), met de fiets van een van de paters naar een buitenparochie mocht rijden om daar de mis te gaan spelen. Ongetwijfeld had mijn enthousiasme met de muziek te maken, maar ook met een meisje van Turnhout dat speciaal kwam "luisteren". Daar is vast en zeker mijn afwijking ontstaan van verliefdheid, liefde, en stormachtige gevoelens te laten samengaan met muziek.
Heerlijke tijden waren dat als er weer eens een optreden was van mijn medestudent Jozef De Beenhouwer, samen met het collegekoor. Of als wij de zondagmorgen na de eerste mis, muziekstudie hadden, waar één van de leerlingen dan mocht gaan putten in de discotheek van Pater Prefect om een reeks platen draaien voor de studerende internen. En dan was er Pater Garmyn, een buitenbeentje, leider van het collegekoor, die ons probeerde te verleiden met zijn uitgebreide collectie Negrospirituals. "Kom eens naar mijn kamer ....". Dat de internen ook naar de optredens van de Turnhoutse Philharmonie mochten, was een welgekomen afwisseling. Wij zaten op het balkon te genieten, de meisjes van het Heilig Graf op de parterre.
KORILE Leest is één van de koren die ik mag dirigeren. Sinds januari 2008 zijn we begonnen met een project dat de naam "De geheime schatkamer" draagt. KORILE is een relatief jong koor dat zich van bij zijn ontstaan vooral focuste op zgn. wereldmuziek. In 2007 besloten wij om onze horizon te verruimen en gedurende één jaar kennis te maken met verschillende muziekstijlen en -periodes. Niet alleen zouden wij gaan grasduinen in de onuitputtelijke voorraad koormuziek van renaissance tot heden, en uit verschillende werelddelen. We zouden ook om de 3 maanden een pop-poll organiseren waarbij de koorleden de muziek waar ze mee kennis maakten zouden gaan waarderen (scoren). Is het een verrassing dat oude "rakkers" als J.S. Bach en Michael Haydn de populariteitslijst aanvoeren. Tegen hen konden in elk geval de thema's als Spaanse volksmuziek of Vlaamse Romantiek het niet winnen. Ik ben benieuwd hoe dit verder loopt, en hoe ons traditioneel publiek zal reageren. Zij krijgen in elk geval ook de kans om later te stemmen over hun voorkeuren.
Ik heb er wel een jaartje over gedaan om mij aan het bloggen te wagen. Mee dus in de vaart der volkeren of ... wie schrijft die blijft. Maar misschien ontdek je hier leuke mensen die je anders nooit zou tegenkomen. Aanleiding van mijn poging was het doorbladeren van het boek van Umberto Eco "Geschiedenis van de schoonheid". De geschiedenis van de lelijkheid lag al wat maanden achter de rug en had mij op een of andere manier meer aangesproken. Jammer dat dhr. Eco doof is. Anders had hij misschien nog een andere schoonheidsbelevenis gehad: die van de muziek. Nu is die in zijn pen blijven zitten.
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
Ik ben Carlo (Carlo Claes), geboren op 20 september 1944. Als je goed telt weet je hoe oud / jong ik ben. Enkele jaren geleden gaf ik mijn job als resoc-coördinator van Waas en Dender op om met brugpensioen te gaan. Sindsdien kan ik mij aan mijn echte passie wijden: de koormuziek. Ik dirigeer twee koren: Fiori Musicali uit Sint-Niklaas en het Hanswijkkoor in Mechelen. Zo ontmoet ik iedere week een hoop fijne, lieve mensen. Maar hier is de wereld nog veel groter. Dus kom ik nu ook jou tegen.
