De
winter slaat wonden in het ledenbestand van de koren. Iedere week opnieuw zijn
er wel berichtjes die het hebben over griep, hoestbuien, om nog maar te zwijgen
over de ergere dingen. We hebben niet veel meer nodig om helemaal in de
vernieling te gaan. Jammer maar helaas.
En
ik word stilaan te oud om nog een nieuw onderdak te vinden. Zo wordt het wel
koud.
Over Singing Brussels brachten e reeds vroeger
verslag uit hier op de blog en voor Koor en Stem. De
digitale zender Cultuur 7 heeft 7 afleveringen van ruim een uur gemonteerd.
Elke zondag van 18/01 tot 12/04. Voor de laatste vier afleveringen ben je
nog niet te laat
KORILE
kreeg een brief over zijn concertuniform. Met stijgende verwondering las ik
daarin een lesje geschiedenis, maar dan van het soort dat ik niet voor mogelijk
hield. Het begon met Mussolini en zijn fascisten die zwarte hemden droegen,
ging voort met de kleur van de uniformen van Hitlers SS, stapte vervolgens naar
de Engelse postnazistische zwarthemden.En de conclusie was dat er geen weldenkend koor kan zijn dat de mannen
in het zwart laat optreden, want dat dit nergens in Europa zou aanvaard worden.
Gelukkig
herinnerde ik mij nog juist dat wij in onverdacht gezelschap verkeren: ik zag
optredens van het Vlaams Radiokoor, het Gents Madrigaalkoor, het Hasselts
Kathedraalkoor in dito outfit. En de atelieruniformen van de Choralies waren al
even zwart.
Ik had nooit gedacht dat er
zieke geesten bestaan die dergelijke connotaties maken als wij in alle onschuld
een podium beklimmen om onze muziek ten beste te geven. Het bestuur van het
koor heeft dan ook wijselijk beslist om de dingen te laten voor wat ze zijn.
Onze democratische gevoelens zullen wel op een andere manier tot uiting komen.
En laat het maar eens gezegd zijn, in onze statuten staat dat er niet aan
politiek gedaan wordt in ons koor
De rustpauze is voorbij. Ik heb mijn blog wel gemist. Jij ook?
Nieuwtjes en weetjes in overvloed. Tijd om te delen: concertnieuwsjes, koornieuwtjes, familiegebeurtenissen, reisplannen. Klein plaatsje om gal uit te spuwen of vriendelijk knipooge te geven. En het vaste voornemen om het traditionele blaadje niet voor de mond te houden
Klara pakte vandaag in Brugge uit met Iedereen
klassiek. Ik ben er van overtuigd dat Chantal Pattyn, netmanager van Klara,
absoluut een punt heeft als ze stelt dat het een taak van de school is om
jongeren in aanraking te brengen met klassieke muziek. Ongekend is onbemind.
Eén van mijn kleinkinderen die het niet kan laten om aan de knopjes van mijn
autoradio te friemelen tot Studio Brussel of MnMverschijnt verraste mij een tijd geleden
door te vragen of ik de aria van de Koningin van de Nacht op de pc kon vinden;
ze had dat mee van de muziekles op school. M.i. de beste manier: als je een
verplicht vak op school zo boeiend of verrassend kan maken dat het naar meer
smaakt.
Gisterenavond in Reyers laat een programma dat
onbetekenende gasten afwisselt met figuren van formaat was een wereldster op
bezoek. Cecilia Bartoli, de overweldigende Romeinse mezzosopraan, kwam haar
nieuwe CD Sint Petersburg promoten. Met haar 48 jaar is ze niet meer
piepjong, maar haar présence, haar charme en haar artistieke wijsheid laten dat
allemaal vergeten. En tussendoor strooit ze ook nog haar weetjes over
verzorging van een stem en inleven in een stuk kwistig rond. Zoals ze met haar opname
Vivaldi vergeten parels vanonder het stof haalde (gebaseerd op echte
research), zo trekt ze nu naar Rusland in het spoor van Italiaanse componisten
die aan het hof van de tsarinas werkten. Wie zich optreden in Bozar niet kon
veroorloven, of te laat was voor het snel uitverkochte concert, kan nog altijd
haar CD kopen.
Het programma voor de kerstconcerten is eindelijk
gereed. De derde solist (cello) is Sam Faes geworden.
Sam Faes werd in 2002 laureaat van de wedstrijd
Axion Classics, waarna hij zijn cellostudies verderzette bij Jaap Kruithof.
Sam behaalde zijn diploma Meester in de muziek in 2007 aan het conservatorium
van Antwerpen. Sam volgde verschillende masterclasses bij o.a.: David Cohen,
Viviane Spanoghe, Martijn Vink, Thomas Fruhauf, Christoph Richter.
Masterclasses kamermuziek volgde hij bij: Musica Mundi, B. Van Oort, J. Ter
Linden, Spiegel strijkkwartet en Altenberg Trio Wien. Ook volgde hij workshops
hedendaagse muziek bij Champdaction (Arne Deforce, Vinko Globokar). Als
freelance musicus is hij actief in verschillende genres. Hij speelde bij
Chapelle de Lorraine, Charlemagne en Il Novecento. Ook werkte hij mee aan
enkele theaterproducties bij Theater de spiegel, Berlin en Het Paleis. Hij is
lid van Besides, een ensemble gespecialiseerd in het uitvoeren van het
hedendaagse muziekrepertoire. Hij werkte ook samen met het bekende meisjeskoor
Scala.
Wijsheid komt met de jaren, wat een stom gezegde!
Als je ouder wordt laat je lichaam het in veel opzichten afweten, ook die
grijze blubber in je kop verandert in klonters aangebrande havermoutpap. Je
kunt ermee leven, maar daar is dan ook alles mee gezegd. Je geheugen wordt een
zeef vol grote gaten, herinneringen gaan steeds verder terug. Wat ik s morgens
heb gezegd ben ik s middags weer vergeten.
Als je ouder wordt ga je krimpen, geen idee waarom,
het zal wel een reden hebben. Lastig in de supermarkt als je van het bovenste
schap iets nodig hebt. Mijn broekspijpen moet ik omslaan wil ik niet op mijn gezicht
vallen. Vroeger keek ik op mensen neer, nu kijk ik tegen ze op. Klein zijn
heeft ook een voordeel, na je dood pas je gemakkelijker in een kist of urn.
Misschien is dat wel de reden dat moeder natuur mij laat krimpen.
En dan die verdomde kou! Oudere mensen kunnen daar
niet tegen. De winter zette vorig jaar november in en wilde maar van geen
wijken weten. Mijn hele pensioen dwarrelt als rook door de schoorsteen. Waarom
krijgen ouderen niet net als Eskimos sorry, je mag een Eskimo geen Eskimo
meer noemen, je moet hen met Inuit betitelen, geen idee waarom geen laag vet
onder de huid?Bij tien graden onder nul
gaat een Inuit een stukje zwemmen, dat vindt hij het bloedheet.
Gisteren
een schitterende repertoiredag gehad in de oude abdij van Drongen. Florian
Heyerick leidde ons door de wereld van de psalmen met een gedrevenheid die ons
allemaal enthousiasmeerde. Ik herinner mij nog mijn eerste repertoiredagen in
Hilversum met Joop Schets. Interessante kennismakingen met uitgaven van het
toenmalige Harmonia. Een muzikale doorzingdag met een duidelijk commercieel
randje. Toen Vlaanderen het op zijn beurt organiseerde begonnen de accenten te
verschuiven.
De
manier waarop wij gisteren mochten meegaan met Heyerick is een ervaring die we
niet gauw zullen vergeten.
Ik
heb mij gisteren onmiddellijk geregistreerd bij het nieuwe digitale platform
van Koor& Stem. Onder de naam Koorklank zet de koepel weer een stap
vooruit Ik weet niet of onze federatie ook geraakt wordt door de
besparingsdrift van de regering(en).Mocht
dat op een of andere manier wel zo zijn, dan kan je alleen maar luid
protesteren. Met grote projecten, maar ook met het dagdagelijks werk van alle
kleine basiskoren en groepen wordt bewezen dat zingen een stuk van de Vlaamse
identiteit is. En meer dan Dan mag de beiaard zingen.
Laat
niet na te gaan kijken op www.koorklank.be
en denk nu voor één keer niet dat een registratie en regelmatig bezoek alleen
voor de happy few is.
Een levende klanksculptuur met meer dan 500 muzikanten? Ontdek Het Geluid van Hasselt
en Genk op zondagnamiddag 5 oktober!
Om 15.00 uur vertrekken vanuit Genk en Hasselt
gelijktijdig groepen fietsers, begeleid door een mobiele beiaard, richting
Tuikabelbrug, een symbolische plek tussen de twee steden. Op en langs het
kanaal wachten artillerie, klankmakers en sirenes van de brandweer op hun
startschot. Op de brug zoemt het geluid van meer dan 500 muzikanten van lokale
koren, harmonieën, percussiegroepen en een groot symfonisch orkest. Samen
vormen ze de basis voor een levende klanksculptuur van de bekende hedendaagse
componist Wim Henderickx. In zijn compositie smelten de geluiden van Hasselt en
Genk samen tot één wervelende klank.
Ook jij kan deelnemen aan deze grootschalige
performance! Fiets mee vanuit de steden of beleef dit unieke moment als
toeschouwer op de brug. Beweeg je over de brug, tussen de podia en de
muzikanten om zo de klank op verschillende manieren en vanuit verschillende
standpunten te ervaren.
PRAKTISCH
Het Geluid van Hasselt-Genk wordt uitgevoerd op
zondag 5 oktober 2014. Sluit met de fiets aan om 15.00 uur bij C-Mine in Genk
of op het Dusartplein in Hasselt. Te voet kan je deel worden van Het Geluid
vanaf 16.00 uur op de Tuikabelbrug.
Behoor
jij tot de muzikale fanatici die zich vastbijten in één enkele periode of in
één enkele componist (figuurlijk dan)? Ik heb dit weekend met milde verbazing zitten
kijken naar de eclectische voorkeuren van mijn vrouw. De top vier van haar lievelingscds
toont een beeld dat de eeuwen en genres omspant:
Heb maar één dagje nodig gehad om mijn cadeautje voor mijn verjaardag te ontdekken: een iPod waar je je hele collectie cd's opzet. Ik weet het wel, origineel ben ik niet, maar toch. Voor mij een stukje wereld dat open gaat.
In mijn humaniora leerde ik al snel Julius Caesar kennen, die het in zijn "De bello Gallico" had over de dapperste van alle Galliërs, de Belgen. Later zou daar geleidelijk de hele resem Romeinse keizers bij komen en droomden wij als jongen over Cicero die in de senaatzijn vlammende redevoeringen tegen Catilina hield, of over oorlogen in de woestijnen van Afrika en Azië. Achteraf bekeken was het perspectief van waaruit we naar de oudheid keken echt wel Belgisch gekleurd. Van de auteur van Métronome, Lorant Deutsch, is er recent een boek verschenen met de titel "En route". De eerste 160 bladzijden gaan over de geschiedenis van Frankrijk tot aan het einde van het Romeinse rijk. Blijkt dat dit heel andere vergezichten opent: Gallië was - en dat zat wel in ons achterhoofd, maar heel impliciet - duidelijk veel meer dan Ambiorix of zelfs Obelix en Asterix. Onze streken waren maar een klein uiteinde van een grote reeks provincies die bestuurd werden vanuit Lyon (Lugdunum). En eeuwen voor Parijs iets meer werd dan een vlek was Massalia een bloeiende handelsstad die later Marseille zou genoemd worden. Geschiedenis vanuit Frans perspectief: boeiend en geestverruimend!
Heb je nog ergens een spaarvarkentje met allemaal
kopergeld of een kous met centjes voor onverwachte gelegenheden? Misschien moet
je ze nu maar eens aanspreken, want vandaag verschijnt een unieke remastered
collectie van opnames van la diva ( = letterlijk: de goddelijke) Maria Callas
die er zich op beroemt (de opname dan) dat al het stof weggeblazen is van
vorige opnames en die haar onvergetelijke stem in zijn volle glorie laat
schitteren.
Komt vandaag uit bij Warner Bros en kost het lieve
sommetje van 250 euro, maar daarvoor heb je dan ook een godin bij je thuis.
Psalmen 90:10, 'Zeventig
jaar duren onze dagen, / of tachtig als wij sterk zijn. / Het beste daarvan is
moeite en leed, / het gaat snel voorbij en wij vliegen heen'
Het verleden wordt
steeds maar langer, de toekomst korter.
Witte haren zijn de vlokken die de zee bedekken na een storm.
Een tip voor alle mannen die al een beetje op leeftijd komen en
die zich in het verleden te veel hebben bezig gehouden met "Wein weib und
gesang": Hou op met zingen.
Je moet de 70 niet passeren, want dan raak je verslaafd en wil je
niet meer dood.
Zeventig worden is geen bijzondere prestatie. Als ik mijn adem had
ingehouden was het niet gebeurd.
Wanneer je herinneringen je verwachtingen overwoekeren, ben je
oud.
If I were a rich man dan zou ik op zoek gaan naar
een combinatie van reizen en zingen, misschien reporter worden voor een
niet-bestaand internationaal tijdschrift voor koormuziek en van Boedapest naar
Tallin, van Praag naar Venetië vliegen, en eventjes Barcelona aandoen. Bij elke
aankondiging van weer een koorfestival of grote koorwedstrijd, moet ik eventjes
het kwijlen onderdrukken. Schrijven is leuk, reizen is fantastisch, muziek is
adembenemend.
Maar tussen droom en daad staat helaas de
onverbiddelijke realiteit. Deze sollicitatie zal dus belanden in het huis van de vergeten
boeken.
Ik ben Carlo (Carlo Claes), geboren op 20 september 1944. Als je goed telt weet je hoe oud / jong ik ben. Enkele jaren geleden gaf ik mijn job als resoc-coördinator van Waas en Dender op om met brugpensioen te gaan. Sindsdien kan ik mij aan mijn echte passie wijden: de koormuziek. Ik dirigeer twee koren: Fiori Musicali uit Sint-Niklaas en het Hanswijkkoor in Mechelen. Zo ontmoet ik iedere week een hoop fijne, lieve mensen. Maar hier is de wereld nog veel groter. Dus kom ik nu ook jou tegen.
