VOOR MUSICA AD NIVES * woensdag 16 maart: uitzonderlijk aparte repetitie voor de mannenstemmen. Zij zijn dan vrij de volgende dag. * donderdag 17 maart : repetitie alleen voor de dames * vergeet niet in je agenda te noteren: 21 mei: kooruitstap
VOOR KORILE * zoals meegedeeld op de vorige repetitie: de huwelijksmis in juli gaat NIET door (teveel vakantiegangers). * noteer in je agenda: apertiefconcert in Heffen: 11 december. Iedereen zal daarbij hard nodig zijn.
Rachmaninov stamde af uit een oude aristocratische familie, die niet ongevoelig stond tegenover de muziek. Zijn grootvader en zijn vader, een leerling van John Field, waren muzikaal begaafd. Alhoewel men een militaire loopbaan voor hem voorzien had, volgde Rachmaninov lessen aan het conservatorium te Sint-Petersburg. Nadien studeerde hij verder aan het conservatorium te Moskou. Hij studeerde piano bij de strenge Sjerjev en compositie bij Anton Arensky. Vooral onder invloed van Tanejev werd hij een vurig Tsjaikovski -bewonderaar. Hij aarzelde lang tussen de pianistische en de compositorische loopbaan. Eigenlijk heeft hij dit alternatief nooit volledig kunnen oplossen; beide roepingen heeft hij weten te combineren, vooral als het ging over het vertolken van eigen werk.
"Muziek is er genoeg voor het leven; maar één leven is nooit genoeg voor muziek."
KORILE en MaN luisteren misschien al eens best naar wat er op hun bordje ligt:
Toen ik op 17 juni 2008 mij waagde aan een blog, had ik nooit gedacht dat minder dan 2 jaar later de 100.000ste klik er zou komen. Ik begon met een lofrede op Umberto Eco, waarvan ik juist het boek van de schoonheid had gelezen en die schromelijk het domein van de muziek daarbij had verwaarloosd. Gaandeweg werd deze blog een plaats waar ik iets van mijn gedachten kon expliciteren. Dat daarbij mijn eigen hobbies een grote rol spelen, mag je nauwelijks verwonderen. Muziek, geschiedenis, mijn boeken nemen nu eenmaal een grote plaats in mijn leven in.
Wel verwonderlijk is het feit dat er zoveel mensen hier af en toe een bezoekje brengen. Ik breng jullie dan ook een warme groet. Weet dat velen van jullie een plaatsje in mijn hart innemen. Ik hoop nog lang van jullie aandacht en vriendschap te mogen genieten. En heel misschien deel je met mij momenten van schoonheid, of wordt een stukje van jullie nieuwsgierigheid bevredigd. Maar het mooiste van alles is wanneer ik jullie niet virtueel, maar in levende lijve ontmoet.
Ik loop tien jaar achter, maar dat kan de pret niet bederven. Op 23 oktober 2001 kwam de officiële release van "Mythodea", een koorsymfonie van de hand van VANGELIS. Die datum was niet toevallig want de muziek was gecomponeerd (zo luidt de ondertitel) Music frt the NASA mission Mars 2001. En op die 23e oktober moest het onbemande ruimteschip de dampkring van Mars binnenvliegen. Het is ook niet toevallig dat de eerste uitvoering, een paar maanden vroeger, in concert ging in Athene. Was immers Mars niet één van de voorname goden van het Grieks-Romeinse pantheon? Luister hier naar een deel eruit met een schitterende Jessye Norman.
Ik wil nog eventjes iets laten horen wat aansluit bij het vorige blogje. Voor een stuk verdwijnt de melodie van Otsje Nasj van Kedrov vaak in de gedragen harmonieën van de orthodoxe zang. Als je echter luistert naar de sopraanstem dan merk je pas echt hoe hethier gaat om een echt gebed, het gebed van de kinderen die - door de schoonheid van de aarde - tot hun Vader zingen. En tegelijk hoor je de beweging die je ookvan een heel koor mag verwachten als zij dit uitvoeren. Niet "comme il faut", maar .... http://www.youtube.com/watch?v=UR4GzqYEhQo&feature=related
Als je naar de grote Engelse kathedraalkoren kijkt, vooral die in de Anglicaanse sfeer, dan sta je verbaasd over het feit dat zij elke een vesperdienst zingen, soms nog aangevuld door een morgendienst en een misviering. Voor toevallige bezoekers die participeren aan een dergelijke dienst is dat een muzikale weelde die diepe indruk maakt. Ik kan me echter inbeelden dat voor de betreffende zangers er toch nog een andere motivatie moet aanwezig zijn, met name een religieuze dimensie. Musica ad Nives heeft vanmorgen de jubileummis gezongen van E.H. Lansu, nota bene in een kerk die beter gevuld was dan op sommige hoogdagen. Het was geen "concertmis", maar een dienst met muzikale omlijsting zonder veel franjes. Het was ook een goede zangprestatie waarvoor ik het koor feliciteer. Maar ik moest onwillekeurig denken aan de functie die wij daar hadden: een religieus gebeuren meer luister bijbrengen. Daarmee raken we de essentie van een 'kerkkoor'. Ik kan mij indenken dat sommige (de meeste??) koorleden niet echt kerkelijk meer zijn. Om echter de muziek echt beleefd te laten zijn, is er toch een minimum aan begrip nodig voor de inhoud van een lied of een motet. Daar een beetje inzicht in geven hoort wellicht ook tot de taken van een dirigent.
Vandaag weten ze in Rusland aan wat denken, als ze tenminste enige zin voor historisch perspectief hebben. Op 6 maart 1953 stierven dezelfde dag Stalin en Prokofiev. De een was voor velen de grote boze wolf, waarover de ander geschreven had in zijn onvergetelijk sprookje "Peter en de wolf". Terwijl vele kunstenaars Rusland ontvlucht waren, was Prokofiev juist in 1936 teruggelokt naar de Sovjetunie. Met zijn 138 opusnummers (waaronder 6 pianoconcerto's en 7 symfonieën) één van de grote meesters uiy de Sovjetperiode.
Gisterenmiddag heb ik met veel plezier geluisterd naar het onvolprezen programma van KLARA "De ambassadeurs". KLARA praat (en luistert) een uur lang met mensen die op één of andere manier ambassadeur kunnen zijn van de klassieke muziek. Moet je maar eens naar luisteren tussen twaalf en een 's middags. Gisteren was Peter Rosendaal er te gast. Peter Rosendaal gaat als DJ Von Rosenthal de la Vegaz door het leven. Hij draait en mixt sinds 2009 alleen klassieke muziek, geen beats. In zijn sets mixt hij o.m. Steve Reich, Mahlers adagietto, arias van zijn favoriete sopranen, Kiri te Kanawa, Johanette Zomer en Victoria de los Angeles op smaak gebracht met filmmuziek van Out of Africa of A Single Man . Op zijn nieuwste cd Nouvelle Classique doet hij ondermeer walsen van Strauss, arias van Mozart, het Bloemenduet uit Lakmé naadloos overlopen in klassieek filmmuziek en zelfs een intro van Gorillaz.
Heel herkenbaar had hij het over klassieke muziek die heel sensueel kan zijn, in die mate dat ze zelfs een schitterende achtergrond en/of stimulans kan zijn bij het vrijen. Daar kan ik perfect inkomen. Luister maar eens naar de Vocalise van Rachmaninoff. Misschien eens uitproberen?
Ik heb hier al wel eens meer een inkijkje gegeven in mijn agenda. Vandaag laat ik je zien welke concerten ik voorlopig genoteerd heb. Mochten er mensen zijn die meewillen, er is altijd plaats voor 4 reisgezellen in mijn auto. Wel gauw laten weten want ik bestel graag op voorhand de kaarten. Alleen voor 2 april (Finale Koor van het Jaar) is er maar één zitje meer over.
De stemming van gisteren in de kamercommissie over quota voor vrouwen in de Raden van Bestuur van bedrijven lokt heel wat reacties uit. Dat was eveneens zo, toen er beslist werd dat er op verkiezingslijsten even veel mannen als vrouwen moesten komen. Ondertussen hebben wij sterke vrouwen op het politieke toneel zien verschijnen. Denk maar aan Gennez, Marianne Thyssen, Joëlle Milquet, Laurette Onckelinx, Inge Vervotte, Freya Vandenbossche. Van hen kan je al vast niet zeggen dat het excuustruusjes zijn. Een natuurlijke evolutie kreeg een duwtje in de rug door een (tijdelijke) wettelijke bepaling. Maar ook vroeger hadden we (misschien te weinig) dames die het heel ver schopten: Greta Dhondt, Miet Smet, Nelly Maes, Rika De Backer, Mieke Vogels, ... In de koren waar ik mee te maken kreeg heb ik vaak vrouwelijke voorzitters gezien: de meesten deden het uitstekend (uitzonderingen niet te na gesproken, maar die vergeten we maar snel). Gelukkig zijn er geen qutoa voor koorleden: mannen zijn er toch nauwelijks te vinden in het koorlandschap bij de gevestigde amateurkoren. Toch loopt er nog talent rond, als je de tv mag geloven. Heb je onze Bart zien kwelen op het Zangfeest? Mannen, waar zitten jullie?
Iemand vroeg mij gisteren of ik het op mijn blog niet eens kon hebben over een accordeon. Nu moet ik toegeven dat ik daar nauwelijks iets over weet. Het lijkt me dan ook veel verstandiger om een link te zetten naar een goede website. Niet dat ik snap wat daar allemaal geschreven en getoond wordt, maar wellicht zijn jullie slimmer . Wat ik er wel aan overgehouden heb is dat er, alhoewel grote verwantschappen, ook grote verschillen bestaan tussen bvb. een accordeon, harmonica, bandoneon ...
De lente moet nog in het land komen,de paasklokken hebben nog hun eieren niet rondgestrooid, zelfs de carnavalswagens moeten in Aalst nog gereed gemaakt worden om waardige figuranten te zijn in 's werelds erfgoed. Maar wij (in KORILE) beginnen nu aan de winter: aan ons adventsconcert van 2011. Het wordt inderdaad weer geen eenvoudige klus om een concert van anderhalf uur op zijn pootjes te zetten, zeker niet als het serieuzere werk aan bod komt met Hassler, Cherubini, Cimarosa, Rachmaninov en andere Perosi's. Dat is echter het leuke aan een koor als KORILE, dat - vrij van allerlei verplichtingen - zijn repertoire in alle richtingen kan uitbreiden. Kleinkunst met Zingen tot morgenvroeg, populaire klassieke en volksmuziek tijdens de openingsdag van het FvV, en nu het klassieke werk in een groot adventsconcert. Ik zal er nog wel regelmatig over berichten, maar morgen beginnen we er al. Nog kandidaten om mee te doen? Het mogen individuen of hele koren zijn.
Ze hebben er in Mechelen precies een specialiteit van gemaakt om koren in open lucht te doen zingen: stadsvisioenen, UITkijk, en nu weer de openingsdag van het FvV, om nog niet te spreken van uitnodigingen voor muzikale koffie op de markt. Eigenlijk is dat niet de meest gunstige omstandigheden die ze aanbieden, veel van de klank gaat verloren en of het publiek echt geïnteresseerd is, is nog maar de vraag. Er moeten toch andere mogelijkheden bestaan om hun koren voor het voetlicht te brengen? Er zijn zoveel mooie locaties waar je de mensen toch ook naar toe krijgt en die tegelijk akoestisch (en materieel) meer te bieden hebben. Ik zou er toch maar eens over nadenken bij een volgende gelegenheid.
Toen Gert 30 jaar geleden naar de muziekschool begon te gaan (bijmevrouw Van Egghen in de vioolklas) was zijn/hun eerste publiek optreden er een met het liedje Kortjakje. Niet onbekend, dat liedje, want mama zong het al voor die tijd in de auto of voor het slapengaan. En om onze stemmen te smeren durven we het zelfs al eens gebruiken tijdens een inzingsessie. Maar waar gaat dat liedje eigenlijk over? De meeste mensen denken dat het een lief kinderliedje is over een klein meisje met een niet al te lang jasje. En ocharme, ze is dan ook nog veel ziek, wil ze misschien niet graag naar school?
Nee hoor, "Kortjakje" is een schunnig liedje over een hoertje. Oorspronkelijk was de totel "Een nieuw lied van Kort-Jackje. Of t leven van een secrete vrouw in dese Stad, die so gaere de borrel had." En voor alle duidelijkheid: 'secrete' is de ouderwetse naam voor een openbaar toilet. Het zou gaan over Rachel Valderappus, de aan alcohol verslaafde eigenares van zo een hok waar je tegen betaling kon plassen. Ze verdiende een centje bij in de prostitutie. Wellicht was dat korte jakje een kort rokje, om haar beroep wat gemakkelijker te kunnen uitoefenen.
De oorspronkelijke tekst gaat als volgt:
Kortjakje zeer hup en fijn Is de meeste tijd beschonken Kortjakje mag geen brandewijn Maar het moet jenever zijn Altijd is Kortjakje ziek Midden in de week en 's zondags niet. Dan gaat zij haar haert versterken Midden in de week wil zij niet werken. Altijd is Kortjakje ziek. Midden in de week maar 's zondags niet.
Toen het leidje wat gekuist werd en gaandeweg heel braaf werd, bleef er toch de zeer subtiele verwijzing naar haar grote bijverdiensten waardoor zij zich zelfs een kerkboek met zilverwerk kon veroorloven. Gaat het nu anders klinken als we het nog eens zingen?
Velen onder ons zullen met heimwee terugdenken aan de gastvrije zusters van de abdij van Male waar we zo mooie zangweekenden hadden dankzij de VFJK. Daar was jammer genoeg al enkele jaren geleden een einde aan gekomen. Maar nu wordt de abdij verkocht omdat de zusters het kasteel niet langer kunnen onderhouden. Nooit meer rijden we de parking op om naar de ridderzaal te gaan. Nooit meer warmen we de slotkerk op met onze gezangen op zondagmorgen. Nooit meer zingen we op zondagavond om 5 uur voor de kloostergemeenschap, nadat we koffie en wafeltjes hadden gekregen. Nooit meer zal Monique ons (althans niet in Male) commanderen. De nieuwe eigenaar - uit Belsele - maakt er een privéwoonst van. Maar ik ben er zeker van dat hij soms op een donkere zaterdagavond in de winter onze stemmen zal horen. Misschien wel het volgende wat ook de getrouwen onder ons altijd zullen associêren met de Sint Trudo-abdij:
Nu de inschrijvingen voor Briançon zijn afgesloten, heb ik tijd om terug te blikken op een paar hoogtepunten van vroeger. Kan je je indenken dat ik dit allemaal heb mogen mee uitvoeren (en het is nog maar een kleine selectie)?
Ik heb lang genoeg met teams gewerkt om ervaring te hebben met dysfunctionerende groepen. Vaak kan je wel de vinger op de wonde leggen, maar ben je niet in staat om de juiste remedies toe te passen. Twee mogelijkheden blijven dan open, als je al je technieken uit je mouw geschud hebt: ofwel - desnoods ten koste van je organisatie - toch het kwaad verwijderen, ofwel een stap terugzetten en het een ander laten proberen. Allebei zijn het pijnlijke beslissingen, vooral als je je echt emotioneel verbonden voelt met de organisatie. Gek hoe sommige ego's alleen maar bevredigd worden door manipulatie en het afbreken van anderen. Laten we maar liever musiceren, dat is uiteindelijk samen in harmonie mooie dingen bereiken.En onthoud: geluk is de kunst om een boeket te maken met bloemen waar je bij kunt.
Het aantal katholieken in de wereld is in 2009 gestegen tot 1,166 miljard. Dat is 1,3 procent meer dan een jaar eerder, laat het Vaticaan weten.
Hoogste concentratie in Amerika De grootste concentratie van katholieken is te vinden in Amerika. Op dat continent woont slechts 13,6 procent van de totale wereldbevolking, maar wel 49,4 procent van het aantal katholieken. In Europa is dat 10 procent en 24 procent.
Azië is goed voor 60,7 procent van het aantal mensen op aarde en 10,6 procent van het aantal katholieken. In Afrika ten slotte leeft 15,2 procent van de katholieken. Oceanië is met 0,8 procent nagenoeg verwaarloosbaar.
Minder geestelijken Er was in 2009 wel een aanzienlijke daling van het aantal geestelijken, tot 729.371. In 2008 waren het er nog 739.068. Enkel in Afrika en Azië viel nog een stijging op te tekenen.
Ik ben Carlo (Carlo Claes), geboren op 20 september 1944. Als je goed telt weet je hoe oud / jong ik ben. Enkele jaren geleden gaf ik mijn job als resoc-coördinator van Waas en Dender op om met brugpensioen te gaan. Sindsdien kan ik mij aan mijn echte passie wijden: de koormuziek. Ik dirigeer twee koren: Fiori Musicali uit Sint-Niklaas en het Hanswijkkoor in Mechelen. Zo ontmoet ik iedere week een hoop fijne, lieve mensen. Maar hier is de wereld nog veel groter. Dus kom ik nu ook jou tegen.
