Als je naar de grote Engelse kathedraalkoren kijkt, vooral die in de Anglicaanse sfeer, dan sta je verbaasd over het feit dat zij elke een vesperdienst zingen, soms nog aangevuld door een morgendienst en een misviering. Voor toevallige bezoekers die participeren aan een dergelijke dienst is dat een muzikale weelde die diepe indruk maakt. Ik kan me echter inbeelden dat voor de betreffende zangers er toch nog een andere motivatie moet aanwezig zijn, met name een religieuze dimensie.
Musica ad Nives heeft vanmorgen de jubileummis gezongen van E.H. Lansu, nota bene in een kerk die beter gevuld was dan op sommige hoogdagen. Het was geen "concertmis", maar een dienst met muzikale omlijsting zonder veel franjes. Het was ook een goede zangprestatie waarvoor ik het koor feliciteer. Maar ik moest onwillekeurig denken aan de functie die wij daar hadden: een religieus gebeuren meer luister bijbrengen. Daarmee raken we de essentie van een 'kerkkoor'. Ik kan mij indenken dat sommige (de meeste??) koorleden niet echt kerkelijk meer zijn. Om echter de muziek echt beleefd te laten zijn, is er toch een minimum aan begrip nodig voor de inhoud van een lied of een motet. Daar een beetje inzicht in geven hoort wellicht ook tot de taken van een dirigent.

http://www.youtube.com/watch?v=vwbxsM-131s