ZONDER COMMENTAAR (uit DM van 23.05.07)

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Wilfried Martens wordt door Geert Buelens als voorbeeld genoemd: een federalist, die tegelijk ook voor Vlaanderen speelt. Als Belgisch premier was hij verantwoordelijk voor belangrijke staatshervormingen. Heeft hij zich ook gestoord aan het communautaire opbod?

Wilfried Martens: "Er is zeer veel aandacht geweest voor het communautaire, maar het is niet het hoofdthema van deze verkiezingscampagne. En gelukkig maar. De vergrijzing of de modelstaat - wat Verhofstadt heeft willen realiseren, maar wat niet is gelukt - is veel fundamenteler.

"Ik was blij met de gematigde uitspraken van Yves Leterme op Rerum Novarum. Het kan niet de bedoeling zijn tweedracht te zaaien. Elke staatshervorming moet voor alle deelstaten nuttig zijn, en solidariteit en verantwoordelijkheid zijn dan de kernwoorden. Om het met een slogan te zeggen: no power without responsibility. Voor het Vlaamse onderwijs, bijvoorbeeld, moet er een Vlaamse financiering komen."

Waar moet het heen met België?

"Het probleem is dat men dat maar niet wil uitmaken. We zijn nu al dertig jaar aan het hervormen en nog altijd is België niet voltooid. In het buitenland is dat anders, en aan mijn Europese collega's krijg ik niet uitgelegd hoe wij onszelf maar in de voet blijven schieten. Ik ben een groot voorstander van een hervorming, maar dan niet in de zin dat er de volgende vijf of tien jaar een nieuwe ronde moet komen. En we vergeten ook weer het Europese niveau: de regio's zullen bevoegdheden behouden, maar er zijn ook dingen die we samen moeten doen. De sociale zekerheid zal wel regionaal blijven, maar ik pleit bijvoorbeeld wel voor een Europese 'sokkel' van minimumvoorwaarden."

Uw partij dringt aan op een hervorming van het werkgelegenheidsbeleid. De auteurs in de recente Belgiëboeken vinden dat niet echt realistisch.

"De situatie in Vlaanderen en Wallonië is toch totaal anders. We moeten uiteraard niet de grootte van de individuele steun opsplitsen, maar u moet eens naar Mons gaan kijken. De toestand is daar dramatisch, met een werkloosheid van om en bij de 25 procent. Dat is in Vlaanderen helemaal anders."

Maar ook tussen Kortrijk en Oostende zijn er erg grote verschillen. Moet West-Vlaanderen dan ook gesplitst worden?

"Nee, natuurlijk niet. Mijn algemene ervaring leert me dat een beleid zo dicht mogelijk bij de mensen staat, waardoor het flexibeler kan inspelen op de concrete noden. In theorie zou je uiteraard nog verder gaan opsplitsen, maar vijf, zes miljoen mensen is niet overdreven veel voor een deelstaat."

Tien miljoen wel?

"Het gaat ook over een andere mentaliteit, en die is helemaal anders in Vlaanderen en in Wallonië."