In het debat
omtrent de staatshervorming heerst er een Babelse spraakverwarring
aangaande begrippen en slagzinnen die door
onze politici bewust in stand gehouden wordt, ten einde de brave
burger een rad voor de ogen te draaien. Mogen we zo vrij zijn een paar
van deze onwaarheden aan de werkelijkheid te toetsen?
1) Er is een
grote staatshervorming nodig. Hoe vaak hebben
we dàt zinnetje al mogen horen de voorbije jaren? Niet alleen door
radicale nationalisten, maar ook en vooral zelfs door de zogezegde
traditionele partijen. Nu zou men onder de term staatshervorming
kunnen verstaan wat er staat, d.i.: de staat op een dusdanige wijze
hervormen of moderniseren opdat ze efficiënter werke. In werkelijkheid
is de term staatshervorming gewoon Newspeak om niet
staatsafbraak te moeten zeggen. Inderdaad is sedert 1970 de
Belgische
staat verscheidene malen hervormd gemiddeld één keer om de zeven
jaar waarbij telkens opnieuw bevoegdheden van de centrale overheid
naar de (door de particratie in het leven geroepen) deelstaten werden
overgeheveld. Het omgekeerde gebeurde nooit. Dit leidde helemaal niet
tot een beter bestuur, maar wel tot een inefficiënt en duur doolhof
waarbij andere wetten gelden voor wie het ongeluk heeft om in deze of
gene taalregio te wonen. Zeggen dat men door de staat nog meer te
hervormen
(sic) de communautaire problemen zal oplossen is natuurlijk onzin.
Tenzij voor wie gelooft dat je vuur met ... nog meer olie kan blussen1. (o, en natuurlijk is er wel degelijk een grote staatshervorming mogelijk............ om de gewesten en gemeenschappen af te schaffen wel te verstaan!)
2. Een confederale
staat is nodig om dit land opnieuw op gang te krijgen. Nog zon
veelgehoord citaat. Verbazend was wel om dit uit de mond te horen van
... nieuwbakken N-VA-kopman Siegfried Bracke (wij wisten niet dat de
separatistisch-republikeinse N-VA zo bekommerd is om het goed
functioneren van België!). Dit gezegd zijnde, heeft confederalisme
natuurlijk niéts te maken met een doorgedreven vorm van federalisme,
wat men de burger ook wil doen geloven. Terecht zegt Matthias Storme
dan ook: Wanneer politici vandaag het confederalisme verdedigen,
heb ik daar geen enkele moeite mee, op voorwaarde dat ze serieus nemen
wat ze zeggen. (..) ze zeggen "wij willen maar confederalisme"
- en voegen ze er meestal aan toe "we zijn geen separatisten",
wat een contradictie is, want een confederalist is een
separatist,
per definitie, het kan niet anders.2
Confederalisme
is inderdaad een verdragsbond tussen onafhankelijke staten (bv.
Vlaanderen
en Wallonië). En dat men niet afkome met de slagzin: een
confederatie
zoals in Zwitserland. Dat land is immers al een federatie
... sedert 18483.
3. Een federale
kieskring is dé oplossing. Het moet zijn dat de mens van
simplismen
houdt. Hoe kan men anders begrijpen dat zovele lieden waaronder
anders zeer verstandige burgers blindelings
kunnen geloven dat bijna 100 jaar taalnationalisme zal worden
weggeveegd
door de invoering van een nieuwe kieskring? Stel je voor dat 15
parlementairen
van de 150 verkozen worden in een federale kieskring (voorstel
Paviagroep).
In theorie klinkt het mooi: politici die ministerabel willen zijn,
moeten hun programma in héél het land verdedigen en dus communautair
gematigder worden. Helaas is de praktijk heel wat minder idyllisch.
Want, laten we wel wezen, wat verhindert de Bart De Wevers van deze
wereld om in zulk een kieskring verkozen te worden? Zij zullen genoeg
hebben aan de Vlaamse stemmen. En de Philippe Moureaux en andere Van
Cauwenberghes mogen ook op beide oren slapen. In het voorstel van
een federale kieskring is al een vast aantal zetels per taalgroep
voorzien.
Tja, wat is dan nog de zin van een federale kieskring?4
4. Dat de N-VA
populairder is dan het Vlaams Belang is een goede zaak... Want
zo wint het democratische nationalisme veld. Nee, wij willen ons hier
niet op het enge vlak der partijpolitiek begeven, maar wanneer we
zoiets
horen, rijzen de haren ons ten berge. Er bestaat namelijk niet zoiets
als een democratisch nationalisme5. Als de N-VA werkelijk
zon goede democraten zijn, waarom willen zij dan 3 miljoen mensen
of zijn de Walen geen mensen? uitsluiten van het politieke
besluitvormingsproces van hun staat? Als democratische staten
afgebakend
worden door taalgrenzen, moeten de Vlaams-nationalisten trouwens leren
consequent te denken. Zijn zij bereid het meertalige Brussel los te
laten? Zijn zij bereid samen met het Koninkrijk ( ! ) der Nederlanden
maar dan zonder Friesland één staat te vormen? Overigens dient
de mythe van de absolute democratie toch eens flink opgepoetst te
worden.
Een staat moet niet volledig democratisch zijn, of
ze richt zichzelf door het eigenbelang van de partijpolitiek volledig
ten gronde. Vaak zijn de meest stabiele en best werkende
instellingen
trouwens niet-verkozen denken we maar aan de monarchie. Laten we
niet aarzelen een kat een kat te noemen, het zou niet slecht zijn
mocht
een sterke Koning wat orde op zaken stellen in de partijpolitieke
oligarchie
om daarna een échte democratie te herstellen. Als de politici iéts
hebben bewezen is het wel dat hun almacht België onbestuurbaar
maakt.
5. De mensen
liggen niet wakker van het communautaire... Een zinnetje dat
vaak ook zogezegde Belgischgezinden hanteren. Beseffen zij (en
anderen)
dan niet dat ze het communautaire, d.i. de staatsstructuur van het
Koninkrijk
België, volledig uit handen geven en overlaten aan
de willekeur van de particratie? De mensen liggen van weinig
dingen
wakker, dàt is waar. Welnu, het is niet aan de politici om ze wakker
te schudden en hun te zeggen: ziet ge niet wat er gebeurt? Merkt
ge niet op dat uw politici de geesten voorbereiden, dat er fronten
gevormd
worden, dat ge morgen misschien in een ander land kunt ontwaken?.
Helaas zijn er bitter weinig verantwoordelijke politici in ons kleine
land. Het is waarschijnlijk makkelijker om holle slogantaal te
hanteren
borrelnootjes, vette vissen, niet toegeven, geen morzel gronds,
francofoon front, vijf minuten politieke moed, een lepeltje suiker,
miljardendiefstal, kaakslag, verraad, goed bestuur, geen toegevingen,
zonder prijs, onverwijld, Copernicaanse Omwenteling, Rechtvaardige
Vlaamse
Eisen, een vuist maken, ...weet u wel dan de institutionele
en morele puinhoop die het partijenregime geschapen heeft manmoedig
op te ruimen.
Wie
gelooft die mensen nog...?
[1]De Belgische overheid behoort tot de
duurste van de wereld, maar in ruil krijgen we te weinig levenskwaliteit terug.
Dat concludeert het beurshuis Petercam uit cijfers van de OESO. In zijn
rangschikking van efficiënte overheden laat België nog net Italië en Hongarije
achter zich, maar het moet zelfs de Grieken laten voorgaan. (De Morgen,
30 april 2010)... Tja, dat komt ervan met zes regeringen en acht parlementen...
[2] M.E.
Storme, geïnterviewd door Jean-Pierre Rondas, radio Klara, 2 januari 2005.
[3] Enkel in naam heet
Zwitserland nog Confoederatio Helvetica. Zouden de voorstanders van
het Zwitserse confederalisme (sic) ook bereid zijn om alle partijen opnieuw
federaal te maken en een normenhiërarchie, een meerpolig systeem, tweetalige
deelgebieden enz. in te voeren? Sta ons toe dit te betwijfelen; Ter
herinnering: tot 1967 werd het belijden van federalisme nog als
staatsgevaarlijk beschouwd en actief in de gaten gehouden door de
Staatsveiligheid. In januari 1993 werd toenmalig voorzitter van de Vlaamse
executieve, Luc Van den Brande, ten Paleize ontboden door Koning Boudewijn
omdat hij pleitte voor ... een confederaal België in 2002. Hoeveel ministers
en politici zouden thans op het matje moeten geroepen worden?
