SAMENWERKINGSFEDERALISME EN BORRELNOOTJES

Dat Eerste Minister Leterme voor een « samenwerkingsfederalisme » pleit is een stap voorwaarts ten opzichte van wat hij eerder vertelde. « Confederalisme » betekent immers een losse unie van twee of meerdere soevereine staten, hetgeen de volledige desintegratie van het nu al broze federale weefsel impliceert.  Anderzijds is het onduidelijk hoe hij deze filosofie wil verzoenen met het doorvoeren van het eerste pakket van de staatshervorming, ook wel eens smalend - maar onterecht –  "de borrelnootjes" genoemd. Die vlag dekt inderdaad de lading niet. Dit pakket bevat immers grote bevoegdheidsoverdrachten van de federale staat naar de deelstaten. Zo onder meer de wegcode, de sociale economie, delen van het energie- en communicatiebeleid, de huur- en pachtwet, het prijsbeleid enz. Zo wordt toch duidelijk dat we dringend toe zijn aan een ernstig debat dat niet vertroebeld wordt door sloganeske taal (« vette vissen », « plat op de buik », « onverwijld » enz.). Door slordig en onzorgvuldig taalgebruik krijgt de burger immers een foutieve indruk. De "borrelnootjes" bijvoorbeeld gaan over ingrijpende beslissingen m.b.t. de toekomst van ons land, al zou je dat niet uit de terminologie afleiden  Leterme heeft er bovendien meermaals – en terecht –  op gedrukt dat de bevoegdheden in België erg versnipperd zijn. Vraag is dan  waarom ze dan nog meer verbrokkelen door deze nieuwe splitsingen? Bovendien is het allerminst duidelijk hoe deze voorgestelde bevoegdheidsherverdelingen de cohesie van de federale staat ten goede zullen komen, wel integendeel.

Zoals gepubliceerd in De Morgen van 12 januari 2010