Raad van State over Vlaamse kinderbijslag

door K. Nevens

In reactie op mijn recent blogbericht met als titel "Een sociale zekerheid met vier pijlers, ook wel "sécurité sociale à la flamande" waarin ik het had over het voorstel van NVA om een Vlaamse kinderbijslag op te richten - een voorstel waar ook SP.a-kopstuk Frank Vandenbroucke zich trouwens kan in terugvinden - ontving ik van mevrouw Valerie Jadoul (FGTB) een verwijzing naar twee adviezen van de Raad van State, afdeling wetgeving.

Het eerste advies gaat over een voorstel van decreet houdende invoering van een algemene gezinsbijslagregeling op Vlaams niveau (Parl. St. Vl. Parl. 1999-2000, nr. 355-2), het tweede advies gaat dan weer over een gelijkaardig voorstel van decreet tot invoering van een bijzondere tegemoetkoming voor kinderen (Parl. St. Vl. Parl. 1999-2000, nr. 393-2). In beide adviezen geeft de Raad te kennen dat Vlaanderen de nodige bevoegdheid mist.

De argumentatie sluit aan bij hetgeen ik in mijn eerder blogbericht stelde. De Raad zegt meer bepaald: "Anders dan de regeling in verband met de zorgverzekering, is de voorgestelde regeling nauw verbonden met de federale regeling inzake gezinsbijslagen. (... ) (H)et (...) blijkt dat de voorgestelde regeling bedoeld is om aanvullend te zijn ten opzichte van de federale regeling. De voorgestelde regeling komt er immers op neer dat het bedrag van de uitkeringen "van dezelfde aard", toegekend krachtens een Belgische, een buitenlandse of een internationale regeling, wordt aangevuld met het bedrag van een door de Vlaamse Gemeenschap toegekende bijslag, om het aldus op te trekken tot een bedrag bepaald door de Vlaamse regering. (...) Aldus moet aangenomen worden dat de voorgestelde regeling in feite in haar geheel neerkomt op een aanvulling van de federale regeling inzake gezinsbijslagen. Het gaat aldus om een wijziging van de federale regels in verband met de sociale zekerheid. De gemeenschappen zijn daarvoor echter niet bevoegd."

Volgens de Raad wordt die interpretatie ook bevestigd door de parlementaire voorbereiding van de BWHI van 8 augustus 1980, die de bevoegdheidsregels vastlegt. Naar aanloop van die bijzondere wet werd vanuit Vlaamse hoek verschillende malen de vraag gesteld of het voor de Gemeenschappen mogelijk zou zijn een aanvullende kinderbijslag in te voeren. Daarop werd steeds ontkennend geantwoord. Joëlle Milquet heeft de "non!" dus duidelijk niet uitgevonden.

NVDR Joëlle Milquets verzet tegen een hogere Vlaamse kinderbijslag verantwoordt ze door het principe dat elk kind in België recht heeft op een gelijke ondersteuning.