WAAROM BELGIÃ EN TAALFEDERALISME ONVERZOENBAAR ZIJN
BELGIË EN TAALFEDERALISME: ONVERZOENBAAR
Sommigen vinden het België met gemeenschappen en gewesten een werkbaar model. In hun naïviteit denken ze dat België een goede "federatie" kan zijn. Daar valt toch het één en ander op te zeggen.
Allereerst herinneren we aan dat België geen federale staat is (geen federale staatsdragende partijen, geen normenhiërarchie, te weinig deelstaten, etnisch-gebonden deelstaten op Brussel na, geen federalistisch parlementair systeem zoals in Duitsland of de VSA, bevoegdheden zoals ontwikkelingssamenwerking die gesplitst zijn en die in elke staat federaal zijn, deelstaten met internationaal verdragsrecht). Bovendien is ons systeem duur, inefficiënt, ondemocratisch (niet-sanctioneerbare overlegcomités, grendelgrondwet, geen nationale kieskring), staatsbedreigend (door extreme polarisatie), taalracistisch, discriminerend en overigens tegengesteld aan onze nationale tradities. Men kan zich trouwens afvragen of er in het kleine België (helft aantal inwoners van Mexico-stad) wel 6 à 700 capabele politici zijn (nodig om alle federale raden en regeringen in te vullen)...
Dit gezegd zijnde is de premisse van het Belgische staatsbestel dat indien er verschillen zijn tussen de drie gewesten (gemeenschappen) bevoegdheden op taalgebonden basis kunnen en zelfs moeten geregionaliseerd (of gecommunautariseerd) worden. Op die manier werden in het verleden milieu, onderwijs, sport, buitenlandse handel, landbouw, openbare werken, huisvesting, preventieve gezondheidszorg, toerisme en buitenlandse handel gesplitst.
Eens één bevoegdheid gedefederaliseerd is, dienen volgens de theorie van de homogene bevoegdheidspaketten alle andere bevoegdheden die hiermee te maken hebben, gesplitst worden. Milieu heeft te maken met economie, dat te maken heeft met onderwijs, dat te maken heeft met tewerkstelling etc. Op die manier kan en moet "logischerwijs" (sic) de Belgische staat gesplitst worden.
Een taalfederalist kan niet verdedigen waarom - we geven één voorbeeld - openbare werken wél gesplitst moeten worden, maar mobiliteit niet. Sommigen zeggen dat we alles maar moeten aanvaarden, omdat we nu eenmaal de klok niet kunnen terugdraaien. Toch pleiten ze tegelijkertijd voor een herfederalisering van (bijv.) buitenlandse handel (van 1830 tot 1993/2001 exclusief nationaal/federaal). Strikt genomen is dat ook de klok terugdraaien!
Het Belgische taalfederalisme kan derhalve gezien worden als een autodestructief discursief dat logischerwijs onverdedigbaar is.
Reacties op bericht (6)
18-03-2008
Ingaan op argumenten AUB
Opnieuw, uw antwoord is kort en fragmentarisch:
Verdedig eens:
- de monarchie - uw reductie van het aantal separatisten tot 5 % - het verschil tussen pattriotisme en nationalisme - het conservatisme dat de wereld voor eeuwig en voor altijd uit 194 staten moet bestaan - het verschil tussen een unitair en een gecentraliseerd bestuur.
Met zo'n eenvoudige reactie als uw vorige komt u er niet van af. U gaat nauwelijks in op mijn argumenten.
Beste groeten,
Brecht.
18-03-2008, 02:31
Geschreven door Smithson
13-02-2008
Dank voor uw reactie
Goede vriend,
ik neem met interesse akte van uw reactie.
U schrijft
"De waarheid is dat het merendeel van de burgers helemaal niet geïnteresseerd zijn in welke staatsstructuur ze nu leven"
EN
"En laat het nu net die individuele burger zijn die kiest voor meer Vlaanderen."
Dank voor mijn gelijk aan te tonen.
Beste groeten, Bruno
13-02-2008, 23:13
Geschreven door Bruno
Beetje kort door de bocht ...
Beste,
Uw antwoorden zijn zeer kort en daardoor fragmentarisch. Verdedigt u maar eens het koningshuis. Ik wacht af welk argument dat de situatie kan verdedigen dat iemand macht heeft, niet omdat hij of zij uitzonderlijke kwaliteiten heeft of verkozen is, maar simpelweg omdat iemand geboren is in het juiste bedje.
Wat ik verder niet zo kies vind is dat u mensen die een onafhankelijke republiek willen, dwazen noemt. Dat zou ik ook kunnen zeggen van belgicisten, omdat vanuit mijn perspectief, vasthouden aan de Belgische staatsstructuur die volgens mij beide bevolkingsgroepen onrecht aandoet, even "dwaas" zou kunnen genoemd worden. Maar dat doe ik niet: ik heb respect voor ieders mening, ook voor de uwe, zelfs al bestrijd ik ze. Dezelfde houding zou ik van een geleerd man als uzelf toch ook mogen verwachten, niet?
Daarnaast haalt u een aantal argumenten aan die eigenlijk weinig steek houden. Ik weerleg ze hier:
- Ik wijs op het verschil tussen Vl en Wal, u wijst op het verschil tussen provinicies en arrondissementen. Dat is natuurlijk leuk, maar in dezelfde redenering relativeer ik het verschil tussen Belgen (die volgens mij niet bestaan, maar kom) en Fransen. Op een hoger of lager niveau bestaan altijd verschillen, en ook de Vlaamse identiteit is heterogeen, maar dat neemt niet weg dat ze er is, én sterker wordt.
- De redenering dat de intraregionale verschillen soms groter zijn dan de interregionale verschillen (à la Rudy Aernoudt) is eigenlijk een redenering ad absurdum. Als we die doortrekken kunnen we steeds kleinere gehelen vinden die verschillen, om tenslotte uit te komen bij de individuele burger. En laat het nu net die individuele burger zijn die kiest voor meer Vlaanderen. Vervelend he?
- U reduceert het aantal Vlamingen dat een onafhankelijke republiek wil tot 5 %, terwijl er dat veel meer zijn. Vlaanderen telt de facto al vier partijen die meer regionale zelfstandigheid willen, waarvan twee separatistische, en die vertegenwoordigen samen meer dan 30 %. Bovendien, en dat is heel leuk, is de voorstelling alsof 5 % voor onafhankelijkheid is, en de rest dan tegen, ook compleet onjuist. De waarheid is dat het merendeel van de burgers helemaal niet geïnteresseerd zijn in welke staatsstructuur ze nu leven, Vlaanderen of België, dat maakt hen niets uit. Zij zijn bezig met de dalende koopkracht, de verhuis van jobs naar de Oostbloklanden en China, en dan staat een staatsstructuur ver van hun bed. Trekken we die mensen af van het quorum (onthoudingen), tja, dan heb je misschien zelfs een meerderheid die voor onafhankelijkheid is. U kan er kritiek op hebben, maar 5 %, dat is toch wat kort door de bocht hoor.
- Wat is uw criterium om iets als "nietszeggende propaganda" te beschouwen? Zijn dat misschien feiten die u niet wil horen? Een staat is een juridische constructie die een groep inwoners verbindt. Die juridische structuren worden best aangepast op maat van de wensen van de bevolking. In België heb je echter drie naties (een sterke Vlaamse, een zwakke Waalse en een verzwakkende Belgische) die in één staatsverband gedwongen worden samen te werken, iets wat al veertig jaar niet lukt. Als dat propaganda is, hoe komt het dan dat ze de realiteit zo goed beschrijft? Of passen die stoute Vlamingen niet in het plaatje?
- Leg mij het verschil eens uit tussen pattriotisme en nationalisme? Volgens mij is pattriotisme gewoon nationalisme van mensen die wél al een staat hebben. Het verschil aub?
- We kunnen een filosofische, ja zelfs een epistemologische discussie voeren over wat nu "natuurlijk" en "artificieel" is, maar het is een feit dat staten eigenlijk juridische constructies zijn die een realiteit proberen te bedienen. Die realiteit verandert, en dus ook de juridische constructies. Denkt u nu werkelijk dat voor eeuwig en altijd de wereld 194 staten zal kennen? Staten ontstaan en verdwijnen, dat is "natuurlijk" in die zin, dat het een proces is dat niet tegengehouden moet worden. Als een bestuurniveau functioneler wordt, dan mag dat veranderen. Ik ben voorstander van een onafhankelijke republiek Vlaanderen, maar als ooit blijkt dat een ander samenwerkingsverband (bijvoorbeeld met Nederland, waarvan België via separatisme (!) gescheiden is geraakt) beter is, dan mag dat voor mij gerust veranderen. België, met zijn zes parlementen(!), 58 ministers (!!) en staatssecretarissen en 524 parlementairen (!!!) is toch niet meer te verdedigen?
- Is er een verschil tussen een unitair en een centraal bestuur? Als men terug wil naar het België van voor 1970: doe maar! alstublief, ik vraag niet liever! Toen hadden de Vlamingen immers nog een ongehinderde meerderheid in het parlement, zonder alarmbelprocedures of belangenconflicten. De toestand van voor 1970 legt net het hele Belgische probleem bloot: je kunt de rechten van de meerderheid niet verzoenen met de rechten van een minderheid binnen een tweeledige structuur. In landen waar meerdere deelstaten zijn is dat geen probleem, maar België is bij mijn weten de laatste tweeledige structuur in de wereld. Gedoemd om te verdwijnen.
Beste groeten,
Smithson.
PS: Toch niet slecht he voor een dwaas?
13-02-2008, 22:02
Geschreven door Smithson
11-02-2008
Reactie
Geachte,
Uw analyse is volledig correct.
Dank
Die maken de vlaamsgezinden ook.
Bien étonnés de se trouver ensemble )
Alleen koppelt er u een onlogische conclusie aan vast: heel de boel moet dan maar terug unitair worden? U ijvert dus voor een sterker België. Waarom is dat "onlogisch", omdat 5% dwazen België wil opdoeken?
En u noemt uzelf geen nationalist? Iedereen is in zekere mate voorstander van zijn eigen land. Wat is het alternatief immers? Dat we allemaal wereldburgers worden? Dát is pas een illusie. Patriottisme is nog geen nationalisme.
Als we elk vanuit onze eigenheid kunnen samenwerken, dan pas krijg je wereldvrede. "Langue de bois". Zonder internationale wereldrechtsorde is vrede onmogelijk.
Nu zitten teveel naties, zoals de Vlaamse, in een statelijk keurslijf dat niet aangepast is aan de culturele gegevenheid van de mensen die erin wonen. Vraag maar aan de Catalanen in Frankrijk hoezeer men in Parijs rekening met hen houdt.
Nietszeggende propaganda ...
En om op uw vraag te antwoorden: ja, ook mobiliteit moet gesplitst worden, ik zie daarin geen contradictie. Ik wel: mobiliteit heeft niets te maken met taal.
Die is er nu wel: de flitspalen in Vlaanderen zijn aangepast aan de Vlaamse situatie (dicht wegennet, drukker bevolkt) en zouden een Vlaams probleem moeten remediëren (mensen gaan trager rijden, de boetes kunnen worden ingezet in de plaats waar het beleid zich op richt), maar gelden voor het hele grondgebied terwijl flitspalen in Wallonië minder nuttig zijn, wegens dunner bevolkt en een minder dens wegennet.
Er zijn ook verschillen in mobiliteit tussen provincies, zelfs tussen arrondissementen. En dan?
Wat is de zin dan nog van het centraal organiseren van een beleid als hetgene dat je moet besturen onderling verschilt?
Unitarisme is niet noodzakelijk centralisme.
Deze logica leidt inderdaad onvermijdelijk tot de splitsing van België en dat is ook niet erg. Jij mag dat niet erg vinden ...
Sinds de WO II zijn meer dan 100 nieuwe staten ontstaan. Het ontstaan van staten is een natuurlijk, internationaal proces. We hoeven daar geen vrees voor te hebben.
We gaan België toch niet vergelijken met het dekolonisatieproces en/of de instorting v.h. communisme (95% van de staten vanaf 1945 zijn daaruit ontstaan)? Dat is bovendien geen "natuurlijk" proces, maar wel het resultaat van het handelen van mensen.
Ik vind het jammer dat u zowat elk mogelijk argument aanhaalt om te bewijzen dat België geen federatie (en eigenlijk ook geen democratie) is, maar daaropvolgend een compleet onlogische conclusie maakt: de bron van de problemen stelt u voor als de oplossing: niet minder maar meer België. Dat houdt gewoon geen steek.
Waarom niet??? U identificeert de staat België met het Belgische "federalisme", daar ligt uw denkfout..
Verdedigt u dan ook het koningschap? Geef mij maar een republiek.
Doet niets terzake. Beste groeten,
Smithson
11-02-2008, 18:33
Geschreven door Bruno
Goeie analyse, foute conclusie
Geachte,
Uw analyse is volledig correct. Die maken de vlaamsgezinden ook. Alleen koppelt er u een onlogische conclusie aan vast: heel de boel moet dan maar terug unitair worden? U ijvert dus voor een sterker België. En u noemt uzelf geen nationalist? Iedereen is in zekere mate voorstander van zijn eigen land. Wat is het alternatief immers? Dat we allemaal wereldburgers worden? Dát is pas een illusie. Als we elk vanuit onze eigenheid kunnen samenwerken, dan pas krijg je wereldvrede. Nu zitten teveel naties, zoals de Vlaamse, in een statelijk keurslijf dat niet aangepast is aan de culturele gegevenheid van de mensen die erin wonen. Vraag maar aan de Catalanen in Frankrijk hoezeer men in Parijs rekening met hen houdt.
En om op uw vraag te antwoorden: ja, ook mobiliteit moet gesplitst worden, ik zie daarin geen contradictie. Die is er nu wel: de flitspalen in Vlaanderen zijn aangepast aan de Vlaamse situatie (dicht wegennet, drukker bevolkt) en zouden een Vlaams probleem moeten remediëren (mensen gaan trager rijden, de boetes kunnen worden ingezet in de plaats waar het beleid zich op richt), maar gelden voor het hele grondgebied terwijl flitspalen in Wallonië minder nuttig zijn, wegens dunner bevolkt en een minder dens wegennet. Wat is de zin dan nog van het centraal organiseren van een beleid als hetgene dat je moet besturen onderling verschilt?
Deze logica leidt inderdaad onvermijdelijk tot de splitsing van België en dat is ook niet erg. Sinds de WO II zijn meer dan 100 nieuwe staten ontstaan. Het ontstaan van staten is een natuurlijk, internationaal proces. We hoeven daar geen vrees voor te hebben.
Ik vind het jammer dat u zowat elk mogelijk argument aanhaalt om te bewijzen dat België geen federatie (en eigenlijk ook geen democratie) is, maar daaropvolgend een compleet onlogische conclusie maakt: de bron van de problemen stelt u voor als de oplossing: niet minder maar meer België. Dat houdt gewoon geen steek.
Verdedigt u dan ook het koningschap? Geef mij maar een republiek.
Beste groeten,
Smithson
11-02-2008, 12:17
Geschreven door Smithson
10-02-2008
België en de Benelux.
Over de verdragsrechten.(zie ook het forum op VLD afgevaardigde Dirk sterckx).
In opdracht van de voor Vlaanderen bevoegde minister voor buitenlands beleid en internationale samenwerking Geert Bourgeois (NVA) werd er in de loop van 2006 een onderzoek gelast met als centraal thema de vraag of de Benelux als organisatie voor Vlaanderen nog een meerwaarde biedt. Binnen de middens waarin de voorzitter van de nieuwe Vlaamse alliantie zich beweegt en in ruimer opzicht ook de Vlaamse regering wil men de opvatting verspreiden dat de Benelux een gepasseerd station is voor het aanhalen van de banden met Nederland. De plannen voor de oprichting van Algemeen Nederlands-Vlaams Samenwerkingsverdrag liggen al klaar. De ANVS zou dan ter vervanging komen van de Benelux verdragen alsook van de overige Vlaams-Nederlandse verdragen zoals het taalunie verdrag en het cultureel verdrag. De resultaten die uiterlijk op 30 juni 2006 bekend gemaakt hadden moeten worden maar waarover we niets hoorden hebben er blijkbaar voor gezorgd dat men de plannen voorlopig naar de koelkast heeft verwezen voor gebruik op een geschikter moment.
Het opgeven van de Benelux als organisatie is echter onaanvaardbaar en onverdedigbaar. Het is immers zonneklaar dat de drie landen die op de huidige dag deel uitmaken van de Benelux gezamenlijk een grotere invloed kunnen uitoefenen op de Europese en multilaterale besluitvorming dan enkel maar Nederland en de het Vlaamse gewest. Dat zal met name nog meer het geval zijn van zodra het verdrag van lissabon in werking zal treden. In dat verdrag wordt er namelijk gebroken met het huidige stemsysteem in de raad van ministers. Het stemgewicht van de lidstaten wordt volgens het verdrag voortaan rechtstreeks gebaseerd op hun bevolkingsaantal. De gekwalificeerde meerderheid komt dan te liggen bij de zes grootste lidstaten (Duitsland, Frankrijk, de U.K., Italië, Spanje en Polen ) die dan samen 65% van de totale uniebevolking zullen vertegenwoordigen. Daardoor zullen zij hun invloed aanzienlijk zien toenemen. Ook is er in dit verdrag een opwaardering voorzien van de Europese raad van regeringsleiders tot een formele instelling van de Unie die de raad van ministers bindende aanwijzingen zal kunnen geven. Dit leidt voorts tot een verdere versterking van hun machtsinvloed en dus tot een verzwakking van de invloed van de kleinere lidstaten (tot nu toe genieten die kleinere lidstaten van een besluitvorming via de Europese commissie, Europees parlement en raad waarbij hun stem ook gehoord wordt).
Daarom is het voortbestaan van een federerend orgaan als de Benelux nu meer dan ooit aangewezen voor België en de andere Benelux landen die aan de wieg stonden van het Europees project. De uitbreiding van de vooral economische samenwerking die er nu is met de uitwerking van een gezamenlijke politieke strategie binnen de EU is derhalve de aangewezen taak van de Benelux .
Terwijl niettemin het belang van een sterk en ééndrachtig Benelux van primordiaal belang is voor de handhaving of versterking van de eigen machtspositie binnen de Europese instellingen en bij de onderhandelingen over concrete dossiers richten de vooral Vlaams georiënteerde partijen zich terug op de oude territoriale machtstrijd die we kennen van het oude Europa.
Kan er aan die voor België (maar ook voor de overige Benelux landen) hoogst nadelige ontwikkeling iets gedaan worden ?
Daarvoor is het interessant de instelling Benelux eens van dichtbij te bekijken.
Op 3 februari 1958 werd in den Haag het verdrag tot instelling van de Benelux Economische Unie ondertekend, het zou echter pas in 1960 in werking treden. Het verdrag zelf heeft een looptijd van 50 jaar ingaande vanaf de datum van inwerkingtreding, in dit geval dus 1960. Daarna blijft het van kracht voor een periode van telkens 10 jaar tenzij één van de verdragsluitende partijen één jaar voor het verstrijken van deze periode de andere partijen in kennis stelt van haar intentie het verdrag te beëindigen(art.99).
Zolang de bevoegdheid van het Belgisch buitenlands beleid uitsluitend bij de Belgische regering ligt stellen er zich geen problemen. Echter door de institutionele wijzigingen die zich sinds het ondertekenen van dit verdrag in België hebben voorgedaan kunnen we op zijn minst gewagen van een juridische schemerzone.
Bij het opstellen van een vernieuwde Belgische grondwet in 1993 werd België vlg. art 1 een federale staat bestaande uit gemeenschappen en gewesten die zelf hun buitenlandse betrekkingen kunnen organiseren, inclusief het verdragsrecht, op alle gebieden (economie, ruimtelijke ordening, milieubeheer, grensoverschrijdende samenwerking enz) waarvoor zij binnenlandse bevoegdheid hebben (vlg. art 167).
Akkoorden gesloten (in Beneluxverband) tussen de Beneluxlanden onderling en die voor België werden bekrachtigd door de minister van buitenlandse zaken zijn daardoor intussen door deze ondoordachte bevoegdheidsoverdrachten volkenrechterlijk ongeldig volgens een besluit van de raad van state. Omdat de Belgische deelregeringen niet tot de ondertekenaars van het beneluxverdrag behoren zijn ze nochtans normalerwijze geen gesprekspartner tijdens intern benelux overleg.
De enige oplossing bestaat erin om deze contradictie, namelijk het verdragsrecht voor de gewesten te schrappen en van het buitenlands beleid terug een uitsluitend federale bevoegdheid te maken. Dit zal de efficiëntie en de vraag naar homogene bevoegdheidspakketten alvast ten goede komen. Door het beperken tot drie partners voor de drie landen zal de besluitvorming ook minder complex en sneller verlopen dan als zouden er daar vijf of zes partijen rond de tafel zitten.
)
