DE CRISIS

Met wat zijn we nu eigenlijk bezig? Een mens zou het zich na bijna 4 maanden regeringsloosheid - terecht - afvragen. Vandaag gaat Koninklijk verkenner Herman van Rompuy (CD&V) naar de Koning. Van Rompuy is de zoveelste in lijn - Dehaene, Reynders, Leterme en een halve Kroonraad gingen hem vooraf - die moet proberen de regeringsonderhandelingen op gang te krijgen. Het maakt eigenlijk niet zoveel uit wat Van Rompuy aan de Koning gaat zeggen. Indien hij gaat zeggen dat er nauwelijks vooruitgang geboekt is, dan wordt de impasse nog dieper en komt - althans volgens sommige waarnemers - de splitsing van België dichterbij. Als er daarentegen op het vlak van de zogenaamde "staatshervorming" wél (aanzienlijke) vooruitgang geboekt is, dan komt de splitsing van België ook dichterbij. Allicht zal Van Rompuy nog wel wat tijd krijgen na vandaag om verder te onderhandelen, of het moest zijn dat de Soeverein de taak doorgeeft aan één of meer nieuwe onderhandelaars.

Om terug te komen op mijn eerste zin, "we" zijn bezig met nationalisme, en met niets anders. Nationalisme van CD&V-N-VA die de Belgische staat verder willen uithollen (na eerdere hervormingen in 1970, 1980, 1988, 1993, 2001 en 2003), nationalisme van de VLD die qua "Vlaamsgezindheid" niet moet onder doen voor het nationalistisch kartel en nationalisme van MR en CDH die Brussel willen uitbreiden, bevoegdheden verkopen voor (veel) geld, opkomen voor de "Waalse" belangen enz.

De situatie is zonder meer ernstig. Het feit dat een voorzitter van de PS (in Le Soir Magazine) verklaart: "We moeten nuchterheid aan de dag leggen: er zal een moment komen, zelfs al willen we dat niet, dat Vlaanderen met zijn eigen vleugels zal willen vliegen. En het zal dan te laat zijn om te zeggen: ‘Wat een mooi vliegtuig, ik wou dat ik mee aan boord zat’. Wanneer het vliegtuig vertrekt, is het weg" is zonder meer ongezien. De splitsing van België zal (wellicht) niet worden tegengehouden door de geconfederaliseerde partijen, die vandaag tussenstaatse onderhandelingen voeren (tussen "Vlaanderen" en "Wallonië").

Hoopvoller zijn dan weer de talrijke Belgischgezinde initiatieven, zo zijn volgende petities interessant:
www.lapetition.be (bijna 90.000 ondertekenaars) en www.reddesolidariteit.be (meer dan 25.000 ondertekenaars na twee dagen). Op http://www.petitiononline.com/manbel/petition.html kan je dan weer tekenen voor een meer uitgewerkte tekst. Boeiende, nieuwe sites zijn (onder andere): http://www.remarionslabelgique.be/, het genoemde www.reddesolidariteit.be (www.sauvonslasolidarite.be)  en www.becitizen.be. Al deze sites zijn trouwens twee- of drietalig. Niet onverdienstelijk is ook het initiatief van LA DERNIERE HEURE, zie http://www.dhnet.be/infos/societe/article/185078/fiers-d-etre-belges.html

De Belgen zijn vreedzame mensen. In andere landen zouden de hatelijkheden waar politici en opiniemakers ons iedere dag opnieuw mee confronteren al lang tot gewelddadige uitspattingen geleid hebben. Maar, anderzijds, hoeveel druk en polarisatie kan een samenleving verdragen?

Bruno Yammine