Hoe zielig, de Vlaams-nationalistische DE STANDAARD (http://www.standaard.be/meningen/commentaar/index.aspx) zet nog eens een wanhoopsoffensief in.
De terugkeer van de vette vis
COMMENTAAR Zonder dat iets erop
wijst dat er inhoudelijk toenadering is over de vorming van een federale
regering, hangt er toch verandering in de lucht. De straffe uitspraak
van Elio Di Rupo - 'Wij keuren de ontbinding van de Kamers niet goed, er
komen dus geen verkiezingen' - garandeert nog niet dat we voor de zomer
geen vervroegde stembusgang krijgen. Maar het lijkt er toch sterk op
dat er een ultieme poging komt om dat uiterst riskante en overigens
zinloze scenario te voorkomen.
De bewegingsruimte is uiterst smal. Want ofwel moet de
regering-Leterme volheid van bevoegdheid krijgen, maar zonder de N-VA,
iets wat nog steeds niemand zegt te willen. Ofwel moet er een regering
met de N-VA komen, maar daarvoor is een trofee nodig. Dat moet meer zijn
dan de splitsing van BHV, maar verwachten dat het de hele zesde
staatshervorming is met alles erop en eraan, is dromen.
We beleven dus de terugkeer van de 'vette vis', het beeld
dat Bart De Wever in 2007 gebruikte om te zeggen dat er een belangrijke
symbolische overwinning moest voorliggen om de eerste regering-Leterme
te kunnen oprichten. Die vette vis is er toen niet gekomen. En wat toen
nog als 'vet' kon gelden, is nu ongetwijfeld te mager.
Bovendien moet het akkoord behelzen dat er gedurende de rest
van de regeerperiode keihard en revolutionair wordt voortgewerkt aan
een grondleggende vernieuwing van de staatsordening, die in 2014 aan de
kiezers kan worden voorgelegd als een soort laatste poging tot
samenleven onder de Belgische koepel. En dat kan alleen als er een
rotsvast vertrouwen tussen de partners is.
In die fundamentele hertekening van het land zullen taboes
aan beide zijden moeten worden ingeleverd. Enerzijds moet de integriteit
van het Vlaamse grondgebied worden erkend. Anderzijds wordt doorheen de
nota's van Bart De Wever zelf en van Johan Vande Lanotte nadien,
stilaan duidelijk dat in dat nieuwe België Brussel een totaal andere rol
kan krijgen, maar die dan ook voluit moet opnemen. De gedachte dat het
bestuur binair kan worden opgesplitst en het Hoofdstedelijk Gewest onder
voogdij van de Vlaamse en de Franse Gemeenschap kan worden bestuurd,
verliest razendsnel relevantie. Een vernieuwd Brussel, met
vereenvoudigde structuren, maar ook met een nieuwe federale, diverse en
open mentaliteit, is een voorwaarde voor de hervorming maar kan er
tegelijk het sluitstuk van zijn.
Het bevrijdende opiniestuk van acht creatieve Franstalige Brusselse denkers dat vandaag in De Standaard en Le Soir verschijnt,
schetst met verve hoe dat aantrekkelijke, veelzijdige Brussel er zou
moeten uitzien. De verruwing van het debat maakt zo'n toekomst welhaast
utopisch. Toch is het zoetjesaan de enige resterende kans om de impasse
te vervangen door een wervend project.
-------------------------------------------------------------------------------------------------
Alweer het oude verhaaltje: zonder staatshervorming zou het gedaan zijn met België.
En met één ook.
Hoe laag kan je vallen?
|
