ZELFSTANDIG WORDENDE NESTJONGEN

Een soms erg moeilijke periode in het nog jonge leven van een kanarie is de fase waarin ze zelfstandig dienen te worden en niet meer afhankelijk zijn van de ouders. Men kan deze stap op verschillende manieren uitvoeren en ondersteunen om het voor de jonge kanarie zo aangenaam mogelijk te maken om deze periode tot een goed einde te brengen.

Hoe en wanneer dient men hier mee te  beginnen, er zijn verschillende methodes en aan elke methode zijn voor en nadelen natuurlijk, ik zal beschrijven hoe ik dat doe. Als de jongen +- 15 dagen oud zijn plaats ik de nest met de jongen op de bodem van de kooi, ik zet de nest in een stuk pvc buis van +-*10 cm hoog. Houd er wel rekening mee dat 15 dagen ouderdom een rekbaar begrip is natuurlijk. Jongen die in de eerste dagen niet voldoende opgroeien om welke reden dan ook zoals bv. een minder voedende pop of een groot aantal jongen in één nest geeft men best wat langer de tijd, zo zal een jong dat alleen in de nest zit en voorbeeldig word gevoed  soms al op 14 dagen naar de bodem kunnen. Let er vooral op dat de jongen voldoende zijn  bepluimd om zich warm te kunnen houden tijdens de nacht, nu ze zonder de lichaam warmte van de pop deze moeten overbruggen. Wacht ook niet te lang, als de jongen 17 of 18 dagen oud zijn springen ze gegarandeerd onmiddellijk uit het nest eens men hem op de bodem plaatst.

Zolang ze nu in het nest blijven mogen ze ook in de kooi blijven, eens ze er uitkomen na +-5à6 dagen gaan ze naar een baby-kooi die ik voor de kweekkooi bevestig. Hier blijven ze nu tot ze zelfstandig eten en drinken, bij het ontdekken van wat eten is voor de jongen gaan ze zowat alles in hun bek nemen wat ze kunnen vinden. Dit kan gaan van een droog of nat poepje, tot de tenen van hun broertjes, ook vertonen ze in deze periode spiegel gedrag. Ze gaan zich spiegelen aan elkaar, als er eentje aan wat pikt gaat er minstens één andere dit nadoen. Eens ze voldoende zelfstandig eten en drinken tegen de leeftijd van +- 28 dagen gaan ze naar een grote kooi, ik plaats hier steeds meerdere nesten van bijna dezelfde ouderdom samen op dezelfde dag in.  Achteraf nog jongen bijplaatsen gaat dikwijls voor problemen zorgen voor wat de aanpassing betreft van de laatst bijgeplaatste jongen. Dit komt omdat wanneer men jongen samen plaatst van verschillende nesten ze samen de nieuwe kooi gaan ontdekken en er een natuurlijke hiërarchie ( een soort van pikorde) ontstaat en ieder voor zich een stukje van de nieuwe kooi als zijn territorium zal gaan beschouwen. Plaatst men nu na dit proces van pikorde bepalen nog een jonge vogel bij zal deze als laagste in pikorde en de jongste van de groep  zeker het kind van de rekening worden.  Ze blijven nu samen tot de staart volgroeit is, om dan weer met meerdere kooien tezamen naar een grote vlucht te verhuizen, hier herhaald zich het proces van pikorde bepalen.

Welke voeding kan men geven tijdens deze periode van zelfstandig worden? uiteraard begint men met het verstrekken van het gekende en vertrouwde  eivoer eens ze in de baby-kooi zitten. Van zodra ze hier gaan van eten stelt men ook kiemzaad ter beschikking, dit is zachter voor de jonge vogels en ze kunnen hier op oefenen om het zaad te leren pellen. Voorzie ook een snoepbakje gevuld met een gewone kanarie mengeling, men staat er soms van versteld hoe snel sommigen hier gaan van eten en door spiegel gedrag volgen de anderen. Plaats ook steeds de vertrouwde drink Fontein ter beschikking de eerste dagen als men ze van kooi verplaatst. Kanaries zijn wel zo goed als kleuren blind maar als ze  een klein donker groene drink fontein associëren met water en men veranderd dit bij een verhuis plots naar een grote witte, gaan sommigen deze niet direct herkennen als  drinken. Bij grote rassen zal dit  zelfstandig worden  wat langer duren en omslachtiger zijn. 

Het plaatsen van de jonge vogels op de bodem van de kooi of in een baby- kooi zal er voor zorgen dat ze sneller zelfstandig zullen zijn. Het zal zowel een kans als een aansporing zijn om zelf hun kostje te zoeken en zal voorkomen dat sommige jongen veel te lang blijven bedelen en het vertikken om zelf voor de kost te zorgen.  Voor alles is er een gepaste tijd om een vaardigheid aan te leren voor de jonge kanarie, eens deze voorbij is word het moeilijker om dit nog in te halen. Denken we maar aan fietsen of zwemmen wie dit niet op jonge leeftijd aanleert zal het bijna nooit nog behoorlijk onder de knie krijgen.

Tijdens deze periode van zelfstandig worden der jongen gaat de pop indien er een man aanwezig is aan haar tweede legsel denken. Eens ze met de bouw van een nieuw nest gaan starten durven ze al eens de slechte gewoonte hebben van hun jongen als nestmateriaal te gaan beschouwen. Het gevolg is dat ze soms binnen de kortste keren de jongen gaan kaal plukken, s ‘morgens zijn het nog donzige bultjes en  tegen de middags zijn ze klaar om aan het spit te worden gebraden. Met de door mij toegepaste methode en de sturing  van de broed cyclus die ze als gevolg heeft, gaat dit zich tot een uitzondering te daar gelaten niet meer voordoen. Het is namelijk zo dat voor dat de  pop terug zal beginnen met een tweede nest, de jongen reeds in de baby-kooi zitten en de  jongen plukken niet meer mogelijk is door de pop.

Nog een laatste oproep aan alle liefhebbers die met de kweek nu bezig zijn wees op uw hoede “ De Russen zijn op komst het rode leger staat klaar en bij de volgende lente opstoot vallen ze aan, wees daar maar zeker van” Nee het gaat niet over de nakende invasie van de Krim door Rusland maar wel over de duizenden of honderd duizenden eitjes van de bloedluis die nu gaan uitkomen, ze wachten nog even op het uitkomen van de jonge kanaries en beginnen dan aan hun  landing in Normandië.   

NIEUW KWEEK SEIZOEN 2014

De teller staat weer op nul voor iedereen, het kweekseizoen en de hopelijk voorspoedige  resultaten dat het mag opleveren worden weer geschreven op een nieuwe en propere lei. Aan het vertrek staan we allen gelijk het is pas bij de aankomst dat de verschillen worden genoteerd. Elke kweek brengt weer momenten  van voor en tegenspoed, van vreugde en ontgoocheling. Ieder jaar ook weer maken we fouten en doen we nieuwe ervaringen op. Of ik nu de meeste voldoening haal uit het  kweek- of  show seizoen is moeilijk te zeggen maar het is zeker dat het één soms het gevolg is van het andere. Bij de juiste koppelingen in de kweek zal de beloning volgen op de show met mooie resultaten als gevolg.

Ik startte de kweek dit jaar wat vroeger om de vogels welke van het WK terug kwamen te kunnen inschakelen als kweekvogel. Ik houd er aan om de mans welke ik meeneem naar het WK al in broedconditie te brengen door ze  een viertal weken op te lichten  voor ze vertrekken. Ik doe dit om de eenvoudige reden dat een kanarie man welke in broed conditie is zich op zijn mooist laat zien bij de bultjes. Hij zal strak in het pak zitten en blaken van gezondheid, en erg attent zijn voor zijn  omgeving. Dit alles vertaald zich bij een bultje dat hij voor het minst in werkhouding zal gaan staan, en zich zo groot mogelijk zal maken. Dit is niet voor alle postuur kanarie rassen,  denken we maar aan een Gloster of Border deze gaan ook strak zitten en zich oprichten maar gaan erg in boeten aan volume en rondingen, wat dan weer in hun nadeel zal zijn.

Op dit moment zijn de eerste 65 bultjes  van een ring voorzien en gaan de laatkomers van de eerste ronde bijna uit het ei komen. En dan de minpunten die er ook weer bij hoorden. Daar ik er steeds van uit ga dat 99% van al wat mis gaat bij het kweken van kanaries  de oorzaak bij de kweker zelf te vinden is  ging ik op zoek waarom verschillende nestjes enkel bestonden uit slechte eieren . Al snel kwam ik tot de vaststelling dat een nieuw geplaatste buitenverlichting bij de buren de waarschijnlijke boosdoener was. De buurman treft natuurlijk geen schuld, ikzelf had moeten anticiperen en de zonneplinten van men volière  elke avond sluiten, eigen schuld dikke bult . Ook slaagde ik er weer maar eens in om  2 mans samen te plaatsen als koppel en één maal 2 popjes, voor wat de mans betreft moest ik vaststellen dat het homohuwelijk bij de bultjes nog geen ingang heeft gevonden er werd dan ook danig wat geruzied . Voor wat de popjes betreft kon ik vast stellen dat de vrouwtjes weer maar eens het voortouw namen door vredig samen te leven als koppel.

Men “Siciliaan” het  bultje dat na het WK te Bari het warme zuiden ruilde voor het land van zijn voorvaderen heeft reeds voor nakomelingen gezorgd. Als vurige en strak in het pak afgelijnde Italiaanse macho verkoos hij een mooie blonde(witte) deerne om te verleiden. Nog voor de kindjes werden geboren kwam hij tot het besluit dat een broedende pop andere zorgen aan haar hoofd had dan in te gaan op zijn amoureuze voorstellen, geen nood als vurige minnaar viel hij ditmaal voor een bonte troela die nu ook weer aan het broeden is. Bij het observeren van de nakomelingen van deze Siciliaan stelde ik vast dat op geen enkel van de drie jongen ook maar enige dons te vinden is? Aangezien deze man een bevedering bezit om “U” tegen te zeggen stel ik mij de vraag of er een verband is tussen geen dons en een strakke bevedering . Ik ga dit opvolgen bij deze jongen en als ook zij strak in het pak zitten en gezegend zijn met een zeer goede bevedering, is dit misschien wel een punt  om deze vogels te ontdekken met een goede bevedering nog voor ze een bevedering bezitten?

Gekiemde  zaden zijn een zegen voor de voederend oudervogels en een weldaad voor de jongen. Ik verstrek ze dan ook in grote getalen en verscheidenheid aan de kwekende vogels. Buiten gekiemde zaden   voeg  ik vanaf dit jaar ook quinoa toe aan men eivoer, quinoa is het zaad van een grassoort en bezit een uitmuntende voedingswaardebalans. Met zijn uitgesproken noten smaak is het zeer gelust zowel door mensen als door de vogels. Men gaat dit  kiemen door het te  koken om het voor de vogels toegankelijk te maken, dit kan op twee manieren gebeuren. Men kan het een 15 tal minuten koken op een matig vuur zodat het gaat kiemen, in dit kookproces  gaan veel vitamines en andere voedingsstoffen verloren . Het is daarom dat ik verkies om het op een andere manier tot kiemen te brengen en  met   behoud van bijna alle vitaminen en voedingsstoffen. Men brengt eerst voldoende water aan de kook en voegt de quinoa toe, deze moet volledig onder water staan en laat het geheel max 2 à 3 min verder koken. Nu zet ik het vuur(kookplaat) uit en  laat hem nog 30min rusten in het warme water. De restwarmte van de kookplaat gaat  voor het kiemen zorgen zonder dat het water nog kookt en de vitaminen er uitgekookt worden.  

Als er over quinoa gesproken word dan klasseert men dit voor de mensen in  de categorie van “super food” een term die erg hip blijkt te zijn heden ten dage. Wat ik ook onder de term” super food “zou durven klasseren maar dan voor de kweek van kanarie  is “vogelmuur”  dit plantje heeft zijn naam niet gestolen. Als ik op sommige vogelsites of in boeken  lees dat groenvoer voor kanaries in de kweek uit den boze is stel ik mij de vraag of ze uit ondervinding  spreken of maar wat vertellen? Verstandig gebruik van groenvoer in de kweek of er buiten heeft nog nooit voor diarree gezorgd bij kanaries, onverstandig gebruik, bedorven of beschimmeld groenvoer gaat problemen geven natuurlijk.

NIEUWS OVER DE WEG NAAR SUCCES  

Voor de liefhebbers van de Belgische Bult en bij uitbreiding de liefhebber van de postuur kanarie in het algemeen kan ik melden dat de populariteit nog steeds in stijgende lijn gaat. Wat maakt nu dat een bepaalde soort erg populair is of niet? Als we even de twee meest gekweekte postuurkanarie rassen  Gloster en Fife Fancy  van naderbij bekijken stellen we vast dat ze een paar raakpunten bezitten. In de eerste plaats zijn ze in  prijs en aantallen zeer toegankelijk voor iedereen, op elke beurs of vogelverkoop komt men ze in grote aantallen tegen. Wat de prijs betreft is deze voor niemand een struikelblok om er zich aan te schaffen, en wie een beetje uit zijn ogen kijkt komt voor een schappelijke prijs al behoorlijke kwaliteit tegen. Ook hun kwaliteiten als kweekvogels zijn voldoende gekend en geroemd, zodat het nageslacht verzekerd is. Niets zo makkelijk als het kweken van Fife Fancy hoort men al eens verkondigen en op veel plaatsen doen ze dienst als onderleggers. De Gloster bekoord dan weer met zijn uiterlijk, een bieteltje of Jommeke willen ze allemaal wel in hun volière.

 Tot daar de platgetreden paden die we nu  gaan verlaten, een exemplaar met goede kwaliteiten als show of TT vogel kweken bij Gloster of Fife is net zo moeilijk als bij de Borders, Cresten of Bultjes. Het verschil zit hem daar dat deze laatste minder worden aangeboden en sommige enorm duur zijn bij aanschaf, ook de slechte faam die ze meedragen als kweekvogel pleit niet in hun voordeel. Maar is dit wel altijd zo dat het slechte kweek vogels zijn? En heeft dit altijd wel te maken met een bepaald ras? We kunnen er van uit gaan dat grote of zwaar bevederde rassen zoals Norwich en Yorkshire  wat moeilijker aan kweken toe komen en minder jongen per nest opleveren. Minder jongen per nest kan een van de factoren zijn die de hogere prijs verantwoord. In een vorig stukje vermelde ik reeds het verschil tussen de prijs en de waarde van een kanarie.

Het is ook zo dat de prijs van een postuurvogel het succes of populariteit van een gans ras kan beïnvloeden, denken we hier maar aan de hoge prijzen die heden worden gevraagd voor de Yorkshire, A.G.I. of Parijse frise. Deze hoge prijs is een mes dat langs twee zijden snijd, langs de zijde van de liefhebber die met één van deze rassen wenst te starten is de hoge investering vaak een domper op de vreugde. Men komt A.G.I. of Parijse frise  dan ook niet vaak meer tegen op een show. Langs de kant van de liefhebber kweker die ze reeds bezit komt deze hoge prijs goed uit om soms dure investeringen in aangekochte vogels wat te verzachten.

 De Yorkshire  is dan nog een ander verhaal, de hoge prijzen die de opkopers vogelhandelaars heden  bieden heeft  voor een boem effect gezorgd.  De liefhebbers die Yorkshire  kweken zijn aanzienlijk toegenomen maar de kwaliteit van de aangeboden vogels is bij deze evenredig afgenomen. Op korte termijn kan men van een succes spreken voor het aantal gekweekte exemplaren en liefhebbers, het is maar de vraag of op lange termijn dit ten goede gaat komen aan de gekweekte kwaliteit en het ras. Vandaag stel ik vast dat men bijna geen Yorkshire  meer tegen komt op de show, zo was er te Roeselare op de Gouden ring show geen enkele Yorkshire  aanwezig. Daar waar België tot enkele jaren geleden  steeds  medailles wist te behalen op het WK met dit ras was er dit jaar  geen enkele Belgische  Yorkshire  meer aanwezig op het WK. te Bari?

   De prijs van een vogel bepaald de verkoper of opkoper en de waarde bepaald de koper, weinigen is het gegeven om met vogels van bij de opkoper te starten en na enkele jaren te concurreren met gevestigde waarden van het ras. Beter is men af door te starten met vogels welke men aanschaft bij bekende kwekers van een ras. Laat u niet afschrikken door de soms wilde verhalen over de gevraagde prijzen, of dat men bij deze mensen onmogelijk vogels kan bekomen, gewoon vragen volstaat meestal en de prijzen vallen gewoonlijk voor het geboden best mee. 

De kost prijs of waarde van een kanarie  

Voor de juiste prijs van een kanarie kan men best langs gaan bij de opkoper of bij een erkende vogelhandelaar. Deze mensen hechten enkel belang aan de pure commerciële waarde van de aangeboden kanaries, al naar gelang  vraag en aanbod kan de prijs lichtjes variëren.  Voor deze mensen is het doel om winst te maken door export of verder verkoop van de aangeboden vogels.

Voor ons liefhebbers gaat het niet zo zeer om de prijs van de vogel maar vooral om de waarde van een bijgehaalde kanarie. Wie zich enkel richt op de prijs van de vogel en voorbijgaat aan de waarde koopt steeds te duur, wie zich richt op de meerwaarde van een vogel voor zijn bestand  komt er steeds goedkoop van af. Eens men over een eigen vogelbestand van enige omvang beschikt en een selectie kan doorvoeren onder zijn jonge vogels zal men op zoek gaan om dat bij te halen wat men nog mist om zijn bestand een trapje hoger te tillen. Hoe hoger de kwaliteit van uw eigen bestand hoe moeilijker het word om nog vogels te vinden welke een meerwaarde bieden bij inbreng in uw vogelbestand.

Aan de hand van wat kan men nu bepalen of een vogel welke men wenst aan te kopen een meerwaarde kan bieden voor ons bestand? Als men koopt bij een grote naam in een bepaalde soort of ras moet dit wel een vogel zijn met meerwaarde hoort men wel eens verkondigen. Neem het van mij aan dat net als iedereen deze betere kwekers ook niet allemaal super vogels kweken laat staan dat ze deze al zouden verkopen.

Het is altijd makkelijk als de waarde van een vogel al bepaald is zonder dat men dit zelf hoeft te doen en dan nog door erkende keurmeesters. Al te vaak worden er op de shows punten gekocht, wat men thuis of op de beurs niet aan de straatstenen kan slijten heeft plots een meerwaarde als er punten opstaan. De slimste gaan als volgt te werk, men neemt deel aan een van de laatste plaatselijke TT ergens rond kerstmis( vooral gekend voor de milde toekenning van punten)  Ze nemen enkel vogels mee welke voorbestemd zijn voor de verkoop, al wat nu maar enigszins wat punten weet te behalen verdubbeld in prijs(niet in waarde). Als zoete broodjes wisselen hier elk jaar tientallen vogels van eigenaar, de slimme verkoper is te vrede en de naïeve koper kan uitpakken met een vogel van 90 of 91p. Wat mij hier altijd aan verwonderd is dat de keurmeesters bij het beoordelen van vogels die de kopers zelf inzenden maar al te vaak worden verweten van volkomen onbekwaam te zijn, maar men gaat wel af op het oordeel van deze zelfde keurmeester als men een vogel kan aanschaffen van 90 of 91p.

Nog een vb. uit de praktijk, bij een bezoek aan een liefhebber met doel om zich versterking aan te schaffen zitten de vogels welke weg mogen opgedeeld in twee kooien met elk een verschillende prijs. In een derde kooi zitten enkel topvogels welke natuurlijk niet weg mogen? De koper monstert de koopwaar en komt uiteindelijk bij de kooi uit van de topvogels welke niet weg mogen, na enig aandringen van de koper gaat de verkoper door de knieën. De koper denkt dat hij (zij het wel voor een wat te hoge prijs ) een topvogel heeft kunnen meenemen maar weet niet dat er ook een paar lokvogels tussen  zaten die met opzet daar werden tussengeplaatst door de verkoper en eigenlijk niet beter zijn dan deze uit de goedkoopste kooi.

Om dit alles te voorkomen is het van het grootste belang dat men weet wat er dient ingebracht te worden om te evolueren naar betere vogels. Zoek ook steeds naar kweekvogels als men versterking nodig denkt te hebben, en ga ook op zoek in uw eigen bestand naar kweekvogels, deze zien er soms gans anders uit dan show vogels.  Als men de kans heeft om ervaren liefhebbers aan het woord te horen, vraag dan steeds hoe zij hun kweekkoppels samenstellen om tot goede show vogels te komen. Als men het geluk heeft van op bezoek te mogen gaan bij een van de betere kwekers vraag dan steeds om de kweekvogels eens te mogen zien. Geef uw ogen hier de kost en denk vooral niet in termen van de standaard voor de show vogel, maar zoek vooral naar de kenmerken waarin ze verschillen van de showvogels, in dit verschil zit de sleutel verborgen van het succes van deze betere liefhebber. In al men onervarenheid weet ik wel zeker dat een kampioen zelfs een wereldkampioen per definitie niet de kwaliteiten hoeft te bezitten van een goede kweekvogel. Of om het met een voorbeeld uit men werkverleden te duiden, men maakt de kleur oranje uit de samenvoeging van rood en geel, wel nu de showvogel kampioen is de oranje kleur en de kweekvogels zijn rood en geel. Wie nu met oranje vertrekt mag bijmengen wat hij wil nooit zal hij het zelfde resultaat bekomen dan met rood en geel.  

Voor wat men bultjes betreft bestaat rood uit een grote zware man met een volle dikke romp met wat houding als het kan maar het hoeft niet echt, en  geel is een fijn slank popje met een perfecte houding en bevedering ze gaan geen van beiden hoge ogen gooien op de show maar onder hun nakomelingen bestaat de kans dat het bijna perfecte oranje tevoorschijn komt.

MIJN WK TE BARI

Van een reis naar het Italiaanse Bari thuiskomen met een Spaanse griep, na een week uitzieken zijn we weer bijna de oude. De bultjes waren al bijna één week weg naar het WK toen we op donderdag morgend 23 Januari besloten om hen achterna te reizen. Als blue voor wat betreft luchthavens dacht ik dat men collega’s reisgenoten me een poets probeerden te bakken toen ze me verwittigden dat aan de incheck schoenen en broekriem uit moesten, maar niets was minder waar en na driemaal opnieuw kon ik door zonder schoenen en men broek ophoudend met de hand. De vlucht verliep vlot en het hotel was OK, op vrijdag morgend brachten we een eerste bezoek aan de “Fiera del Levante”. Met de chaos voor ogen aan de inkom van het WK te Hasselt werden we aangenaam verrast dat de toeloop aan het loket best meeviel. Met max 60à70 mensen die stonden aan te schuiven leek ons dit een hapklaar brokje om binnen te komen, was dit even zonder de waard gerekend.

Uiteindelijk geraakten we dan toch binnen in dit mooi nieuw complex geen grote luxe maar alles aanwezig en de zaklampen waren dit keer niet nodig er was voldoende licht. Het bezoekersaantal  vrijdag was miniem op zaterdag was het iets drukker maar zeker geen overhoop aan volk. De commerciële standen waren aanwezig maar ze beleefden een zwak WK denk ik als ik de belangstelling monsterde. Op vrijdag was de al niet grote verkoop klasse nauwelijks bevolkt door particulieren, de zaterdag was wat beter maar zeker geen overhoop. Wat wel voldoende aanwezig was tijdens de show was de bewaking en dit door professionele mensen, dus de verhalen van pas maar op daar in het zuiden zijn volkomen uit de lucht gegrepen.

En dan het belangrijkste op een WK de vogels en voor mij op de eerste plaats de bultjes, ik begaf me tussen de rekken waar de postuurvogels werden uitgestald en zocht naar de bultjes. Al snel had ik ze gevonden en al na een paar kooien bliksemde een bont vogeltje me van de sokken, ik ben er het ganse WK niet goed van geweest. Ik las de naam van ene Montalto Giuseppe op het etiket  en die naam zei me wel iets maar ik kon hem niet direct plaatsen. VTM. Kleurt je dag, wel deze man zijn bultjes kleurde mijn WK. Dat het thuisvoordeel en het eraan verbonden chauvinisme bij de Italiaanse  keurmeesters al weleens zal mede bepaald hebben wie het uiteindelijk haalde is niet uit te sluiten natuurlijk. Bij de bultjes was op een punt en komma na de uitslag een juiste weergave van de aanwezige kwaliteit bij de Italiaanse vogels. Tegen zoveel geweld vanwege de Italiaanse inzenders vielen onze bultjes een beetje licht uit, enkel de echte klasbakken konden een graantje mee pikken. Zo was er voor Dirk Leerman een bronzen medaille weggelegd in stam en individueel in de reeks van de zwaar bonte, en behaalde Marc De Keyser eveneens een bronzen medailles in  de reeks van de enkelingen gepigmenteerd.

In de rand van het gebeuren bij de bultjes was er nog een mooi voorval wat me overkwam. Zoals ik al vermelde was het een bont bultje van ene Montalto Giuseppe dat de bliksem deed inslagen bij mij, moet ge niet vragen hoe graag ik van deze liefhebber iets wou om men bestand en bevedering te verbeteren. Na de nodige info aangaande deze liefhebber leek het mij bijna ondoenbaar om hier iets van mee te nemen naar België om men bestand te versterken. Groot was dan ook men verwondering dat Marc De Keyser in de namiddag met de vraag kwam of een Italiaanse liefhebber een bultje van mij kon bekomen, en wie denkt je dat dit was? Juist ja  Montalto Giuseppe. Na wat onderhandelen dat moest gebeuren via Marc(waarvoor dank) die vloeiend het Italiaans spreekt  en een nachtje slapen kwamen we tot een vergelijk en verwisselden een bultje, dus nu zit er een Siciliaan hier bij mij en woont een bultje van mij in Sicilië. Met mijn vier bultjes welke aanwezig waren te Bari behaalde ik 3x 89P en één maal 90P wat zeker geen totale afgang is maar naar de toekomst toe moet dit beter kunnen denk ik.

Zo een buitenlands WK zorgt voor een ietwat speciale sfeer kon ik ondervinden, ver van huis en toch vertrouwde gezichten die men ontmoet. Het is vooral door en met deze vertrouwde mensen om u heen dat er een beleving plaatsvind die boven het gewone uitgroeit.   

Ook de aanwezige leden van de Heikneuter te Bari wisten mooie resultaten neer te zetten zo zorgde het duo Winkelmans – Torfs  bij de borders  met twee wereldtitels en één zilveren medailles voor een knalprestatie maar we hadden nu ook niet minder verwacht hoor. En wat te denken van het duo Vercammen- Schoovaerts die met drie gouden en drie zilveren medailles huiswaarts keerden. Verder was er nog een zilveren medaille voor Pelgrims Dirk met Fife Fancy en een bronzen medaille met Irich Fancy voor Werner Van Dessel. Ook was er voor Nestor Dennis een bronzen medaille weggelegd met zijn Berners, Dennis is ook de persoon die er als begeleider van de postuurvogels  zorg voor draagt dat onze postuurkanaries met een zuiver staartje en pootjes in hun kooi terechtkomen op  een WK om hun kansen te kunnen verdedigen.

NIEUW BEGIN

Nu het nieuwe jaar reeds een paar dagen oud is komt de kweek 2014 al snel om het hoekje kijken. De vroege vogels(kwekers) zijn al bezig met het bijlichten van de kweekvogels, de voorstanders van een vroege kweek bejubelen deze werkwijze de tegenstanders vergruizen hem. Voor wat mezelf betreft behoor ik tot de vroege vogels en aldus zitten de kweekvogels op vandaag aan een daglengte van 12 uur.

Het kweken en tentoonstellen met kanaries is een zeer vluchtig gegeven, men moet elk jaar zijn TT bestand vernieuwen aangezien het hele gebeuren rond de jonge vogels draait. Zo ook de kweekvogels moeten snel resultaten neerzetten, een popje kan 3à4 jaar  diensten bewijzen als kweekvogel, voor een man kan dit iets langer duren tot 5à6 jaar. Als ik mijn eigen bestand  eens na zie stel ik vast dat er nog 2 vogels met jaartal 2009 tussen zitten en een 4 tal van 2010. Op een totaal van +- 100 kweekvogels  bevinden er zich ongeveer 50% jonge vogels de rest is van 2011 en 2012.

Wat zeker van belang is en waar men niet al te veel over zal horen of lezen is dat de jonge vogels welke snel uitgroeien een voordeel bezitten als TT vogel. Het spreekwoord “vroeg rijp rap rot” gaat niet op voor sommige rassen waaronder men bultjes, aangezien hoe sneller ze uitgroeien hoe meer volume ze zullen bezitten. Een vogel welke na zijn jeugdrui bijna volledig is uitgegroeid is voor de show beter dan deze welke pas als overjaarse vogel zijn volle uitgroei kent. Het zijn als het ware de mannen die op hun 14 jaar reeds elke morgend voor de spiegel staan en zich moeten scheren of de meisjes welke op hun 12 jaar al voorzien zijn van redelijke attributen die we nodig hebben onder onze TT vogels.

Vroege kweek vraagt niet meer of niet minder inspanning van de vogels als late kweek, op voorwaarde dat ze voldoende oud zijn natuurlijk. De kweek kamer moet wel voorzien zijn op een vroege kweek, zo moet licht(min 14 uur) warmte(min 13°C) en vochtigheid(max 70%) in orde zijn anders vraagt men om moeilijkheden.

Nu mijn startjaren voorbij zijn en vogels welke ik aankocht om mee te beginnen uit men bestand bijna allen zijn verdwenen, is het aan mij om de juiste vogels samen te brengen. Men koopt vogels aan gekweekt door ervaren liefhebbers, in deze vogels komt er een stuk ervaring mee van deze liefhebbers. De jaren dat men met aangekochte vogels kweekt teert men nog op deze ervaring, maar hoe meer men met eigen gekweekte vogels gaat verdergaan verdwijnt deze ervaring. Het is nu de kunst en de kennis om de verloren kwaliteiten welke de aangekochte vogels meebrachten in te ruilen door eigen ervaring en kennis. Makkelijker gezegd dan gedaan wees daar maar zeker van, hoe dikwijls niet koopt men goede vogels aan en zit men 3a4 jaar later met een bestand dat kwalitatief minder is dan men aankocht. De verklarende uitleg die ik dan al eens opvang is “ik zen der door gekweekt” men koopt dan weer wat vogels aan en is terug vertrokken voor 2a3 jaar.  Hierbij zit er fundamenteel iets fout en werkt men veelal met een beperkende factor. Men moet er van uitgaan dat deze werkwijze beperkt is door de kwaliteit van de aangekochte vogels aangezien men bijna nooit topkweekvogels kan aankopen, deze moet men zelf proberen te kweken.

 Moet men dan nooit wat bijkopen? Toch wel maar dan enkel als men merkelijk betere vogels kan op de kop tikken dan wat men zelf in zijn bestand heeft, of men koopt een onderdeel dat men zelf mist in zijn bestand. Bv men bezit vogels met alles er op en er aan maar de koppen zijn te zwaar, wel dan koopt men vogels aan met zeer lichte koppen die voor de rest wat minder zijn van kwaliteit. Deze zullen niet zo prijzig zijn dan de super kampioen met een lichte kop en ook makkelijker te koop. Men gaat misschien bij het inbrengen van deze vogels wel aan kwaliteit inboeten en twee stappen terug zetten, maar als men de beste exemplaren met de lichtste koppen telkens weer inbrengt gaat men op termijn betere vogels bekomen.   

Wat dit nieuwe jaar zal brengen staat nog in de sterren geschreven, het zal voor mij er wel enigszins anders gaan uitzien dan de vorige. Voor de kweek zal er niet veel veranderen maar het deelnemen aan shows zal er anders uitzien. Het zal ook niet meer enkel BPC gericht zijn, ook zullen het er minder zijn dan voorheen aangezien ik een aantal zaterdagen belet zal zijn door men poging om de kennis van de  keurmeesters te doorgronden. Of dit wat zal worden is nog af te wachten het zal er op aankomen om de nodige motivatie te vinden. Ik moet nu wel stellen dat hoe meer ik mij verdiep in deze materie hoe boeiender ze is. Een eerste vaststelling bij het verwerken van wat technische bagage is dat alleen al in België  de standaarden niet dezelfde zijn bij de verschillende federaties. Soms zijn het verschillende interpretaties of omschrijvingen  van een zelfde onderdeel. Maar soms is het ook fundamenteel  het tegengestelde, wat te denken anders van bv. een staart  die hier relatief breed moet zijn en daar dan weer smal moet zijn?  Of wat denkt u van deze, als liefhebber vertoevend tussen echte border en fife fancy kweekers aanhoorde ik menigmaal de discussie over de hoge poten bij deze  rassen, welke in wezen dezelfde moeten zijn. Het verwonderde mij dan ook dat in de standaard voor border en fife fancy niet dezelfde omschrijving voorkomt als het op deze poten aankomt. Voor de border vraagt men voldoende lange poten met zichtbare dijen, voor de fife fancy  dan weer dat de korte billen gedeeltelijk zichtbaar zijn en poten van middelmatige lengte. Wel om twee maal hetzelfde te vertellen met zoveel verschillende woorden en ruimte voor interpretatie, daar moet over nagedacht zijn denk ik dan.  Ja ja dat zijn leuke dingen voor de mensen.     

51^e NATIONAAL KAMPIOENSCHAP K.B.O.F

Zondag morgend bracht ik een bezoek aan de oktober hallen te Wieze, hier vond het 51^e Nationaal Kampioenschap voor Kleur, Sier en Roofvogels K.B.O.F plaats. Voor een eerste bezoek was ik benieuwd naar de hoe en wat van dit gebeuren. Zoals verwacht op een zondag morgend was het vrij rustig in de zaal zodat ik al de tijd en ruimte had om het gebeuren te monsteren. Voor wat de zaal betreft valt het best mee, hij voldoet voor deze inrichting, geen super modern complex maar dat hoeft ook niet met de hoge prijzen van nu. Met 4500 deelnemende vogels van 220 verschillende liefhebbers was er een goede opkomst, ook de verkoop klasse was voldoende gevuld. Met de cataloog was het wel even worstelen voor ik de klepel wist te vinden, maar dat kan aan het ventje te wijten zijn ook.

Er waren ook een aantal commerciële standen aanwezig van de grotere merken voor vogelvoeders en benodigdheden verder ook nog wat standen van speciaal clubs met strekking K.B.O.F. De verlichting was voldoende krachtig om de vogels te kunnen beoordelen. Over de vogels zelf of beter gezegd de aanwezige kwaliteit kan ik enkel maar oordelen over de sectie postuurkanaries en dan nog enkel maar over de bultjes. Aangezien er in de gewone show geen bultjes aanwezig waren was ik wel een beetje ontgoocheld, bij de sectie voorbehouden aan de keurmeester kon ik er wel een paar bewonderen. Natuurlijk ga ik niet enkel voor de bultjes, ook de andere rassen trekken mijn aandacht en zijn goed studie materiaal voor de toekomst.

De sectie postuurkanaries was eerder van beperkte omvang de Scotch Fancy, Fife Fancy en de Gloster voerden de hoofdtoon bij de aanwezige vogels. Bij de kleur kanaries zijn het vooral de vetstof kleurige die voor  de zwaarste reeksen zorgen, ook de klassieke kleuren gepigmenteerd zijn redelijk bevolkt met vogels. Verder zijn er nog de reeksen met de nieuwe kleuren  die bevolkt worden door enkele vogels met namen die bijna exotisch klinken.

Bij de parkieten zijn de kleurgrasparkieten talrijk aanwezig, de Engelse grasparkiet is ook aanwezig maar opgedeeld in zoveel reeksen dat er gemiddeld maar 5a6 vogels in een reeks voorkomen. Verder zijn er nog allerhande grote en kleine parkieten te bewonderen in de meest fascie kleuren en vormen. Bij de Europese vogels trekken dan weer de prachtige kleurmutaties de aandacht, ik bewonder de liefhebbers die er in slagen om met deze vogels te kweken. Bij de exoten zijn het de zebravinken die in allerhande kleurschakeringen aanwezig zijn. Ook bij de hybriden of kruisingen zijn er prachtige vogels te zien vooral deze met goudvink en distelvink zijn juweeltjes om zien. Ook bij de duiven en hoenders nam ik een kijkje deze kan men niet enkel zien maar ook ander zintuigen worden hier geprikkeld.

Al vlug was het middag en na een tas koffie en een goede babbel met Tomas Hernandez keerde ik huiswaarts.                 

BELGISCHE BULTEN GROEP

                                  OOST VLAANDEREN

Zaterdag waren we met de bultjes weer eens te gast in zaal “ t’Helleke “ te Stekene, altijd een show om naar uit te zien. Ook nu weer was het kwaliteit troef op deze show, de beste bultjes uit België en Nederland kon men hier bewonderen. Ditmaal wist België bij monde van Dirk Leerman het laken naar zich toe te halen met eerste en tweede  best in show, maar Nederland was niet ver weg hier zorgde Dick Van Brenk met derde best in show voor. Dick was met voorsprong de beste in het eerste deel van het seizoen, denken we maar aan Lichtervelde, Antwerpen en Meijel  waar zijn vogels overtuigend met de prijzen aan de haal gingen. Maar zoals het een groot kampioen behoord wist Dirk de kloof te dichten, in Roeselare kon men vaststellen dat zijn vogels de wat latere start hadden verteerd. Indien zijn vogels deze conditie tot Bari kunnen aanhouden gaan ze er rekening moeten mee houden als het goud daar word verdeeld.  

 Het voorwoord  in de cataloog verwijst naar hun doelstellingen met name kwekers, exposanten, liefhebbers en sympathisanten samenbrengen van het ras. Het is dan ook de plaats bij uitstek om als bulten liefhebber aanwezig te zijn, men kan hier netwerken en veel bij leren over het ras. De beste manier om iets op te steken over uw vogels is enkele in te schrijven voor deelname. Men gaat de show misschien niet winnen bij een eerste deelname, maar uw vogels zien zitten naast die van andere liefhebbers is de eerste vereiste om de gebreken of kwaliteiten te kunnen inschatten. Wie zich zelve dan niet verliest in de dooddoener van “ de keurmeester kent er niets van of hij keurt ringen en doet aan vriendjes politiek” kan veel bijleren over zijn vogels. En als men niet het verwachte resultaat behaald,  mag of beter nog moet er onvrede zijn. Onvrede is namelijk de eerste vereiste om vooruitgang te boeken, en de motivatie te vinden om beter proberen te doen.

Voor wat mezelf betreft vind ik deze speciaal shows de uitgelezen plaats waar ik men voorliefde voor kleurtjes kan benutten, aangezien ze hier elk in een eigen reeks uitkomen. Zo wist ik drie maal als eerste te eindigen in deze kleinere reeksen en werden 9 van de 10 vogels welke ik inschreef geplaatst, de tiende welke niet geplaatst was kwam uit in de grootste reeks zijnde de volledig gele. Dit 10^de bultje was ter vergelijking met de echte toppers om te zien waar er nog werk aan de winkel is en er verbetering mogelijk is.

Met +- 230 aanwezige bultjes kan men van een goede show spreken en de deelnemers werden beloond met een doos eivoer(4kg), de kooien van de reeks winnaars werden versierd met een mooie rozet in de kleuren van de Belgische vlag. Rozetten, bekers en posturen  kleedden de show aan en geven er meer glans aan. Verder was er ook nog een grote fles bulten bier per reeks winnaar, wat dan weer werd gesmaakt door het baasje.

 Voor de twee speciaal shows voor Belgische bultjes, Spy en Stekene hoop ik dat ze de mensen blijven vinden met de nodige motivatie om verder te doen in de komende jaren. Naar ik verneem gaat BPC Luik de datum van hun show veranderen wat mij wel goed uitkomt, tot nu toe kon ik wegens omstandigheden nooit aanwezig zijn. Het zou erg te noemen zijn als de streek waar de Belgische bult ons werd terug geven door de heer  Joseph Watrin op termijn geen show meer kon aanbieden door te weinig interesse vanwege de liefhebbers.

En zo sluit het show seizoen van 2013 voor men bultjes de deuren, nog vier gelukkigen onder hen mogen een buitenlands tripje maken ze gaan naar het WK te Bari. Het baasje gaat ze daar dan bewonderen om te kunnen inschatten hoeveel beter die anderen nog wel zijn, ik zal naar alle waarschijnlijkheid in onvrede terug komen, maar onvrede is ………            

VOGELTENTOONSTELLING OP DE PIJPELHEIDE

Wat later dan normaal maar hier gaan we, het was vogeltentoonstelling op de Pijpelheide men geboortedorp. Nu veel plaatselijke clubs afhaken is het misschien tijd voor de Heikneuter om een aanvraag in te dienen bij de Unesco om de erkenning te verkrijgen als beschermt cultureel erfgoed met historische waarde.

Alle gekheid op een stokje natuurlijk maar het is wel zo dat het verenigingsleven in zijn ruimste opvatting moeilijke tijden doormaakt. In een hobby als de onze waar men een engagement aangaat om dagelijks de verzorging op zich te nemen voor de dieren die we onder onze hoede nemen, is het niet meer zo vanzelfsprekend om nog nieuwe mensen te vinden die wensen te starten met deze hobby.

Enkele sfeerbeelden

BORDER & FIFE FANCY.

Dit keer gaat het eens niet over de bultjes maar over borders en fife fancy, de “ 14^e Internationale Border & Fife Fancy Show “ die nu al enkele jaren doorgaat hier op het dorp (Pijpelheide) en ingericht word door de Vlaamse Border & Fife Fancy Club is telkens een show waar ik naar uitkijk. De inrichters behoren dan ook tot onze vaste groep van collega’s vogelvrienden die samen deelnemen aan verschillende shows her en der te lande. Het fungeren als opdrager voor de borders geeft mij de kans om de show van binnen uit en erg intens te beleven. Met 207 Borders en 519 Fifen en deelnemers uit Nederland, Duitsland, Frankrijk, Vlaanderen en Wallonië kan men weer spreken over een succesvolle editie. De keurmeesters van dienst waren Georges Eltringham(borders), Charlie Adams(fife) en Harry Clarck(fife) zij werden rechtstreeks geïmporteerd uit Engeland om te keuren volgens de enige en echte Engelse standaard.

Het mooie aan dit Engels systeem is dat alles door iedereen te volgen is in de zaal, naarmate de keuring vordert stijgt ook de spanning onder de aanwezige deelnemers welke alles aandachtig gadeslaan. Als tegen de middag enkel nog de reeks winnaars op de tafel overblijven, kan men aan de gelaatsuitdrukking van sommige aanwezige zien dat in de kooi waar de keurmeester mee gaat schuiven een vogel zit die hun eigendom is. Wat ze echter niet altijd juist in schatten is of ze nu voor of achteruit schuiven met hun fife of border? Wij tellen gewoonlijk op van links naar rechts maar wij rijden ook rechts met de auto, en ja het zijn Engelse keurmeesters?

De vogels van de volgende mensen wisten zich te plaatsen bij de winnaars voor Fife Fancy:

De winnaar Van Roey Ludo is een graag geziene deelnemer op verschillende shows, hij wist de titel van Best in show te behalen met een bonte fife fancy van een zeer hoge kwaliteit, met een tweede vermelding voor best variegated bewees hij dat zijn eerste plaats geen toevalstreffer was. Ludo staat ook bekend om zijn soms eigenaardige kleurcombinaties die hij weet te brengen in fife fancy, zo was hij vorig jaar aanwezig met fife fancy in de kleur satinet welke dan ook rode ogen bezaten.

Verder ziet men sommige namen meerder maal terug komen bij de winnaars. Voor Bressinck Willy kan men met vier vermeldingen terecht stellen dat hij in de breedte de beste fife fancy kweker is van deze show. Ook Sauvenier Rudy met drie vermeldingen moet over een goede stam van kweekvogels beschikken om zo zijn stempel te kunnen drukken op de uitslag. Ook Moons Benny laat met drie vermeldingen zien dat hij regelmaat weet te brengen in zijn lijn van fife fancy, wat altijd een aanwijzing is van hoge kwaliteit in het kweek hok.

Verder nog een vermelding voor Goyvaerts Eddy, hij weet altijd onverwachts uit de hoek te komen, ook nu weer is hij de kweker van de beste gele fife fancy op de show. Na een hernieuwde opstart twee jaar geleden kan men hier terecht spreken over een liefhebber met de nodige inzichten om goede vogels te kweken. Wie er zich ook altijd tussen de winnaars weet te nestelen is Van Dessel Werner, is het niet met een jonge vogel dan doet hij het met een overjarige vogel maar er tussen staan doet hij.

De fife fancy staat bekent als een goede kweekvogel, vandaar zijn groot succes bij vele liefhebbers en de grote aantallen welke men kan vinden op de shows. Wie nu denkt dat het een gemakkelijke vogel is als het over kwaliteit gaat heeft het mis voor, kwantiteit is geen synoniem voor kwaliteit.

Een van de keurmeesters verwoorde het zo “they breed a lot but what do they with the birds, eat up or what?

De vogels van de volgende mensen wisten zich te plaatsen bij de winnaars voor Border

Everything is for the winner, met deze woorden kan men de winnaars mentaliteit van het duo Winkelmans-Torfs die de titel van beste Border in show behaalden best omschrijven. Wie Willy en Maurice van naderbij kennen weten dat ze elkaar perfect aanvullen in hun hobby. Willy is in zijn hobby de gedrevenheid zelf en durft dit ook uit te spreken. Maurice is wat rustiger in zijn houding en uitspraken maar wie hem beter kent weet dat ook hij enkel voor het beste gaat. Met drie vermeldingen bevestigen ze nog maar eens dat hun kweek hok bevolkt is met echte klasbakken van Borders, en dat ze de gave bezitten van hier jongen uit te kweken met een hoge kwaliteit en dit al meerdere jaren na elkaar.

De kannibaal uit Klerken Geldolf Joel voorstellen kan met weinig woorden, wie hem niet kent heeft nog nooit van Borders gehoord. Met 11 vermeldingen op 15 titels kan men terecht spreken van weer maar eens een Merckxiaanse prestatie, enkel de overwinning ontbrak hem dit maal.

Zo voor dit jaar is de show van de Vlaamse Border en Fife Club weer voorbij, zij die deelnamen maar niet in de prijzen vielen hebben hun ogen de kost kunnen geven en zien hoe echte klasbakken er moeten uitzien. Zij die met de prijzen zijn gaan lopen kregen de bevestiging dat ze goed bezig zijn en op de juiste weg zitten als het gaat om topvogels te kweken. De keurmeesters hebben in eer en geweten een oordeel geveld, door sommigen betwist en door anderen geprezen. Voor deze die niet aanwezig waren geen erg volgend jaar dient er zich een nieuwe kans aan om als bezoeker of deelnemer aanwezig te zijn op de 15^e show van de Vlaamse Border & Fife Club

Border & Fife Fancy show

De Vlaamse Border & Fife fancy show vindt dit jaar plaats op zaterdag 9 november 2013

Parochiezaal "Ter Heide"
Schrieksesteenweg 71
2221 Booischot-Pijpelheide

Binnenbrengen vogels:
vrijdag 8 november 2013 van 19.00 tot 22.00 uur
zaterdag 9 november 2013 van 7.00 tot 8.15 uur

Dagindeling:
Aanvang keuring: 9.00 uur
Show open vanaf: 13.00 uur (indien de keuring beëindigd is)
Prijsuitreiking: 17.30 uur
Teruggave vogels: 18.00 uur

Inschrijvingsrecht: (Inschrijven kan tot zaterdag morgend 8uur)

€2 per vogel
Catalogus: €2

Iedere deelnemer die met minstens 10 vogels deelneemt ontvangt een naturaprijs

CLUB SPECIALIZE POUR “CANARIS BOSSUS BELGES”

Dit weekeind waren we te gast in Spy om deel te nemen aan de show van de speciale club voor Belgische Bult Kanaries, de uitnodiging ging uit van voorzitter Gustave Rosart. Gustave is al vele jaren liefhebber, kweker en strijder ten voordele van het ras. Met de inrichting van deze speciale show bied hij samen met zijn goede vriend Jacques Princen aan andere liefhebbers, kwekers de kans om hun bultjes te showen. Ik hoop dat er in het Waals landgedeelte jonge liefhebbers opstaan om samen met Gustave en Jacques er voor te zorgen dat deze organisatie nog vele jaren kan verder bestaan.

Om klokslag 5.30h arriveerde Dirk Pelgrims om mezelf en 35 bultjes op te pikken en reisden we af richting Namen. Rond de klok van 7h arriveerden we aan het “Ecole de La Communauté Française” de plaats van afspraak, het inkorven van de vogels verliep vlot. Samen met de bultjes was er ook een speciaal show voor Yorkshire, en een BPC show voor de andere rassen. Met Danny Kegels, Carlo Vanswijngenhove, Dirk en mezelf, en pratend over onze hobby passeerde de voormiddag zonder dat we er erg in hadden was het middag.

Het was ook rond deze tijd dat de eerste bultjes welke de hoofdprijzen behaalde naar het podium werden gebracht, we waren er als de kippen bij om te zien van wie ze wel mochten zijn? De beste stam in show konden we snel identificeren als zijnde van Dirk Leerman, ook de hoge kwaliteit van de vogels bevestigde ons vermoeden dat ze aan Dirk toebehoorden. De beste in show stond op het hoogste schavotje en zodoende kon ik de ring niet aflezen, ik dacht de kooi wel te erkennen maar durfde niet te bevestigen dat het om een wit bultje ging van mezelf. Ik dacht plots aan de cataloog welke ik in de morgend kreeg van Jacques met de vogels welke voorgeschreven waren. Pas na raadpleging van deze cataloog kon ik bevestigen en geloven dat ik de beste vogel in show had. De vader van dit wit bultje was eveneens aanwezig op de show en behaalde in de B klasse de tweede plaats, een bloedlijn om te koesteren. Verder was er nog vier maal reeks winst voor men bultjes weggelegd.

Na het middag eten werden ook de andere winnaars bekend, zo werd Dirk Pelgrims beloond voor de beste Fife Fancy van de show. Na de middag vervoegde Dirk Leerman onze tafel en na een rondgang door de vogels waar men steeds iets kan van opsteken, vloog de namiddag voorbij. Het sappige Limburgs van Carlo en de straffe verhalen over vazen en te lage doorgangen welke Leerman wist te vertellen brachten ons al snel bij de prijsuitreiking. Geruggesteund door de aanwijzingen en het gepast kleding advies van de Sven Nijs(Dirk Leerman) in de bultenwereld begaf ik mij naar de prijzentafel bij het aanhoren van mijn naam. Wat onwennig maar O zo fier nam ik mijn prijs in ontvangst, de nodige foto’s werden gemaakt en door men hoofd flitste de gedachte “ voor de hele wereld betekend dit moment niets, maar voor mij even de hele wereld”

Deze show te Spy brengt mij blijkbaar succes, het was ook hier dat ik in 2011 met mijn bultjes voor het eerst een podiumplaats wist te behalen op een BPC organisatie met een derde beste in show. Nu volgt er een periode van rust voor de bultjes, de ganse maand november mogen ze ravotten in de vluchtjes en kunnen ze zich harden in de buitenlucht. De koude en de regen waarin ze zo graag vertoeven, zal hen goed doen, enkel voor de ergste november stortregens en onweders zullen ze binnen gaan schuilen, kom mij niet vertellen dat bultjes kasplantjes of zwakke vogeltjes zijn.

DRIE TOERISTEN.

Zoals eerder vermeld kom ik terug op ons toeristisch intermezzo bij ons bezoek aan Phil Warne. Onze voorspoedige heenreis gaf ons de kans een bezoekje te brengen aan het idyllische dorpje lower Slaughter. Het dorpje is gelegen langs een riviertje met als naam little Eye stream en in de late oktoberzon heeft het een prentkaart aanblik. Aan gezien een foto meer kan vertellen als 1000 woorden ga ik foto’s laten spreken.

foto's

OP BEZOEK BIJ EEN LEVENDE LEGENDE!

In de nacht van dinsdag 29 oktober ergens tegen de klok van half drie met de maan als enige getuige aan de sterrenhemel vertrekken Willy en Maurice vanuit Begijnendijk richting Engeland. Daar ik de vraag om hen te vergezellen maar al te graag met ja beantwoorde zat ik op de achterbank als bevoorrechte getuige van het geplande bezoek aan Phil Warne. Na een voorspoedige reis richting Noord Frankrijk scheepten we te Calais in op de trein richting Engeland, ongeveer een drie kwart uur later ontscheepten we in Folkestone in Kent. De Kanaaltunnel werkt als het ware als een teletijdmachine aangezien het in Engeland een uur vroeger is dan in België zijn we ergens tegen de klok van vijf uur op grondgebied Engeland, en denderen we verder richting Upper Slaughter. We volgen de M 20 en maken een boog om Londen, eens we in de buurt van Heathrow Airport komen stremt het verkeer, we passeren Willy zijn buitenverblijf met een originele naam als Buckingham Palace. De Maurice voelt een faim frappe opkomen dus stoppen we voor een Engels ontbijt, ikzelf en Maurice nemen het zekere voor het onzekere en beperken ons tot een soort warme koek met bacon and cheese, de Willy gaat na een broodje met sausages verder op zoek naar bacon and eggs en vind zijn Engels ontbijt. We zetten onze reis verder en ik geniet van de schitterende vergezichten die zo types zijn voor de heuvelende landschappen van Engeland, zo ver het oog rijkt bossen afgewisseld door velden en weiden welke omzoomd zijn door hout wallen met overwegend struiken van vuurdoren overladen met rood glimmende bessen, en vol met grazende schapen.

We bereiken tegen de klok van half tien lower Slaughter, dit geeft ons de kans om de toerist uit hangen. Lower Slaughter is gelegen in de regio South West England en maakt deel uit van het graafschap Gloucestershire in het district van Cotswold , de huizen dateren van ergens zowat 300 jaar geleden en zien er nog net zo uit. Van dit toeristisch gedeelte bericht ik later nog met de nodige foto’s. Tegen 11 uur zijn we bij Phil Warne, we gaan direct naar zijn volière. We stellen vast dat de sterren die bij ons vertrek aan de hemel stonden nu hier in de kooien zitten, het zijn de Borders welke geselecteerd zijn en deel uit te maken van zijn ploeg show vogels. Mister Phil is een aangename persoonlijkheid die op al de gestelde vragen antwoord geeft, hij verstrekt ook de nodige uitleg bij al wat aanwezig is in zijn kweekkamer van zaden tot ontsmettingsmiddelen, en geeft tips over alles en nog wat. Uiteindelijk belanden we bij de transfervrije Borders die door Willy en Maurice aan een grondige keuring worden onderworpen. Mister Phil volgt alles door een raampje in zijn kweekkamer, hij komt enkele malen de temperatuur meten en verhoogd uiteindelijk de kwaliteit van de waar tot tevredenheid van Willy en Maurice. Ik maak een wandeling door de tuin en breng een bezoek aan de kooivijver en het zwembad welke in terrassen zijn aangelegd tegen een heuvelflank, helemaal boven heeft men een mooi vergezicht.

In de namiddag richten we het steven richting huiswaarts, voldaan en met een goed gevoel snorren we richting Folkestone. Het was een dag waarvan ik de herinneringen nog lang zal koesteren, Engeland is een enorm mooi land doordrenkt van tradities en badend in conservatisme, een land waar ik best zou kunnen aarden. En dan de ontmoeting met naar mijn bescheiden menig de enige kweker liefhebber van postuurkanaries wies naam bekend is over heel de wereld, een levende legende. Ook dank aan de twee mensen die deze boeiende dag mogelijk maakten door mij uit te nodigden om hen te vergezellen op deze uitstap, Willy en Maurice.