BELGISCHE BULTEN GROEP

                                  OOST VLAANDEREN

Zaterdag waren we met de bultjes weer eens te gast in zaal “ t’Helleke “ te Stekene, altijd een show om naar uit te zien. Ook nu weer was het kwaliteit troef op deze show, de beste bultjes uit België en Nederland kon men hier bewonderen. Ditmaal wist België bij monde van Dirk Leerman het laken naar zich toe te halen met eerste en tweede  best in show, maar Nederland was niet ver weg hier zorgde Dick Van Brenk met derde best in show voor. Dick was met voorsprong de beste in het eerste deel van het seizoen, denken we maar aan Lichtervelde, Antwerpen en Meijel  waar zijn vogels overtuigend met de prijzen aan de haal gingen. Maar zoals het een groot kampioen behoord wist Dirk de kloof te dichten, in Roeselare kon men vaststellen dat zijn vogels de wat latere start hadden verteerd. Indien zijn vogels deze conditie tot Bari kunnen aanhouden gaan ze er rekening moeten mee houden als het goud daar word verdeeld.  

 Het voorwoord  in de cataloog verwijst naar hun doelstellingen met name kwekers, exposanten, liefhebbers en sympathisanten samenbrengen van het ras. Het is dan ook de plaats bij uitstek om als bulten liefhebber aanwezig te zijn, men kan hier netwerken en veel bij leren over het ras. De beste manier om iets op te steken over uw vogels is enkele in te schrijven voor deelname. Men gaat de show misschien niet winnen bij een eerste deelname, maar uw vogels zien zitten naast die van andere liefhebbers is de eerste vereiste om de gebreken of kwaliteiten te kunnen inschatten. Wie zich zelve dan niet verliest in de dooddoener van “ de keurmeester kent er niets van of hij keurt ringen en doet aan vriendjes politiek” kan veel bijleren over zijn vogels. En als men niet het verwachte resultaat behaald,  mag of beter nog moet er onvrede zijn. Onvrede is namelijk de eerste vereiste om vooruitgang te boeken, en de motivatie te vinden om beter proberen te doen.

Voor wat mezelf betreft vind ik deze speciaal shows de uitgelezen plaats waar ik men voorliefde voor kleurtjes kan benutten, aangezien ze hier elk in een eigen reeks uitkomen. Zo wist ik drie maal als eerste te eindigen in deze kleinere reeksen en werden 9 van de 10 vogels welke ik inschreef geplaatst, de tiende welke niet geplaatst was kwam uit in de grootste reeks zijnde de volledig gele. Dit 10^de bultje was ter vergelijking met de echte toppers om te zien waar er nog werk aan de winkel is en er verbetering mogelijk is.

Met +- 230 aanwezige bultjes kan men van een goede show spreken en de deelnemers werden beloond met een doos eivoer(4kg), de kooien van de reeks winnaars werden versierd met een mooie rozet in de kleuren van de Belgische vlag. Rozetten, bekers en posturen  kleedden de show aan en geven er meer glans aan. Verder was er ook nog een grote fles bulten bier per reeks winnaar, wat dan weer werd gesmaakt door het baasje.

 Voor de twee speciaal shows voor Belgische bultjes, Spy en Stekene hoop ik dat ze de mensen blijven vinden met de nodige motivatie om verder te doen in de komende jaren. Naar ik verneem gaat BPC Luik de datum van hun show veranderen wat mij wel goed uitkomt, tot nu toe kon ik wegens omstandigheden nooit aanwezig zijn. Het zou erg te noemen zijn als de streek waar de Belgische bult ons werd terug geven door de heer  Joseph Watrin op termijn geen show meer kon aanbieden door te weinig interesse vanwege de liefhebbers.

En zo sluit het show seizoen van 2013 voor men bultjes de deuren, nog vier gelukkigen onder hen mogen een buitenlands tripje maken ze gaan naar het WK te Bari. Het baasje gaat ze daar dan bewonderen om te kunnen inschatten hoeveel beter die anderen nog wel zijn, ik zal naar alle waarschijnlijkheid in onvrede terug komen, maar onvrede is ………            

VOGELTENTOONSTELLING OP DE PIJPELHEIDE

Wat later dan normaal maar hier gaan we, het was vogeltentoonstelling op de Pijpelheide men geboortedorp. Nu veel plaatselijke clubs afhaken is het misschien tijd voor de Heikneuter om een aanvraag in te dienen bij de Unesco om de erkenning te verkrijgen als beschermt cultureel erfgoed met historische waarde.

Alle gekheid op een stokje natuurlijk maar het is wel zo dat het verenigingsleven in zijn ruimste opvatting moeilijke tijden doormaakt. In een hobby als de onze waar men een engagement aangaat om dagelijks de verzorging op zich te nemen voor de dieren die we onder onze hoede nemen, is het niet meer zo vanzelfsprekend om nog nieuwe mensen te vinden die wensen te starten met deze hobby.

Enkele sfeerbeelden

BORDER & FIFE FANCY.

Dit keer gaat het eens niet over de bultjes maar over borders en fife fancy, de “ 14^e Internationale Border & Fife Fancy Show “ die nu al enkele jaren doorgaat hier op het dorp (Pijpelheide) en ingericht word door de Vlaamse Border & Fife Fancy Club is telkens een show waar ik naar uitkijk. De inrichters behoren dan ook tot onze vaste groep van collega’s vogelvrienden die samen deelnemen aan verschillende shows her en der te lande. Het fungeren als opdrager voor de borders geeft mij de kans om de show van binnen uit en erg intens te beleven. Met 207 Borders en 519 Fifen en deelnemers uit Nederland, Duitsland, Frankrijk, Vlaanderen en Wallonië kan men weer spreken over een succesvolle editie. De keurmeesters van dienst waren Georges Eltringham(borders), Charlie Adams(fife) en Harry Clarck(fife) zij werden rechtstreeks geïmporteerd uit Engeland om te keuren volgens de enige en echte Engelse standaard.

Het mooie aan dit Engels systeem is dat alles door iedereen te volgen is in de zaal, naarmate de keuring vordert stijgt ook de spanning onder de aanwezige deelnemers welke alles aandachtig gadeslaan. Als tegen de middag enkel nog de reeks winnaars op de tafel overblijven, kan men aan de gelaatsuitdrukking van sommige aanwezige zien dat in de kooi waar de keurmeester mee gaat schuiven een vogel zit die hun eigendom is. Wat ze echter niet altijd juist in schatten is of ze nu voor of achteruit schuiven met hun fife of border? Wij tellen gewoonlijk op van links naar rechts maar wij rijden ook rechts met de auto, en ja het zijn Engelse keurmeesters?

De vogels van de volgende mensen wisten zich te plaatsen bij de winnaars voor Fife Fancy:

De winnaar Van Roey Ludo is een graag geziene deelnemer op verschillende shows, hij wist de titel van Best in show te behalen met een bonte fife fancy van een zeer hoge kwaliteit, met een tweede vermelding voor best variegated bewees hij dat zijn eerste plaats geen toevalstreffer was. Ludo staat ook bekend om zijn soms eigenaardige kleurcombinaties die hij weet te brengen in fife fancy, zo was hij vorig jaar aanwezig met fife fancy in de kleur satinet welke dan ook rode ogen bezaten.

Verder ziet men sommige namen meerder maal terug komen bij de winnaars. Voor Bressinck Willy kan men met vier vermeldingen terecht stellen dat hij in de breedte de beste fife fancy kweker is van deze show. Ook Sauvenier Rudy met drie vermeldingen moet over een goede stam van kweekvogels beschikken om zo zijn stempel te kunnen drukken op de uitslag. Ook Moons Benny laat met drie vermeldingen zien dat hij regelmaat weet te brengen in zijn lijn van fife fancy, wat altijd een aanwijzing is van hoge kwaliteit in het kweek hok.

Verder nog een vermelding voor Goyvaerts Eddy, hij weet altijd onverwachts uit de hoek te komen, ook nu weer is hij de kweker van de beste gele fife fancy op de show. Na een hernieuwde opstart twee jaar geleden kan men hier terecht spreken over een liefhebber met de nodige inzichten om goede vogels te kweken. Wie er zich ook altijd tussen de winnaars weet te nestelen is Van Dessel Werner, is het niet met een jonge vogel dan doet hij het met een overjarige vogel maar er tussen staan doet hij.

De fife fancy staat bekent als een goede kweekvogel, vandaar zijn groot succes bij vele liefhebbers en de grote aantallen welke men kan vinden op de shows. Wie nu denkt dat het een gemakkelijke vogel is als het over kwaliteit gaat heeft het mis voor, kwantiteit is geen synoniem voor kwaliteit.

Een van de keurmeesters verwoorde het zo “they breed a lot but what do they with the birds, eat up or what?

De vogels van de volgende mensen wisten zich te plaatsen bij de winnaars voor Border

Everything is for the winner, met deze woorden kan men de winnaars mentaliteit van het duo Winkelmans-Torfs die de titel van beste Border in show behaalden best omschrijven. Wie Willy en Maurice van naderbij kennen weten dat ze elkaar perfect aanvullen in hun hobby. Willy is in zijn hobby de gedrevenheid zelf en durft dit ook uit te spreken. Maurice is wat rustiger in zijn houding en uitspraken maar wie hem beter kent weet dat ook hij enkel voor het beste gaat. Met drie vermeldingen bevestigen ze nog maar eens dat hun kweek hok bevolkt is met echte klasbakken van Borders, en dat ze de gave bezitten van hier jongen uit te kweken met een hoge kwaliteit en dit al meerdere jaren na elkaar.

De kannibaal uit Klerken Geldolf Joel voorstellen kan met weinig woorden, wie hem niet kent heeft nog nooit van Borders gehoord. Met 11 vermeldingen op 15 titels kan men terecht spreken van weer maar eens een Merckxiaanse prestatie, enkel de overwinning ontbrak hem dit maal.

Zo voor dit jaar is de show van de Vlaamse Border en Fife Club weer voorbij, zij die deelnamen maar niet in de prijzen vielen hebben hun ogen de kost kunnen geven en zien hoe echte klasbakken er moeten uitzien. Zij die met de prijzen zijn gaan lopen kregen de bevestiging dat ze goed bezig zijn en op de juiste weg zitten als het gaat om topvogels te kweken. De keurmeesters hebben in eer en geweten een oordeel geveld, door sommigen betwist en door anderen geprezen. Voor deze die niet aanwezig waren geen erg volgend jaar dient er zich een nieuwe kans aan om als bezoeker of deelnemer aanwezig te zijn op de 15^e show van de Vlaamse Border & Fife Club

Border & Fife Fancy show

De Vlaamse Border & Fife fancy show vindt dit jaar plaats op zaterdag 9 november 2013

Parochiezaal "Ter Heide"
Schrieksesteenweg 71
2221 Booischot-Pijpelheide

Binnenbrengen vogels:
vrijdag 8 november 2013 van 19.00 tot 22.00 uur
zaterdag 9 november 2013 van 7.00 tot 8.15 uur

Dagindeling:
Aanvang keuring: 9.00 uur
Show open vanaf: 13.00 uur (indien de keuring beëindigd is)
Prijsuitreiking: 17.30 uur
Teruggave vogels: 18.00 uur

Inschrijvingsrecht: (Inschrijven kan tot zaterdag morgend 8uur)

€2 per vogel
Catalogus: €2

Iedere deelnemer die met minstens 10 vogels deelneemt ontvangt een naturaprijs

CLUB SPECIALIZE POUR “CANARIS BOSSUS BELGES”

Dit weekeind waren we te gast in Spy om deel te nemen aan de show van de speciale club voor Belgische Bult Kanaries, de uitnodiging ging uit van voorzitter Gustave Rosart. Gustave is al vele jaren liefhebber, kweker en strijder ten voordele van het ras. Met de inrichting van deze speciale show bied hij samen met zijn goede vriend Jacques Princen aan andere liefhebbers, kwekers de kans om hun bultjes te showen. Ik hoop dat er in het Waals landgedeelte jonge liefhebbers opstaan om samen met Gustave en Jacques er voor te zorgen dat deze organisatie nog vele jaren kan verder bestaan.

Om klokslag 5.30h arriveerde Dirk Pelgrims om mezelf en 35 bultjes op te pikken en reisden we af richting Namen. Rond de klok van 7h arriveerden we aan het “Ecole de La Communauté Française” de plaats van afspraak, het inkorven van de vogels verliep vlot. Samen met de bultjes was er ook een speciaal show voor Yorkshire, en een BPC show voor de andere rassen. Met Danny Kegels, Carlo Vanswijngenhove, Dirk en mezelf, en pratend over onze hobby passeerde de voormiddag zonder dat we er erg in hadden was het middag.

Het was ook rond deze tijd dat de eerste bultjes welke de hoofdprijzen behaalde naar het podium werden gebracht, we waren er als de kippen bij om te zien van wie ze wel mochten zijn? De beste stam in show konden we snel identificeren als zijnde van Dirk Leerman, ook de hoge kwaliteit van de vogels bevestigde ons vermoeden dat ze aan Dirk toebehoorden. De beste in show stond op het hoogste schavotje en zodoende kon ik de ring niet aflezen, ik dacht de kooi wel te erkennen maar durfde niet te bevestigen dat het om een wit bultje ging van mezelf. Ik dacht plots aan de cataloog welke ik in de morgend kreeg van Jacques met de vogels welke voorgeschreven waren. Pas na raadpleging van deze cataloog kon ik bevestigen en geloven dat ik de beste vogel in show had. De vader van dit wit bultje was eveneens aanwezig op de show en behaalde in de B klasse de tweede plaats, een bloedlijn om te koesteren. Verder was er nog vier maal reeks winst voor men bultjes weggelegd.

Na het middag eten werden ook de andere winnaars bekend, zo werd Dirk Pelgrims beloond voor de beste Fife Fancy van de show. Na de middag vervoegde Dirk Leerman onze tafel en na een rondgang door de vogels waar men steeds iets kan van opsteken, vloog de namiddag voorbij. Het sappige Limburgs van Carlo en de straffe verhalen over vazen en te lage doorgangen welke Leerman wist te vertellen brachten ons al snel bij de prijsuitreiking. Geruggesteund door de aanwijzingen en het gepast kleding advies van de Sven Nijs(Dirk Leerman) in de bultenwereld begaf ik mij naar de prijzentafel bij het aanhoren van mijn naam. Wat onwennig maar O zo fier nam ik mijn prijs in ontvangst, de nodige foto’s werden gemaakt en door men hoofd flitste de gedachte “ voor de hele wereld betekend dit moment niets, maar voor mij even de hele wereld”

Deze show te Spy brengt mij blijkbaar succes, het was ook hier dat ik in 2011 met mijn bultjes voor het eerst een podiumplaats wist te behalen op een BPC organisatie met een derde beste in show. Nu volgt er een periode van rust voor de bultjes, de ganse maand november mogen ze ravotten in de vluchtjes en kunnen ze zich harden in de buitenlucht. De koude en de regen waarin ze zo graag vertoeven, zal hen goed doen, enkel voor de ergste november stortregens en onweders zullen ze binnen gaan schuilen, kom mij niet vertellen dat bultjes kasplantjes of zwakke vogeltjes zijn.

DRIE TOERISTEN.

Zoals eerder vermeld kom ik terug op ons toeristisch intermezzo bij ons bezoek aan Phil Warne. Onze voorspoedige heenreis gaf ons de kans een bezoekje te brengen aan het idyllische dorpje lower Slaughter. Het dorpje is gelegen langs een riviertje met als naam little Eye stream en in de late oktoberzon heeft het een prentkaart aanblik. Aan gezien een foto meer kan vertellen als 1000 woorden ga ik foto’s laten spreken.

foto's

OP BEZOEK BIJ EEN LEVENDE LEGENDE!

In de nacht van dinsdag 29 oktober ergens tegen de klok van half drie met de maan als enige getuige aan de sterrenhemel vertrekken Willy en Maurice vanuit Begijnendijk richting Engeland. Daar ik de vraag om hen te vergezellen maar al te graag met ja beantwoorde zat ik op de achterbank als bevoorrechte getuige van het geplande bezoek aan Phil Warne. Na een voorspoedige reis richting Noord Frankrijk scheepten we te Calais in op de trein richting Engeland, ongeveer een drie kwart uur later ontscheepten we in Folkestone in Kent. De Kanaaltunnel werkt als het ware als een teletijdmachine aangezien het in Engeland een uur vroeger is dan in België zijn we ergens tegen de klok van vijf uur op grondgebied Engeland, en denderen we verder richting Upper Slaughter. We volgen de M 20 en maken een boog om Londen, eens we in de buurt van Heathrow Airport komen stremt het verkeer, we passeren Willy zijn buitenverblijf met een originele naam als Buckingham Palace. De Maurice voelt een faim frappe opkomen dus stoppen we voor een Engels ontbijt, ikzelf en Maurice nemen het zekere voor het onzekere en beperken ons tot een soort warme koek met bacon and cheese, de Willy gaat na een broodje met sausages verder op zoek naar bacon and eggs en vind zijn Engels ontbijt. We zetten onze reis verder en ik geniet van de schitterende vergezichten die zo types zijn voor de heuvelende landschappen van Engeland, zo ver het oog rijkt bossen afgewisseld door velden en weiden welke omzoomd zijn door hout wallen met overwegend struiken van vuurdoren overladen met rood glimmende bessen, en vol met grazende schapen.

We bereiken tegen de klok van half tien lower Slaughter, dit geeft ons de kans om de toerist uit hangen. Lower Slaughter is gelegen in de regio South West England en maakt deel uit van het graafschap Gloucestershire in het district van Cotswold , de huizen dateren van ergens zowat 300 jaar geleden en zien er nog net zo uit. Van dit toeristisch gedeelte bericht ik later nog met de nodige foto’s. Tegen 11 uur zijn we bij Phil Warne, we gaan direct naar zijn volière. We stellen vast dat de sterren die bij ons vertrek aan de hemel stonden nu hier in de kooien zitten, het zijn de Borders welke geselecteerd zijn en deel uit te maken van zijn ploeg show vogels. Mister Phil is een aangename persoonlijkheid die op al de gestelde vragen antwoord geeft, hij verstrekt ook de nodige uitleg bij al wat aanwezig is in zijn kweekkamer van zaden tot ontsmettingsmiddelen, en geeft tips over alles en nog wat. Uiteindelijk belanden we bij de transfervrije Borders die door Willy en Maurice aan een grondige keuring worden onderworpen. Mister Phil volgt alles door een raampje in zijn kweekkamer, hij komt enkele malen de temperatuur meten en verhoogd uiteindelijk de kwaliteit van de waar tot tevredenheid van Willy en Maurice. Ik maak een wandeling door de tuin en breng een bezoek aan de kooivijver en het zwembad welke in terrassen zijn aangelegd tegen een heuvelflank, helemaal boven heeft men een mooi vergezicht.

In de namiddag richten we het steven richting huiswaarts, voldaan en met een goed gevoel snorren we richting Folkestone. Het was een dag waarvan ik de herinneringen nog lang zal koesteren, Engeland is een enorm mooi land doordrenkt van tradities en badend in conservatisme, een land waar ik best zou kunnen aarden. En dan de ontmoeting met naar mijn bescheiden menig de enige kweker liefhebber van postuurkanaries wies naam bekend is over heel de wereld, een levende legende. Ook dank aan de twee mensen die deze boeiende dag mogelijk maakten door mij uit te nodigden om hen te vergezellen op deze uitstap, Willy en Maurice.

Foto's

B.P.C OOST VLAANDEREN

Zaterdag 26 oktober waren we te gast in zaal t’Helleke te Stekene, de uitnodiging ging uit van BPC Oost Vlaanderen. Men kan groots, duur of de beste in iets zijn, maar de prijs van de gezelligste gaat zeker naar deze organisatie. Voor de liefhebbers van de Belgische Bult is dit bijna een verplicht nummer aangezien al de grote tenoren van dit ras hier steeds aanwezig zijn met hun beste vogels. Voor een kleine liefhebber als mezelf is deze show te vergelijken met wat de Sinterklaas boekjes deze dagen zijn voor de kinderen. Net een uitstalraam van allemaal mooi speelgoed, zo is ook deze show een uitstalraam van de mooiste Belgische Bulten.

Ook voor de andere rassen was de kwaliteit van deelnemende vogels en liefhebbers zeer hoog, het beloofde dus een harde strijd te worden voor de beste in show. Uit de voorbije shows weten we wie de namen zijn die we mogen verwachten. Met het duo Winkelmans&Torfs winnaars te Namen of Dick Van Brenck winnaar te Lichtervelde en second best te Antwerpen, maar ook Wim Hofman met een second best te Namen en die een thuiswedstijd speelt is er strijd te verwachten. Wie ook een thuiswedstrijd speelt te Stekene en voor de eerste maal dit jaar het strijdtoneel betreed is Dirk Leerman van Dirk is geweten dat hij enkel genoegen neemt met het beste.

En de winnaar is !!!!!!!!! met grootste onderscheiding !!!!!! Dick Van Brenck voor Patrice De Pamelaere en Rik Spillebeen. Dat Dick zijn kweek dit jaar in orde was en dat zijn vogels in super conditie zijn wisten we al uit zijn vorige resultaten maar wat hij hier uit zijn hoed weet te toveren is uitzonderlijk te noemen. Hij behaalt met Schotch Fancy en met Belgische Bult in al de reeksen die er zijn een eerste plaats, met Zuiderse Frise moet hij in één reeks zijn meerdere erkennen in Wim Hofman, verder is ook hier alles voor Dick.

En als kers op de taart behaald hij met een Belgische Bult de titel van Best In Show, moet er nog zand zijn. Verder is er ook een opmerkelijke prestatie te vermelden van Patrice De Paemelaere die er in slaagt van zich steeds te laten gelden, zo was er zijn Beste Fife Fancy in show te Lichtervelde, een paar winnaars van het ras te Antwerpen, en nu een Second Best in Show te Stekene, en dit pas na twee jaar dat Monique en Patrice terug bezig zijn met de vogels.

1DAG SHOW BPC ANTWERPEN

In de morgend van zaterdag 5 oktober van het gezegende jaar 2013 trekken de keurmeesters naar het front van de BPC show te Antwerpen. De plaats van afspraak is het fort van Merksem, symboliser kan niet, iedere postuurliefhebber werpt hier zijn zwaarste kanonnen in de strijd in de hoop te zegevieren. Voor één van de bijna 1800 postuurvogels die aanwezig zijn is eeuwige roem weggelegd.

De winnaar van deze memorabele editie 2013 was niemand minder dan het duo VERCAMMEN – SCHOOVAERTS het was een blauwe Gloster Corona die deze knal prestatie wist te verwezenlijken.

De tweede plaats was weggelegd voor een groen bultje gekweekt door de klasbak uit Nederland de genaamde Van Brenk Dick, hiermee bewijst hij dat zijn overwinning van vorige week in Lichtervelde geen toevalstreffer was. Als liefhebber van de Belgische Bult doet het me ook veel plezier om vast te stellen dat dit ras er in slaagt om zich te onderscheiden op dit hoge niveau.

Op de derde plaats vinden we de winnaar van vorig jaar terug, Nottet Alain slaagt er weer eens in om als gevestigde waarde zijn faam hoog te houden door een podium plaats te behalen.

In de rand van het gebeuren maakte een jonge keurmeester zijn debuut en trad toe tot het gilde van de keurmeesters, debuteren op dit niveau is niet voor iedereen weggelegd. Maar wie Wim Hofman kent weet dat hij uit het goede hout is gesneden, hij kreeg dan ook niets dan lovende kritiek na de keuring.

Voor wat mezelf betreft was Antwerpen een opsteker, na de wat tegenvallende resultaten van vorige week te Lichtervelde. Met 12 bultjes op 20 die een klassering kregen bij de beste 7 kan ik best leven, bij de intensieve wist ik zelfs de eerste 6 plaatsen te bezetten. Ik stel vast dat de intensieve bultjes meer en meer als TT vogel zijn ingang begint te vinden. Bij de vetstof geel behaalde ik plaats 3, bij die met witte grondkleur was het plaats 4, 5 en 7 en bij de bonte plaats 4 en 5.

De bestuursploeg van Antwerpen die schitterend werk levert en telkens een prachtshow weet af te leveren komt alle lof toe. Als ze durven en mits de juiste aanpak heef deze organisatie de kiem in handen, om verder uit te groeien tot een blijvend begrip in de postuurwereld binnen Europa. Hiervoor is er wel nog de nodige prospectie en inbreng van kennis nodig om grotere organisaties zoals de kleurkanarie show van VVK Geel bv tot een goed einde te brengen. Als ze er in slagen om de show te koppelen aan een grote verkoop klasse, en de commerciële kant van het vogelgebeuren in België mee in het bad krijgen zoals bv de gouden ring show te Roeselare. Als ze zich niet blind gaan staren op de grenzen van hun eigen kunnen kan hier nog iets grootser uit groeien. Het is natuurlijk de vraag of deze ambitie aanwezig is, zou het niet mooi zijn als straks gans Europa naar de metropool Antwerpen afzakt om vogeltjes te zien.

Volgend weekeinde spelen we een thuiswedstrijd, het is nu eens geen show maar een ouderwetse vogeltentoonstelling rond de kerktoren van Pijpelheide .

.

DE KOP IS ER AF

In de vroege ochtend van zaterdag 21 september zo wat tegen de klok van 6 uur was het aanvangsuur van de reis naar de provincie Namen, plaats van afspraak was Spy. Samen met nog +- 900 andere postuurvogels werd daar het startschot gegeven van het nieuwe show seizoen voor men bultjes. De voorspelde ochtendnevel kwam pas zeer laat opzetten en hulde het dorpje Spy in een mysterieuze nevel net als het verloop van deze eerste show van het seizoen nog in nevel was gehuld. Na een voorspoedige rit en een even vlotte inkorving was het aftellen naar de start van de keurmeesters. Voor men collega’s uit het Antwerpse was de rit minder vlot verlopen de Willy, Eddy, Maurice, en Werner vreesden er even voor dat ze het niet zouden halen, er was iets niet pluis met de bus van den Dirk, , maar wie de Pelgrims  kent weet dat alles goed komt.

 De tijd van afwachten naar de eerste resultaten wisten we nuttig te gebruiken door tussen pot en pint wat bij te praten met collega’s die we al een tijdje niet meer tegen kwamen. Bij het binnen komen van de eerste ras  winnaars  voor het nemen van hun  foto was er een Norwich  van Nottet  welke over uitmuntende adelbrieven bleek te beschikken, en volgens W. Winkelmans  aanspraak kon maken op winst met best in show. Maar het is nog vroeg in de morgen en de meeste vogels moeten nog passeren bij de keurmeester. Er komt wat onrust onder de aanwezige deelnemers en iedereen wil eens gaan zien of er nog geen vogel van hem bij de fotograaf moet passeren. De spanning stijgt ten top en als er dan een bultje zijn opwachting maakt voor een foto is W. Hofman even het noorden kwijt en herkent hij in eerste instantie deze niet als zijnde van hem.

Tegen de middag zijn de meeste ras winnaars bekend, er blijken drie winnaars van het ras uit onze groep te komen, Winkelmans – Torfs  met een groene schimmel Border, Wim Hofman met een bont Bultje en Armirotto Nico met een gele Frise- Parisien. De keuring van de Fife- Fancy  loopt wat uit door het grote aantal vogels en zal verder gaan na het middag eten. We doen ons te best aan een lekkere barbecue en met vernieuwde krachten wachten we op het verdikt van de keurmeesters welke zich buigen over de winnaars van “Les trippel seven best”. Blijkbaar brengt  onze groep succes, aangezien de drie ras winnaars eveneens winnaars worden van les trippel seven best.

Nu de Norwich het niet heeft gehaald bij de Engelse rassen gaat het Border duo Winkelmans – Torfs er in geloven, en durven ze hun kans op winst te verwoorden. Nochtans zal het niet makkelijk worden aangezien de winnaar van vorig jaar met Belgische – Bult Wim Hofman hun stevig weerwerk biedt  en een verlenging van zijn titel wel ziet zitten, als twee honden vechten om één been ……  vergeten ze de Parisien?  De beslissing is gevallen het is de groene border van het duo Willy&Maurice  die het laken naar zich toehaalde en met de BEST IN SHOW titel gaat lopen, Hofman Wim behaald Second best in show en Amirotto Nico is Third best  in show.

Voor wat mijn Bultjes betreft ben ik best te vrede met de behaalde  resultaten, bij de geel schimmels behaalde ik de  1^ste, 2^de, 3^de en 4^de plaats, bij dezen met witte ondergrond de 3^de, 4^de en 7^de plaats, men bonte Bultjes blijven ondermaats en behaalden slechts de 7^de plaats, men intensieven waren goed voor de 1^ste,2^de, 3^de, 4^de, 5^de en 6^de plaats. In de beste zeven van het ras behaalde ik de 2^de, 3^de en 7^de plaats. Volgende week worden we verwacht aan de andere kant van het land en zijn we te gast in West – Vlaanderen, plaats van afspraak is  Lichtervelde, uur van vertrek ergens rond 5 uur in de morgend, wees paraat Paul “ Here we come”

BELGISCHE POSTUURKANARIE CLUB Antwerpen

Standing One day Show – Memorial Kris Claes

Op zaterdag 5 Oktober 2013 – Fort van Merksem Antwerpen België

BPC Antwerpen nodigt iedereen uit om hetzij als deelnemer of als bezoeker kennis te maken met deze mooie organisatie. Er worden om en bij de 2000 postuurkanaries verwacht uit verschillende landen, zo zullen er Turkse, Italiaanse, Spaanse, Portugese, Franse, Duitse, Nederlandse ja zelfs Braziliaanse bezoekers en deelnemers aanwezig zijn, onze Belgische topkwekers van postuurkanaries zullen eveneens aanwezig zijn met hun beste vogels.

Mis deze afspraak van het jaar in België voor postuurkanarie liefhebbers zeker niet, zorg er voor dat je kunt meepraten over het Event of the Year.

Voor inlichtingen: PELGRIMS DIRK AARSCHOTBAAN 21

2580 BEERZEL TEL. 015.24 14 01

E mail. dirkpelgrims21@gmail.com

TEL. Organisatie : )0032)0475 42 42 60 fax 015 55 50 82

De druppel

Soms maken we al is gebruik van één of meerdere druppels bij het doseren van de meest verschillende zaken voor onze vogels. Denken we maar aan één druppel Birdyll in het badwater, of aan de druppel Ivermectine of Frontline in de nek van de vogel ter voorkoming van de zwarte of rode luis. Ook moet men soms al eens een ziek vogeltje helpen door toediening van een druppel medicatie om weer gezond te kunnen worden. In de bek druppelen heeft het voordeel dat de dosering juist kan worden bepaald en niet afhankelijk is van veel of weinig drinken bij toediening langs het drinkwater.

Bij het woord dosering kan men zich de vraag stellen “ een druppel hoeveel is dat en zijn alle druppels even groot? “

Als een vloeistof vanwege de fabrikant wordt aangeboden in een druppel flacon dan is de bijgeleverde pipet of druppelaar afgestemd om druppels te vormen met een juiste hoeveelheid van het product. De juiste manier voor het gebruik van een druppelaar bestaat er in door de druppelaar te vullen en het overtollige product aan de buitenkant te laten afdruipen. Vervolgens gaat men een druppel vormen via een lichte druk op de pipet, de op deze manier gevormde druppels zullen steeds een zelfde volume bezitten. Men dient de druppelaar wel steeds onder een zelfde hoek te plaatsen bij het vormen van de druppel best loodrecht naar onder.

Sommige denken nu misschien wat een gedoe voor een simpele druppel, een druppel is een druppel, en de grote heeft geen belang! Als het over een druppeltje Jenever gaat is dat inderdaad zo, maar aanhoor eerst dit verhaaltje dat ik en vele anderen al hoorde vertellen door liefhebbers. Bij een uitbraak van zwarte luis belt de Jef onmiddellijk naar zijn goede vriend en collega kweker de Gust om te vragen wat er moet gebeuren. Hij krijgt de raad van te druppelen met Frontline om de luizen te doden, één druppel per vogel in de nek moet volstaan om de beestjes te doden volgens de Gust. De volgende morgen zijn niet alleen die kleine beestjes dood maar ook veel vogels. Wat liep er mis? Gaf de Gust slechte raad aan de Jef!! het was toch maar één druppel per vogel wat hij toediende. De twee vrienden konden er maar niet uitkomen hoe het kwam dat bij de ene de luizen stierven en bij de andere de vogels.

De oplossing voor dit mysterie is echter simpel te verklaren, als men weet dat afhankelijk van met wat of met welke druppelaar, en de manier waarop men hem gebruikt om een druppel te vormen er een verschil in volume kan optreden met een factor 5.

Enkele weetjes over de druppel

De grote van een druppel gevormd met een pipet of druppelaar is beïnvloedbaar door het soort vloeistof en de viscositeit of stroperigheid van deze vloeistof. Denken we hierbij maar aan een druppel water en een druppel honing welke gevormd worden door een zelfde druppelaar, wel deze zullen onderling van grote verschillen door de viscositeit. Ook de grote van het raakvlak, de vorm en het materiaal waaruit het pipet is gemaakt is mede bepalend voor de grote van een druppel, druppels blijven beter hangen aan glas dan aan plastic. Een druppel uit een naald welke men gebruikt voor inspuitingen is veel kleiner dan een druppel uit een glazen druppelaar.

Dat de voorstelling van de peervormig druppel enkel opgaat als deze ergens aan vast hangt, eens de druppel vrij in de lucht is heeft hij een bolvorm, dus alle regendruppels zijn rond en niet peervormig.

Dat regendruppels tijdens hun reis van regenwolk naar aardoppervlakte onderling niet of zeer zelden tegen elkaar botsen, ook al zijn ze soms met miljoenen samen onder weg.

Dat de grote van een druppel uit een klassieke druppelaar of pipet ergens tussen de 0.05ml en 0.01ml varieert.

Na 69 jaar wachten is de teerdruppel eindelijk gefotografeerd

EEN KERMIS IS EEN GESELING WAARD?

Dit gezegde was tijdens mijn lagere school jaren een harde waarheid, het was altijd kermis begin september. En geloof het of niet maar pal voor de ramen van de klas stonden de kermisattracties, dus de eerste dagen ( en ook veel van de andere dagen ) droomde ik weg naar buiten en de kermis, tot ergernis van de meester en zo was dan ook direct de trend gezet voor de rest van het schooljaar.

Nu bij de aanvang van  september  droom ik in gedachten weg naar de eerste 1dag show B.P.C.  van het nieuwe seizoen welke zal doorgaan op 21 september ’13 t in salle de l’école de Communauté Française, rue Haute à Spy . De inteken lijst voor  deze” ONEDAYSHOW BPC NAMUR”  viel vorige week in de bus, en deelname met onze jonge vogels aan een show is de kermis van onze hobby. De geseling is nu voorbij de vele uren van verzorgen en kooien poetsen zijn niet voor niets geweest, vanaf nu is het genieten van de goede resultaten die we hopen te behalen op deze prijskampen. Met de “TRIPLE SEVEN BEST ONE DAY SHOW “ doet men het anders dan anderen, men deelt op naar 7 beste Engelse rassen, beste 7 gefriseerde rassen en 7 beste Continentale rassen. Enkel de drie winnaars van deze reeksen komen in aanmerking voor best, 2nd best en 3rd best van de show. Deze manier van handelen zorgt er voor dat er een verscheidenheid aan rassen uit de bus komen die de overwinning kunnen behalen.

En of ze klaar zitten om er aan te beginnen!! de voorselectie is gemaakt en een 50tal bultjes is opgekooid om het vak te leren. De beste africhting is  deelname aan een show, al na de eerste tentoonstelling komt er een totaal andere vogel naar huis. Bij de bultjes komt het er op aan om ze rustig met een vleugje achterdocht te showen, ze moeten zich veilig voelen in hun kooi. Ik probeer ze dit veilig gevoel te geven door nooit met men handen in hun tt-kooi te komen, in en uit de kooi gaan leer ik ze door met een stokje tegen de kweekbak of tt-kooi te tikken. Als ik een bultje moet in de hand nemen wat ik tijdens het tt-seizoen zo weinig mogelijk doe trouwens, dan zal dit steeds gebeuren vanuit een kweekbak en nooit vanuit een tt-kooi. Als men de kooi ter hand neemt moet men er voor zorgen dat het bultje wat achterdochtig word zonder te schrikken, ook dit kan men hen aanleren door in hun opleiding een spelletje te spelen met de bultjes. Dit spelletje bestaat er in dat men met een stokje rond de bodem van de kooi strijkt zonder dat hij dit stokje te zien krijgt maar dit wel hoort, op het moment dat hij gaat berusten in dit gestrijk heft men het stokje langs de zijkant van de kooi zodat het zichtbaar word voor het bultje. Als men dit langs de verschillende kanten van de kooi doet en tot verschillende hoogtes ja zelfs tot tegen zijn zitstok, gaat het  bultje telkens men de kooi verplaatst  of aan de bodem komt op zijn hoede zijn waar het stokje gaat verschijnen, hierbij zal een goede bult voortdurend in werkhouding blijven. Dus als ze nu worden opgedragen voor een keuring en telkens de keurmeester die gewoonlijk een of ander stokje ter hand neemt aan de kooi komt al is het maar om de kooi wat te verschuiven is het bultje achterdochtig of en waar het stokje gaat tevoorschijn komen, wees er maar zeker van dat de opmerking “neemt geen werkhouding aan “ zeer zelden zal vermeld worden met deze werkwijze. Natuurlijk niet vergeten dat de werkhouding zelf niet kan aangeleerd worden dat heeft de vogel in zich of  niet. Het is te vergelijken met de hoge poten bij de border en fife, als ze deze niet bezitten mag men zoveel karton voor de kooi plaatsen als men wil ze zullen ze nooit laten zien als dit weer weg is. Wat men wel kan aanleren indien ze het bezitten is van dit te tonen als ze voor de keurmeester staan hetzij een werkhouding of hoge poten.

Net zoals vorige kweek seizoenen zijn de bultjes hier  talrijk gezaaid en geoogst, dit maakt dat er telkens   afscheid moet genomen worden van een deel van  de met zoveel liefde en toewijding gekweekte bultjes. Zo ook zal het dit jaar niet anders zijn, verschillende reisbestemmingen zoals Duitsland, Frankrijk en Italië zijn al geboekt en het uur van hun afscheid komt nader, vanaf 15 september gaan sommige weer andere oorden opzoeken. Ik koester de hoop om ooit op een of ander WK nog eens jonge bultjes tegen te komen die voor hun eigenaar de hoogste prijs wisten weg te kapen en waarvan de ouders hun roets op de Pijpelheide lagen, als dit geen mooie gedachte is om mee af te sluiten.