MIJN WK TE BARI

Van een reis naar het Italiaanse Bari thuiskomen met een Spaanse griep, na een week uitzieken zijn we weer bijna de oude. De bultjes waren al bijna één week weg naar het WK toen we op donderdag morgend 23 Januari besloten om hen achterna te reizen. Als blue voor wat betreft luchthavens dacht ik dat men collega’s reisgenoten me een poets probeerden te bakken toen ze me verwittigden dat aan de incheck schoenen en broekriem uit moesten, maar niets was minder waar en na driemaal opnieuw kon ik door zonder schoenen en men broek ophoudend met de hand. De vlucht verliep vlot en het hotel was OK, op vrijdag morgend brachten we een eerste bezoek aan de “Fiera del Levante”. Met de chaos voor ogen aan de inkom van het WK te Hasselt werden we aangenaam verrast dat de toeloop aan het loket best meeviel. Met max 60à70 mensen die stonden aan te schuiven leek ons dit een hapklaar brokje om binnen te komen, was dit even zonder de waard gerekend.

Uiteindelijk geraakten we dan toch binnen in dit mooi nieuw complex geen grote luxe maar alles aanwezig en de zaklampen waren dit keer niet nodig er was voldoende licht. Het bezoekersaantal  vrijdag was miniem op zaterdag was het iets drukker maar zeker geen overhoop aan volk. De commerciële standen waren aanwezig maar ze beleefden een zwak WK denk ik als ik de belangstelling monsterde. Op vrijdag was de al niet grote verkoop klasse nauwelijks bevolkt door particulieren, de zaterdag was wat beter maar zeker geen overhoop. Wat wel voldoende aanwezig was tijdens de show was de bewaking en dit door professionele mensen, dus de verhalen van pas maar op daar in het zuiden zijn volkomen uit de lucht gegrepen.

En dan het belangrijkste op een WK de vogels en voor mij op de eerste plaats de bultjes, ik begaf me tussen de rekken waar de postuurvogels werden uitgestald en zocht naar de bultjes. Al snel had ik ze gevonden en al na een paar kooien bliksemde een bont vogeltje me van de sokken, ik ben er het ganse WK niet goed van geweest. Ik las de naam van ene Montalto Giuseppe op het etiket  en die naam zei me wel iets maar ik kon hem niet direct plaatsen. VTM. Kleurt je dag, wel deze man zijn bultjes kleurde mijn WK. Dat het thuisvoordeel en het eraan verbonden chauvinisme bij de Italiaanse  keurmeesters al weleens zal mede bepaald hebben wie het uiteindelijk haalde is niet uit te sluiten natuurlijk. Bij de bultjes was op een punt en komma na de uitslag een juiste weergave van de aanwezige kwaliteit bij de Italiaanse vogels. Tegen zoveel geweld vanwege de Italiaanse inzenders vielen onze bultjes een beetje licht uit, enkel de echte klasbakken konden een graantje mee pikken. Zo was er voor Dirk Leerman een bronzen medaille weggelegd in stam en individueel in de reeks van de zwaar bonte, en behaalde Marc De Keyser eveneens een bronzen medailles in  de reeks van de enkelingen gepigmenteerd.

In de rand van het gebeuren bij de bultjes was er nog een mooi voorval wat me overkwam. Zoals ik al vermelde was het een bont bultje van ene Montalto Giuseppe dat de bliksem deed inslagen bij mij, moet ge niet vragen hoe graag ik van deze liefhebber iets wou om men bestand en bevedering te verbeteren. Na de nodige info aangaande deze liefhebber leek het mij bijna ondoenbaar om hier iets van mee te nemen naar België om men bestand te versterken. Groot was dan ook men verwondering dat Marc De Keyser in de namiddag met de vraag kwam of een Italiaanse liefhebber een bultje van mij kon bekomen, en wie denkt je dat dit was? Juist ja  Montalto Giuseppe. Na wat onderhandelen dat moest gebeuren via Marc(waarvoor dank) die vloeiend het Italiaans spreekt  en een nachtje slapen kwamen we tot een vergelijk en verwisselden een bultje, dus nu zit er een Siciliaan hier bij mij en woont een bultje van mij in Sicilië. Met mijn vier bultjes welke aanwezig waren te Bari behaalde ik 3x 89P en één maal 90P wat zeker geen totale afgang is maar naar de toekomst toe moet dit beter kunnen denk ik.

Zo een buitenlands WK zorgt voor een ietwat speciale sfeer kon ik ondervinden, ver van huis en toch vertrouwde gezichten die men ontmoet. Het is vooral door en met deze vertrouwde mensen om u heen dat er een beleving plaatsvind die boven het gewone uitgroeit.   

Ook de aanwezige leden van de Heikneuter te Bari wisten mooie resultaten neer te zetten zo zorgde het duo Winkelmans – Torfs  bij de borders  met twee wereldtitels en één zilveren medailles voor een knalprestatie maar we hadden nu ook niet minder verwacht hoor. En wat te denken van het duo Vercammen- Schoovaerts die met drie gouden en drie zilveren medailles huiswaarts keerden. Verder was er nog een zilveren medaille voor Pelgrims Dirk met Fife Fancy en een bronzen medaille met Irich Fancy voor Werner Van Dessel. Ook was er voor Nestor Dennis een bronzen medaille weggelegd met zijn Berners, Dennis is ook de persoon die er als begeleider van de postuurvogels  zorg voor draagt dat onze postuurkanaries met een zuiver staartje en pootjes in hun kooi terechtkomen op  een WK om hun kansen te kunnen verdedigen.