Foto's

B.P.C OOST VLAANDEREN

Zaterdag 26 oktober waren we te gast in zaal t’Helleke te Stekene, de uitnodiging ging uit van BPC Oost Vlaanderen. Men kan groots, duur of de beste in iets zijn, maar de prijs van de gezelligste gaat zeker naar deze organisatie. Voor de liefhebbers van de Belgische Bult is dit bijna een verplicht nummer aangezien al de grote tenoren van dit ras hier steeds aanwezig zijn met hun beste vogels. Voor een kleine liefhebber als mezelf is deze show te vergelijken met wat de Sinterklaas boekjes deze dagen zijn voor de kinderen. Net een uitstalraam van allemaal mooi speelgoed, zo is ook deze show een uitstalraam van de mooiste Belgische Bulten.

Ook voor de andere rassen was de kwaliteit van deelnemende vogels en liefhebbers zeer hoog, het beloofde dus een harde strijd te worden voor de beste in show. Uit de voorbije shows weten we wie de namen zijn die we mogen verwachten. Met het duo Winkelmans&Torfs winnaars te Namen of Dick Van Brenck winnaar te Lichtervelde en second best te Antwerpen, maar ook Wim Hofman met een second best te Namen en die een thuiswedstijd speelt is er strijd te verwachten. Wie ook een thuiswedstrijd speelt te Stekene en voor de eerste maal dit jaar het strijdtoneel betreed is Dirk Leerman van Dirk is geweten dat hij enkel genoegen neemt met het beste.

En de winnaar is !!!!!!!!! met grootste onderscheiding !!!!!! Dick Van Brenck voor Patrice De Pamelaere en Rik Spillebeen. Dat Dick zijn kweek dit jaar in orde was en dat zijn vogels in super conditie zijn wisten we al uit zijn vorige resultaten maar wat hij hier uit zijn hoed weet te toveren is uitzonderlijk te noemen. Hij behaalt met Schotch Fancy en met Belgische Bult in al de reeksen die er zijn een eerste plaats, met Zuiderse Frise moet hij in één reeks zijn meerdere erkennen in Wim Hofman, verder is ook hier alles voor Dick.

En als kers op de taart behaald hij met een Belgische Bult de titel van Best In Show, moet er nog zand zijn. Verder is er ook een opmerkelijke prestatie te vermelden van Patrice De Paemelaere die er in slaagt van zich steeds te laten gelden, zo was er zijn Beste Fife Fancy in show te Lichtervelde, een paar winnaars van het ras te Antwerpen, en nu een Second Best in Show te Stekene, en dit pas na twee jaar dat Monique en Patrice terug bezig zijn met de vogels.

1DAG SHOW BPC ANTWERPEN

In de morgend van zaterdag 5 oktober van het gezegende jaar 2013 trekken de keurmeesters naar het front van de BPC show te Antwerpen. De plaats van afspraak is het fort van Merksem, symboliser kan niet, iedere postuurliefhebber werpt hier zijn zwaarste kanonnen in de strijd in de hoop te zegevieren. Voor één van de bijna 1800 postuurvogels die aanwezig zijn is eeuwige roem weggelegd.

De winnaar van deze memorabele editie 2013 was niemand minder dan het duo VERCAMMEN – SCHOOVAERTS het was een blauwe Gloster Corona die deze knal prestatie wist te verwezenlijken.

De tweede plaats was weggelegd voor een groen bultje gekweekt door de klasbak uit Nederland de genaamde Van Brenk Dick, hiermee bewijst hij dat zijn overwinning van vorige week in Lichtervelde geen toevalstreffer was. Als liefhebber van de Belgische Bult doet het me ook veel plezier om vast te stellen dat dit ras er in slaagt om zich te onderscheiden op dit hoge niveau.

Op de derde plaats vinden we de winnaar van vorig jaar terug, Nottet Alain slaagt er weer eens in om als gevestigde waarde zijn faam hoog te houden door een podium plaats te behalen.

In de rand van het gebeuren maakte een jonge keurmeester zijn debuut en trad toe tot het gilde van de keurmeesters, debuteren op dit niveau is niet voor iedereen weggelegd. Maar wie Wim Hofman kent weet dat hij uit het goede hout is gesneden, hij kreeg dan ook niets dan lovende kritiek na de keuring.

Voor wat mezelf betreft was Antwerpen een opsteker, na de wat tegenvallende resultaten van vorige week te Lichtervelde. Met 12 bultjes op 20 die een klassering kregen bij de beste 7 kan ik best leven, bij de intensieve wist ik zelfs de eerste 6 plaatsen te bezetten. Ik stel vast dat de intensieve bultjes meer en meer als TT vogel zijn ingang begint te vinden. Bij de vetstof geel behaalde ik plaats 3, bij die met witte grondkleur was het plaats 4, 5 en 7 en bij de bonte plaats 4 en 5.

De bestuursploeg van Antwerpen die schitterend werk levert en telkens een prachtshow weet af te leveren komt alle lof toe. Als ze durven en mits de juiste aanpak heef deze organisatie de kiem in handen, om verder uit te groeien tot een blijvend begrip in de postuurwereld binnen Europa. Hiervoor is er wel nog de nodige prospectie en inbreng van kennis nodig om grotere organisaties zoals de kleurkanarie show van VVK Geel bv tot een goed einde te brengen. Als ze er in slagen om de show te koppelen aan een grote verkoop klasse, en de commerciële kant van het vogelgebeuren in België mee in het bad krijgen zoals bv de gouden ring show te Roeselare. Als ze zich niet blind gaan staren op de grenzen van hun eigen kunnen kan hier nog iets grootser uit groeien. Het is natuurlijk de vraag of deze ambitie aanwezig is, zou het niet mooi zijn als straks gans Europa naar de metropool Antwerpen afzakt om vogeltjes te zien.

Volgend weekeinde spelen we een thuiswedstrijd, het is nu eens geen show maar een ouderwetse vogeltentoonstelling rond de kerktoren van Pijpelheide .

.

DE KOP IS ER AF

In de vroege ochtend van zaterdag 21 september zo wat tegen de klok van 6 uur was het aanvangsuur van de reis naar de provincie Namen, plaats van afspraak was Spy. Samen met nog +- 900 andere postuurvogels werd daar het startschot gegeven van het nieuwe show seizoen voor men bultjes. De voorspelde ochtendnevel kwam pas zeer laat opzetten en hulde het dorpje Spy in een mysterieuze nevel net als het verloop van deze eerste show van het seizoen nog in nevel was gehuld. Na een voorspoedige rit en een even vlotte inkorving was het aftellen naar de start van de keurmeesters. Voor men collega’s uit het Antwerpse was de rit minder vlot verlopen de Willy, Eddy, Maurice, en Werner vreesden er even voor dat ze het niet zouden halen, er was iets niet pluis met de bus van den Dirk, , maar wie de Pelgrims  kent weet dat alles goed komt.

 De tijd van afwachten naar de eerste resultaten wisten we nuttig te gebruiken door tussen pot en pint wat bij te praten met collega’s die we al een tijdje niet meer tegen kwamen. Bij het binnen komen van de eerste ras  winnaars  voor het nemen van hun  foto was er een Norwich  van Nottet  welke over uitmuntende adelbrieven bleek te beschikken, en volgens W. Winkelmans  aanspraak kon maken op winst met best in show. Maar het is nog vroeg in de morgen en de meeste vogels moeten nog passeren bij de keurmeester. Er komt wat onrust onder de aanwezige deelnemers en iedereen wil eens gaan zien of er nog geen vogel van hem bij de fotograaf moet passeren. De spanning stijgt ten top en als er dan een bultje zijn opwachting maakt voor een foto is W. Hofman even het noorden kwijt en herkent hij in eerste instantie deze niet als zijnde van hem.

Tegen de middag zijn de meeste ras winnaars bekend, er blijken drie winnaars van het ras uit onze groep te komen, Winkelmans – Torfs  met een groene schimmel Border, Wim Hofman met een bont Bultje en Armirotto Nico met een gele Frise- Parisien. De keuring van de Fife- Fancy  loopt wat uit door het grote aantal vogels en zal verder gaan na het middag eten. We doen ons te best aan een lekkere barbecue en met vernieuwde krachten wachten we op het verdikt van de keurmeesters welke zich buigen over de winnaars van “Les trippel seven best”. Blijkbaar brengt  onze groep succes, aangezien de drie ras winnaars eveneens winnaars worden van les trippel seven best.

Nu de Norwich het niet heeft gehaald bij de Engelse rassen gaat het Border duo Winkelmans – Torfs er in geloven, en durven ze hun kans op winst te verwoorden. Nochtans zal het niet makkelijk worden aangezien de winnaar van vorig jaar met Belgische – Bult Wim Hofman hun stevig weerwerk biedt  en een verlenging van zijn titel wel ziet zitten, als twee honden vechten om één been ……  vergeten ze de Parisien?  De beslissing is gevallen het is de groene border van het duo Willy&Maurice  die het laken naar zich toehaalde en met de BEST IN SHOW titel gaat lopen, Hofman Wim behaald Second best in show en Amirotto Nico is Third best  in show.

Voor wat mijn Bultjes betreft ben ik best te vrede met de behaalde  resultaten, bij de geel schimmels behaalde ik de  1^ste, 2^de, 3^de en 4^de plaats, bij dezen met witte ondergrond de 3^de, 4^de en 7^de plaats, men bonte Bultjes blijven ondermaats en behaalden slechts de 7^de plaats, men intensieven waren goed voor de 1^ste,2^de, 3^de, 4^de, 5^de en 6^de plaats. In de beste zeven van het ras behaalde ik de 2^de, 3^de en 7^de plaats. Volgende week worden we verwacht aan de andere kant van het land en zijn we te gast in West – Vlaanderen, plaats van afspraak is  Lichtervelde, uur van vertrek ergens rond 5 uur in de morgend, wees paraat Paul “ Here we come”

BELGISCHE POSTUURKANARIE CLUB Antwerpen

Standing One day Show – Memorial Kris Claes

Op zaterdag 5 Oktober 2013 – Fort van Merksem Antwerpen België

BPC Antwerpen nodigt iedereen uit om hetzij als deelnemer of als bezoeker kennis te maken met deze mooie organisatie. Er worden om en bij de 2000 postuurkanaries verwacht uit verschillende landen, zo zullen er Turkse, Italiaanse, Spaanse, Portugese, Franse, Duitse, Nederlandse ja zelfs Braziliaanse bezoekers en deelnemers aanwezig zijn, onze Belgische topkwekers van postuurkanaries zullen eveneens aanwezig zijn met hun beste vogels.

Mis deze afspraak van het jaar in België voor postuurkanarie liefhebbers zeker niet, zorg er voor dat je kunt meepraten over het Event of the Year.

Voor inlichtingen: PELGRIMS DIRK AARSCHOTBAAN 21

2580 BEERZEL TEL. 015.24 14 01

E mail. dirkpelgrims21@gmail.com

TEL. Organisatie : )0032)0475 42 42 60 fax 015 55 50 82

De druppel

Soms maken we al is gebruik van één of meerdere druppels bij het doseren van de meest verschillende zaken voor onze vogels. Denken we maar aan één druppel Birdyll in het badwater, of aan de druppel Ivermectine of Frontline in de nek van de vogel ter voorkoming van de zwarte of rode luis. Ook moet men soms al eens een ziek vogeltje helpen door toediening van een druppel medicatie om weer gezond te kunnen worden. In de bek druppelen heeft het voordeel dat de dosering juist kan worden bepaald en niet afhankelijk is van veel of weinig drinken bij toediening langs het drinkwater.

Bij het woord dosering kan men zich de vraag stellen “ een druppel hoeveel is dat en zijn alle druppels even groot? “

Als een vloeistof vanwege de fabrikant wordt aangeboden in een druppel flacon dan is de bijgeleverde pipet of druppelaar afgestemd om druppels te vormen met een juiste hoeveelheid van het product. De juiste manier voor het gebruik van een druppelaar bestaat er in door de druppelaar te vullen en het overtollige product aan de buitenkant te laten afdruipen. Vervolgens gaat men een druppel vormen via een lichte druk op de pipet, de op deze manier gevormde druppels zullen steeds een zelfde volume bezitten. Men dient de druppelaar wel steeds onder een zelfde hoek te plaatsen bij het vormen van de druppel best loodrecht naar onder.

Sommige denken nu misschien wat een gedoe voor een simpele druppel, een druppel is een druppel, en de grote heeft geen belang! Als het over een druppeltje Jenever gaat is dat inderdaad zo, maar aanhoor eerst dit verhaaltje dat ik en vele anderen al hoorde vertellen door liefhebbers. Bij een uitbraak van zwarte luis belt de Jef onmiddellijk naar zijn goede vriend en collega kweker de Gust om te vragen wat er moet gebeuren. Hij krijgt de raad van te druppelen met Frontline om de luizen te doden, één druppel per vogel in de nek moet volstaan om de beestjes te doden volgens de Gust. De volgende morgen zijn niet alleen die kleine beestjes dood maar ook veel vogels. Wat liep er mis? Gaf de Gust slechte raad aan de Jef!! het was toch maar één druppel per vogel wat hij toediende. De twee vrienden konden er maar niet uitkomen hoe het kwam dat bij de ene de luizen stierven en bij de andere de vogels.

De oplossing voor dit mysterie is echter simpel te verklaren, als men weet dat afhankelijk van met wat of met welke druppelaar, en de manier waarop men hem gebruikt om een druppel te vormen er een verschil in volume kan optreden met een factor 5.

Enkele weetjes over de druppel

De grote van een druppel gevormd met een pipet of druppelaar is beïnvloedbaar door het soort vloeistof en de viscositeit of stroperigheid van deze vloeistof. Denken we hierbij maar aan een druppel water en een druppel honing welke gevormd worden door een zelfde druppelaar, wel deze zullen onderling van grote verschillen door de viscositeit. Ook de grote van het raakvlak, de vorm en het materiaal waaruit het pipet is gemaakt is mede bepalend voor de grote van een druppel, druppels blijven beter hangen aan glas dan aan plastic. Een druppel uit een naald welke men gebruikt voor inspuitingen is veel kleiner dan een druppel uit een glazen druppelaar.

Dat de voorstelling van de peervormig druppel enkel opgaat als deze ergens aan vast hangt, eens de druppel vrij in de lucht is heeft hij een bolvorm, dus alle regendruppels zijn rond en niet peervormig.

Dat regendruppels tijdens hun reis van regenwolk naar aardoppervlakte onderling niet of zeer zelden tegen elkaar botsen, ook al zijn ze soms met miljoenen samen onder weg.

Dat de grote van een druppel uit een klassieke druppelaar of pipet ergens tussen de 0.05ml en 0.01ml varieert.

Na 69 jaar wachten is de teerdruppel eindelijk gefotografeerd

EEN KERMIS IS EEN GESELING WAARD?

Dit gezegde was tijdens mijn lagere school jaren een harde waarheid, het was altijd kermis begin september. En geloof het of niet maar pal voor de ramen van de klas stonden de kermisattracties, dus de eerste dagen ( en ook veel van de andere dagen ) droomde ik weg naar buiten en de kermis, tot ergernis van de meester en zo was dan ook direct de trend gezet voor de rest van het schooljaar.

Nu bij de aanvang van  september  droom ik in gedachten weg naar de eerste 1dag show B.P.C.  van het nieuwe seizoen welke zal doorgaan op 21 september ’13 t in salle de l’école de Communauté Française, rue Haute à Spy . De inteken lijst voor  deze” ONEDAYSHOW BPC NAMUR”  viel vorige week in de bus, en deelname met onze jonge vogels aan een show is de kermis van onze hobby. De geseling is nu voorbij de vele uren van verzorgen en kooien poetsen zijn niet voor niets geweest, vanaf nu is het genieten van de goede resultaten die we hopen te behalen op deze prijskampen. Met de “TRIPLE SEVEN BEST ONE DAY SHOW “ doet men het anders dan anderen, men deelt op naar 7 beste Engelse rassen, beste 7 gefriseerde rassen en 7 beste Continentale rassen. Enkel de drie winnaars van deze reeksen komen in aanmerking voor best, 2nd best en 3rd best van de show. Deze manier van handelen zorgt er voor dat er een verscheidenheid aan rassen uit de bus komen die de overwinning kunnen behalen.

En of ze klaar zitten om er aan te beginnen!! de voorselectie is gemaakt en een 50tal bultjes is opgekooid om het vak te leren. De beste africhting is  deelname aan een show, al na de eerste tentoonstelling komt er een totaal andere vogel naar huis. Bij de bultjes komt het er op aan om ze rustig met een vleugje achterdocht te showen, ze moeten zich veilig voelen in hun kooi. Ik probeer ze dit veilig gevoel te geven door nooit met men handen in hun tt-kooi te komen, in en uit de kooi gaan leer ik ze door met een stokje tegen de kweekbak of tt-kooi te tikken. Als ik een bultje moet in de hand nemen wat ik tijdens het tt-seizoen zo weinig mogelijk doe trouwens, dan zal dit steeds gebeuren vanuit een kweekbak en nooit vanuit een tt-kooi. Als men de kooi ter hand neemt moet men er voor zorgen dat het bultje wat achterdochtig word zonder te schrikken, ook dit kan men hen aanleren door in hun opleiding een spelletje te spelen met de bultjes. Dit spelletje bestaat er in dat men met een stokje rond de bodem van de kooi strijkt zonder dat hij dit stokje te zien krijgt maar dit wel hoort, op het moment dat hij gaat berusten in dit gestrijk heft men het stokje langs de zijkant van de kooi zodat het zichtbaar word voor het bultje. Als men dit langs de verschillende kanten van de kooi doet en tot verschillende hoogtes ja zelfs tot tegen zijn zitstok, gaat het  bultje telkens men de kooi verplaatst  of aan de bodem komt op zijn hoede zijn waar het stokje gaat verschijnen, hierbij zal een goede bult voortdurend in werkhouding blijven. Dus als ze nu worden opgedragen voor een keuring en telkens de keurmeester die gewoonlijk een of ander stokje ter hand neemt aan de kooi komt al is het maar om de kooi wat te verschuiven is het bultje achterdochtig of en waar het stokje gaat tevoorschijn komen, wees er maar zeker van dat de opmerking “neemt geen werkhouding aan “ zeer zelden zal vermeld worden met deze werkwijze. Natuurlijk niet vergeten dat de werkhouding zelf niet kan aangeleerd worden dat heeft de vogel in zich of  niet. Het is te vergelijken met de hoge poten bij de border en fife, als ze deze niet bezitten mag men zoveel karton voor de kooi plaatsen als men wil ze zullen ze nooit laten zien als dit weer weg is. Wat men wel kan aanleren indien ze het bezitten is van dit te tonen als ze voor de keurmeester staan hetzij een werkhouding of hoge poten.

Net zoals vorige kweek seizoenen zijn de bultjes hier  talrijk gezaaid en geoogst, dit maakt dat er telkens   afscheid moet genomen worden van een deel van  de met zoveel liefde en toewijding gekweekte bultjes. Zo ook zal het dit jaar niet anders zijn, verschillende reisbestemmingen zoals Duitsland, Frankrijk en Italië zijn al geboekt en het uur van hun afscheid komt nader, vanaf 15 september gaan sommige weer andere oorden opzoeken. Ik koester de hoop om ooit op een of ander WK nog eens jonge bultjes tegen te komen die voor hun eigenaar de hoogste prijs wisten weg te kapen en waarvan de ouders hun roets op de Pijpelheide lagen, als dit geen mooie gedachte is om mee af te sluiten.

Beaphar Gezasept Infecties Vogel

Gezasept behoord tot dat deel van verzorgings producten voor vogels waaronder men zowel grote voorstanders kan vinden die het alle voordelen en goede eigenschappen toedichten, als felle tegenstanders die alles afdoen als verzinsels en van geen waarde voor de vogels. Aangezien ik steeds het voordeel geef aan de twijfel schafte ik mij een flesje aan( 5,25euro) om het eens uit te testen.

Voor deze onder ons die het niet kennen of er nog nooit van hoorden een woordje uitleg over gezasept. De fabrikant vermeld op de verpakking, dat het werkzaam is tegen verschillende infectieziekten zoals ingewandsstoornissen, verkoudheid en longontsteking. Het middel werkt zowel genezend als voorkomend, tot daar de uitleg van de fabrikant.

Gezasept is een vloeistof waarvan men enkele druppels kan toevoegen aan zowel bad als drinkwater met als doelstelling een ontsmettende werking te verkrijgen tegen ontstekingen en besmettingen van allerlei aard. Dit kan gaan via kleine wondjes bij de kanarie tot een poepje in bad of drinkwater. Is dit nu een waarheid zoals de believers prediken of hersenspinsel zoals de non believers uiten?

Bij het gebruik van gezasep is het eerste wat opvalt de geur die onmiskenbaar is en doet denken aan deze van ontsmettingsmiddelen, en een geur herinnering oproept die men vroeger in ziekenhuizen of dokters kabinetten al eens tegen kwam.

Uit eigen ondervinding weet ik dat het toevoegen aan drinkwater er voor gaat zorgen dat ze maar met mondjesmaat gaan drinken. Dit op zich is natuurlijk geen indicatie dat het slecht is voor de vogel aangezien ook andere middelen welke men soms moet toedienen minder drinken tot gevolg heeft. Bij het toevoegen aan badwater geeft dit geen verschil naar het baden van de vogels toe, hier is het minder graag drinken van badwater eerder een voordeel dan een nadeel.

Als men de samenstelling eens onder ogen neemt komt men de drie volgende werkzame stoffen tegen, jodium 0,4%, salicylzuur 0,6% en fenol 0,3%. Als we deze drie stoffen elk apart eens nader bezien komt men tot de volgende bevindingen.

JODIUM: het best bekend is deze stof voor zijn ontsmettende werking bij wondverzorging, denken we maar aan de desinfectiemiddelen van Betadine die op basis zijn van jodium. Ook voor het menselijk lichaam is deze stof van belang en word ze toegevoegd aan zout, brood en aan de voeding voor melkkoeien wat voor gevolg heeft dat alle melkproducten deze stof bevatten. Ook onze kanaries vinden baat bij een zekere hoeveelheid aan jodium.

SALICYLZUUR: deze stofnaam klinkt minder bekent in de oren als jodium  maar bijna ieder van ons heeft een afgeleide thuis in de kast liggen of heeft het al eens ingenomen denk ik? Oorspronkelijk werd ze gewonnen uit de bast van wilgen, nu weet iedereen dat het over aspirine gaat. Salicylzuur is een sterke antioxidant en komt in grote mate voor in moerasspirea, het heeft een versterkende werking op het immuunsysteem van de vogels.

FENOL: dit stofje is geen katje om zonder handschoenen aan te pakken, het behoord tot de drie meest giftige stoffen ter wereld. Je zou denken dat men dergelijke stoffen dan maar niet gaat gebruiken voor welke toepassing dan ook? Niets is minder waar hiervan heeft ieder zijn kasten, huizen, auto’s en dergelijke vol liggen. In bijna alle kunststoffen vindt men deze stof terug onder zijn afgeleide Bisfenol-A. Men gaat dit stofje dan zeken niet gebruiken voor zaken die in rechtstreeks contact komen met  mens of dier denkt men dan? Weer fout! een afgeleide zit in sommige pijnstillers, mondwater en ontsmettingsmiddelen. Moeten we ons hier dan ongerust over maken bij het gebruik van  gezasep? Bedenkt dat vuur ons huis kan verwoesten maar ook onze wagen laat rijden, is vuur nu goed of slecht? Het is maar net hoe men er gebruikt van maakt.

Terug naar de praktijk ik voeg eens in de week of veertien dagen een paar druppels toe aan hun badwater met de gedachte dat het een ontsmettende werking heeft en dit zowel in- als uitwendig bij de vogel. Vooral liefhebbers die al eens last hebben van rode of zwarte luizen vinden baat bij ontsmetting aangezien elke beet van deze beestjes een wondje achterlaat. Als het waar is dat deze beestjes op hun reukzin afgaan bij het vinden van de vogels zal de geur van gezasep welke dagen na het toevoegen nog nadrukkelijk aanwezig is in het hok en op de vogel er voor zorgen dat ze deze niet meer ruiken. Aan het drinkwater voeg ik geen gezasep meer toe aangezien ze het niet zo graag lusten. Voor zover het gaat over de ontsmettende eigenschappen behoor ik tot het kamp van gelovigen, voor de andere eigenschappen welke men dit product toedient blijf ik eerder sceptisch en behoor ik tot de niet gelovigen.

DE X-FACTOR

De meesten onder ons zullen de x-factor associëren met een TV. programma waarin men op zoek gaat naar mensen met speciale talenten. Wel ook bij mij in de kweekkamer loopt er momenteel een talentenjacht, eentje naar bultjes met uitzonderlijke kwaliteiten. Nu de kweekperiode achter de rug is die ik beschouw als een zaaiperiode, zijn we nu aangekomen in een periode dat er een eerste evaluatie kan gemaakt worden van wel of niet aanwezige kwaliteitsvolle vogels onder onze jongen. De jonge bultjes waarvan de vroegste jongen nu +- 4 maanden oud zijn zitten nog wel in de rui, maar juist nu kan men bijna de naakte waarheid zien voor wat betreft de bouw of anatomie van het vogellichaam. Men kan het vergelijken met een bezoek aan het strand waar de zonnekloppers en baders in hun bikini’s of zwembroek liggen of staan, probeer dan maar eens een onvolkomenheid te verbergen.

Wel de bultjes staan nu ook bijna in hun badpak, de vogels die nu een gebrek vertonen zoals een te zware kop of te korte nek zullen straks als de rui voorbij is niet plots een fijn kopje en een lange nek bezitten. Zo zijn er tal van zaken waarop men nu al kan letten om een vroegtijdige selectie door te voeren, denken we maar aan de breedte van de schouders, de stand van de poten of de kwaliteit van de bevedering, en dan voor de bult in het bijzonder de werkhouding. Als de aanzet nu nog niet te zien is bij de vogel kan het nog komen, maar het zal van een lange berg zijn. Mijn ondervinding zegt dat een twijfelgeval zelden nog uitgroeit tot een topper, en half goed is niet goed genoeg om straks de strijd aan te gaan met de toppers van andere liefhebbers.

Waarom ik nu al een selectie maak zullen sommigen denken het is nog veel te vroeg. Wel vorig jaar ergens begin augustus ging ik op bezoek bij een collega liefhebber om zijn nieuwe ploeg jonge borders eens te bewonderen. Tot mijn grote verbazing zaten de uitverkorenen toen al elk apart in een kweekkooi met een TT-kooi er voor, bij de eerste tik wisten ze wat hen te doen stond en wipten ze in deze TT-kooi. Het leek me wel duidelijk dat dit niet de eerste keer was dat ze dit deden, er was al een periode van africhting en selectie aan vooraf gegaan. Elke dag was het eens tikken tot ze in de TT- kooi wipten en werden ze gemonsterd naar hun kwaliteiten, het was een vast deel van de verzorging en voorbereiding van de jonge borders. In die zelfde periode was ik nog aan het worstelen met 200 vogels, zodoende ging er veel tijd naar mindere vogels en was er te weinig aandacht voor de betere vogels. Dit was ook een gevolg van niet voldoende vertrouwen in men eigen kunnen als het op selecteren van de betere vogels aankwam, en de vrees om de verkeerde vogels weg te doen. Met de juiste vogels kansen te geven en de minderwaardige vogels zo snel mogelijk te elimineren valt of staat de waarde van de liefhebber zijn bestand. Het is niet door elk jaar een aantal vogels aan te kopen bij een gerenommeerde liefhebber en er één tot twee jaar op te teren dat men blijvende resultaten zal behalen. Het is de kunst om oordeelkundig te selecteren op eigen hok onder de zelf gekweekte jonge vogels om zo kennis en inzicht te verwerven en een soliede basis te leggen voor meerdere jaren van succes met een bepaald ras.

Het is natuurlijk een voorgift als men kan terugvallen op de kennis en ervaring van een oude rot in het vak, zo kan ik bv altijd bij Jos Vetters terecht als ik met vragen zit. Weet u waar kennis ontstaat? Daar waar twee mensen op een beheerste manier discussiëren over een onderwerp dat hen beiden interesseert, en ze bereid zijn om te luisteren naar elkaar. Maar als het op selecteren of koppelen aankomt, zal ik steeds zelf de beslissing nemen. Denk nu maar niet dat kennis en inzicht met een vingerknip zal geregeld zijn, maar hoe bekwamer de liefhebber hoe sneller hij tot het beoogde resultaat zal komen, bij de ene verloopt dat al wat sneller dan bij de andere, en bij sommige komt het misschien wel nooit.

Het is nog geen definitieve selectie maar een eerste evaluatie die ik nu doorvoer, men hoort vaak de opmerking dat één goede zich direct laat opmerken als hij voor het eerst op de rand van het nest zit. Wel dat direct laten opmerken kan men toeschrijven aan de X-factor, net als een vogel die bij de eerste blik weet op te vallen in een vlucht met nog 100 andere soortgenoten, dat valt ook onder de noemer X-factor.

Men zal in de verschillende rubrieken op het keurbriefje deze X-factor niet terug vinden, en deze X-factor alleen is geen garantie op succes maar wees er maar van overtuigd dat het helpt. Net als de vogels welke op de grotere shows de prijzen wegkapen ook bij hen kan men deze ondefinieerbare X-factor terugvinden. Wie vorig jaar de sinnamon gloster kon bewonderen van Ludo Lenaers weet waarover het gaat, zelfs een volslagen leek op gebied van glosters zoals ikzelf kon aan deze vogel niet voorbij zonder hem uitzonderlijk te vinden.

En of er al bultjes de revue zijn gepasseerd met deze x – factor bij deze eerste selectie? Ik denk dat ik er wel een paar opmerkte, maar of ze goed genoeg zullen zijn? Wel op 21 september te Namen staan ze voor hun eerste vuurproef afwachten is de boodschap, maar het vertrouwen is groot “ Nous allons voir”.

DE BOUQUET GARNIE

Nu men de TV. niet meer kan aanzetten of men slaat u om de oren met een kookprogramma zijn “méthode de cuisson” of” bouquet garni” termen die voor niemand nog enig geheim inhouden. Wat weinigen weten is dat onze kanaries ook wel een bouquet garni of op zijn Vlaams een kruidentuiltje weten te appreciëren, in deze zomertijd kan dit recht uit veld of weide komen. Nu de grassen en onkruiden volop zaden dragen zijn dit snoepjes voor onze vogels, aan de liefhebber om ze ter beschikking te stellen.

Nu de vogels volop in de ruiperiode zitten is het een goede zaak dat ze kunnen beschikken over de meest diverse zaden die de natuur te bieden heeft, zowel rijpe als onrijpe onkruidzaden zullen onze vogels helpen om deze zeer moeilijke periode die de ruitijd is met succes te doorstaan. Het aanbieden van deze zaden die nog met de zaaddozen vast zitten op de stengels geeft de vogels ook een goede bezigheid gedurende de dag. Het is ook altijd boeiend om ze te observeren als men ze een zaaddoos, peul of grashalm aanbied die ze nog niet kennen, eerst gaan ze op onderzoek uit om vervolgens eens voorzichtig te nippen, men ziet ze als het ware proeven van het onbekende. Aan hun eerste reactie kan men zien of ze het aangenaam vinden of niet, maar net zoals bij de mensen is het zo dat smaken wel eens kunnen verschillen.

Nu we dan toch zijn aanbeland bij het vergelijkend gedrag tussen mensen en kanaries kan men ook hier nog meerdere synergiën in vinden. Zo zijn het steeds dezelfde vogels welke als eerste zullen doorhebben hoe men nu juist het zaad kan bereiken als het nog zit opgeborgen in een minder toegankelijke zaaddoos of peul voor onze kanaries. Neem nu de zaaddoos van de teunisbloem, met hun dikke stompe bek eigen aan onze kanaries is het geen sinecure om het zaad te bereiken van deze plant, enkel de handigste zullen er in slagen. Maar geen nood sommige vogels die net iets minder handig zijn maken dit dan weer goed door slim te zijn. Ze gaan het haantje de voorste een tijdje observeren hoe het nu juist moet, en gaan dan ook op deze wijze aan de slag. Na de handige kanarie, de slimme kanarie is er ook nog de sterke of agressieve kanarie, deze wacht gewoon zijn tijd af tot het zaad voor het grijpen ligt, om vervolgens de stengel met veel kabaal te bemachtigen en de zaden op te peuzelen zonder scrupules voor het werk dat de andere leverde om de zaden te bereiken. En ook de eigenzinnige kanarie kan men vinden in een groep vogels, eentje die als lijflied heeft: “ I di dit ny way” , deze hakt gewoon in tot de zaaddoos toten los is om zo de zaden te bemachtigen. Zo zie je maar tot wat voor vaststellingen men soms kan komen door het observeren van een groep kanaries die men iets nieuw aanbied wat ze nog niet kennen. Wie stelde weer vast dat sport of muziek milieus soms een afspiegeling zijn van de maatschappij, met dezelfde goede en slechte zaken, en het bijbehorend gedrag der mensen welke er in thuishoren. Wel ik kan dit bijtreden door de vaststelling dat een groep kanaries net eenzelfde gedrag vertonen en een aantal goede en slechte kenmerken ten toon spreiden, net als men in het dag dagelijks leven ontmoet.

Genoeg gefilosofeerd straks gaat men nog denken dat ik ze zie vliegen(maar dan geen bultjes), dus over tot de orde van de dag. Wat stopt men nu best allemaal in dat (on)kruiden tuiltje? Wel men kan daar zowat alles instoppen wat de vogels lusten, van de meest voor de hand liggende en alom gekende onkruiden zoals weegbree, moerasspirea, perzikkruid enz. tot de meest onwaarschijnlijke zoals Oost-Indische kers of de mannelijke bloemen van de courgette aangezien deze geen vruchten dragen, alles kan zolang het maar niet giftig is voor de vogels zoals vingerhoedskruid bv. Waarom spreek ik hier over een tuiltje? wel ik maak er een tuiltje van om te voorkomen dat ze de aangeboden stengels gaan verspreiden door gans de vlucht. Ik doe dit met een elastiekje, zodat ik met één handbeweging het tuiltje kan verwijderen als de zaden zijn opgepeuzeld en alleen nog de stengels achterblijven in de vlucht. Bij het verzamelen van de onkruiden vooral opletten voor de plaats waar men deze gaat plukken, zijkanten van akkers en velden evenals spoorwegbermen gaat men soms behandelen met onkruidverdelgers, dus oppassen als men besluit van hier onkruiden te verzamelen. Ook de graskanten langs drukke wegen best vermijden, net als de zijkanten en oevers van sterk vervuilde sloten en waterlopen, en zeker niet als bij het ruimen van het slip dit op de zijkant terecht komt.

Veel plezier bij het verzamelen van onkruiden, trekt de weidse velden, akkers en beemden in, ontspan u en geniet van de mooie natuur die zich in deze zomerse dagen van zijn mooiste kant laat bewonderen. Zo ga ik soms zeer vroeg en dan eens zeer laat in de vallei van de Grote Nete op expeditie, en dan hoor ik in de ochtendstond van een warme dag de leeuwerik die smeekt om de hemel binnen te mogen. Of ik luister naar het gezang van de nachtegaal in de schemer van de avondluwte die verkoeling brengt voor een broeierige namiddagzon, en dit alles ergens in de donkere bossen gelegen tegen de noordergrens van Booischot met Hulshout. En ik kan u verzekeren dat eens het donker is en er een verschrikte muskusrat wegvlucht, of een kerkuil scheert onhoorbaar van achter uw rug voorbij, dat de haren u ten bergen rijzen en de adrenaline door uw lichaam giert.

Wat later op de avond gezeten op het terras van de herberg MAC-ADAM laven wij onze dorst met de zurige friste van een koele Roden Bach, we bekomen wat van de emoties. In de verte tegen de avondschemering wandelen nog twee verliefden hand in hand het jaagpad op, net daar waar het silhouet zich aftekent van het kasteeltje waar ooit het filmdecor was voor de opnames van de film Pallieter. Hij was met voorsprong de grootste levensgenieter uit dit Neteland, en later op de avond en wat gelaafde dorst verder voelde ik een stukje Pallieter.

Het is nu bijna middernacht en in het schijnsel van een volle maan fietsen we richting huiswaarts over het jaagpad naast de kronkelende Nete. Net voor we aan de dikke lindeboom in een meander van de Nete de bossen van kasteel “ Ter Laken” bereiken, zien we in het flauwe schijnsel van onze fietslamp het verliefde koppeltje weer. En zie het is niet alleen de nachtegaal die in deze zwoele zomernacht met zijn mooi liedje het vrouwtje wist te behagen tot “ fare l’amore “. Zo zie je maar tot wat onkruiden verzamelen voor de bultjes soms kan leiden. Met deze laatste gedachte beland ik in men bedstee, ik zink al snel weg in een zoete droom over één Pallieter die het snoepje plukte, onder de dikke lindeboom op de tonen van “Simply The Best” gezongen door een koor van driftige nachtegalen.

OP BEZOEK BIJ DE WERELDKAMPIOENEN MET BELGISCHE BULT VAN VROEGER EN NU

Elke nieuwe dag heeft nieuwe kansen in zich, zo gaf donderdag 4 juli ons de kans om door de uitgestrekte vlakten van het Land van Waas te reizen. Met zijn typisch panoramische vergezichten van velden omzoomt door knotwilgen een van onze mooiste gouwen van het land, vroeger toebehorend tot het graafschap Vlaanderen, onder de heerlijkheid van de heren van Beveren. Ons eind doel was een gedeeld dorpje hoog boven Antwerpen gelegen op de Nederlandse grens met de naam “De Klinge”. De Jos was de chauffeur van dienst, en met zijn glimmende Audi doorkruiste hij de Antwerpse ring alsof het dagelijkse kost was, u moet het maar doen op uw 82 jaar.

Tegen de klok van 9.30h arriveerden we voor ons eerste bezoekje van de dag bij Marc De Keizer , het ontvangst door Marc en Mia is zoals steeds zeer hartelijk en bij een lekker geurende kop koffie in het zonnetje is het gezellig bijpraten. Al snel belanden we tussen de vogels en kunnen we het jonge geweld dat Marc gaat klaarstomen voor de shows bewonderen, met de glosters en bultjes is zijn kweek meer dan gelaagd, en er zitten dan ook veel belovende exemplaren tussen. Met crest en crestbred was het net iets minder, het aantal valt wat tegen, maar des al niet te min geeft Jos aan dat er vogels tussen zitten die potentieel in zich hebben. We kunnen de wereldkampioen van twee jaar terug nog eens bewonderen, een groene Belgische bult van een uitzonderlijke kwaliteit. Wie thuis is in de wereld van de bultjes weet hoe moeilijk het is om een goede groene bult te kweken, bij het zien van zijn nageslacht denk ik dat ook hier goede vogels tussen zitten.

We nemen afscheid van Marc en Mia met een goed gevoel, en gaan op weg naar de familie Kegels die daar maar net om de hoek wonen. We worden vriendelijk ontvangen door François en maken kennis met zijn tweede passie na de vogels, links en rechts van de oprit bevinden zich grote cactussen welke beladen zijn met fel rode en roze bloemen. We komen te weten dat het koude weer ook hier voor de nodige achterstand zorgde in hun groei en bloei. Daarna trekken we naar de vogels, hier vinden we Belgische bult, Scotch fancy, Borders en ook de Fife Fancy van de zoon Danny. We ontdekken een nieuw middeltje dat afdoende zou zijn tegen de zwarte luis, dit beestje bezorgt menig liefhebber de laatste tijd kopzorgen en steekt stilaan de rode luis naar de kroon. Na jaren strijd tegen de rode luis met de gekende werkzame middeltjes blijken deze niet altijd te werken tegen de zwarte luis. We zoeken de veranda op en bij een verfrissing worden nog wat verhalen uitgewisseld, het loopt ondertussen tegen de klok van één uur aan, tijd om naar onze volgende afspraak te vertrekken.

We picknicken in een parkje en gezeten op een bank in het middagzonnetje laten we het ons smaken, we groeten ondertussen de vriendelijke passanten. We zijn aanbeland in het land van de zee, hier worden we opgewacht door de heersende wereldkampioen met de Belgische Bulten. We zijn ten huize Gino Pardon en zijn lieftallig vrouwtje Bianca, ook hier is de koffie geurend en vers, we maken kennis met de vader van Bianca die gloster kweker blijkt te zijn. En de spraakwaterval die naar de naam Jos Vetters luistert, weet ook hier weer de toehoorders te vermaken. Aanbeland bij de vogels krijgen we de wereldkampioen te bewonderen, de Philippe Gilbert van de Belgische Bulten, de superlatieven zijn niet ver weg, één bult van uitzonderlijke klasse die ook door Jos de hemel word in geprezen. Dit kan de stamvader worden van een uitzonderlijke stam Belgische Bulten, aan Gino om het waar te maken, wat met zo een juweeltje in uw bezit moet lukken. In zijn nog jonge loopbaan als bulten kweker wist Gino te bewijzen dat hij uit het goede hout is gesneden. Hij behaalde al bij zijn eerste deelname aan het wereldkampioenschap een medaille, en dit jaar te Hasselt schoot hij de oppergaai af met een gouden medaille. Ondertussen geeft de klok vier uur aan en is het de hoogste tijd om huiswaarts te keren, we nemen afscheid  wenden onze steven zuidwaarts en verlaten het land van de zee. Met een goed humeur en dankbaar voor deze mooie dag die we doorbrachten onder deze warme mensen van De Klinge en De Clinge zijn we tegen de zessen terug thuis.

WAT MOET DAT MOET

Een van die jaarlijks wederkerende vervelende werkjes is het vaccineren van onze kanaries tegen de pokken. Op maandagmorgen was ik al vroeg in de weer met men vangnetje om +- 300 bultjes uit de vluchtjes te vangen en over te plaatsen naar de kweekbakken. Op de bijsluiter van het vaccin staat vermeld dat men de vogels bij het vaccineren niet mag bloot stellen aan een stresssituatie, deze bijsluiter is duidelijk opgesteld door mensen die weinig voeling hebben met de realiteit blijkbaar? Kanaries uit een vlucht vangen, en vervolgens nog eens uit een kweekbak nemen waar ze met een 10 tal samenzitten om te vaccineren en dat zonder stres voor de vogel, makkelijker gezegd dan gedaan. Tegen de klok van tienen starten we met de vaccinatie, met men vrouw als de prikker, ikzelf als de blazer en de assistentie van een collega vogelkweker als pakker is de klus tegen 11.30h geklaard.

Wie wil zien hoe het in de praktijk er aan toe gaat moet maar eens naar deze link gaan: http://youtu.be/QWJxNF0CLRc

Vaccineren doen we volgens de vleugelprikmethode met het Poulvac P Canary vaccin, dit bevat verzwak levend virus wat zich bevind in de flacon met poeder, de flacon met vloeistof bevat enkel een draagstof voor het virus. Deze levende virussen in verzwakte vorm geven de vogel de kans om met zijn immuun systeem deze te overwinnen, ook zal hij antistoffen gaan aanmaken om zich te wapenen als er niet verzwakte pokkenvirussen aan de deur kloppen. De jongen zijn best 4 weken oud als men ze vaccineert, als de jongen nog te jong zijn is hun immuun systeem nog niet genoeg ontwikkeld om antistoffen aan te maken, dus heeft vaccineren geen zin. Na één jaar moet men de vaccinatie herhalen om een volledige bescherming te bekomen.

Een besmetting met het pokkenvirus kan verschillende oorzaken hebben, men kan het virus meebrengen op kleren, handen of andere zaken indien men in contact kwam met een besmettingsbron bv. bij een collega vogelliefhebber. De meest voorkomende oorzaak zijn muggen welke besmet zijn met het virus en onze kweekkamer binnen dringen en alzo de besmetting overbrengen. Ook andere stekende en zuigende insecten zoals bloedluis of teek kunnen voor besmetting zorgen. Eens de vogel besmet is met het virus is er geen weg meer terug en zal hij dit met zijn leven bekopen, noodvaccinatie bij een bestand dat besmet is zal enkel een redding kunnen bieden aan de vogels welke nog niet besmet werden.

Na de vaccinatie de eerste week geen badwater verstrekken dit is om te voorkomen dat de eerste dagen als er nog geen immuniteit is opgebouwd door de vogel er zich een besmetting zou voordoen via dit badwater. De mogelijkheid bestaat namelijk dat er verzwakt virus van het vaccin in dit badwater gaat terecht komen via de wonde van de enting, dit gaat zich vervolgens vermenigvuldigen tot het volwaardig virus zonder de trigger van de verzwakking, en kan dan voor een uitbraak van de ziekte zorgen.

"Schild en Vriend"

Schild en Vriend kennen we allemaal uit de les geschiedenis ten tijde van onze dagen op de lagere school. Dieu le veut(God wil het) was deze van de kruisvaarders, en ten tijde van de Franse Revolutie was het Liberté, egalité, fraternité (vrijheid, gelijkheid, broederlijkheid. Wie na deze strijdkreten nu weet waar het over zal gaan in dit stukje is ne straffe?

Wel deze lange intro die handelt over oorlogen en de strijd om ze uit te vechten, doet me denken aan de strijd om de kampioenen of best in show die in het najaar weer zal plaatsvinden. Of vergis ik mij en is het meer een gezellig theekransje van de boerinnenbond waar na het proeven van de zelfgebakken taarten men tot de vaststelling komt dat ze allemaal even lekker zijn maar één iemand moet winnen?

Zo is het ook voor de deelnemers aan een show voor sommige een strijd die absoluut moet gewonnen worden, en voor anderen een gezellige bedoeling met kans op winst. Moeten we onze collega vogelliefhebber nu bejegenen als een tegenstander die we dienen te verslaan, of als een medestander die het mogelijk maakt dat er een wedstrijd is? Moeten we de inrichters nu neerbliksemen met hun reeksindeling, die hoe dan ook enkel en alleen zo is om ons te benadelen en de bestuursleden te bevoordelen? Of moeten we ze juist feliciteren met het inrichten van een show, en de kans die ze bieden om er met onze vogels aan deel te nemen? En dan lap weer maar eens van die belachelijke bekers of prijzen die ze ons toekennen hoe kan dat nu toch, zijn die mensen nu echt dom of wat. Of zou het kunnen zijn dat de teruglopende inkomsten er voor zorgen dat ze niet goed bij kas meer zijn en overwegen van de pijp aan maarten te geven?

Zie je van Gent zet je van achter, zie je van Brugge zet je van voor? Die van Gent, dat zijn de boeren of met andere woorden de keurmeesters van strekking A? Die kennen van een vogel nu echt wel niets en zeker al niet van een postuurkanarie. Die van Brugge, dat zijn de fijne heren van hogere stand of de keurmeesters van strekking B? de toppers onder de keurmeesters. Dit fabeltje hoor ik nu al 50 jaar verkondigen, ik neem zowel deel aan K.B.O.F als aan A.O.B organisaties en een goede vogel blijft altijd een goede vogel, en bekwame of minder bekwame keurmeesters komt men overal tegen. Gaan we deze keurmeesters nu neersabelen om hun oordeel over onze vogels? Moeten we deze mensen die veelal uit idealisme een stuk van hun vrije tijd opofferen niet bewonderen dat ze een show mogelijk maken.

Nu de kweek voorbij is zal het snel tijd zijn om onze kanaries tot de orde te roepen en ze af te richten, tegen half oogst(15 augustus) zijn de dagen weer bijna twee uur korter. Dit is voor de vogels in de natuur het signaal om hun laatste jongen af te leveren, om daarna de rui te kunnen aanvatten. Tegen eind september moet hun nieuw kostuum bijna klaar zijn on de koudere nachten die oktober zal brengen te doorstaan. Voor onze kanaries is dit minder van belang aangezien ze meestal kunnen beschikken over een binnen hok dat bescherming bied tegen deze eerste koude nachten.

DE ZONNEWENDE

Als de zomer weer eens een aanvang neemt gaan de dagen hier bij ons op het zuidelijk halfrond korten. Op de langste dag en de kortste nacht bevind de zon zich op haar hoogste punt, vanaf nu gaat ze weer zakken met gevolg dat de dagen gaan korten. De eerste dagen gaan we hier niets van merken en ook onze vogels merken er niets van. De vogels in de vrije natuur wachten nog even met de rui maar onze kanaries die zijn onderworpen aan een kunstmatig bijsturing van de dag door kunstlicht zijn al met de rui bezig. Voor het laatste veertje is vernieuwd zijn we 8 tot 10 weken verder en staat september bijna voor de deur. Ik ben nu gestopt met bijlichten en aangezien er niet veel buitenlicht binnenvalt in men kweekkamer gaat de daglengte terugvallen met ongeveer 2 uur van 15.30 uur daglengte naar 13.30 uur daglengte. De dagen in men kweekkamer gaan nu op het ritme van de natuur verder korten tot 12 uur licht. Tegen september blazen we appél om 8uur s ’morgens en brengen ze de laatste vlaggengroet om 8 uur in de avond en daarna gaan ze rusten. De dagen plots inkorten met licht uren gaat de rui nog versnellen bij de vogels. Het gaat er voor zorgen dat de hormonen huishouding bij onze vogel door elkaar word geschud. De belangrijkste periode in een vogel leven namelijk de voortplanting neemt een einde, het instinkt dat zegt dat er voor de instandhouding van de soort moet gezorgd worden komt tot rust. Vooral de pop ondergaat een grondige uitwendige verandering welke men goed kan waarnemen, haar achterlichaam gaat vooral deze verandering laten zien. Ook inwendig gaan man en pop veranderen de voortplantings organen gaan verschrompelen tot proporties van voor de kweek.

Nu de rui op volle toeren gaat komen moeten we er voor zorgen dat alles aanwezig is om een goede kwaliteit van bevedering te bekomen. Ik doe dit door dagelijks murium van de firma Comed toe te voegen aan men eivoer. Murium bird bevorderd de groei van de pluimen door toevoer van vitamines en specifieke voedingsstoffen die nodig zijn tijdens de rui. Aan het drinkwater ga ik nu regelmatig Sedachol van de firma Röhnfried toevoegen eveneens om een goede bevedering te bekomen. Sedachol bevat een aantal belangrijke zwavel houdende aminozuren welke nodig zijn voor de opbouw van een goed verenkleed, het gaat vervetting tegen en bevorderd de stofwisseling van de lever. In tijden waar kunstmatige kleurstoffen schering en inslag zijn, denken we maar aan de rode, oranje en gele kleurstoffen welke een belasting vormen voor de lever. Wel ook hier gaat sedachol er voor zorgen dat de lever en het bloed worden ontgift.

Onze jonge vogels welke nu wegens de rui niet om aan te zien zijn gaan zich nu stilaan transformeren tot de vogel die we nodig hebben om met succes deel te kunnen nemen aan de show. Eens de rui achter de rug gaan ze alle energie kunnen aanwenden om verder uit te groeien en dit vooral naar volume en grote toe. Hoe langer deze periode tussen einde rui en de echte rustperiode is hoe forsiger ze zullen uitgroeien in hun eerste levensjaar. Zeer vroeg gekweekte jongen gaan in hun eerste levensjaar bijna volgroeid zijn en als tweedejaars niet veel meer veranderen ondervind ik. Voor sommige rassen is dit een voordeel, voor anderen dan weer een nadeel. Vinden grote rassen baat bij een vroege kweek? en de dwerg rassen zijn deze geschaad door een vroege kweek. Een Lancashire die geboren is op 1 januari is 13 maanden oud als hij naar het wereldkampioenschap gaat en bijna volledig uitgegroeid, is dit een voordeel?. Is een japan-hoso niet beter af als hij in juli-augustus uit het ei komt en 5 maand oud is als hij naar het wereldkampioenschap gaat, nog niet volledig uitgegroeid dus klein en fijn. Veel te ver gezocht gaan sommigen denken en van geen belang die leeftijd van de vogels? Geloof het maar ik verkreeg deze informatie van een topkweker met een dwergras, de beste komen uit een vierde ronde zo laat mogelijk op het jaar vertelde hij mij. Ze komen nog juist door de rui maar uitgroeien is er niet meer bij en blijven dan ook dwerg, ze groeien pas uit in het tweede jaar.

HET MAANDBLAD VAN DE K.B.O.F

Allen gelijk voor de wet, als lid van K.B.O.F ontvang ik het maandblad “De Witte Spreeuwen” en wil ik eveneens hier men mening over luchten.

Ik ga eerst beginnen met het slechte nieuws, ook hier is het droevig gesteld met de berichtgeving over postuurkanaries, en worden de vele liefhebbers die ze kweken stiefmoederlijk behandeld. En dan nu het positieve nieuws, de goede mix van artikelen die gespreid worden over de verschillende soorten van vogels kunnen me wel boeien.

Als ik het maandblad van juni als vb. neem dan vind ik hier artikels over grasparkieten, parkieten, Europese, exoten, kleurkanaries en zebravinken in terug. De artikelen vermelden op een verstaanbare manier een overvloed aan informatie ze zijn erg volledig zonder een academische dimensie aan te nemen. Verder gaat men met rubrieken als “TEN HUIZE VAN” naar de kern van een organisatie, namelijk de leden en plaatst deze in de kijker.

De rubriek veldornithologie getuigd weer maar eens dat de mensen die achter dit maandblad zitten zeer goed weten hun lezers te boeien. Het artikel over de kerkuil is boeiend en informatief, dit over de nestkastwerking word opgehangen aan een club namelijk de Distelvink uit Retie. Clubs zijn meer dan eens de kern van onze hobby, iedereen is lid van een plaatselijke club dus wil iedereen weten hoe het er daar aan toegaat.

IN DE SPREEKKAMER schoort met artikelen uit de directe leefwereld van Jan met de pet vogelliefhebbers. In “niet overdrijven a.u.b.” gaat het over zaken die mij en in het verlengde vele anderen bezig houden bij het beleven van onze hobby. Met de huldiging van de keurmeesters word nog één van de pijlers van onze hobby in het zonnetje gezet, zonder deze mensen geen TT. of we het nu willen of niet. En dan het artikel over “uitbroeden met broedmachine” door en voor de liefhebber geschreven, ervaringen van mensen aan de basis dit zorgt altijd voor boeiend leesplezier.

Als ik dit alles samenvat kom ik tot de vaststelling dat dit maandblad me wel kan boeien, ok als het over postuurkanaries gaat kan het beter denk ik of moet ik het bij de bril zoeken waardoor ik kijk? Maar dit maandblad bewijst dat er meer valt te vertellen over vogels en de liefhebbers die ze houden, zonder dat het altijd over parkieten en barmsijzen moet gaan zoals in andere maandbladen.

HET KWEEKJAAR 2013 IS VOORBIJ

De laatste loodjes wegen het zwaarst zegt men wel eens, zo gaat dat nu eenmaal ook onze kweek met kanaries ontsnapt niet aan deze wetmatigheid. Bij de aanvang van de kweek is er wat onrust in het hoofd, wat later komt de rust en op het einde de berusting. In den beginne is het de gedachte zal het wel lukken, zijn de vogels wel in orde, zal de voorbereiding die ik deed wel voldoen om een goede kweek te mogen verwachten? Niets dan vragen en doemscenario’s doen ons twijfelen aan een goede afloop. Eens de eerste ronde achter de rug en de resultaten vallen mee komt er de geruststelling dat het allemaal in orde was, en dat die onrust nergens voor nodig was. En dan als het vooropgesteld aantal jongen zelfstandig rondfladdert en de laatste ringen zijn verpast, komt er de berusting en zit het er weer op voor een jaartje.

Om het in Engelse termen te stellen met deze kweek sluit ik men novice jaren af, en zal ik vanaf nu moeten aantreden in de champion categorie. Met andere woorden de jaren dat ik me kon verstoppen achter de gedachte van ik ben nog maar een beginner zijn voorbij. En toch maakte ik ook dit jaar weer maar eens een zware inschatting fout bij het begin van de kweek. Door de simplistische gedachte dat ik het wel snel met een paar goede mans zou waarmaken, als ik deze aan meerdere popjes zou koppelen. De toekomst zag er eenvoudig uit met nog max 15 goede mans en een 50 tal popjes ging ik het in de volgende jaren doen. Was dat effen zonder de waard gerekend, 10 tallen en 10 tallen slechte eieren van men beste popjes zijn in de vuilbak beland, en dan nog te zeggen dat ze me hadden gewaarschuwd dat dit kon gebeuren. Neem het van mij gerust aan alleen de slimmeriken leren iets uit de ondervinding van een ander. De dommeriken (zoals ik blijkbaar) leren alleen uit eigen ondervinding, geen erg deze les hebben we weer achter de kiezen.

Met 204 jonge bultjes waarvan er 200 gezond en wel in de vlucht rondvliegen, een gemiddelde van 4 jongen per kweekkoppel kan ik best mee leven. Natuurlijk kan het altijd beter en zegt een getal jonge vogels niets over een goede of slechte kweek? Maar het is een eerste vereiste om bij stap twee wat speelruimte te behouden. Wie elk jaar al zijn jongen moet houden omdat het er te weinig zijn om streng te selecteren, gaat onherroepelijk achteruit. Stap twee is inderdaad selecteren, wat zeg ik nee streng selecteren erg moeilijk hoor, is het niet zo dat eigen kind schoon kind is. Het is toe te juichen dat de keurmeesters binnen enkel maanden ons weer even met de voetjes op de grond plaatsen en niet meedoen aan dat schoonkind gedoe.

Er is niets zo moeilijk als de fouten aan uw eigen vogels te willen zien, en ze ook te kunnen toegeven vooral aan uzelf. Maar het is wel een eerste vereiste om uw vogels naar een hoger niveau te tillen om te kunnen concurreren met de echte toppers. Vergeet niet dat als men zich wil meten met de gevestigde waarde dan is even goed niet goed genoeg. Het is zoals Jos Vetters me steeds voor ogen houd, ze moeten zo goed zijn dat ze er niet meer rond kunnen. Alleen op deze manier kon Jos zich doen gelden tegen de toenmalige coryfeeën en dat waren met Belgische bult niet van de minste.

Na vier maanden van vroeg op staan en nog laat eens gaan bijvoederen, van altijd wel iets wat men aandacht vereiste, komt er nu de tijd van decompressie. Pas begin augustus als we met africhten gaan starten is er terug werk aan de winkel, africhten wil ook zeggen selecteren en dat is een erg spannende tijd.

Het is zoals de goudzoeker die zijn goudpan vol met zand schept uit de rivier en dan in een draaibeweging het goud van het zand zift. Draait hij te hard dan vind hij geen goud omdat het uit de pan vliegt, vandaar het gezegde “ het vliegt de pan uit “, en draait hij niet hard genoeg dan vind hij enkel zand. Het is net zo met onze vogels zijn we te streng bij het selecteren dan doen we goede vogels weg, zijn we niet streng genoeg dan zien we de bomen niet door het bos. Het grote voordeel van de goudzoeker is dat het niet over zijn schoon kind gaat, desondanks dit voordeel is goud vinden ook voor hem O!! zo moeilijk. Moet u niet vragen hoe moeilijk het weer voor ons zal zijn? Wie gaat er in slagen om niet te snel of te traag te draaien met zijn goudpan om dan in januari goud te vinden in het Italiaanse Bari, ik ben benieuwd?

MAANDBLAD A.O.B.

Nu een vijftal jaren geleden startte ik terug met het houden en kweken van kanaries, meer bepaald postuurkanaries. Via De Heikneuter de plaatselijke club hier op de gemeente betaalde ik lidgeld bij de Ornithologische vereniging A.O.B en werd ik geabonneerd op hun maandblad De Vogelwereld. Elke maand keek ik uit naar de plaatselijke vergadering en het maandblad van A.O.B. om mijn kennis proberen bij te spijkeren. Op de plaatselijke vergadering lukte dit vrij aardig maar uitkijken naar het maandblad doe ik al lang niet meer als ik er nog 5min tijd aan besteed is dit erg veel. In de vijf jaar dat ik het maandblad nu ontvang +- 50 edities kon ik vijf maal iets lezen over postuurkanaries en misschien tien maal iets over kanaries in het algemeen. Als ik een kleine berekening maak van 50 edities met gemiddeld 12 artikelen kom ik tot 600 artikelen waarvan +- 10 over kanaries handelen of met andere woorden 1.6% gaat over de soort van vogels die mijn interesse wekken. O.K het is niet dat de rest van de vogels me niet interesseren en ook uit deze artikelen kan ik soms iets opsteken maar het gaat wel vervelen als het altijd over parkieten, exoten of zoals nu al maanden over barmsijzen gaat(sorry niet dat ik iets tegen deze vogeltjes of de liefhebbers ervan heb hoor, het is maar als vb.). Dan denk ik deze organisatie kent zijn leden niet nog hun interesses, nu weet ik wel dat niet iedereen mijn mening of interesse hoeft te delen. Maar als ik het bij collega vogelvrienden aankaart zijn ze allen van dezelfde mening en omschrijven ze het maandblad en zijn inhoud als bedroevend. Als ik op een plaatselijke TT kom stel ik vast dat 50% of meer van de aanwezige vogels kanaries zijn, dan lijkt het me wel duidelijk waar de interesse van de meeste deelnemers en in het verlengde de leden van de A.O.B naar uitgaat. De artikelen die er in verschijnen zijn van een zeer hoog ornithologische niveau, het is als het ware bijna een academisch tijdschrift voor professoren en hoogleraren biologie. Maar ik weet niet dat dit soort mensen zich inlaat met het kweken en houden van vogels. Zou het niet mogelijk zijn van een maandblad te maken voor iedereen, dus ook voor Jan met de pet met artikelen die kort bij de leefwereld van de meeste leden staan en die handelen over hun interesse.

FABELTJES

Wil ik eens wat vertellen wat voor mij al lang duidelijk is en een aantal fabeltjes ontkrachten die al jaren voor werkelijkheid worden versleten in de kanariewereld. Op deze foto staat de roodvoorhoofdkanarie afgebeeld, men mag in Engeland beweren wat men wil maar de Lizard kanarie is geen mutatie die daar in vroegere jaren is ontstaan zoals men zo graag de wereld wil laten geloven.Waar heeft hij zijn ontstaan dan wel aan te danken? Wel aan een kruising van kanarie met roodvoorhoofdkanarie, wie op deze foto de kenmerken niet erkend is ziende blind. Fabeltje nummer twee is dit van de roodfactor bij de kanaries die volgens overlevering van de kapoetsensijs zou voortkomen, vergeet deze onzin de rode factor bij onze kanaries zit woordelijk en duidelijk in de roodvoorhoofd kanarie, en is ontstaan uit een onderlinge kruising. En dan fabeltje nummer drie is deze van de mozaïek factor die men eveneens aan de kapoetsensijs toeschrijft, bij mijn weten bezit de man bij de kapoetsensijs een gans zwarte kop en hals, de pop laat enkel een licht rode borstvlek zien. Wie hier de kenmerken van de mozaïek factor in terug vind is wel erg inventief, waar hij dan wel vandaan komt? . Hij was er al van in den beginne en zat al in de wilde kanarie, kijk maar eens naar deze vogel en let op de geslachtsdimorfie dan ziet men direct waar deze factor vandaan komt. De mozaïek factor is een kleurslag die zijn oorsprong vind in deze geslachtsdimorfie, de zuiver vetstof mozaïek laat mooi deze velden zien die zijn terug te brengen tot het verschil in geslacht of het geslachtsdimorfisme bij de wilde kanarie. Ik weet dat dit een afwijkende mening is over deze onderwerpen en ik niets kan bewijzen, maar laat zeker niet na om me de bewijzen van wat ik fabeltjes noem toe te sturen als u er denkt over te beschikken. Ik zal de eerste zijn om men ongelijk toe te geven als er ook maar een bewijs toekomt van deze al lang vastgeroeste fabeltjes.

PS. Dit stukje tekst kwam er naar aanleiding van een foto op fasebook van een roodvoorhoofdkanarie, maar men overtuiging over die fabeltjes is al van langer geleden.

PELLETS ZIJN WE NU VOOR OF TEGEN

De pellet voeding heeft de laatste jaren een hoge vlucht genomen en dit vooral voor dieren, men kan bijna geen huisdier bedenken of er is wel een voeding in de vorm van pellets voor op de markt. Zijn het nu vissen, katten of honden of heeft u liever paarden, hamsters of vogels voor elk wat wils.

Maar wat zijn nu eigenlijk pellets, als we er het woordenboek op naslaan heeft men het over een bolletje, kogeltje of propje. Zo kennen ook wij de pellet voeding voor onze vogels als een bolletje. Voor vogels spreekt men gewoonlijk over geëxtrudeerde pellets, extruderen doet men in een extruder, en is niets anders dan vormgeven. Dit proces vindt plaats onder hoge druk en temperatuur, men vormt een droge of licht vloeibare mengeling om in iets vast. Raar toch dat als het over dierenvoeding gaat men dit extruderen als een meerwaarde voorstelt, en als het over voeding voor de mens gaat men er nooit zal naar verwijzen om geen negatieve bijklank of argwaan op te wekken bij de consument. In werkelijkheid is het enkel een productieproces net zoals vermalen, persen of koken er ook zijn. Nochtans eten we verschillende voedingswaren die ook door extructie zijn bekomen, zo worden bijna alle pastasoorten door extruktie bekomen denken we maar aan spaghetti, spirelli, tagliatelli,enz. of dacht u dat men in Italië met honderden mensen bezig was om ganse dagen spaghetti te maken? Wie meer wil weten over dat extruderen moet op deze links maar eens gaan zien hoe dat in zijn werk gaat.

www.youtube.com/watch?v=3oKvtnOReTg

www.youtube.com/watch?v=f0tc8FLCQrg

Terug naar de pellet die wij aan onze vogels voederen, er zijn verschillende merken op de markt maar ik ga me beperken tot de twee die ik verstrek aan men Kanaries. De pellets van het merk Pretty Bird zijn steeds ter beschikking voor de vogels, het maakt niet uit of ze nu in een kweekbak, TT kooi of grote vlucht zitten. Ik meng deze pellets niet onder de zaadmengeling maar verstrek ze steeds in een apart voederbakje zodat ze kunnen kiezen tussen zaad en pellets. Aangezien ik voor de zaadmengeling gerantsoeneerd voeder, vullen ze hun dagelijkse behoefte zelf aan met pellet, welke ze vrij ter beschikking hebben.

In de grote vluchten waar ze met +- 120 vogels in verblijven kunnen ze een keuze maken tussen de twee soorten van pellets zowel deze van Pretty Bird als van Versele- Laga worden hier aangeboden. Het was steeds zo dat deze van Pretty Bird hun voorkeur wegdroegen en deze van Versele- Laga maar sporadisch werden opgenomen. Dit was vroeger zo, maar op vandaag stel ik vast dat er een omkeer is gekomen in dit gedrag, nu worden ze beiden evenredig gelust. Deze verandering is opgetreden nadat de pellets van Pretty Bird een verandering ondergingen, ze zijn iets groter en gladder van oppervlak geworden. Als ik op het etiket de samenstelling van nu en vroeger vergelijk zijn deze hetzelfde gebleven, althans op papier maar de vogels vertellen mij iets anders. Wat er is veranderd weet ik niet maar de vogels duidelijk wel aangezien ze deze minder lusten dan vroeger. De pellets van Versele- Laga worden door sommige liefhebbers als minderwaardig beschouwd ten op zichtte van deze van Pretty Bird om de eenvoudige reden dat ze deze liever lusten, wat dus nu niet meer zo is. Nu is iets wel of niet graag lusten bij de vogels en dieren in het algemeen die gedomesticeerd zijn niet altijd een teken dat het beter of slechter is voor hen, zoals soms wel eens verkeerdelijk word verondersteld. Wat anders te denken van de vele honden die soms bijna doodvallen van vetzucht, ook onze vogels zullen bij voldoende aanbod en keuze voor de verkeerde zaden kiezen. Vooral de vette zaden gaan hun voorkeur wegdragen zoals Kemp zaad bv en ook zij gaan aan vetzucht lijden. Dat pellets een volledige voeding bieden aan onze vogels wil nog niet zeggen dat het per defensie het beste is om ze alleen daar mee te gaan voederen. Kanaries zijn in de eerste plaats zaadeters en verder lusten ze alles zowat en hoe meer keuze hoe beter ze zich in hun vel zullen voelen en voor jongen gaan zorgen. Ik ben er zeker van dat als men voor de mens bv een perfecte voeding gaat maken in de vorm van pellets wat best kan als men dit zou willen, dit nooit een succes zou worden al garandeerde men een verlenging van de levensduur met 10 jaar bij het gebruik van enkel deze voeding. Enkel als men er zou in slagen deze perfecte voeding het uitzicht en de smaak van frit met mayonaise en een fris pintje te geven is er enige kans van succes mogelijk.

Ik gebruik deze pellets ook alleen daarvoor waar ze voor bedoeld zijn, als voeding of bijvoeding van kanaries. Gebruik ze bv niet voor in vermalen toestand een papje mee te maken en dan vervolgens te gebruiken als hand opfok, waarom niet? Vorig jaar was er een liefhebber die kreeg af te rekenen met een mysterieuze ziekte onder zijn nestjongen, op de leeftijd van 1 tot 10 dagen stierven er veel jonge in het nest. S ’avonds nog gezond en s ’morgens dood, er werden verschillende dierenartsen geraadpleegd en er werd in de richting van een bijzonder agressieve schimmel gedacht, dure medicijnen werden voorgeschreven maar niets hielp. Men stelde bij verder onderzoek vast dat de jongen stierven ten gevolge van een soort verstening van het voedsel in de kliermaag. Voelt u hem al komen of nog niet, juist ja de liefhebber gaf de jongen elke avond met de voederspuit gemalen pellets. Hij maakte een papje dat door de voederspuit kon maar de opslorping van de gemalen pellets achteraf was groter dan het water dat er nodig was voor het maken van dat papje, met gevolg dat er zich een harde prop vormde in de spiermaag van de jonge vogel en hij hier vervolgens aan dood ging, einde verhaal.