EEN KERMIS IS EEN GESELING WAARD?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Dit gezegde was tijdens mijn lagere school jaren een harde waarheid, het was altijd kermis begin september. En geloof het of niet maar pal voor de ramen van de klas stonden de kermisattracties, dus de eerste dagen ( en ook veel van de andere dagen ) droomde ik weg naar buiten en de kermis, tot ergernis van de meester en zo was dan ook direct de trend gezet voor de rest van het schooljaar.

Nu bij de aanvang van  september  droom ik in gedachten weg naar de eerste 1dag show B.P.C.  van het nieuwe seizoen welke zal doorgaan op 21 september ’13 t in salle de l’école de Communauté Française, rue Haute à Spy . De inteken lijst voor  deze” ONEDAYSHOW BPC NAMUR”  viel vorige week in de bus, en deelname met onze jonge vogels aan een show is de kermis van onze hobby. De geseling is nu voorbij de vele uren van verzorgen en kooien poetsen zijn niet voor niets geweest, vanaf nu is het genieten van de goede resultaten die we hopen te behalen op deze prijskampen. Met de “TRIPLE SEVEN BEST ONE DAY SHOW “ doet men het anders dan anderen, men deelt op naar 7 beste Engelse rassen, beste 7 gefriseerde rassen en 7 beste Continentale rassen. Enkel de drie winnaars van deze reeksen komen in aanmerking voor best, 2nd best en 3rd best van de show. Deze manier van handelen zorgt er voor dat er een verscheidenheid aan rassen uit de bus komen die de overwinning kunnen behalen.

En of ze klaar zitten om er aan te beginnen!! de voorselectie is gemaakt en een 50tal bultjes is opgekooid om het vak te leren. De beste africhting is  deelname aan een show, al na de eerste tentoonstelling komt er een totaal andere vogel naar huis. Bij de bultjes komt het er op aan om ze rustig met een vleugje achterdocht te showen, ze moeten zich veilig voelen in hun kooi. Ik probeer ze dit veilig gevoel te geven door nooit met men handen in hun tt-kooi te komen, in en uit de kooi gaan leer ik ze door met een stokje tegen de kweekbak of tt-kooi te tikken. Als ik een bultje moet in de hand nemen wat ik tijdens het tt-seizoen zo weinig mogelijk doe trouwens, dan zal dit steeds gebeuren vanuit een kweekbak en nooit vanuit een tt-kooi. Als men de kooi ter hand neemt moet men er voor zorgen dat het bultje wat achterdochtig word zonder te schrikken, ook dit kan men hen aanleren door in hun opleiding een spelletje te spelen met de bultjes. Dit spelletje bestaat er in dat men met een stokje rond de bodem van de kooi strijkt zonder dat hij dit stokje te zien krijgt maar dit wel hoort, op het moment dat hij gaat berusten in dit gestrijk heft men het stokje langs de zijkant van de kooi zodat het zichtbaar word voor het bultje. Als men dit langs de verschillende kanten van de kooi doet en tot verschillende hoogtes ja zelfs tot tegen zijn zitstok, gaat het  bultje telkens men de kooi verplaatst  of aan de bodem komt op zijn hoede zijn waar het stokje gaat verschijnen, hierbij zal een goede bult voortdurend in werkhouding blijven. Dus als ze nu worden opgedragen voor een keuring en telkens de keurmeester die gewoonlijk een of ander stokje ter hand neemt aan de kooi komt al is het maar om de kooi wat te verschuiven is het bultje achterdochtig of en waar het stokje gaat tevoorschijn komen, wees er maar zeker van dat de opmerking “neemt geen werkhouding aan “ zeer zelden zal vermeld worden met deze werkwijze. Natuurlijk niet vergeten dat de werkhouding zelf niet kan aangeleerd worden dat heeft de vogel in zich of  niet. Het is te vergelijken met de hoge poten bij de border en fife, als ze deze niet bezitten mag men zoveel karton voor de kooi plaatsen als men wil ze zullen ze nooit laten zien als dit weer weg is. Wat men wel kan aanleren indien ze het bezitten is van dit te tonen als ze voor de keurmeester staan hetzij een werkhouding of hoge poten.

Net zoals vorige kweek seizoenen zijn de bultjes hier  talrijk gezaaid en geoogst, dit maakt dat er telkens   afscheid moet genomen worden van een deel van  de met zoveel liefde en toewijding gekweekte bultjes. Zo ook zal het dit jaar niet anders zijn, verschillende reisbestemmingen zoals Duitsland, Frankrijk en Italië zijn al geboekt en het uur van hun afscheid komt nader, vanaf 15 september gaan sommige weer andere oorden opzoeken. Ik koester de hoop om ooit op een of ander WK nog eens jonge bultjes tegen te komen die voor hun eigenaar de hoogste prijs wisten weg te kapen en waarvan de ouders hun roets op de Pijpelheide lagen, als dit geen mooie gedachte is om mee af te sluiten.