VAN EEN ROTS IN DE BRANDING EN EEN KLEIN MOUSTACHE

Men denkt soms iets te hebben doorgrond en er het fijne van weet tot men met zijn neus op de feiten word gedrukt dat dit niet zo is. Daar ik een grote fan ben van de kaneel kleur bij de bultjes verdiepte ik mij in de vererving van deze kleur. Een geslacht gebonden vererving is met wat goede wil en wat moeite om het te willen weten nu ook weer niet zo moeilijk om te begrijpen.

 Dat er heel wat misverstanden over deze kleur de ronde doen onder de postuurkanarie liefhebbers is een open deur intrappen. Zo fronste ik de wenkbrauwen op de laatste vergadering van de Heikneuter, op deze vergadering behandelde Leo De Bot dit onderwerp. Dat fronsen was niet ten gevolge van wat deze spreker vertelde. Het was een zeer begrijpbare voorstelling van de verschillende vormen van vererving. Het was meer het gevolg van de verhalen die meerdere liefhebbers aanhaalden over de ervaring met de kweek van cinnamons. De meest onmogelijke koppelingen leverde bij hun vogels op met deze kleur, zo was er een verhaal waar de pop split bleek te zijn voor cinnamon?

Men eerste gedacht bij het aanhoren van dit alles was dat kan niet ze vergissen zich. Maar ik stel nu zelf vast dat na het uitkomen van jongen uit koppels die de cinnamon kleur kunnen doorgeven, er jongen bijzijn die de kleur moesten laten zien en dit niet doen, en anderen die ze niet kunnen laten zien ze wel bezitten? Dus nu weet ik het ook niet meer, het spook van wat niet kan en toch is dwaalt door men hoofd en kweek hok.

Het is al maar goed dat er nog een paar vaststaande zaken zijn die zo sterk staan als een rots in de branding.  De opwarming van de aarde daar kan men echt niet rond. Vijf maanden winter met veel sneeuw, dag en nacht diepvries temperaturen allemaal bewijzen dat de aarde opwarmt, of dwaalt er hier ook een spook??

En dan is er nog Europa waar Duitsland aan iedereen en nog wat zijn wetten oplegt, na het verbieden van bepaald type kooien om de vogels in te brengen op een TT , denkt men er nu in Duitsland aan om de kweek van bepaalde rassen postuurkanaries te verbieden. Men wil het kweken van naar hun normen gehandicapte kanaries afschaffen, en ja ook onze Belgische bult behoord tot deze rassen.

 Men moet in Duitsland maar doen waar men stek in is en was, na de Rassenwetten van Neurenberg komen nu de rassenwetten van de kanaries er aan. Het is te hopen dat de Europese gemeenschap uiteen valt voor er weer eentje met een klein moustache komt zeggen dat men bultjes naar Auschwitz moeten. Er zijn ook geruchten dat bepaalde drukking groepen in België deze materie gaan overnemen in navolging van Duitsland, als dit bewaarheid word zijn heel wat postuurkanarie rassen bedreigd in hun bestaan.

DE KWEEK VAN 2013

Vandaag is de 56^ste Belgische Bult van oogstjaar 2013 van een ring voorzien, nog een 30 tal gaat hen vervoegen en dan
nog wat laatkomers die moeten uitkippen. Buiten de 15 nestjes met alleen maar onbevruchte eitjes wegens het toepassen van wisselkweek verloopt alles naar wens. Sommige zaken welke ik aanpaste ten opzichte van vorig jaar bleken goed en andere wat minder.

Zo is de verandering van eivoer naar enkel nog King een goede zet geweest het voederen verloopt zeer goed en de jongen groeien als kool. Voor de wisselkweek van één man tegen meerdere popjes is de uitkomst negatief te noemen, ook als ik die oude man welke onvruchtbaar bleek te zijn buiten beschouwing laat was het niet goed. De schuldige hiervoor moet ik onder mijn eigen hand gaan zoeken als ik deze op men hoofd leg, blijkbaar spelen de liefhebbers welke dit onder de knie hebben in een hogere klasse en is deze voor mij wat hoog gegrepen.

DE EERSTE JONGEN VAN 2013

De eerste jonge bultjes zagen het levenslicht, het werden er minder dan verwacht. Voor de kweekmethode van één man tegen meerdere popjes welke ik dit jaar toepaste kreeg ik van verschillende liefhebbers een waarschuwing dat het hier wel eens behoorlijk kon mee mislopen. Maar aangezien men het meest opsteekt uit eigen ondervinding liet ik al deze goed bedoelde opmerkingen aan mij voorbijgaan. En zie zoals het spreekwoord zegt wie zijn gat verbrand moet op de blaren zitten, wel ik zit op de blaren en dat pikt wel een beetje.

Van de 18 popjes waar ik deze methode toepaste liep het 10 maal verkeert af en was geen enkel ei bevrucht. Een oude man van 2010 welke ik bijhaalde blijkt niet vruchtbaar te zijn, ik kwam tot deze vaststelling pas na zijn vijfde pop. Aangezien het over een top vogel ging plaatste ik hem tegen men beste popjes met tot gevolg dat het 22 onbevruchte eitjes opleverde. Dan was er nog een jong mannetje dat er niet in slaagde om bij de drie aangeboden popjes ook maar een eitje te bevruchten. Voor wat de methode van één man tegen meerdere popjes betreft ben ik er van overtuigd dat dit de beste weg is naar een goede lijn in het bestand van men vogels. Voor dit jaar ga ik stoppen met deze werkwijze en ga ik terug per koppel kweken, maar als de kans zich voordoet ga ik men beste mans nog aan verschillende popjes koppelen.

Voor de bultjes welke ik per koppel de kweek liet aanvatten zijn de uitkomsten normaal, wat er voor zorgde dat een +-50 tal jongen in de nesten liggen. Morgen gaan de eerste jonge bultjes van een ring voorzien worden.

GRAPJES


Er komt een vrouw bij de dokter, zegt ze: 'Mijn man lijkt de laatste tijd net een kanarie?' Zegt die dokter: 'Ziet ie zo geel dan?' 'Nee', zegt ze, 'hij morst de laatste tijd zo met zijn zaad'.

Er zitten 2 vogels in de boom. zegt de eene tegen de anderen:zullen we het gaan doen? zegt de anderen:nee ik ben een trekvogel.

EINDE SEIZOEN FEESTJE

Zoals de veldrijders op zondag hun traditioneel afscheidsfeestje vierden na de sluitingsprijs te Oostmalle, zo zakten onze vogels ook eens lekker door op hun einde seizoen feest na het WK van Hasselt. De bulten vonden het aan hun stand verplicht dit te doen met het gekende bultenbier, zo te zien op de foto bezondigden sommige vogels zich een beetje aan overdaad. En dan te weten dat van de baasjes altijd iedereen en overal het goede voorbeeld geeft op dit gebied, men kan zich de vraag stellen waar leren die vogels zoiets?

TUUT TUUT DE KWEEKTREIN IS WEER HET STATION UIT

Nu negen dagen geleden werden de kweekvogels weer samen gezet, dit is twee weken later dan vorig jaar. De intentie was van de kweek nog twee weken vroeger te starten dan vorig jaar maar door men deelname te Hasselt aan het WK moest ik men plan wijzigen. Het nog vroeger oplichten zou er voor gezorgd hebben dat de mans te driftig zouden geweest zijn om deel te nemen aan het WK.

Als ik zie dat na negen dagen er 9 popjes na het terug leggen van hun eieren zitten te broeden, en er nog 17 popjes met de leg begonnen zijn, ben ik hier best tevreden mee. Verder zijn er  18 popjes welke hun nestje al af hebben maar hun eerste eitje nog moeten leggen. 6 popjes en dit zijn dan vooral jonge vogels moeten nog ontdekken waarvoor die nest kom nu moet dienen.

Of alles zo gunstig zal blijven verlopen is de vraag, er kan veel mislopen voor de jongen op stok zitten. Ik ben vooral benieuwd naar het aantal bevruchte eieren van de proef waarbij één man moet zorgen dat vijf popjes worden bevrucht. Verder ben ik ook benieuwd of de strijd tegen de zwarte stip en het voorkomen hiervan resultaat gaat opleveren, een nieuwe methode moet hier soelaas brengen.

Ook men nieuwe aanpak voor wat betreft eivoer gaat nu moeten bewijzen of het de juiste is, enkel nog King recht uit de zak met alleen wat kiem zaad, broccoli en een darm conditioner, verder nog wat pinkies en buffalokes en dat zal het zijn, allé dat hoop ik maar. Zijn al die bij producten die de winkelrekken vullen echt wel nodig, en eens men er mee begint waar stop het dan. Van een visser hoorde ik dat men met de meeste producten in de handel om meer vis te vangen men eigenlijk meer geld uit de visser zijn zak vangt dan de visser vis uit het water. Ik durf er niet aan te denken dat men ons vogelliefhebbers op dezelfde manier probeert te vangen.

Zo zie je maar dat er elk kweekjaar weer wat nieuws onder de zon is, nieuwe inzichten en ontwikkelingen ook in een hobby waarvan de buitenwereld soms denkt dat het een saaie bedoeling moet zijn.

DE BELGISCHE BULT

HISTORIE: De geschiedenis van dit ras is er een van vallen en opstaan, vermoedelijk ergens ontstaan rond 1600 in de streek van Brugge, Gent en Antwerpen. In de kloosters wijden de geestelijken zich aan de kweek van kanaries, en de eerste grote Gentse vogel moet daar ontstaan zijn, dit was de voorloper van de Belgische bult.

Meer recent is de bult ons terug gegeven door het werk van een Luikse kanariekweker zijnde de heer A.J. Dawans. Hij slaagde erin om na veel jaren en talrijke mislukkingen in 1958 te Verviers terug de eerste Belgische bult op een tentoonstelling voor te stellen. Alle bulten die er vandaag bestaan zijn hier afstammelingen van.

STANDAARD VAN DE BELGISCHE BULT:

AANSCHAF: De prijzen welke men hanteert bij de betere kwekers aan huis liggen ergen +- tussen de 50 tot 70 euro per vogel. Zoals bij elke aanschaf van vogels moet de gezondheid primeren. Let ook vooral op volgende punten, omdat deze moeilijk zijn te corrigeren in de nakweek. Ze mogen zeker niet voorkomen bij zowel de man als de pop van één kweekkoppel.

Houding: Er staan 40 punten op de werkhouding, dus geen houding geen goede vogel. laat u ook niet overhalen om zo een vogel mee te nemen met de uitleg dat er nog wat africhting nodig is, en dat hij het dan wel zal leren. Minstens een van de twee vogels bij een kweekkoppel moet houding laten zien.

Schouder-rug-staart: Deze drie onderdelen moeten een rechte lijn vormen, deze lijn moet verticaal staan ten opzichte van de zitstok, dit is makkelijk te zien men neemt de tralies van de kooi als leidraad om te zien of de ruglijn verticaal is. Geen hoge of te smalle schouders, een ronding van de rug of een staart die onder de zitstok gaat zijn fouten welke erg dominerend gaan terug komen in de nakweek van zulke vogels.

Allerlei: Te korte nek te zware kop, geen gladde bevedering of te hoge poten, een liggende houding zijn eveneens fouten welke veel voorkomen en die men lang meeneemt in zijn kweek, oppassen voor dit alles.

DE KWEEK: Mijn ondervinding zegt mij dat hij als kweekvogel best te doen is. Hij bevindt zich ergens tussen de eerder makkelijk te kweken rassen zoals Fife en Gloster , en de eerder moeilijke rassen als Norwich en Border. Een gemiddelde van 3 tot 4 jongen per kweekjaar in twee rondes mag men aanvaardbaar achten. Hij brengt zijn jongen zelf groot, overlegkoppels zijn niet echt nodig maar soms wel handig. Let wel op!! daar het beste jong in het nest soms het minst word gevoed. Hoe dit komt? Wel hoe beter de jongen in een nest, hoe langer de nek maar die met de langste nek zal deze het minst lang kunnen omhoog houden en voedsel ontvangen, en dit vooral in de eerste levensdagen. Ik los dit op door een half uur voor het doven van de lichten met de voederspuit eens rond te gaan zodat alle jongen goed door de nacht komen.

SELECTIE, AFRICHTING EN VOORBEREIDING OP TT. Op de leeftijd van 6 tot 7 weken ga ik alle jongen een tiental dagen observeren, ze worden elk apart in een kweekbak geplaatst waar een TT.kooi is aan bevestigt, zodat ze deze gewoon kunnen worden. Na 3 tot 4 dagen gaan ze vast in een TT.kooi en worden ze opgehangen aan het plafond op een hoogte dat ik er kan onderdoor gaan. Ze volgen mij nu van uit de hoogte, bij het onderdoor gaan tik ik soms tegen de kooien zodat ze heen en weer schommelen. Nu gaan ze twee zaken doen, ten eerste gaan ze met hun tenen leren knijpen om niet van hun zitstok te vallen en ten tweede gaan ze hun evenwicht zoeken. Bij dit zoeken naar hun evenwicht gaan ze de werkhouding aannemen, nu kan men zien welke vogel een goede houding kan aannemen en welke niet. Na twee dagen ziet men dat als ik onder de kooien kom ze zich schrap zetten, en in werkhouding gaan staan om te kunnen zien of ik tegen hun kooi ga tikken of niet. Ik ga nu drie maal per dag elke kooi op ooghoogte plaatsen en krab of tik tegen de bodem, hierbij moeten ze spontaan de werkhouding aannemen. De vogels welke dit doen gaan in een vluchtje om uit te ruien hier komen mijn latere TT.vogels uit. De vogels die geen houding laten zien worden naar de opkoper gebracht. Alles word in een schriftje genoteerd zodat ik een goed overzicht krijg van elke vogel. Vogels welke soms wel moeite doen om te werken en soms niet gaan ook weg. Ongeveer 6 weken voor deelname aan men eerste TT. gaan ze terug in de kweekbak met TT.kooi aan vast en de laatste voorbereiding gaat van start. Ze wisselen nu om de drie dagen van kweekbak naar TT.kooi die aan het plafond hangt, in de kweekbak krijgen ze nu een bad ter beschikking ook wat snoep of groen word hier gegeven. Bij het voederen haal ik de kooien van het plafond en bekijk ik elke vogel apart, ook vergelijk ik ze met elkaar en door selectie blijven alleen de beste vogels over.

WAAROM STAAN BULTEN KROM?? Waarom de bananen krom zijn weten we wel, maar de bult waarom staat die krom?? De grootste fout die men kan maken met een Belgische bult is te denken dat men door africhting een vogel de werkhouding kan aanleren dit lukt nooit!! Men kan door africhting hem wel leren om in werkhouding te gaan staan op een moment dat men het wil zoals bv. bij een keuring op een TT. Maar de houding zelf kan men niet aanleren dit komt omdat de vogel deze aanneemt om zijn evenwicht of juist zijn onevenwicht te corrigeren. Bij een normale bouw en inplanting van de poten bij een kanarie blijft het zwaartepunt bij het uitrekken in balans, en kan hij zich oprichten. Bij een bult echter verschuift het zwaartepunt, door te rekken kan hij zich niet oprichten, hij zet zijn lichaam wel recht maar moet zijn zwaartepunt corrigeren, dit doet hij door de nek vooruit te buigen. Ook andere rassen doen dit denkt maar aan Z- Frisé, Gibber of Giboso, ook andere vormen van correctie bestaan denkt maar aan Scotch en Hoso welke hun staart onder de zitstok brengen en wat voorover buigen om hun evenwicht te behouden.

BESLUIT : Wie met Belgische bulten wil starten moet weten dat het vogels zijn waar men wel wat tijd moet voor vrijmaken, maar dat is voor alle houdings rassen zo. Ze moeten niet alleen maar mooi groot of klein zijn, ze moeten ook nog iets doen voor hun punten op de TT en dat iets doen als ze voor de keurder staan dat heeft u als liefhebber hem bijgebracht, dat is als het ware een stukje van uzelf dat voor de keurder staat. En eens ze het kennen geven ze zoveel terug, een goed afgerichte bult kijkt recht in uw ogen en gaat in werkhouding staan alleen maar door tegen hem te praten. Ook op de TT zal hij voldoening geven en week na week beloond worden met veel punten, aangezien een bult in houding een juweeltje is om naar te zien.

NOUVEAU BEAUJOLAIS

Normaal arriveert de nouveau Beaujolais wijn de derde week van november in ons land, net zoals de maatjesharing altijd de eerste week van juni toekomt. Het zijn twee voorbodes van wat nog moet komen, en zoals het maatje een verbastering is van maagdenharing, zo is mijn kweek register ook nog maagdelijk wit.

En iedereen weet dat een goede kweek een voorbode kan zijn van een goed TT seizoen, dus gaan we er alles aan doen om er een succes van te maken. Met 50 popjes gaan we de kweek aanvangen, deze werden donderdag in hun kweekbak gezet. Voor sommigen was het onmiddellijk kennis maken met de toekomstige vader van hun nakomelingen aangezien de man al 14 dagen zat te wachten in deze kweekbak. Of dit voor problemen zorgde, eerst de mans en pas later de pop? Ik doe dit nu voor het tweede maal op deze manier en ja er stuiven al eens pluimen door een te driftig ventje, maar of dit meer is dan wanneer men eerst de pop in de bak plaatst durf ik niet te zeggen. Voor negen van de tien koppels geeft dit niet de minste problemen op voorwaarde dat de vogels er klaar voor zijn natuurlijk. Als ik op zondagavond mijn laatste rondje liep door de kweek kamer kon ik vaststellen dat ¾ van de nestjes al gevuld werden met nestmateriaal dus ga ik er van uit dat ze er klaar voor zijn.

Naar wijze raad luisteren is niet voor allen weggelegd, laat staan dat ze het onderscheid kennen tussen wijze raad en prietpraat. Het is altijd moeilijk om te aanvaarden dat iemand anders het beter weet dan uzelf. Ja, we aanvaarden dat de leerkracht het beter weet dan de leerling, de professor op de unief meer kennis bezit dan de student, dat de meestergast of uwen baas op het werk meer ervaring heeft en zegt hoe het moet. Dit alles aanvaarden we zonder morren en is ook maar normaal (of is er nog twijfel). Maar in zijn vrije tijd bij het beoefenen van een hobby hoeft me van niemand iets te aanvaarden natuurlijk. Maar men mag niet vergeten dat straks als de keurmeesters onze vogels weer gaan beoordelen ze eigenlijk ons gaan beoordelen op het hoofdvak de juiste man tegen de juiste pop plaatsen.

Veel jongen kweken is wanneer men een paar grondbeginselen in acht neemt niet zo erg moeilijk, zelfs door tegen alle beginselen te zondigen kan het soms goed gaan. Denken we maar aan de beginner die wat bonte kanaries in een oud konijnenhok plaatst en het eerste jaar bijna zoveel jongen kweekt als van zijn konijnen. We moeten ons echter de vraag stellen dat veel jongen per definitie wel ons doel dient te zijn. Als het kwalitatief goede jongen zijn is er niets mis mee natuurlijk en hier zit de angel in de wond. Als men 10 jongen kweekt is er één van deze de beste, en één de tweede best enz. Als men 100 jongen kweekt heeft men ook maar één beste en één tweede beste, het kan wel zijn dat de 15^de beste van die 100 jongen nog beter is dan de beste van die tien jongen.

Als we dit nu eens omdraaien naar de kweekvogels dan bezitten we ook maar één beste bij de mans en één beste bij de popjes. De logica zegt dat we deze aan elkaar gaan koppelen indien ze bij elkaar passen, de tweede beste man aan de tweede beste pop enz. zeker.

Zegt er me toch wel iemand zeker dat dit niet waar is, en dat hij het beter weet dan de meeste liefhebbers, hij bewijst het ook door al jaren topvogels af te leveren. Wat ik dan fout doe? Wel voor wat de popjes betreft is er geen keuze men moet ook de 49^ste en de 50^ste beste(of slechtste) pop in de kweek zetten als men met 50 popjes wenst te kweken. Maar voor wat de mans betreft hoeft men dit niet te doen, met max 10 mans kan men deze 50 popjes bedienen. Dus uit de 11ste en de 12ste beste(of slechtste) man hoeft men niet te kweken. Teveel popjes per man denkt u, niet op deze manier, men begint met 3 oude popjes per man en als deze op nest zitten na +-14 dagen, plaatst men hem tegen 2 jonge popjes na +- 14 dagen als deze op nest zitten gaat hij in een aparte kooi. Na +- 14 dagen begint men opnieuw met de oude popjes voor de tweede ronde. Al deze popjes zitten in een aparte kweekkooi en men plaatst de man afwisselend bij deze popjes.

En ja ik aanvaarde dat deze ervaren liefhebber het beter wist dan mezelf, zo zijn er dit jaar voor bijna de helft van de popjes(23) maar 7 mans voorzien. De andere zitten nog per koppel, als de test met die 7 mans positief uitvalt pas ik dit systeem volgende kweek voor al men koppels toe, en mogen men max15 beste mans nog voor nageslacht zorgen zo gaan ze elk tussen de 3 tot 5 popjes ter beschikking krijgen, van een honden leven gesproken.

POP OF MAN?

Met de kweek in aantocht is het weer van het grootste belang dat we de mans en de popjes van elkaar kunnen onderscheiden maar hoe doen we dat nu weer? Deze vraag is er eentje die thuishoort in het rijtje van basisbeginselen die een kanariekweker als bleu onder de knie moet krijgen. Wanneer de kanaries in broed conditie zijn is dit niet eens zo moeilijk daar de grote meerderheid van de vogels duidelijk laten zien tot welk geslacht ze behoren. Maar zelfs de meest doorwinterde kweker vergist zich wel eens, en na het zevende of achtste eitje gaat er een lichtje branden en komt hij tot de vaststelling dat het twee popjes zijn die hij bij elkaar plaatste om uit te kweken.

Het makkelijkste om een man te erkennen is door er naar te luisteren als hij zijn liedje zingt, voor 99.99% is men nu zeker dat het een man is. Ik zie u al denken waarom geen 100%, wel ik kan uit eigen ervaring putten om te stellen dat er popjes zijn die zingen. Nee, het gaat hier niet over een pop die wat zat te frazelen, het was echt luid en voluit zingen dat ze deed, en ja ze had eieren gelegd en de jongen die er uitkwamen grootgebracht.

Het klassieke wegblazen van de pluimen op het achterlijf aan de onderkant van de kanarie is een ritueel dat men menigmaal kan zien of zelf uitvoert bij het bepalen van het geslacht. Als de vogels in broed conditie zijn geeft deze methode voldoening bij het bepalen van het geslacht zonder al te veel vergissingen. Als ze echter nog niet volwassen zijn(+- 9 maanden) of niet in broed conditie is deze methode veel minder betrouwbaar.

Zijn er dan geen andere methodes om te zien tot welk geslacht een kanarie behoord? Laten we terugkeren naar de voorouders van onze gedomesticeerde kanarie om eens te zien of er hier uiterlijke kenmerken zijn die ons verder kunnen helpen. Men noemt dit met een geleerd woord de geslachtsdimorfie dit is het verschil in uiterlijk tussen mannetjes en vrouwtjes bij dezelfde diersoort.

De wilde kanarie (Serinus canaria) is een zangvogel die oorspronkelijk van de Canarische Eilanden afkomstig is. Volwassen vogels zijn voor wat betreft het geslacht redelijk goed van elkaar te onderscheiden. De man is intensiever van kleur en scherper van tekening op o.a. de kop waar de baardstrepen goed herkenbaar zijn. Vooral deze baardstrepen geven bij onze gepigmenteerde kanaries een goede aanwijzing van het geslacht, bij de man zijn ze duidelijk zichtbaar en bij de pop net iets fletser van kleur zoals trouwens al het zwarte melanine bij de pop.

Ook de Europese kanarie (Serinus serinus) kan ons iets wijzer maken aangaande het geslacht. Het mannetje is citroengeel op de kop, hals en borst. Het vrouwtje is hier vaal geelwit. Dit citroengeel van de Europese kanarie kan men terugvinden bij onze gedomesticeerde kanaries onder de vorm van een intensere kleur op die plaatsen bij de man en een fletsere bij de pop.

Voor sommige kleurkanaries zoals bv. bij de mozaïek vetstof hier is het onderscheid goed te zien aan de hand van het type, zo komt men tot een type 2 voor de mans en een type 1 voor de popjes. De kenmerken van deze kleurslag moet u maar eens van naderbij gaan bezien ze geven voor al de andere kleurslagen aanwijzingen waar men kan op letten voor het bepalen van het geslacht. De mozaïek factor bij de vetstof is als het ware een blauwdruk van de kleur verschillen tussen man en pop zonder andere storende factoren.

Ook de kleur geeft soms een hint of het om een man of pop gaat, vooral bij de bonte en gepigmenteerde postuurvogels verraad een kleurnuance het geslacht. Als we even over het muurtje gaan kijken bij de kleur kanaries kunnen we de volgende vaststellingen doen.

Bij de goud of zilver bruine kanarie is er een duidelijk verschil te zien tussen de mans en de popjes, bij de man ziet men duidelijke een harder bestreping voor wat het eumelanine betreft. Voor de pop ziet men een zachtere tint eumelanine welke egaler aansluit bij het bruin van het phaeomelanine dit maakt haar als kleurkanarie de betere TT vogel. Voor de postuur kweker is deze wetenschap van belang als men de kleur sinnamon in zijn bestand heeft, aangezien het hier over de zelfde kleurslag gaat

Bij de vogels van de zwart reeks zoals blauw en groen, laat de pop op de rug iets meer bruin(phaeomelanine ) zien als de man. Zoals de mozaïek in de vetstof kleur ons een goed beeld geeft van de verschillen tussen de geslachten afgaande op de grondkleur, en de velden aangeeft van verschillende intensiteit bij man en pop. Zo geeft de kleurslag Phaeo ons een hint door de duidelijke verschillen tussen man en pop in het phaeopatroon zonder andere storende factoren.

Verder kan ook de schimmelverdeling bij de vogel een aanwijzing zijn voor het geslacht, denken we maar aan de klassiek voorkomende ring van schimmel in de nek bij de pop. Dit euvel is voor menig kleur kanariekweker een kwelduivel om goede schimmels af te leveren in welke kleurslag dan ook.

En dan zijn er nog de trucjes die door sommige liefhebbers toegepast worden om te achterhalen of het een man dan wel een pop is. Ik vind het mooiste trucje dit waarbij men de vogel in de hand neemt en de staart er laat uitsteken, vervolgens een kwikkende beweging met de vogel maakt om te zien of hij zijn staart naar boven of naar onder beweegt. Aan de hand van hoe de stand is bepaald men dan of het een man of een pop is, ik heb dit ook al eens toegepast maar zal te onhandig zijn aangezien ik wisselende resultaten krijg.

Trucje nummer twee is de stand van het oog ten opzichte van de snavellijn, bij de man zou het oog ter hoogte van de snavellijn zitten en voor een pop zou het oog boven deze lijn zitten. Voor mijn bestand gaat deze vlieger niet op, maar voor wie er in geloofd doe maar, ik hecht er geen geloof aan.

Trucje nummer drie is de bekkentest maar deze is in de praktijk niet zo eenvoudig toe te passen bij de kanarie. Bij iets grotere vogels(duif, parkieten enz.) is dit een goede test, uit mijn vroeger leven als duivenmelker weet ik maar al te goed hoe dit moet. De legbeentjes van de duif en of ze goed zijn opgesloten is een van de punten om in de hand te bepalen of de duif over goede vlieg of kweek kwaliteiten beschikt en welke afstand ze best aankan. Bij het bepalen van het geslacht aan de hand van de legbeentjes gaat men als volgt te werk. De bekkentest bestaat hieruit dat de afstand tussen de legbeentjes wordt gemeten en ook de afstand van de legbeentjes naar de punt van het borstbeen. De afstand tussen de legbeentjes kan gemakkelijk met de vinger gevoeld worden. Bij de pop is deze afstand groter dan bij de man. Ditzelfde geldt ook voor de afstand van de legbeentjes met het borstbeen. Deze test is het meest betrouwbaar als de vogel broedrijp is. Bij jonge vogels is deze test absoluut onbetrouwbaar. Uit ervaring weet ik dat het niet altijd eenvoudig is om op deze manier het geslacht te bepalen. In zijn algemeenheid geeft deze methode ook een indicatie maar zeker geen zekerheid over het geslacht van uw vogels.

Zo zie je maar dat voor het bepalen van het geslacht bij kanaries er heel wat hulpmiddeltjes zijn om ons in de goede richting te leiden. De wat ervaren kanarie liefhebber zal op het eerste zicht in de meeste gevallen kunnen uitmaken of het over een pop of man gaat, maar wie durft te zeggen dat hij zich nooit vergiste is niet ver weg van zijn eerste vergissing, of een leugen.

OVER EEN LEVEN LANG VOGELLIEFHEBBER

Dit stukje gaat over Jos Vetters reeds 75 jaar gepassioneerd door vogels. Jos werd geboren in de tijd dat de dieren nog konden spreken, vandaar dat hij zijn kanaries zo goed begrijpt. Hij is een geboren verteller en kan u in zijn verhalen meenemen naar het Spek een volkswijk van Hallaar in de jaren van voor en ten tijde van de tweede wereldoorlog.

Hij laat de wielerwedstrijden van Poeske Scherens herleven op de daar gelegen wielerpiste of hoe hij debuteerde als veelbelovende verdediger op 17 jaar in de eerste ploeg van de Molenzonen.

Zijn belevenissen als soldaat bij de paracommando’s in het Duitsland van juist na een verloren oorlog, het kamp waar Hitler zijn zuiver Arisch ras kweekte met blanke slavinnen, of de lanceerbasis van de vliegende bommen, dit alles zag Jos met zijn eigen ogen.

Aangezien hij al van kinds af werd geboeid door vogels en zijn Mitteke dat voetbal niet zo zag zitten(ik vermoed vanwege die knappe café dochter in het supporters lokaal die een oogje had op hem) overhaalde ze hem om met voetbal te kappen, en als beloning werden er kanaries aangekocht en werden zij vogelliefhebbers, vergis u niet de vrouw van Jos sprak altijd over onze vogels nooit van zijn vogels het was een hobby voor hen twee.

In de jaren dat de vogelvangst nog was toegelaten, was hij een grote beoefenaar van deze hobby. Hij was ook vele jaren Voorzitter van de plaatselijke vogelbond te Hallaar en was een van de eerste leden van de nieuw opgerichte federatie van Belgische Postuurkanarie clubs afdeling Antwerpen.

Na in zijn eerste jaren allerlei soorten vogels te hebben gekweekt ontdekte hij zijn grote voorliefde voor de Belgische bult en de Parijse frisse. In de jaren 80 en 90 was Jos een echte autoriteit voor wat betreft deze twee rassen hij behaalde er ook zijn grootste successen mee.

Op wereldkampioenschappen bewonderde men zijn vogels en in de kranten werden ze omschreven als van bijzondere klasse, zijn vogels werden niet beoordeeld volgens de standaard zij waren de standaard.

Jos reisde heel Italië af op zoek naar kweekmateriaal, hij was kind aan huis bij alle grote kwekers van de Parijse frisse. Ooit presteerde hij het om op vrijdag morgend te vertrekken richting Italië, enkele kwekers te bezoeken en op maandag middag zat Jos weer achter zijn slijpmolen om steentjes te slijpen.

De wildste verhalen maakte hij mee op deze reizen, zo reed hij ooit midden in de nacht met zijn Citroën DS aan hoge snelheid(max 120 bestond toen nog niet) op een autoroute ergens in Italië. Na het passeren van wat wegversperringen en aanwijzingsborden in het Italiaans besloot Jos om toch maar eens te stoppen om te zien wat er nu eigenlijk loos was, zo kon hij vaststellen dat er een 50 tal meter verder een einde kwam aan de nog in aanbouw zijnde autoroute en daarachter kwam één grote bouwput.

Jos kan uren vertellen over hoe het vroeger was, bij elke trofee die in of op de kast staat kan hij een anekdote ophalen. In die jaren passeerde de ganse wereld in zijn volière, van Amerika tot Brazilië kwamen ze om vogels aan te schaffen bij de wereldkampioen. Vanuit Engeland kwam de vraag om het peterschap op te nemen van een speciaal club voor Belgische bult, hij werd uitgenodigd naar Engeland om de opstartvergadering bij te wonen maar Jos bleef gewoon wie hij was en nog altijd is en zo bedankte hij voor de eer.

Door de ziekte die zijn Marieke trof kon ze hem niet meer bijstaan bij het verzorgen van hun vogels ook de bezoeken aan de shows in binnen en buiten land vielen weg. Al wat er nog overbleef voor Jos was de maandelijkse vergadering van BPC Antwerpen welke hij voor geen geld ter wereld wil missen, samen met “Den Bakker” waren zij al die jaren trouw op de afspraak. Nu de laatste jaren en na het wegvallen van zijn echtgenote en goede vriend Dennis vergezel ik Jos naar de vergadering.

De zondag morgend komt hij mij oppikken met zijn nieuwe Audi en rijden we naar Antwerpen, onderweg komt de verteller weer boven. We passeren dan waar ten tijde van den oorlog de pijpleiding van den Amerikaan lag op Berlaar – Heikant. Ook op de plaats waar het afweergeschut stond voor de vliegende bommen die op Antwerpen werden afgevuurd, als kleine jongen lag hij nog mee in de schuttersput.

Door men wekelijkse bezoeken aan Jos heeft hij mij al op veel zaken gewezen over het kweken en beoordelen van de Belgische bult, de wijsheid die Jos hierover bezit is fenomenaal. Ook al is er de laatste jaren een evolutie geweest in de beoordeling van de bult waar hij het moeilijk mee heeft, toch kan hij nog altijd met zijn ogen dicht de beste vogels erkennen. Tot hier dit stukje over Jos Vetters als eerbetoon aan een goede vriend en groot kenner van de Belgische Bult, ik hoop om nog veel jaren samen met Jos te kunnen optrekken, naar shows en vergaderingen te gaan en nog veel van zijn wijsheid op te steken.

DE HEIKNEUTERS OP HET WK TE HASSELT

Als kleine plaatselijke vogelvereniging het hoofd boven water houden is op de dag van heden niet zo evident meer, de tamtam bracht weer eens het slechte nieuws dat een vereniging uit een buurgemeente het voor bekeken houd en geen show meer zal inrichten, spijtig.

Hoe we dat dan doen op de Pijpelheide, wel we proberen een groep vrienden te zijn, we prijzen ieder lid zijn gaven en vergeven elk één zijn gebreken als die er al zijn. Het moet zijn dat dit aansteekt, als ik zie dat er leden bijkomen zonder dat ze op de vetpotten afkomen, dan denk ik dat de Heikneuter goed bezig is.

U moet dat klein van die plaatselijke vogelvereniging nu ook weer niet te letterlijk nemen hoor, en het staat zeker niet in verhouding tot de prestaties van de leden op het WK te Hasselt. Ik zal ze even de revue laten passeren zodat u zelf kan oordelen.

De eer om de reeks te openen is aan den Tor, den Torre slaagde er weer maar eens in om zich tot Wereldkampioen te laten uitroepen bij de Borders, het is al de vijfde maal na elkaar dat ze daar in slagen. Ik zie u het voorhoofd al fronsen en denken den Tor, wie Tor wat Tor ik ken gene Tor. Het gaat hier natuurlijk over het partnership Winkelmans – Torfs, of voor de vrienden de Willy en de Maurice die in de cataloog zijn terug te vinden onder Winkelmans Tor. Ze behaalden goud met een stam bonte Borders en tweemaal zilver bij de getekende Borders zowel in stam als individueel.

De volgende in de reeks is Pelgrims Dirk die er ook al jaren in slaagt van zich tussen de winnaars te nestelen, na een paar goede jaren met de Fife-Fancy laat hij dit jaar zien dat hij thuis is van alle markten door te scoren met Japan –Hoso. Hij behaalde in stam de zilveren medaille bij de getekende, en de bronzen bij de bonte. Voor volgend jaar in Italië voorspel ik dat Dirk gaat scoren met Belgische Bult, of het moet zijn dat zijn KV-Mechelen kampioen speelt en hij moet gaan supporteren maar dat is maar een klein kansje nietwaar Dirk.

De Werner Van Dessel weet zich ook weer te plaatsen in het rijtje van de medaille winnaars, hij behaalde in stam zilver met Irish Fancy vetstof. De Werner gaat steeds opnieuw de uitdaging aan om met een nieuwe soort te komen en er mee te scoren op WK. Met zoveel ervaring in de verschillende rassen is Werner wel de geknipte kandidaat om het nog tot keurmeester te schoppen.

Dat we bij de Heikneuter niet alleen kwekers van postuurvogels op hoog niveau bezitten is af te lezen aan de volgende resultaten van onze leden die deelnamen met kleurkanaries.

Zo behaalde Geeraerts Andre in stam een bronzen medaille bij de rood intensieven en Jean-Pierre Blondeel in stam een bronzen medaille bij de Vetstof geel mozaïek type 1 . Zo zie je maar dat ook hier er leden zijn terug te vinden die een hoog niveau halen in hun soort.

Ook de nieuwkomers wisten zich te plaatsen bij de beteren op dit WK, zo behaalde Winckelmans Jos in stam een zilveren medaille met Zuiderse frisé vetstof, en wist René Vercammen bij de Glosters tweemaal zilver en tweemaal brons te behalen.

Met deze karrevracht aan medailles zal het weer niet anders kunnen of er zit een feestje aan te komen hoor ik, de zaal staat al vast en den brouwer is al gewaarschuwd, of met andere woorden laat de boeren maar dorsen.

De prestaties van de Belgen met Belgische Bult in Hasselt

In de eerste plaats wil ik de Belgen die met de Belgische Bult onze naam en faam hoog hielden proficiat wensen voor hun prestaties op het WK 2013.

Dit WK moesten we aanvangen zonder onze sterkste troef met Belgische Bult. Dirk Leerman had er voor gekozen om deze maal langs de andere kant van de tafel te gaan staan. Bij dezen wisten wel dat de juiste man op de juiste plaats zat, en dat onze bultjes door een kenner die weet hoe een Belgische Bult moet zijn zou beoordeeld worden. Hij liet zich bij de aanvang van de keuring dan ook meteen gelden door te stellen dat de nodige aanpassingen moesten gebeuren alvorens er in goede omstandigheden kon worden gekeurd. Wat er mis was? Wel er was gewoon een lage tafel voorzien om op te keuren terwijl er een verhoogde tafel nodig is om houding vogels in goede omstandigheden te beoordelen.

Dat de Belgische bulten groep Oost – Vlaanderen buiten Dirk nog andere kleppers in zijn rangen kent wisten we al langer. En ze lieten zich te Hasselt dan ook gelden, zo wist Gino Pardon na zijn zilver van vorig jaar dit jaar de hoofdvogel af te schieten met het behalen van goud in de zware reeks van Belgische Bult vetstof. Voor mij persoonlijk was deze vogel de waaaw vogel van het WK, spijtig dat Jos Vetters wegens hospitalisatie niet kon meekomen anders ben ik er zeker van dat hij zou gezegd hebben “wel ja zo moeten ze zijn”. Het was een pracht van een Belgische Bult het beeld van deze vogel staat voor altijd in men geheugen gegrift denk ik. Met deze bevestiging dit jaar en het kweken van zo een klasbak verheft Gino zich duidelijk tot een hoger niveau met de bultjes.

Wie al Jaren op een hoger niveau weet te acteren met de bultjes is Wim Hofman, dus was hij aan zijn status verplicht om zich in de strijd voor de medailles te laten gelden. Dit deed hij dan ook met bravoure, in de reeks van Belgische bult vetstof stam behaalde hij de zilveren medaille en in de reeks Belgische bult bont stam behaalde hij de bronzen medaille.

Verder was er nog een zilveren medaille weggelegd voor de  blauwe bult van  Thomas HERNANDEZ in de “OO” zo moeilijke reeks van de Belgische bult getekend. Bij Thomas klopt het bulten hard op de juiste plaats, hij kweekt ook met succes nog andere rassen als hobby, maar zijn bulten, dat is geen hobby, dat is zuiderse passie.

En voor men van iets Belgisch kan spreken moet het in de twee landsgedeelten aan de orde zijn. In het Waalse gedeelte van het land zorgde vader en zoon LIENARD voor een bronzen medaille in de reeks van Belgische Bult vetstof stam. Zowel de vader als de zoon zijn liefhebber van de bultjes, een erg vriendelijk duo als men ze ontmoet op de show. Alleen kunnen ze sneller Waals praten dan ik met men beperkte kennis kan verstaan, dit laat mij er niet van weerhouden om ze na het kweek seizoen eens te bezoeken.

De vijf bultjes welke ik meenam naar het WK behaalden met 3X 91p,1X90p en 1X88p een goede uitslag ik was hier best mee te vrede.

DE SPAANSE BULT IS TERUG

Na regen komt zonneschijn zegt het spreekwoord, een waarheid die ik deze week zelf kon ondervinden. Na mijn verdwenen bultje zondag te Hasselt en de ontgoocheling en frustratie die dit teweeg bracht plus nog een paar slechte herinneringen uit het verleden die weer actueel leken te worden was er op dinsdag plaats voor verwondering en ongeloof in een goede afloop.

Het verhaal achter de Spaanse Bult, op maandag tegen de klok van 15uur gaat er een van de +- 15 helpers die nog bezig zijn met het opruimen van de Ethias Arena op zoek naar een broodje tegen de honger. Op zijn zoektocht passeert hij eerder toevallig aan het lokaal waar zich de ziekenboeg bevond tijdens het WK. Hij informeert of er nog broodjes zijn waarop men antwoord dat de broodjes op zijn, enkel een kanarie is nog te verkrijgen eentje welke door de Spaanse delegatie is achtergelaten. Aangezien men niet weet wat men met deze vogel moet aanvangen besluit de helper dan maar om deze mee naar huis te nemen en hem een nieuwe thuis te geven. Hij plaatst de kartonnen kooi voor kleurkanaries waar hij inzat als ze hem vonden bij hem in de keuken aan het venster. Hij bekijkt het etiket wat nader, de naam van de liefhebber zegt hem niets, maar de kleur die vermeld is “vetstof rood schimmel” blijkt niet in overeenstemming met de gele vogel die er in zit. De vrouw des huizes vindt de Spaanse vondeling wel lief en vraagt zich af of hij mooi kan zingen?

Op dinsdag na het ontbijt en het lezen van de krant vind Jos De Graen uit Bilzen het toch maar verdacht dat er een gele vogel zit in een kooi met benaming rood schimmel. Hij besluit om het ringnummer van de vogel eens te vergelijken met welke op de kooi is vermeld. Nu komt hij tot de vaststelling dat het helemaal niet om een Spaanse ring gaat maar dat het een Belgische ring is die de vogel aanheeft. Hij besluit om direct te handelen met als gevolg dat men bultje tegen de klok van 20 uur terug thuis is.

Bij dit alles wens ik zowel Dirk Leerman als Smeyers Jos maar vooral Jos De Graen uit Bilzen te bedanken voor hun steentje dat ze bijdroegen om mij men bultje terug te bezorgen. Deze goede afloop en de vele mails met steun welke ik mocht ontvangen laten mij er terug in geloven om van mijn hobby in volle overtuiging te genieten.

Eind goed alles goed is ook een spreekwoord, maar dit laat mij er niet van weerhouden om me te verontschuldigen omdat ik in mijn impulsief handelen over een klein wereldje sprak op men blog.

EEN EINDE IN MINEUR

Vandaag zondag de Belgische bultjes gaan terughalen in Hasselt, na een niet zo slecht verlopen kampioenschap voor mezelf. Met 5 bultjes welke ik tentoonstelde wist ik 3 x 91p en 1 x 90p plus nog 1X 88p te behalen. Een medaille hoefde niet bij een eerste deelname, ja dit moest de voorloper worden van nog vele volgende kampioenschappen en de daarmee gepaard gaande kansen om dit later te doen. Zo was er voor volgend jaar in Italië al een uitnodiging van een liefhebber om hem te bezoeken aangezien hij daar kort in de buurt woonde. In men gedachte was ik al in het mooie warme zuiden van Italië op weg maar hem, ja zelfs een cursus Italiaans om de taal een beetje te leren kennen was ik aan het overwegen.

Aan dit alles komt nu een abrupt einde door de slechte ervaring bij het uitkorven te Hasselt, dat dit een totale chaos was is een open deur intrappen. Bij het verzamelen van men bultjes wist de begeleider te melden dat er een kooi leeg bleek te zijn? Bij navraag aan een verantwoordelijke stuurde men mij naar de ziekenboeg om na te zien of hij daar misschien verbleef. Daar was hij niet te vinden, wel kreeg ik de raad om eens te informeren bij de stand van de BOU aangezien er daar een lijst was van de vogels welke sneuvelde op het veld van eer. Ook hier wist men van niets, op men vraag hoe het nu verder moest kreeg ik van de verantwoordelijke ter plaatse de opmerking dat hij dan wel zal gaan vliegen zijn zeker. Deze mededeling werd gedaan met een lachje op het gezicht zoals alleen een Geert Hoste dit kan bij de flauwste grap op zijn Nieuwjaars conference.

Het zij zo, dit hoort bij het spel blijkbaar, een spel dat voor mij dan ook niet meer hoeft, zeg nooit, nooit natuurlijk en in een eerste ontgoocheling zweert men soms een dure eed waar men dan al te snel op terug komt, ik weet het. Maar dit zal de verdere weg van men hobby mee bepalen, wil ik wel verder in een wereldje van mensen die bereid zijn om een diefstal te plegen om hun doel te bereiken?? . Bij mijn weten was ik steeds bereid om aan elke liefhebber die de vraag stelde enkele vogels te bezorgen, meerdere liefhebbers weten dat geld niet altijd nodig was om er eentje mee te nemen. Ik wil natuurlijk het kindje niet weggooien met het badwater, en de meeste mensen die ik ontmoette bij de beleving van men hobby zijn eerlijke en vriendelijke mensen.

Toen ik nu vier jaar geleden terug startte met het kweken van vogels leek het mij idyllisch om samen met wat oude bekenden van vroeger die nog lid waren van de Heikneuter terug een mooie hobby te beleven bij het ouder worden. Rustig men dagen vullen met het kweken en verzorgen van men vogeltjes en in alle vriendschap samen deelnemen aan de shows en dat de beste moge winnen. Kom ik hier terug van een kale reis, in dit kleine wereldje draait het voor vele om ik en ik en ik en ikke.

. Als men zijn kop boven het grasveld uitsteekt loopt men steeds het risico om bij de eerste maaibeurt hem te verliezen nietwaar. Het gaat mij niet om dat één bultje dat ze van me stolen ik zal er wel eens van wakker liggen maar dat gaat over, maar ik wil wel voorkomen dat het soort mensen dat tot diefstal bereid is hier straks in een donkere nacht onverwacht aan de deur van men kweek hok staat, en er voor zorgt dat men gans gezin er gaat van wakker liggen.

Men eerste gedachte(wat gewoonlijk de beste is) zegt mij van het niet meer hoger op te gaan zoeken, rond de kerktoren voor de koffiezet of het strijkijzer is men steeds welkom en de gezelligheid is nooit ver weg.

Dit zal ook het laatste stukje zijn wat ik op mijn blog zal plaatsen, ik ga het kopje intrekken zodat ik niet meer boven het grasveld uitkom en men in de kortste keren zal vergeten wie André Van den Eynde was en dat hij bultjes kweekte, enkel nog het vaste kliekje van de Heikneuter zal weten dat hij er nog is.

DE WINNAARS MET BELGISCHE BULT

OP HET WK TE HASSELT 2013

E 079 Stam Belgische bult vetstof

1      NL    BRENK VAN DICK

2     BE    HOFMAN WIM

3    BE    LIENARD THIERRY

E 080 Ind Belgische bult vetstof

1     BE   PARDON GINO

2    IT     MONTALTO  GIUSEPPE

3    IT    DICUONZO SERGIO

E 082 Ind Belgische bult getekend

1    IT    VILLANI DOMENICO

2    BE   HERNANDEZ TOMAS

3     IT   FRANZ EDY

E 083 Stam Belgishe bult bont

1     IT  MONTALTO  GIUSEPPE

2    IT MONTALTO  GIUSEPPE

3     BE  HOFMAN WIM

E 084 Ind Belgische bult bont

1    DE    BEY WERNER

2     IT    MONTALTO GIUSEPPE

3    IT   MONTALTO  GIUSEPPE

KENNISMAKING MET DE MONDIAL

Vandaag zijn we de Belgische Bultjes gaan afleveren in de grenslandhallen te Hasselt om deel te nemen aan het WK voor zang- en siervogels 2013.Tegen de klok van negen vertrokken we naar het WK, samen met enkele clubgenoten arriveerden we een uurtje later aan de hallen.

Niet al te veel auto’s op de parking liet verhopen dat alles snel kon afgehandeld worden. Na de verhalen van Jos Van Woensel tijdens de heenreis over het WK 2008 ook te Hasselt en de vele uren wachten waarmee de inkorving toen gepaard ging, viel het deze keer goed mee. Op een klein detail na, de Jos had de verkeerde vogel bij maar deze was volgens hem evengoed als deze welke was voorzien dus niks aan de hand!!

Men eerste indruk van de grote hal en het hoge plafond verteld mij dat met deze koude weersomstandigheden het verwarmen van deze zaal niet eenvoudig zal zijn. Verder niet te veel luxe maar dit hoeft ook niet, en de aangeklede zaal bij de opening zal wel ok zijn. Op een half uurtje was alles afgehandeld en tegen 12 uur was ik terug thuis.

WE GAAN WEER VAN START

Met het nieuwe jaar komt ook weer de kweek 2013 dichterbij, voor de vroege kwekers onder ons is het bijlichten al van start gegaan. Zo ook bij mij branden de lichten nu 12 uur per dag, heeft dit vroeg kweken voordelen of niet?

Uit mijn ondervindingen van de kweek 2012 welke ik ook vroeg startte kan ik voor wat betreft de jonge vogels zeggen dat het niet veel verschil maakt. Voor de rui bv merkte ik niet veel verschil tussen de vogels welke uit het ei kwamen in februari of deze welke eind mei het levenslicht zagen. Die van februari gingen wel enkele weken vroeger in de rui maar deze duurde dan ook een paar weken langer, zodat die van mei bijna even snel door de rui kwamen als de rest.

Een vroege kweek zorgt er wel voor dat men klaar is tegen dat de zomer in aantocht is, het is gewoonlijk tijdens deze vochtige warme zomerdagen dat er uitbraken zijn van plagen met bloedluis of ander ongedierte. Ook is het voor de bultjes een waar genoegen dat ze tijdens deze warmere dagen kunnen verblijven in de buitenlucht, aangezien ze over een buitenvlucht kunnen beschikken. Tot nu toe heb ik enkel goede ervaringen met deze buitenvlucht, ondanks de vele opmerkingen die ik hier over kreeg. Dat overvliegende merels en mussen die er op landen voor besmetting van luizen en ziektes kunnen zorgen, kan ik niet bevestigen.

Deze beestjes zie ik enkel als sommige bezoekers weer zijn vertrokken, en daar waar ze hun lopertje plaatste ook hun visitekaartje achterlieten, wat me dit jaar twee maal overkwam. Tot nu toe bleek de afweer welke ik installeerde goed te werken en konden de beestjes nooit verder komen dan tot op de tafel waar hen een roemloze dood stond te wachten. Dat er soms al is eentje wat minder zit kan ik niet ontkennen maar van plagen ten gevolge besmetting in de buitenvlucht kan ik niet meespreken.

De eerste dagen van het nieuwe jaar spendeer ik aan de laatste selectie van men bestand, de toekomstige kweekkoppels worden uitgezocht en de rest valt af. Ik koppel niet op papier daar ik er van uitga dat men de vogels moet zien om een goede match te vinden. Een goede afkomst is wel van belang en veel goede vogels komen dikwijls uit een zelfde bloedlijn, maar zeker is men nooit. Neem nu de broer van Tom Boonen die in navolging van Tom ging Koersen, heeft u er ooit van gehoord? Nochtans is hij van goede afkomst, zijn vader André Boonen was een verdienstelijke profrenner, en de zoon Tom zijn broer is een echte Klasbak, maar hij zelf is niet in de wieg gelegd voor de koers.

Het wereldkampioenschap te Hasselt staat nog korter voor de deur als de kweek, de negen uitverkoren bultjes zijn terug in hun kweekkooi geplaatst uiteindelijk zullen er maar vijf afreizen naar Hasselt. Na een maand welverdiende rust in de grote vlucht waarin ze zich naar hartenlust konden uitleven, zien ze er als herboren uit. De stres en ongemakken van de voorbije shows zijn verre weg, en met het lengen van de lichturen komt de paardrift er stilaan in. Elk veertje zit op zijn plaats en ze blinken als een kerstbal, strak in het pak zijn ze op hun paasbest. Ze zijn klaar om de strijd aan te gaan en het hart van de  mooiste popjes te veroveren en verkondigen dit door driftig hun liedje te laten horen.

 Een goed bultje moet kalm en rustig zijn in zijn kooi, maar ook enigszins nerveus en zeer  alert zodat hij bij het minste geringste zijn werkhouding kan  aannemen.   Wel nu, ze zitten zelfzeker te zingen op hun stokje en als er wat gebeurt springen ze in houding, elke stap die ik zet of al wat ik doe word vanuit deze houding gade geslagen zonder dat ik hun kooi beroer. Of dit voldoende zal zijn om te schitteren te Hasselt is zeer de vraag, tegen de klasbakken welke hier deelnemen zal waarschijnlijk geen kruit gewassen zijn. Wat de uitslag ook moge zijn de ervaring en het mogen meemaken als deelnemer van een wereldkampioenschap in eigen land is een belevenis om naar uit te kijken.

HET EINDE IS NABIJ

Het jaar 2012 loopt alweer op zijn laatste benen, en als men de Maya’s kan geloven is dit voor de wereld ook het geval? Het is wel vreemd te noemen dat het Maya tijdperk stopt in de 9^de eeuw en ze een jaartelling maken die tot de 21^ste eeuw loopt, het is alsof ze hun eigen einde niet zagen aankomen?

Tot daar de actualiteit van de dag, maar laten we over ernstige zaken spreken, zoals daar zijn het kweken en tentoonstellen van kanarievogels? Bij het einde van een jaar kan men best een evaluatie maken van in hoeverre het de verwachtingen inloste die men zich had voorgenomen. Voor mezelf begint elk vogel jaar met de kweek van de jonge Belgische Bultjes welke ik nodig heb om mijn hobby te kunnen beleven. In de voorbereiding van de kweek 2012 heerste de winter over Pijpelheide. Januari bleef zeer zacht maar het venijn zat hen in de staart op 30 januari begon het te vriezen en de eerste 14 dagen van februari vroor het hard, met -12 tot -15 en een gemiddelde dagtemperatuur van -6°C was het bibberen.

De bultjes welke lekker warm zaten (+-12°) bij een snorrende kachel (accumulatie kachel) trokken zich van al dat bibberen niets aan, met 14 uur licht op 15 januari zaten de mans te zingen dat het kletterde, en werd de paringsdrang zo hoog dat ze tegen 20 januari apart moesten worden geplaatst. Tegen het einde van januari was het aan de popjes om hun mestdrang tentoon te spreiden, voor elke staartpen of stukje touw dat zich op de bodem bevond werd er strijd geleverd door de dames. Op de morgend van 3 februari staat België stil ten gevolge van de sneeuwval, gans het land staat in de file en met 1.258 km file vestigen we een nieuw record. Op deze dag worden de bultjes samen geplaatst en kon de kweek van start gaan, op 11 februari heerst er  11 steden koorts in Nederland, gaat ze nu door of niet, heel Nederland licht er wakker van.

 De bultjes laten er hun slaap niet voor en voldoen aan hun reden van bestaan, ze zorgen voor de instandhouding van hun soort. Op 15 februari zijn er 16 koppels aan het broeden , 28 koppels zijn aan het leggen  en 6 koppels moeten nog  een nestje maken dit zijn vooral jonge popjes. Op 22 februari zien de eerste bultjes het levenslicht, ze kipten uit het ei onder één van de drie koppels welke 1 week vroeger werden samengezet wegens wisselkweek met de vader.

 Op 15 maart de eerste mooie lente dag met 20°C op de thermometer ringen we het 100^ste bultje. Op 30 maart redden we de wereld door één uur het licht uit te doen, ditmaal waren het niet de Maya’s maar de  groene die ons dit voor waarheid verkochten. Earth Hour  was een feit, pech voor mij dat die klimaatsverandering zo gemakkelijk was op te lossen. En ik die hoopte dat ik op de Pijpelheide mijn oude dag kon doorbrengen in een klimaat zoals in de Provence.

En de bultjes zij boerden verder, de eerste jongen zijn op 17 maart klaar om op eigen benen te staan, en worden afgezet. Op 19 maart komen de eerste jongen van de tweede ronde uit het ei. In de maand april gaan de eerste 100 bultjes tegen dag dertien samen in een vlucht. Ze kunnen nu voor de eerste maal in hun leven een zonnebad nemen in de buitenvlucht. Op 20 april zijn er 200 jongen geringd en zijn mijn bestelde ringen op, vanaf nu moet ik verder met 00-ringen.

In de maand mei leggen mijn bultjes geen ei, de laatste bultjes worden op 15 mei van een ring voorzien en de kweek is voorbij. Het kweek jaar 2012 leverde 238 jonge Bultjes op, wat met 49 koppels een gemiddelde geeft van bijna 5 jongen per ouderpaar wat zeker niet slecht was. De ganse zomer mogen ze naar hartenlust ravotten in de buitenvlucht, hier groeien ze uit tot gezonde en goed ontwikkelde acrobaten die kunnen vliegen als een raket. Hun onbezonnen jong leven wordt onderbroken tegen 16 juli, op deze dag worden ze ingeënt voor de pokken. Tegen 20 juli is voor de bultjes van de eerste ronde het mooie liedje uitgezongen en breekt de tijd aan van presteren. Ze worden opgekooid en kunnen nu laten zien dat ze het behouden waard zijn.

Met dit hoge aantal jongen en men eerder beperkte ruimte waarover ik beschik was een vroege selectie aan de orde. En zo trekken eind augustus een 100 tal bultjes de wijde wereld in het avontuur te gemoed, en half september volgden er nog een 50 tal. Achteraf gezien was dit veel te vroeg en veel te veel bultjes welke ik op avontuur liet vertrekken. De overblijvers werden afgericht en mochten zich voorbereiden op het komende TT seizoen.

Met hoge verwachtingen en blij als een klein kind dat naar de kermis gaat werd er deelgenomen aan de eerste show van het jaar, deze was te Namen zowat begin september. De 1dag shows volgden elkaar nu zeer snel op, West- Vlaanderen, Oost- Vlaanderen en Antwerpen zorgen voor verdeelde gemoederen in men hoofd. De opmerkingen over die niet gewenste Vetters vogels lagen me wat op de maag, ik ga te  rade bij ervaren mensen om te zien hoe het nu verder moet. Dat goede raad duur is weet iedereen, ik krijg de raad om verder te doen zoals ik bezig ben zonder te verzanden in mijn eigen gelijk, brengen wat de keurder vraagt zijn nu geen holle woorden meer, nu moet er ook naar gehandeld worden. Ik maak afspraken met Wim Hofman om me enkele vogels aan te schaffen van zijn soort om men bestand te versterken en een stuk van die Vetters vogels op te lossen.

Het is nu oktober en we gaan naar enkele plaatselijke tentoonstellingen, te Beerzel en te Houwaart is het onderwerp van de dag “van wie zijn die prachtige serie Belgische bulten”. Op onze TT Van de Heikneuter doet een keurmeester navraag van wie die bulten zijn, als blijkt dat de eigenaar aanwezig is komt hij mij proficiat wensen en voegt er aan toe dat het lang geleden is dat hij nog zoveel goede bulten samen zag.

Ondertussen is het al november geworden en trekken we terug naar Namen voor een Speciaal show voor Belgische bult, al de grote kanonnen van België met Belgische Bult zijn hier aanwezig. Na het wat mindere gevoel bij de eerste 1dagschows, komt hier de bevestiging.

 De goede raad welke ik kreeg van ervaren mensen wordt hier een stuk onderbouwd door de goede resultaten welke ik hier behaal. Ik ondervind hier in de praktijk dat men door één raam niet heel de wereld kan zien.

 De afsluiter was voor begin december met de Gouden Ring Show Te Roeselare, een groots gebeuren. Als vele vogelliefhebbers nu eens voor één maal verder wilde zien dan hun  neus lang is kunnen ze zien dat voor deze show mogelijkheden liggen te wachten om uit te groeien naar een van de grootste vogelshows van Europa. Met Goud en zilver overladen kwamen we thuis, we trekken hier de deur dicht en er kwam een ezeltje met een lange snuit en het jaar is weer bijna uit.

EEN GOED BOEK GELEZEN

“ PIETPRAAT OVER POSTUURKANARIES “

Door Jan Kuiper

Wat moet men anders doen in de winter het is vroeg donker en er is niets op TV, dan maar een boek lezen. Om eerlijk te zijn is het al de tweede keer dat ik dit boek lees, en het was nog boeiender dan de eerste keer. Door de drie jaar dat ik nu postuurvogels kweek kan ik beter de praktijk toetsen aan het boek, en het boek verteld me soms hoe ik nu verder moet. Voor mezelf maakte ik een samenvatting in begrijpbare vorm, met woorden of voorbeelden die de behandelde materie voor mij toegankelijk maakte, Ik plaats deze samenvatting op men blog zodat iedereen die het wil ze kan lezen en er misschien ook iets aan heeft, wie er meer wil van weten moet het boek ook maar eens lezen.

Het boek bevat een aantal hoofdstukken waarvan sommige voor mij zeer leerrijk waren en anderen wat minder, ik overloop ze in volgorde zoals ze in het boek voorkomen.

SLEUTEL: In dit boek probeert J. Kuiper een aantal sleutels aan te reiken over de erfelijkheid bij postuurkanaries. Hij benadert sommige punten met een tegengestelde opvatting, tegengesteld aan de heersende opvatting. Zonder volledig te kunnen zijn geeft hij een goed beeld weer over de stand van inzicht bij de postuurkanaries.

DE PROBLEMATIEK : Hij benaderd de postuurkanaries noodgedwongen als een groep, terwijl elk ras apart eigenlijk een boek waard is. Hij kaart ook aan dat men moet stoppen met vermengen van rassen, anders zien we binnenkort enkel nog tussenvormen, varianten of mengvormen op de shows. Hij stelt zelfs de al lang aanvaarde rassen ter discussie maar met recht en reden vind ik. Hij haalt een vb. aan van de Gibber Italicus welke oorspronkelijk niets anders is dan een ultra intensieve Zuid-Hollander, maar wat met een vogel die niet intensief genoeg is voor een Gibber en te intensief voor een Z-Hollandse frisé tot welk ras behoord deze dan. Of wat te denken van de Parijse frisé en de Agie, hier vind men in één nest zowel de ene als de andere terug. Men geeft het jong dan maar de naam van het ras waar hij het korst tegen aanleunt, ook als jonge vogel kan het een Parijs zijn en als oude vogel een Agie als het kind maar een naam heeft. De Duitse kuif gaat nog een stap verder hier kweekt men uit één en het zelfde koppel zowel kleur als postuur kanaries.

FEITEN: In dit hoofdstuk gaat het over de verschillen tussen kleur-zang en postuurkanaries. Ze behoren allemaal tot de afstammelingen van de wilde kanarie, maar in wezen hebben ze niets met elkaar te maken en gedragen zich ook zo.

CRITERIA: hier somt hij de voorwaarden op om over een postuurkanarie te kunnen spreken zijnde formaat—bevedering—lichaamsbouw. Pas wanneer een vogel op twee punten afwijkt behoord hij tot de postuurkanaries.

INVERTARIEZATIE: In dit hoofdstuk somt hij al de punten op welke afwijken van de wilde vorm bij onze postuurvogels.

INTERMEDIAIR: ( een erg belangrijk hoofdstuk) bij het begrip intermediair denken we aan tussenliggend of het midden houdend. Hier stelt J. Kuiper dat er geen intermediaire vererving bestaat bij de postuurkanaries zeker niet als we bij dit begrip denken zoals hierboven beschreven. Intermediair is voor ons postuurkanarie kwekers van zeer grote waarde bij het verbeteren van ons bestand. Als we correctie kweek gaan toepassen wat we bijna altijd doen, verwachten we een intermediair vogel om een fout bij te sturen. We gaan een vogel met een te zware kop kruisen aan een vogel met een te lichte kop, en hopen dan op een tussenliggende uitkomst bij de nakomelingen. Zo zullen we elke fout proberen te corrigeren met onze kweek om tot de ideale vogel te komen. In het boek geeft J Kuipers een voorbeeld over waarom intermediair niet is zoals de meeste denken dat het is. Hij haalt een theoretische kruising aan van zwart x wit, zijn de jongen allemaal zwart dan is zwart dominant over wit of wit is recessief ten opzichte van zwart. Zijn ze allemaal wit dan is het juist andersom. Zijn de jongen allemaal grijs dan spreekt men van een intermediaire kleur. Niets daarvan zegt J. Kuipers het zegt niets over de vererving karakteristieken van zwart en wit, men kan hieruit enkel afleiden dat zwart en wit even sterk zijn in de vererving van karakteristieken.

Nu kan men denken dit is een ver van men bed show, niets is minder waar. Een vb. uit de praktijk hoe deze regel mij verder hielp bij de selectie van men kweekvogels. Om men bevedering te verbeteren schafte ik mij vorig jaar een groen-bonte man aan met een zeer goede bevedering. Deze vogel bezat wel wat weinig volume en een wat platte borst, ik plaatste hem tegen een zeer zware pop. In de drie nakomelingen was de bevedering verbeterd maar de platte borst kwam wel drie keer mee. Door de regel beschreven door J Kuipers hier op toe te passen wist ik dat de factor bevedering van man en pop even sterk was, ze was beter als die van de pop maar niet zo goed als van de man. De factor platte borst van de man was dominant ten opzichte van de volle borst van de pop. Aangezien dominerende slechte eigenschappen niet gewenst zijn bij de verbetering van een hokbestand ruimde ik dan ook alles op, de man en zijn drie nakomelingen werden weggedaan.

Nog een mooi vb. uit het boek over hoe we intermediair moeten in schatten, het gaat hier over de vetstofkleur oranjerood dit is een intermediair product van het geel van de kanarie en het rood van de kapoetsensijs, uit deze mengkleur kan men niet terug naar het geel van de kanarie nog naar het rood van de kapoetsensijs. Als men Yorkshire x Gloster koppelt komen uit deze jongen nooit nog Yorkshire of Glosters voort, enkel nog de mengvorm. Waarom is een York groot en een Gloster klein? En waarom geeft vermenging van deze twee geen groot of klein meer? Groot of klein heeft te maken met de aanmaak door de hypofyse van groeihormoon en de gevoeligheid van de receptoren welke zich op de groeischijven bevinden. Als de norm voor groeihormoon voor de gewone grote 100 is (fictief getal) dan is het aantal groeihormoon voor klein (Gloster ) 80 en voor groot (York) 120. Dus Gloster x York geeft 80 + 120 : 2 = 100 dus het nageslacht heeft voor groei 100 zijnde gewone grote, vandaar dat uit het nageslacht nooit nog groot of klein kan komen.

De vergrote of verkleinde groei kan algemeen zijn bv. bij de Border, York, Gloster, enz. Of de verstoorde groei kan plaatselijk zijn vb. bij de Bult, Schot, of Zuid-Hollander, hier vind de vergrotende groei plaats in bepaalde zones vooral de hals en ruggenwervels. Ook kan de groei selectief zijn zoals bij de Hoso welke langs de ene kant voor algemene groei dwerggroei heeft en voor de zone hals en ruggenwervels vergrotende groei, vandaar de half ronde houding. Zeg daarom nooit dat een Hoso een kleine Scotch is, een Scotch heeft voor algemene groei en voor verstoorde groei in de nek en rugwervels tweemaal vergrote groei. Een Hoso heeft voor algemene groei de factor dwerg groei en voor plaatselijk verstoorde groei in de nek en rugwervels de factor vergrote groei uit deze tegenstelling blijkt wat voor een uitzonderlijk vogeltje hij wel is

CONTOEREN VAN DE ERFELIJKHEID: ( een wat moeilijke maar zeer belangrijk hoofdstuk) de genetica is niets meer dan het leven gevat in woorden en symbolen. Een cel is samengesteld uit chromosomen + cytoplasma + essentiële onderdelen. Dit zijn wel wat moeilijke begrippen voor mij, dus vervang ik ze door iets wat ik beter begrijp. De chromosomen vervangen we door een stukje oude 8 mm film, een stukje voor de vader en een stukje voor de moeder. Enkel de beelden welke op dit stukje film staan worden doorgegeven bij een celdeling, geen coma nog punt meer of minder. De uitkomst van deze celdeling of vererving is voorspelbaar, dit noemt men chromosom gebonden vererving. Deze chromosom gebonden vererving gedraagt zich volgens de wetten van Mendel het zijn mendelende eigenschappen, enkel maar onthouden dat ze voorspelbaar zijn.

Het cytoplasma en de plasmagenen welke zich in een cel bevinden vervangen we door jam. Nu smeer ik een boterham met pruimen jam dit stelt het cytoplasma van de man voor, daarna een boterham met aardbeien jam dit stelt het cytoplasma van de pop voor. Vervolgens plak ik ze tegen elkaar, deze stelt de jongen voor welke ik uit dit koppel kweek. Hoeveel jam er nu van elk tussen men boterham zit is niet bepaald er ontstaat nu ook een nieuwe soort van jam namelijk pruimen-aardbeien jam, ook van elke nieuwe boterham die ik zo bereid zal de verhouding tussen de twee confituren verschillen. Deze vererving noemt men een niet chromosom gebonden vererving, dit zijn niet mendelende eigenschappen ze zijn niet voorspelbaar. Een mooi vb. van deze verervingsvorm bij de kanaries is bontheid, probeer maar eens de uitkomst van een koppel bonte kanaries in hun nakomelingen te voorspellen. De jongen kunnen zowel geel als groen zijn, en ook de vlekken bont zijn voor elk jong anders verdeeld dus onvoorspelbaar. Zijn al de factoren welke men onder niet chromosom gebonden vererving rangschikt dan niet te voorspellen? Niet echt maar wanneer ik voor de man jam van witte pruimen smeer en voor de pop van blauwe pruimen ben ik zeker dat het pruimen jam zal zijn welke ze doorgeven. Met andere woorden als ik sterke en kort bij elkaar liggende bloedlijnen onderling koppel zal de uitkomst bijna voorspelbaar zijn maar zeker is men nooit. De essentiële onderdelen welke in een cel voorkomen zijn niet meer of minder dan de moersleutels en de griptangen welke er nodig zijn bij het in elkaar knutselen van de celdeling. Zo dit is alles wat er gebeurd binnen in de cel als deze zich gaat delen, dus twee boterhammen met jam tussen en twee stukjes 8 mm film rond simpel nietwaar!! Wat ook nog belangrijk is naast de celdeling en het erfelijk materiaal dat de jongen meekrijgen van moeder en vader en voor een stuk mede bepaald hoe de vogel er uiteindelijk zal uitzien, zijn de milieufactoren - voeding – leefomstandigheden en klimaat. Het lijkt me nogal logisch dat een slechte voeding en een te kort aan de nodige vitaminen en mineralen een schraal en ziekelijk vogeltje oplevert wat nooit zal uitgroeien tot een gezonde prachtige vogel. Zo zal een jonge vogel welke kan uitvliegen in een ruime vlucht, forsiger en met meer spierweefsel uitgroeien en minder aan vervetting lijden, dan een vogel welke in een overbevolkte kweekbak met nog 20 andere, enkel wat kan huppelen van de ene zitstok naar de andere.

WELKE ZIJN NU DIE MENDELENDE EIGENSCHAPPEN (voorspelbaar)

Pigment – vetstofkleur-- bevederingslente-- kuif-- krul veer

EN DAN DE NIET MENDELENDE EIGENSCHAPPEN (niet voorspelbaar)

Formaat en lichaamsbouw, bontheid

Alle eigenschappen worden later in een apart hoofdstuk toegelicht.

TRENDMATIGE ONTWIKKELING: Hier bespreekt Jan Kuiper over de trendsetting bij de postuurkanaries. Hij wijst er op dat de standaard normen als leidraad dient om de vogels te beoordelen door de keurmeester en de kweker liefhebber. Nationale en internationale normen zijn niet altijd dezelfde blijkbaar? Ook worden onder druk van sommige topkweekers door trendsetting de normen aangepast door een land en dan internationaal doorgedrukt. Dit gebeurt vooral onder druk van geldgewin. Of waarom dacht u dat de border en Fife plots op hoge poten moesten staan en de yorkshire een oud en nieuw model heeft, waarom is de Gloster nu een stuk groter dan 20 jaar geleden. Wel al deze veranderingen vallen onder de noemer trendsetting.

WETENSWAARDIGHEDEN OVER DE FOK: hier somt de schrijver wat algemeenheden op aangaande de fok. Het gaat bv. over de grote van de kweekbakken en nesten voor de grotere rassen, of over de grote en kleur van de eieren enz.

VUISTREGEL VOOR HET SAMENSTELLEN VAN FOKPAREN:

De schrijver geeft drie mogelijkheden om een fokpaar samen te stellen zijnde, goede x goed, goede x matig en matige x matig.

Waarom geeft goed x goed niet altijd super, bij een bevruchting vindt er een vermenging van erfelijk materiaal van de man en van de pop plaats. Hierbij worden de chromosomen van man en pop half om half gemengd (denk aan de 8 mm film), men zou denken de uitkomst is voorspelbaar en gaat goede jongen opleveren. Bij dit denken gaat men voorbij aan het cytoplasma met hierin de plasmagenen deze worden ook gemengd maar willekeurig (denk aan de boterham met jam) en er ontstaat een nieuw soort cytoplasma met plasmagenen deze maken of de jongen goed of slecht zullen zijn. Bij twee goede vogels is de kans groter maar even onvoorspelbaar. Dit komt om dat de plasmagenen de werking van de chromosomen stuurt. Met andere woorden het onvoorspelbare beïnvloed het voorspelbare, dus wat op de 8mm film staat is een exacte kopie en te voorspellen, maar afhankelijk van met welke kleur van licht men de projector laat lopen krijgt men een andere film te zien. Stuurt men dit licht eerst door de pruimen jam dan krijgt men een blauwe film te zien, gaat hij eerst door de aardbeien jam dan krijgt men een rode film te zien. Laat nu juist de lichaamsbouw het formaat en de bontvorming door dit plasmageen bepaald worden, de twee eerste zijn zeer belangrijke zaken bij het kweken van postuurvogels, bontvorming is minder van belang. Dus als een gevormd koppel niet het gewenste resultaat geeft in zijn nageslacht wil dit zeggen dat het nieuwe cytoplasma en de beïnvloeding van de chromosomen werking niet toelaat dat er goede vogels uit voort komen. Best is van dit koppel niet meer samen te brengen, wat natuurlijk niet wil zeggen dat er bij uitzondering geen goede vogel kan uitkomen aangezien het cytoplasma onvoorspelbaar is. Ook uit twee bonte vogels kan men een volledig gele vogel kweken maar overwegend zal men meer bont kweken dan geel.

CUMULATIE OF OVERBOUW

Een vb. van cumulatie, twee lang bevederde vogels worden gekoppeld in hun nageslacht geeft dit +- 60% jongen welke een langere bevedering hebben dan de langste bevedering van de ouders. Bij kort bevederde gaat het de andere kant op, dus +-60% heeft een kortere bevedering dan de kortste bevedering van de ouders. Dit wil zeggen dat als beide ouders een zelfde erfelijke codering meegeven deze wordt versterkt. Volgende kenmerken zijn gevoelig voor cumulatie: kop grote – afplatten schedel - kromming der wervelkolom – lengte bevedering – krulling der bevedering – formaat - pootlengte. Hoe kan dit verschijnsel onze koppeling van goed x goed beïnvloeden een vb. Voor een ras is de norm voor kop grote 25mm, men koppelt twee maal een vogel met perfecte kop grote van 25mm aan elkaar, en de jongen blijken koppen te bezitten van 28mm?? Juist ja cumulatie gooit hier roet in het eten. Deze factor kan wanneer hij op de juiste manier in praktijk wordt gebracht een groot voordeel zijn voor het verbeteren van onze stam, maar kan evenzeer door onwetendheid onze stam de verkeerde weg opsturen. Bij het samenstellen van onze kweekkoppels gaan we bijna altijd een correctie koppeling uitvoeren zoals kort x lang, dik x dun, groot x klein, wat de jongen zal laten opschuiven naar tussen beiden in. Met de hierboven beschreven factor van cumulatie in gedachte ga ik ook de koppeling kort x kort voor bevedering eens toepassen, of lange hals x lange hals, er van uitgaande dat 1+1 niet 2 is maar door cumulatie 2,5 dus beter dan wat er was.

HET FORMAAT

In dit hoofdstuk behandeld hij alles wat met de grote en het postuur van onze vogels te maken heeft. Ook geeft hij tips over hoe het te beoordelen en via enkele tekeningen van vogels of kubussen laat hij de lezer ondervinden hoe de wijze van beoordelen soms verrassende wendingen laat zien. Hij leert u bij wijze van spreken de juiste manier aan om naar formaat en grote te kijken. Na het lezen en ondervinden van dit hoofdstuk stelde ik mij grote vragen bij het op stand keuren van vogels bij sommige organisaties.

Wordt vervolgd.