EEN EINDE IN MINEUR

Vandaag zondag de Belgische bultjes gaan terughalen in Hasselt, na een niet zo slecht verlopen kampioenschap voor mezelf. Met 5 bultjes welke ik tentoonstelde wist ik 3 x 91p en 1 x 90p plus nog 1X 88p te behalen. Een medaille hoefde niet bij een eerste deelname, ja dit moest de voorloper worden van nog vele volgende kampioenschappen en de daarmee gepaard gaande kansen om dit later te doen. Zo was er voor volgend jaar in Italië al een uitnodiging van een liefhebber om hem te bezoeken aangezien hij daar kort in de buurt woonde. In men gedachte was ik al in het mooie warme zuiden van Italië op weg maar hem, ja zelfs een cursus Italiaans om de taal een beetje te leren kennen was ik aan het overwegen.

Aan dit alles komt nu een abrupt einde door de slechte ervaring bij het uitkorven te Hasselt, dat dit een totale chaos was is een open deur intrappen. Bij het verzamelen van men bultjes wist de begeleider te melden dat er een kooi leeg bleek te zijn? Bij navraag aan een verantwoordelijke stuurde men mij naar de ziekenboeg om na te zien of hij daar misschien verbleef. Daar was hij niet te vinden, wel kreeg ik de raad om eens te informeren bij de stand van de BOU aangezien er daar een lijst was van de vogels welke sneuvelde op het veld van eer. Ook hier wist men van niets, op men vraag hoe het nu verder moest kreeg ik van de verantwoordelijke ter plaatse de opmerking dat hij dan wel zal gaan vliegen zijn zeker. Deze mededeling werd gedaan met een lachje op het gezicht zoals alleen een Geert Hoste dit kan bij de flauwste grap op zijn Nieuwjaars conference.

Het zij zo, dit hoort bij het spel blijkbaar, een spel dat voor mij dan ook niet meer hoeft, zeg nooit, nooit natuurlijk en in een eerste ontgoocheling zweert men soms een dure eed waar men dan al te snel op terug komt, ik weet het. Maar dit zal de verdere weg van men hobby mee bepalen, wil ik wel verder in een wereldje van mensen die bereid zijn om een diefstal te plegen om hun doel te bereiken?? . Bij mijn weten was ik steeds bereid om aan elke liefhebber die de vraag stelde enkele vogels te bezorgen, meerdere liefhebbers weten dat geld niet altijd nodig was om er eentje mee te nemen. Ik wil natuurlijk het kindje niet weggooien met het badwater, en de meeste mensen die ik ontmoette bij de beleving van men hobby zijn eerlijke en vriendelijke mensen.

Toen ik nu vier jaar geleden terug startte met het kweken van vogels leek het mij idyllisch om samen met wat oude bekenden van vroeger die nog lid waren van de Heikneuter terug een mooie hobby te beleven bij het ouder worden. Rustig men dagen vullen met het kweken en verzorgen van men vogeltjes en in alle vriendschap samen deelnemen aan de shows en dat de beste moge winnen. Kom ik hier terug van een kale reis, in dit kleine wereldje draait het voor vele om ik en ik en ik en ikke.

. Als men zijn kop boven het grasveld uitsteekt loopt men steeds het risico om bij de eerste maaibeurt hem te verliezen nietwaar. Het gaat mij niet om dat één bultje dat ze van me stolen ik zal er wel eens van wakker liggen maar dat gaat over, maar ik wil wel voorkomen dat het soort mensen dat tot diefstal bereid is hier straks in een donkere nacht onverwacht aan de deur van men kweek hok staat, en er voor zorgt dat men gans gezin er gaat van wakker liggen.

Men eerste gedachte(wat gewoonlijk de beste is) zegt mij van het niet meer hoger op te gaan zoeken, rond de kerktoren voor de koffiezet of het strijkijzer is men steeds welkom en de gezelligheid is nooit ver weg.

Dit zal ook het laatste stukje zijn wat ik op mijn blog zal plaatsen, ik ga het kopje intrekken zodat ik niet meer boven het grasveld uitkom en men in de kortste keren zal vergeten wie André Van den Eynde was en dat hij bultjes kweekte, enkel nog het vaste kliekje van de Heikneuter zal weten dat hij er nog is.