HET EINDE IS NABIJ

Het jaar 2012 loopt alweer op zijn laatste benen, en als men de Maya’s kan geloven is dit voor de wereld ook het geval? Het is wel vreemd te noemen dat het Maya tijdperk stopt in de 9^de eeuw en ze een jaartelling maken die tot de 21^ste eeuw loopt, het is alsof ze hun eigen einde niet zagen aankomen?

Tot daar de actualiteit van de dag, maar laten we over ernstige zaken spreken, zoals daar zijn het kweken en tentoonstellen van kanarievogels? Bij het einde van een jaar kan men best een evaluatie maken van in hoeverre het de verwachtingen inloste die men zich had voorgenomen. Voor mezelf begint elk vogel jaar met de kweek van de jonge Belgische Bultjes welke ik nodig heb om mijn hobby te kunnen beleven. In de voorbereiding van de kweek 2012 heerste de winter over Pijpelheide. Januari bleef zeer zacht maar het venijn zat hen in de staart op 30 januari begon het te vriezen en de eerste 14 dagen van februari vroor het hard, met -12 tot -15 en een gemiddelde dagtemperatuur van -6°C was het bibberen.

De bultjes welke lekker warm zaten (+-12°) bij een snorrende kachel (accumulatie kachel) trokken zich van al dat bibberen niets aan, met 14 uur licht op 15 januari zaten de mans te zingen dat het kletterde, en werd de paringsdrang zo hoog dat ze tegen 20 januari apart moesten worden geplaatst. Tegen het einde van januari was het aan de popjes om hun mestdrang tentoon te spreiden, voor elke staartpen of stukje touw dat zich op de bodem bevond werd er strijd geleverd door de dames. Op de morgend van 3 februari staat België stil ten gevolge van de sneeuwval, gans het land staat in de file en met 1.258 km file vestigen we een nieuw record. Op deze dag worden de bultjes samen geplaatst en kon de kweek van start gaan, op 11 februari heerst er  11 steden koorts in Nederland, gaat ze nu door of niet, heel Nederland licht er wakker van.

 De bultjes laten er hun slaap niet voor en voldoen aan hun reden van bestaan, ze zorgen voor de instandhouding van hun soort. Op 15 februari zijn er 16 koppels aan het broeden , 28 koppels zijn aan het leggen  en 6 koppels moeten nog  een nestje maken dit zijn vooral jonge popjes. Op 22 februari zien de eerste bultjes het levenslicht, ze kipten uit het ei onder één van de drie koppels welke 1 week vroeger werden samengezet wegens wisselkweek met de vader.

 Op 15 maart de eerste mooie lente dag met 20°C op de thermometer ringen we het 100^ste bultje. Op 30 maart redden we de wereld door één uur het licht uit te doen, ditmaal waren het niet de Maya’s maar de  groene die ons dit voor waarheid verkochten. Earth Hour  was een feit, pech voor mij dat die klimaatsverandering zo gemakkelijk was op te lossen. En ik die hoopte dat ik op de Pijpelheide mijn oude dag kon doorbrengen in een klimaat zoals in de Provence.

En de bultjes zij boerden verder, de eerste jongen zijn op 17 maart klaar om op eigen benen te staan, en worden afgezet. Op 19 maart komen de eerste jongen van de tweede ronde uit het ei. In de maand april gaan de eerste 100 bultjes tegen dag dertien samen in een vlucht. Ze kunnen nu voor de eerste maal in hun leven een zonnebad nemen in de buitenvlucht. Op 20 april zijn er 200 jongen geringd en zijn mijn bestelde ringen op, vanaf nu moet ik verder met 00-ringen.

In de maand mei leggen mijn bultjes geen ei, de laatste bultjes worden op 15 mei van een ring voorzien en de kweek is voorbij. Het kweek jaar 2012 leverde 238 jonge Bultjes op, wat met 49 koppels een gemiddelde geeft van bijna 5 jongen per ouderpaar wat zeker niet slecht was. De ganse zomer mogen ze naar hartenlust ravotten in de buitenvlucht, hier groeien ze uit tot gezonde en goed ontwikkelde acrobaten die kunnen vliegen als een raket. Hun onbezonnen jong leven wordt onderbroken tegen 16 juli, op deze dag worden ze ingeënt voor de pokken. Tegen 20 juli is voor de bultjes van de eerste ronde het mooie liedje uitgezongen en breekt de tijd aan van presteren. Ze worden opgekooid en kunnen nu laten zien dat ze het behouden waard zijn.

Met dit hoge aantal jongen en men eerder beperkte ruimte waarover ik beschik was een vroege selectie aan de orde. En zo trekken eind augustus een 100 tal bultjes de wijde wereld in het avontuur te gemoed, en half september volgden er nog een 50 tal. Achteraf gezien was dit veel te vroeg en veel te veel bultjes welke ik op avontuur liet vertrekken. De overblijvers werden afgericht en mochten zich voorbereiden op het komende TT seizoen.

Met hoge verwachtingen en blij als een klein kind dat naar de kermis gaat werd er deelgenomen aan de eerste show van het jaar, deze was te Namen zowat begin september. De 1dag shows volgden elkaar nu zeer snel op, West- Vlaanderen, Oost- Vlaanderen en Antwerpen zorgen voor verdeelde gemoederen in men hoofd. De opmerkingen over die niet gewenste Vetters vogels lagen me wat op de maag, ik ga te  rade bij ervaren mensen om te zien hoe het nu verder moet. Dat goede raad duur is weet iedereen, ik krijg de raad om verder te doen zoals ik bezig ben zonder te verzanden in mijn eigen gelijk, brengen wat de keurder vraagt zijn nu geen holle woorden meer, nu moet er ook naar gehandeld worden. Ik maak afspraken met Wim Hofman om me enkele vogels aan te schaffen van zijn soort om men bestand te versterken en een stuk van die Vetters vogels op te lossen.

Het is nu oktober en we gaan naar enkele plaatselijke tentoonstellingen, te Beerzel en te Houwaart is het onderwerp van de dag “van wie zijn die prachtige serie Belgische bulten”. Op onze TT Van de Heikneuter doet een keurmeester navraag van wie die bulten zijn, als blijkt dat de eigenaar aanwezig is komt hij mij proficiat wensen en voegt er aan toe dat het lang geleden is dat hij nog zoveel goede bulten samen zag.

Ondertussen is het al november geworden en trekken we terug naar Namen voor een Speciaal show voor Belgische bult, al de grote kanonnen van België met Belgische Bult zijn hier aanwezig. Na het wat mindere gevoel bij de eerste 1dagschows, komt hier de bevestiging.

 De goede raad welke ik kreeg van ervaren mensen wordt hier een stuk onderbouwd door de goede resultaten welke ik hier behaal. Ik ondervind hier in de praktijk dat men door één raam niet heel de wereld kan zien.

 De afsluiter was voor begin december met de Gouden Ring Show Te Roeselare, een groots gebeuren. Als vele vogelliefhebbers nu eens voor één maal verder wilde zien dan hun  neus lang is kunnen ze zien dat voor deze show mogelijkheden liggen te wachten om uit te groeien naar een van de grootste vogelshows van Europa. Met Goud en zilver overladen kwamen we thuis, we trekken hier de deur dicht en er kwam een ezeltje met een lange snuit en het jaar is weer bijna uit.

EEN GOED BOEK GELEZEN

“ PIETPRAAT OVER POSTUURKANARIES “

Door Jan Kuiper

Wat moet men anders doen in de winter het is vroeg donker en er is niets op TV, dan maar een boek lezen. Om eerlijk te zijn is het al de tweede keer dat ik dit boek lees, en het was nog boeiender dan de eerste keer. Door de drie jaar dat ik nu postuurvogels kweek kan ik beter de praktijk toetsen aan het boek, en het boek verteld me soms hoe ik nu verder moet. Voor mezelf maakte ik een samenvatting in begrijpbare vorm, met woorden of voorbeelden die de behandelde materie voor mij toegankelijk maakte, Ik plaats deze samenvatting op men blog zodat iedereen die het wil ze kan lezen en er misschien ook iets aan heeft, wie er meer wil van weten moet het boek ook maar eens lezen.

Het boek bevat een aantal hoofdstukken waarvan sommige voor mij zeer leerrijk waren en anderen wat minder, ik overloop ze in volgorde zoals ze in het boek voorkomen.

SLEUTEL: In dit boek probeert J. Kuiper een aantal sleutels aan te reiken over de erfelijkheid bij postuurkanaries. Hij benadert sommige punten met een tegengestelde opvatting, tegengesteld aan de heersende opvatting. Zonder volledig te kunnen zijn geeft hij een goed beeld weer over de stand van inzicht bij de postuurkanaries.

DE PROBLEMATIEK : Hij benaderd de postuurkanaries noodgedwongen als een groep, terwijl elk ras apart eigenlijk een boek waard is. Hij kaart ook aan dat men moet stoppen met vermengen van rassen, anders zien we binnenkort enkel nog tussenvormen, varianten of mengvormen op de shows. Hij stelt zelfs de al lang aanvaarde rassen ter discussie maar met recht en reden vind ik. Hij haalt een vb. aan van de Gibber Italicus welke oorspronkelijk niets anders is dan een ultra intensieve Zuid-Hollander, maar wat met een vogel die niet intensief genoeg is voor een Gibber en te intensief voor een Z-Hollandse frisé tot welk ras behoord deze dan. Of wat te denken van de Parijse frisé en de Agie, hier vind men in één nest zowel de ene als de andere terug. Men geeft het jong dan maar de naam van het ras waar hij het korst tegen aanleunt, ook als jonge vogel kan het een Parijs zijn en als oude vogel een Agie als het kind maar een naam heeft. De Duitse kuif gaat nog een stap verder hier kweekt men uit één en het zelfde koppel zowel kleur als postuur kanaries.

FEITEN: In dit hoofdstuk gaat het over de verschillen tussen kleur-zang en postuurkanaries. Ze behoren allemaal tot de afstammelingen van de wilde kanarie, maar in wezen hebben ze niets met elkaar te maken en gedragen zich ook zo.

CRITERIA: hier somt hij de voorwaarden op om over een postuurkanarie te kunnen spreken zijnde formaat—bevedering—lichaamsbouw. Pas wanneer een vogel op twee punten afwijkt behoord hij tot de postuurkanaries.

INVERTARIEZATIE: In dit hoofdstuk somt hij al de punten op welke afwijken van de wilde vorm bij onze postuurvogels.

INTERMEDIAIR: ( een erg belangrijk hoofdstuk) bij het begrip intermediair denken we aan tussenliggend of het midden houdend. Hier stelt J. Kuiper dat er geen intermediaire vererving bestaat bij de postuurkanaries zeker niet als we bij dit begrip denken zoals hierboven beschreven. Intermediair is voor ons postuurkanarie kwekers van zeer grote waarde bij het verbeteren van ons bestand. Als we correctie kweek gaan toepassen wat we bijna altijd doen, verwachten we een intermediair vogel om een fout bij te sturen. We gaan een vogel met een te zware kop kruisen aan een vogel met een te lichte kop, en hopen dan op een tussenliggende uitkomst bij de nakomelingen. Zo zullen we elke fout proberen te corrigeren met onze kweek om tot de ideale vogel te komen. In het boek geeft J Kuipers een voorbeeld over waarom intermediair niet is zoals de meeste denken dat het is. Hij haalt een theoretische kruising aan van zwart x wit, zijn de jongen allemaal zwart dan is zwart dominant over wit of wit is recessief ten opzichte van zwart. Zijn ze allemaal wit dan is het juist andersom. Zijn de jongen allemaal grijs dan spreekt men van een intermediaire kleur. Niets daarvan zegt J. Kuipers het zegt niets over de vererving karakteristieken van zwart en wit, men kan hieruit enkel afleiden dat zwart en wit even sterk zijn in de vererving van karakteristieken.

Nu kan men denken dit is een ver van men bed show, niets is minder waar. Een vb. uit de praktijk hoe deze regel mij verder hielp bij de selectie van men kweekvogels. Om men bevedering te verbeteren schafte ik mij vorig jaar een groen-bonte man aan met een zeer goede bevedering. Deze vogel bezat wel wat weinig volume en een wat platte borst, ik plaatste hem tegen een zeer zware pop. In de drie nakomelingen was de bevedering verbeterd maar de platte borst kwam wel drie keer mee. Door de regel beschreven door J Kuipers hier op toe te passen wist ik dat de factor bevedering van man en pop even sterk was, ze was beter als die van de pop maar niet zo goed als van de man. De factor platte borst van de man was dominant ten opzichte van de volle borst van de pop. Aangezien dominerende slechte eigenschappen niet gewenst zijn bij de verbetering van een hokbestand ruimde ik dan ook alles op, de man en zijn drie nakomelingen werden weggedaan.

Nog een mooi vb. uit het boek over hoe we intermediair moeten in schatten, het gaat hier over de vetstofkleur oranjerood dit is een intermediair product van het geel van de kanarie en het rood van de kapoetsensijs, uit deze mengkleur kan men niet terug naar het geel van de kanarie nog naar het rood van de kapoetsensijs. Als men Yorkshire x Gloster koppelt komen uit deze jongen nooit nog Yorkshire of Glosters voort, enkel nog de mengvorm. Waarom is een York groot en een Gloster klein? En waarom geeft vermenging van deze twee geen groot of klein meer? Groot of klein heeft te maken met de aanmaak door de hypofyse van groeihormoon en de gevoeligheid van de receptoren welke zich op de groeischijven bevinden. Als de norm voor groeihormoon voor de gewone grote 100 is (fictief getal) dan is het aantal groeihormoon voor klein (Gloster ) 80 en voor groot (York) 120. Dus Gloster x York geeft 80 + 120 : 2 = 100 dus het nageslacht heeft voor groei 100 zijnde gewone grote, vandaar dat uit het nageslacht nooit nog groot of klein kan komen.

De vergrote of verkleinde groei kan algemeen zijn bv. bij de Border, York, Gloster, enz. Of de verstoorde groei kan plaatselijk zijn vb. bij de Bult, Schot, of Zuid-Hollander, hier vind de vergrotende groei plaats in bepaalde zones vooral de hals en ruggenwervels. Ook kan de groei selectief zijn zoals bij de Hoso welke langs de ene kant voor algemene groei dwerggroei heeft en voor de zone hals en ruggenwervels vergrotende groei, vandaar de half ronde houding. Zeg daarom nooit dat een Hoso een kleine Scotch is, een Scotch heeft voor algemene groei en voor verstoorde groei in de nek en rugwervels tweemaal vergrote groei. Een Hoso heeft voor algemene groei de factor dwerg groei en voor plaatselijk verstoorde groei in de nek en rugwervels de factor vergrote groei uit deze tegenstelling blijkt wat voor een uitzonderlijk vogeltje hij wel is

CONTOEREN VAN DE ERFELIJKHEID: ( een wat moeilijke maar zeer belangrijk hoofdstuk) de genetica is niets meer dan het leven gevat in woorden en symbolen. Een cel is samengesteld uit chromosomen + cytoplasma + essentiële onderdelen. Dit zijn wel wat moeilijke begrippen voor mij, dus vervang ik ze door iets wat ik beter begrijp. De chromosomen vervangen we door een stukje oude 8 mm film, een stukje voor de vader en een stukje voor de moeder. Enkel de beelden welke op dit stukje film staan worden doorgegeven bij een celdeling, geen coma nog punt meer of minder. De uitkomst van deze celdeling of vererving is voorspelbaar, dit noemt men chromosom gebonden vererving. Deze chromosom gebonden vererving gedraagt zich volgens de wetten van Mendel het zijn mendelende eigenschappen, enkel maar onthouden dat ze voorspelbaar zijn.

Het cytoplasma en de plasmagenen welke zich in een cel bevinden vervangen we door jam. Nu smeer ik een boterham met pruimen jam dit stelt het cytoplasma van de man voor, daarna een boterham met aardbeien jam dit stelt het cytoplasma van de pop voor. Vervolgens plak ik ze tegen elkaar, deze stelt de jongen voor welke ik uit dit koppel kweek. Hoeveel jam er nu van elk tussen men boterham zit is niet bepaald er ontstaat nu ook een nieuwe soort van jam namelijk pruimen-aardbeien jam, ook van elke nieuwe boterham die ik zo bereid zal de verhouding tussen de twee confituren verschillen. Deze vererving noemt men een niet chromosom gebonden vererving, dit zijn niet mendelende eigenschappen ze zijn niet voorspelbaar. Een mooi vb. van deze verervingsvorm bij de kanaries is bontheid, probeer maar eens de uitkomst van een koppel bonte kanaries in hun nakomelingen te voorspellen. De jongen kunnen zowel geel als groen zijn, en ook de vlekken bont zijn voor elk jong anders verdeeld dus onvoorspelbaar. Zijn al de factoren welke men onder niet chromosom gebonden vererving rangschikt dan niet te voorspellen? Niet echt maar wanneer ik voor de man jam van witte pruimen smeer en voor de pop van blauwe pruimen ben ik zeker dat het pruimen jam zal zijn welke ze doorgeven. Met andere woorden als ik sterke en kort bij elkaar liggende bloedlijnen onderling koppel zal de uitkomst bijna voorspelbaar zijn maar zeker is men nooit. De essentiële onderdelen welke in een cel voorkomen zijn niet meer of minder dan de moersleutels en de griptangen welke er nodig zijn bij het in elkaar knutselen van de celdeling. Zo dit is alles wat er gebeurd binnen in de cel als deze zich gaat delen, dus twee boterhammen met jam tussen en twee stukjes 8 mm film rond simpel nietwaar!! Wat ook nog belangrijk is naast de celdeling en het erfelijk materiaal dat de jongen meekrijgen van moeder en vader en voor een stuk mede bepaald hoe de vogel er uiteindelijk zal uitzien, zijn de milieufactoren - voeding – leefomstandigheden en klimaat. Het lijkt me nogal logisch dat een slechte voeding en een te kort aan de nodige vitaminen en mineralen een schraal en ziekelijk vogeltje oplevert wat nooit zal uitgroeien tot een gezonde prachtige vogel. Zo zal een jonge vogel welke kan uitvliegen in een ruime vlucht, forsiger en met meer spierweefsel uitgroeien en minder aan vervetting lijden, dan een vogel welke in een overbevolkte kweekbak met nog 20 andere, enkel wat kan huppelen van de ene zitstok naar de andere.

WELKE ZIJN NU DIE MENDELENDE EIGENSCHAPPEN (voorspelbaar)

Pigment – vetstofkleur-- bevederingslente-- kuif-- krul veer

EN DAN DE NIET MENDELENDE EIGENSCHAPPEN (niet voorspelbaar)

Formaat en lichaamsbouw, bontheid

Alle eigenschappen worden later in een apart hoofdstuk toegelicht.

TRENDMATIGE ONTWIKKELING: Hier bespreekt Jan Kuiper over de trendsetting bij de postuurkanaries. Hij wijst er op dat de standaard normen als leidraad dient om de vogels te beoordelen door de keurmeester en de kweker liefhebber. Nationale en internationale normen zijn niet altijd dezelfde blijkbaar? Ook worden onder druk van sommige topkweekers door trendsetting de normen aangepast door een land en dan internationaal doorgedrukt. Dit gebeurt vooral onder druk van geldgewin. Of waarom dacht u dat de border en Fife plots op hoge poten moesten staan en de yorkshire een oud en nieuw model heeft, waarom is de Gloster nu een stuk groter dan 20 jaar geleden. Wel al deze veranderingen vallen onder de noemer trendsetting.

WETENSWAARDIGHEDEN OVER DE FOK: hier somt de schrijver wat algemeenheden op aangaande de fok. Het gaat bv. over de grote van de kweekbakken en nesten voor de grotere rassen, of over de grote en kleur van de eieren enz.

VUISTREGEL VOOR HET SAMENSTELLEN VAN FOKPAREN:

De schrijver geeft drie mogelijkheden om een fokpaar samen te stellen zijnde, goede x goed, goede x matig en matige x matig.

Waarom geeft goed x goed niet altijd super, bij een bevruchting vindt er een vermenging van erfelijk materiaal van de man en van de pop plaats. Hierbij worden de chromosomen van man en pop half om half gemengd (denk aan de 8 mm film), men zou denken de uitkomst is voorspelbaar en gaat goede jongen opleveren. Bij dit denken gaat men voorbij aan het cytoplasma met hierin de plasmagenen deze worden ook gemengd maar willekeurig (denk aan de boterham met jam) en er ontstaat een nieuw soort cytoplasma met plasmagenen deze maken of de jongen goed of slecht zullen zijn. Bij twee goede vogels is de kans groter maar even onvoorspelbaar. Dit komt om dat de plasmagenen de werking van de chromosomen stuurt. Met andere woorden het onvoorspelbare beïnvloed het voorspelbare, dus wat op de 8mm film staat is een exacte kopie en te voorspellen, maar afhankelijk van met welke kleur van licht men de projector laat lopen krijgt men een andere film te zien. Stuurt men dit licht eerst door de pruimen jam dan krijgt men een blauwe film te zien, gaat hij eerst door de aardbeien jam dan krijgt men een rode film te zien. Laat nu juist de lichaamsbouw het formaat en de bontvorming door dit plasmageen bepaald worden, de twee eerste zijn zeer belangrijke zaken bij het kweken van postuurvogels, bontvorming is minder van belang. Dus als een gevormd koppel niet het gewenste resultaat geeft in zijn nageslacht wil dit zeggen dat het nieuwe cytoplasma en de beïnvloeding van de chromosomen werking niet toelaat dat er goede vogels uit voort komen. Best is van dit koppel niet meer samen te brengen, wat natuurlijk niet wil zeggen dat er bij uitzondering geen goede vogel kan uitkomen aangezien het cytoplasma onvoorspelbaar is. Ook uit twee bonte vogels kan men een volledig gele vogel kweken maar overwegend zal men meer bont kweken dan geel.

CUMULATIE OF OVERBOUW

Een vb. van cumulatie, twee lang bevederde vogels worden gekoppeld in hun nageslacht geeft dit +- 60% jongen welke een langere bevedering hebben dan de langste bevedering van de ouders. Bij kort bevederde gaat het de andere kant op, dus +-60% heeft een kortere bevedering dan de kortste bevedering van de ouders. Dit wil zeggen dat als beide ouders een zelfde erfelijke codering meegeven deze wordt versterkt. Volgende kenmerken zijn gevoelig voor cumulatie: kop grote – afplatten schedel - kromming der wervelkolom – lengte bevedering – krulling der bevedering – formaat - pootlengte. Hoe kan dit verschijnsel onze koppeling van goed x goed beïnvloeden een vb. Voor een ras is de norm voor kop grote 25mm, men koppelt twee maal een vogel met perfecte kop grote van 25mm aan elkaar, en de jongen blijken koppen te bezitten van 28mm?? Juist ja cumulatie gooit hier roet in het eten. Deze factor kan wanneer hij op de juiste manier in praktijk wordt gebracht een groot voordeel zijn voor het verbeteren van onze stam, maar kan evenzeer door onwetendheid onze stam de verkeerde weg opsturen. Bij het samenstellen van onze kweekkoppels gaan we bijna altijd een correctie koppeling uitvoeren zoals kort x lang, dik x dun, groot x klein, wat de jongen zal laten opschuiven naar tussen beiden in. Met de hierboven beschreven factor van cumulatie in gedachte ga ik ook de koppeling kort x kort voor bevedering eens toepassen, of lange hals x lange hals, er van uitgaande dat 1+1 niet 2 is maar door cumulatie 2,5 dus beter dan wat er was.

HET FORMAAT

In dit hoofdstuk behandeld hij alles wat met de grote en het postuur van onze vogels te maken heeft. Ook geeft hij tips over hoe het te beoordelen en via enkele tekeningen van vogels of kubussen laat hij de lezer ondervinden hoe de wijze van beoordelen soms verrassende wendingen laat zien. Hij leert u bij wijze van spreken de juiste manier aan om naar formaat en grote te kijken. Na het lezen en ondervinden van dit hoofdstuk stelde ik mij grote vragen bij het op stand keuren van vogels bij sommige organisaties.

Wordt vervolgd.

GOUDEN RING SHOW 2012

De twintigste editie van de gouden ring show welke doorging op 1-2 december met als standplaats de Expo-Schiervelde te Roeselare was weer een voltreffer van jewelste. In plaats van per club een tentoonstelling te organiseren in een klein parochiezaaltje met een beperkt publiek, bundelen ze de krachten voor een groots spektakel. Ondanks de verre verplaatsing (176km enkel) is het telkens de moeite om deel te nemen aan deze prachtige show. Deze organisatie die door samenwerking van enkele speciaal clubs nu twintig jaar geleden tot stand kwam, kan zich terecht de grootste van het land noemen in zijn soort.

Ook dit jaar was alles weer aanwezig, veel bezoekers (+- 4500) , deelnemers(+- 300) en vogels (+-6000). Ook de verkoops klasse was weer een voltreffer, alleen al de verkoop welke door de organisatie word gedaan bracht veel euro’s (+-37.000) in de lade. Op zaterdag was er hier een omzet van +- 1000 vogels welke van eigenaar wisselde. Al deze cijfers zijn onder voorbehoud aangezien sommige werden vernomen via via.

Wat ik wel zeker weet zijn het aantal postuur vogels dat dit jaar deelnam aan de show, het zijn er juist geteld 1048 stuks. Dus voor de criticasters, nee het zijn er geen 700 à 800 zoals deze gewoonlijk beweren, en voor de optimisten nee het zijn er ook geen 1300 à 1350, sorry.

Met 20 bultjes reisden we op woensdag namiddag af naar het verre Roeselare voor de inkorving. Na een voorspoedige reis werden we weer vriendelijk ontvangen door de helpers welke hun taak kennen. Dat er door de organisatie is nagedacht over hoe men de deelnemers kan behagen stelt men direct vast bij het uitladen van de vogels. Men kan parkeren direct naast de ingang, de vogels worden op een kar geladen welke door een helper naar binnen wordt geleid tot op de plaats waar men de vogels kan klaarmaken. Dus hier geen gezeul met vogels over honderde meters omdat bestuur en helpers alle parkeerplaatsen inneemt welke kort gelegen zijn bij de ingang.

En dan de prestaties van men bultjes, met 3 x goud, 4 x zilver en 2 x brons namen ze ruim hun deel van medailles in ontvangst. In het klassement van sectie E postuurkanaries kon ik met 3 x 94p, 4 x 93p, 1 x 92, 4 x91p, 5 x 90p, 1 x 89p, 2 x 88p, 1 x 87p beslag leggen op plaats 6 van 68 deelnemers en in het algemene klassement voor de gouden pin was er plaats 24 van 234 deelnemers voor mij voorzien. Tegen al dat geweld van meerdere rassen welke de meeste deelnemers aan de start brengen kan ik met enkel men bultjes natuurlijk niet op. Maar ooit hoop ik er op om met slechts één ras bij de top drie te komen in de sectie E postuurkanaries. Wat me wel voldoening schenkt is dat ik winnaar werd van het ras (468p met 5 beste vogels) en dit met 7 punten voorsprong op de tweede Lienard Thierry met 461p.

Zo dit was dan weer de laatste show van het seizoen, wat ik nu reeds weet is dat er voor volgend jaar veel minder shows op het programma gaan staan. En dat er zeker niet meer op twee plaatsen in een weekend zal deelgenomen worden. Rest er enkel nog het WK te Hasselt waar ik zal deelnemen met 5 bultjes in de hoop om met één er van een ereprijs te mogen behalen.

 Het Schlagerfestival

Op 1 december namen we deel aan de 1dagshow welke werd ingericht door de  Belgische Bulten groep Oost Vlaanderen. De plaats van afspraak was te Stekene in zaal t’Helleke. Met een deelname van +- 240 bultjes voor een eerste onafhankelijke inrichting mag de groep tevreden zijn. De twee buitenlandse keurmeesters stonden borg voor een perfect verloop van de show. Voor de verdere omkadering en verloop van de show zorgden de liefhebbers van de groep die de bult hoog in het vaandel dragen.

Het verloop en uitslag van deze eerste editie stond als het ware in de sterren geschreven het was Leerman en Leerman en nogmaals Leerman  of met ander woorden het was een Leerman festival.

Beste van de Show, Tweede Beste van de Show, Derde Beste van de Show, dit alles was voor een man de Eddy Merckx van de Belgische Bult niemand minder dan DIRK LEERMAN. Zoveel klasse, men kan hier enkel maar stil van worden en in stilte deze klasse vogels bewonderen op de show.

Voor wat mezelf betreft nam ik deel met 8 vogels vooral geel intensief en blauwe bultjes, de rest van men vogels werden te Roeselare ingezet, waarover later meer.

Mijn bultjes behaalden de volgende resultaten:

GEEL INTENSIEF plaats 1 en 2

GEEL INTENSIEF MET 1 VLEK plaats 1 en 2

GEEL INTENSIEF ¼ GROEN plaats 3

BLAUW PIGMENT plaats 3 EN 4

BLAUW ¾ plaats 2

VLAAMSE BORDER & FIFE CLUB 2012

Op 11 november herdenken we het einde van de eerste wereldoorlog, dit gaf aan de Vlaamse Border en Fife club op 10 november nog net de tijd om een veldslag te laten uitvechten. Een slag om de beste border & fife van het land, met +- 800 ingezonden vogels en deelnemers uit Duitsland en Nederland kan men van een geslaagde show editie 2012 spreken. Dat het niveau van de ingezonden vogels hoog was hoeft geen betoog, het aantal aanwezige wereldkampioenen was dan ook niet op één hand te tellen.

Het succes van, en het groeiende aantal vogels elk jaar op deze show is enerzijds toe te schrijven aan de grote inspanningen om Engelse top keurmeesters naar hier te halen, en anderzijds aan de mensen welke deze club dragen en besturen. Deze bende gozers slagen er in om op elke show waar ze deelnemen een onuitwisbare indruk te maken door de prestaties van hun vogels, en ook wel een beetje door de gezellige bende die ze gewoonlijk vormen.

Het doet me dan ook elk jaar plezier dat ik word uitgenodigd om als voordrager te mogen fungeren bij dit gebeuren. Ook dit jaar werden de borders weer mijn werkterrein, samen met André Geeraerts en Marc De Vuyst brachten we dit tot een goed einde.

En dan het verloop van deze slag welke werd uitgevochten in de parochiezaal van de Pijpelheide. Op vrijdagavond en zaterdag morgend werden er telkens +- 400 vogels binnengebracht, op zaterdag om klokslag 9 uur werden de schrijfpennen geschouderd en trokken de keurmeesters van dienst naar het front. Voor de borders werden dit de hr. George Eltringham en de hr Alan Wilson, voor de fife fancy was dit de hr Terry Kelly en de hr Ralph Munday . Na een ganse voormiddag hard zwoegen door deze heren viel het verdikt en konden de beste 14 vogels van de show hun plaats innemen op het podium, zijnde de beste 7 borders en de beste 7 fife fansy.

Voor wat betreft de BORDERS is het verdikt snel samengevat, op een Merckxiaanse manier raasde Joël Geldolf door het borderlandschap, met 14 maal Best of waarvan 6 vermeldingen bij de Best Seven liet hij enkel een paar kruimels over voor de concurrentie. Enkel het partnership Winkelmans-Torfs met een Sixth Best in show en Huyghe Paul met een Best Three Parts Dark konden een kruimeltje meepikken.

Bij de FIFE-FANCY waren de vogels meer aan elkaar gewaagd en werden de prijzen verdeeld onder meerdere liefhebbers.

BEST FIFE – FANCY VERVAET GUIDO

SECOND BEST BRESSINCK WILLY

THIRD BEST SAUVENIER RUDY

FOURTH BEST BRESSINCK WILLY

FIFTH BEST SADAUNE CHRISTIAN

SIXTH BEST VAN DESSEL WERNER

SEVENTH BEST BOUFFIOUX ADRIEN

BEST CLEAR BRESSINCK WILLY

BEST VARIEGATED VERVAET GUIDO

BESTTHREE PARTS DARK BRESSINCK WILLY

BEST GREEN VAN DESSEL WERNER

BEST CINNAMON VAN LOON DICK

BEST WHITE SADAUNE CHRISTIAN

BEST OPPERSIDE SEX SAUVENIER RUDY

BEST FLIGHTED(ADULT) SAUVENIER RUDY

Bij dezen is de editie 2012 voorbij de afwezigen hadden weer eens ongelijk, als liefhebber of kweker van een van deze twee rassen hem gemist hebben is onvergefelijk. Maar niet getreurd de editie 2013 is al in de maak dus markeer hem nu al in uw agenda en maak dit uniek gebeuren volgend jaar dan mee.

STUDIE VERGADERING OVER POSTUURVOGELS.

Na een studievergadering in de maand oktober welke handelde over de kleurkanaries en werd geleid door de ervaren keurder van kleurkanaries Van Mol Frans. Was het deze maand dan de beurt aan de postuurkanarie liefhebbers om wat op te steken over de verschillende rassen welke werden meegebracht door de leden. De bespreking vond ditmaal plaats onder de deskundige leiding van René Vercammen een zeer bekwame en gewaardeerde keurder van postuurkanaries.

Met ons vast groepje van trouwe aanwezigen op de vergaderingen van de Heikneuter en aangevuld met een paar sympathisanten, welke hopelijk en zeer welgekomen misschien in de toekomst wel nieuwe leden worden. Het was een zeer leerrijke avond waar iedereen wel wat wist van op te steken. Het was zowel interessant voor de minder ervaren liefhebber welke wat tips kreeg over een besproken ras of onderwerp, als voor de ervaren kweker van een ras welke de bevestiging kreeg van wat hij al lang wist.

De gast spreker van de avond René welke zelf al jaren aan de top staat met zijn Glosters liet ons even achter de schermen kijken van hoe hij zijn stam jaar na jaar aan de top weet te houden. Hij merkte op dat de bevedering bij postuurvogels in het algemeen de laatste decennia een zeer belangrijke factor is geworden als men over het kweken van topvogels spreekt. Hij vertelde ons hoe hij deze in de hand houd en bijstuurt bij zijn Glosters, hij voegde er aan toe dat dit geld voor bijna al de glad bevederde rassen.

De tijd vloog voorbij en iedereen keerde tevreden huiswaarts, voor sommigen nam dit huiswaarts keren wat meer tijd in beslag daar op de après vergadering nog wat toelichtingen werden gegeven over van alles en nog wat. Dat we als kleine club geen grootse dingen kunnen doen daar kunnen we best mee leven, we kunnen enkel maar groots zijn in de kleine dingen, zoals daar zijn gezelligheid, kameraadschap, samen lachen en bijpraten over onze hobby. Dat we dit nog lang mogen, mogen.

CLUB SPECIALISE POUR CANARIS BOSSUS BELGES B. B. C.  NAMUR

Dit weekend trokken we naar Spy met de bultjes om deel te nemen aan een show die ingericht werd door de speciale club voor Belgische Bult uit Namen en enkel toegankelijk was voor bultjes. Met +- 220 vogels kan men van een goede opkomst spreken voor een eerste zelfstandige organisatie van deze club. Alle medaillewinnaars van het laatste wereldkampioenschap uit België van het ras waren aanwezig, wat garant stond voor een hoog niveau van kwaliteit. Ze brachten verschillende vogels mee welke nu al zijn aangeduid om hun naam te gaan verdedigen in Hasselt.

De beste in show was voor de Eddy Merckx van de Belgische Bult niemand minder dan LEERMAN HENRY. Met een gele schimmel welke deel uitmaakte van zijn stam wist hij deze eer in de wacht te slepen.

De beste stam in show was voor de gedoodverfde troon opvolger van Dirk Leerman, iemand die gans het jaar al hoge toppen scheert met zijn Belgische Bulten, niemand minder dan HOFMAN WIM. Met een stam gele schimmels was hij de beste in klas D.

De beste in show in klas B was voor LIENARD NICO een jonge liefhebber uit het Waalse Gewest waar men de Belgische Bult hoog in het vaandel draagt.

Nu het TT seizoen voor mij op zijn laatste benen loopt en ik een beter inzicht kreeg op de kwaliteit van de vogels, nam ik ditmaal deel met enkel nog de beste exemplaren per reeks. Met 20 vogels trok ik op pad verspreid over een 12 tal reeksen en met 1 of 2 tot max 3 vogels per reeks moesten ze de klus maar klaren. En ik moet ze nageven dat ze dit met bravouren tot een goed eind brachten. Met 4 maal een reekswinnaar plus nog 4 maal een tweede plaats en 6 maal een 3 plaats, met 18 van men 20 vogels geplaatst kan ik best tevreden zijn. In de 3 grootste reeksen zijnde geel schimmel zonder vlekken plaats 3 en 4, geel schimmel met 1of 2 vlekken plaats 3 en 7 en geel bont vanaf 3 en meer vlekken plaats 4  gezien de tegenstand is dit men beste prestatie van het jaar. Het komt me voor of men bultjes willen me alsnog overhalen om deel te mogen nemen in Hasselt?

KAMPIOENSCHAP VAN HET HAGELAND

Dit weekend was het de beurt aan vogelkring Natuur In Huis uit Begijnendijk om hun jaarlijkse vogeltentoonstelling in te richten in het parochiecentrum gelegen achter de kerk. Onder 36 deelnemers en naar schatting +- 850 vogels werd dit kampioenschap verspeeld, met 187 kampioenen in de aanbieding was er voor elk wel wat te winnen. Ook de jeugd van Begijnendijk en Betekom konden hun beste beentje voorzetten door aan een kleur en tekenwedstrijd deel te nemen.

Aangezien het hier om een buurtgemeente gaat kon een bezoekje op zaterdagavond er wel af. Om klokslag 19u was er de officiële opening door de voorzitter Mr. Ceuppens L. de plaatselijke notabele stuurde zijn kat wegens te veel andere verplichtingen(de eerst volgende 6 jaar gaan deze gasten in winterslaap tot de volgende verkiezing in aantocht is).

Aan de inkom zat de Frans die voor de keurbriefjes en de cataloog zorgde. Hier bevonden zich ook wat intekenlijsten voor andere TT, bij het nalezen van deze lijsten kon ik ondervinden dat sommige besturen het nooit zullen leren. Eentje was van de vogelvrienden uit Vilvoorde, gelegen op +- 50 km van Begijnendijk een verplaatsing heen en terug neemt al snel 2u in beslag. Men kan het slim spelen natuurlijk en de liefhebbers nodeloos laten rondtoeren door de prijsuitreiking op zaterdag te organiseren zodat men 3 dagen dient aanwezig te zijn. Iedere inrichter maakt natuurlijk zijn reglement zoals hij dat wil maar in tijden van dure brandstofprijzen zijn er wel mensen die afhaken vanwege deze nutteloze verplaatsingen.

Een andere intekenlijst was van de zanglijster uit Leefdaal ook hier is men zeer inventief door de uitreiking voor de kampioene op zaterdag te laten doorgaan zodat men ook hier 3 keer moet opdraven. Als inrichters mensen van verder weg naar hun TT hopen te lokken zal dit op deze manier niet lukken. Het spreekwoord zegt “aan zijn eigen kent men de halve wereld” dus blijf ik om die reden lekker thuis net zoals de halve wereld.

Over de prestatie van men bultjes kan ik weer best te vrede zijn, in de vier reeksen waar ik kon deelnemen zijnde klas A-B-C en D behaalden zij telkens de kampioene titel met 92p, verder nog 4x 91p en 4x 90p dit was goed voor een 12 de plaats in het klassement.

Ik wil wel een kanttekening plaatsen bij dit alles zonder ook maar een verwijt te sturen aan wie dan ook. Een tijdje geleden bij een thuismatch verloor ik een kampioenetitel in de klas C aan een bultje van een andere liefhebber, kan gebeuren en is dit jaar nog voorgekomen hoor daar niet van. Ik merkte deze vogel op bij de inkorving en schatte zijn kwaliteiten in, ik kwam tot het besluit dat het geen concurrentie was voor mijn bultjes. De verbazing was dan ook zeer groot toen ik in de namiddag vaststelde dat deze vogel met 92P en de kampioene titel was beloond. Het is niet dat ik dit bultje zijn overwinning niet gunde maar ik krabde wel eens achter men oren omdat ik het niet goed had ingeschat. Wel tien maal ben ik terug gaan zien en nog zag ik niet waarom het 92p behaalde en welke kwaliteit dit verantwoorde. Op de TT te Begijnendijk was deze liefhebber terug aanwezig met dit bultje, en nu zag ik wel wat ik twee weken terug al dacht te zien, met een waardering van 87p kreeg dit vogeltje waar het recht op had.

Volgende week trekken we naar Namen om deel te nemen aan de 1Dag show voor Belgische-Bulten. Het zal de laatste 1Dag show zijn voor dit jaar, en of er nog komen in de eerst volgende jaren wie zal het zeggen? Het is best dat ik eerst leer stappen voor ik ga lopen, alle kennis begint bij zelfkennis en deze verteld mij dat ik voorlopig ondervinding, inzicht en ervaring te kort kom om met de beteren te wedijveren. In de week die daarop volgt gaan er veel van men vogels andere oorden opzoeken zoals vele hen al voordeden. Ze gaan net zoals Willy Sommers zingt naar verre landen met warme stranden om nog een lang en gelukkig leven te leiden hoop ik, en voor veel kleine bultjes te zorgen die dan uitgroeien tot echte kampioenen.

HET LAATSTE NIEUWS

Nu de problemen met mijn ogen bijna achter de rug zijn kan ik weer zonder zorgen achter het beeldscherm van men laptop. Vorig weekend van 13 en 14 oktober was een drukke bedoeling, op twee plaatsen deelnemen aan een show is niet te onderschatten. Natuurlijk doe ik dit mezelf aan niemand verplicht mij tot deze deelnames. Vooral de tijd om van de vogels en de show te genieten is te kort, naar volgend jaar toe moet ik eens gaan nadenken of ik dit nog ga doen.

De show van de Heikneuter waar ik lid ben en welke op het dorp plaatsvind kon op twintig bultjes rekenen als deelnemers. Ze behaalden in de klasse A en B de kampioenetitel, verder waren er zeven bultjes welke 91punten behaalden en nog zeven die 90 punten behaalden. Dit resulteerde in een 19de plaats in het algemeen klassement.

Ook in Zandhoven  waar de Diamond Bird Show plaatsvond was ik met 22 bultjes van de partij. Hier behaalde ik in de klasse A Belgische Bult geel met 94p Goud en met 93p Zilver, in de klasse B behaalde ik met 94p Goud en met 92p Brons, ook in de klas D behaalde ik Goud met een stam eveneens in de klas E met een stel was het Goud voor mijn bultjes.

Dit weekend was er de show ingericht door de Houwaartse Uil waar ik met 18 bultjes naar toe trok, de B.O.F keurmeesters beloonden ze met de kampioenstitels in de klasse A – B – en C telkens met 92p, in de klas D werden ze kampioen met 91p-91p-91p-92p dit gaf 5 harmonie punten en een totaal van 370p voor de stam. In het algemeen klassement kon ik beslag leggen op de vijfde plaats dank zij  negen vogels welke 91p behaalden en vier welke 90p behaalden. Volgende week zetten we de toer van de kermiskoersen rond de kerktoren verder en gaan we deelnemen te Begijnendijk aan de show ingericht door Natuur In Huis.

HOE DOEN WIJ DAT BIJ VOGELVERENIGING DE HEIKNEUTER TE PIJPELHEIDE

Aan de hand van een paar foto’s laat ik zien hoe onze TT uitgroeit tot het hoogtepunt van het jaar voor de leden van onze vereniging. Vele handen maken het werk licht zegt het spreekwoord. In een tijd waar mensen met vrijwillig helpende handen en een onbaatzuchtige inzet zeldzaam worden, kan onze vereniging nog steeds rekenen op voldoende medewerkers. Laat nu dit juist het probleem zijn voor sommige andere verenigingen in de buurt  waar er nog TT worden georganiseerd. De oude garde kan het werk niet meer aan en er is geen opvolging in aantocht om de fakkel over te nemen. Na een tussenstop van 25 jaar kom ik nog veelal dezelfde bestuursleden tegen als ik aan een TT deelneem in de buurt, ook dezelfde keurmeesters die toen al dienst deden komen steeds terug. Laat ons hopen dat er een nieuwe wind mag waaien en dat net als in de zuiderse landen er ook hier een jonge generatie mag opstaan die besmet is met de vogelmicrobe.

PS: Door een andere microbe dan de vogelmicrobe welke op bezoek kwam in men ogen, kan ik niet het hele verloop van onze TT weergeven.

Vervolg,

IN DE RAND

Bij elke grote vakbeurs of op elk salon zij het een autosalon of bouwbeurs zijn er in de rand van het gebeuren nieuwe zaken die worden voorgesteld. Het is dan ook niet meer dan normaal dat in de rand van de The Standing 1 Day Show van BPC Antwerpen er een paar nieuwigheden in het daglicht worden gebracht.

Voor de eerste nieuwigheid zorgde Beylemans Alex, wie Alex kent weet dat hij steeds een verhaal te vertellen heeft, ongezouten voor zijn mening uitkomt en het steeds weet te verwoorden. Al enkele jaren is hij bezig met het creëren van de Belgische bult met kuif, men kan er voor- of tegenstander van zijn van deze gang van zaken. Alex is een overtuigd voorstander en wil voorkomen dat andere landen waar ook pogingen worden ondernomen om deze vogel te brengen met de eer gaan lopen. Hij doet het voor god en vaderland om de Belgische Bult Belgisch te houden stelt hij, van een nobel doel gesproken.

Voor een tweede primeur zorgde Van Dessel Werner, als gekend Fife Fancy kweker showde hij een groene Fife met een bruine(cinnamon) vlek op de rug. Als dit een blijvend verschijnsel is wanneer deze vogel uitgroeit tot volwassenheid en dit na elke rui terug laat zien is er hier sprake van een echte sprongmutatie. Normaal belet bij bruin of cinnamon  een factor dat het Eu melanine oxideert tot zwart, en word dit omgezet naar bruin over gans de bevedering. Wanneer dit nu enkel plaatselijk werkt zoals deze vogel laat zien moet  dit een nieuwe mutatie zijn  voor wat betreft kleur. Bij mijn weten(ik weet nu ook niet veel hoor) komt dit nergens voor bij de kleurkanaries of bij de postuurkanaries.

ANTWERPEN WAS WEER GROOT’S

De 1Dag show van Antwerpen was eens te meer eentje om niet snel te vergeten. De hoogstaande kwaliteit van de aanwezige vogels maakte ruimschoots het iets mindere aantal goed. Ook de verschillende nationaliteiten van de deelnemers  welke aanwezig waren zorgde voor een mondiaal gebeuren. Of wat te denken van de veelvuldige Duitse en Nederlandse liefhebbers welke aanwezig waren, evenals de Franse en Portugese deelnemers welke vogels binnenbrachten.

Het korps van keurmeesters zorgde verder voor een mengelmoes van nationaliteiten, ze behoren elk binnen hun rassen tot de groep van topkeurders. Ze  kwamen uit Turkey, Ierland, Engeland, Nederland en last bad not liest ook uit ons landje. Dit maakt dat de winnaars met recht en rede fier mogen zijn op de geleverde prestaties van hun vogels.

Deze show kunnen afsluiten als winnaar moet een belevenis zijn als in de film a dream cam true. Dit jaar was deze droom weggelegd voor Nottet Alain met een Norwich welke werd uitgeroepen tot BEST IN SHOW, de  tweede plaats was voor een Noordse Frise van Swyngedauw Wilfried, en de derde plaats was voor een Border gekweekt  te Hurth in Duitsland door Pelzer Heinz.

 De beste Belgische Bult vinden we op een negende plaats in de top tien van beste vogels in de show. Het was een Nederlandse vogel gekweekt door Van Brenk Dick, een van de topkwekers met Belgische Bult. Met 125 deelnemende bulten van 15 verschillende deelnemers was er een goede opkomst voor het ras.

Voor wat mezelf betreft ben ik best te vrede met de behaalde resultaten. Bij de vetkleur geel met 56 vogels in de reeks behaalde ik een zesde plaats, voor de reeks van de bonten was er eveneens een zesde plaats voor mij weggelegd, bij de gepigmenteerden was het een derde plaats, en bij de intensieven was het plaats één, twee, drie, vier, zes en zeven. Alleen in de reeks met witte grondkleur kon ik geen vogel bij de eerste zeven plaatsen.

Aan de vier 1dag shows waar ik aan deel nam, en de terechte op- en aanmerkingen welke ik te horen kreeg door de verschillende kenners en keurmeesters. Was het de voorbije weken een zoeken naar de te volgen weg die ik soms wel zoek was, ik wist het gewoon niet meer bij momenten. Maar kijk plots gaat het licht dan aan, en kan ik mijn GPS juist in stellen met de juiste gegevens hoop ik. De toekomst zal dit moeten uitwijzen.

 Voor het volgende weekend staat er de Diamond Bird Show en onze plaatselijke show van de Heikneuter op het programma, daarna ga ik nog aan wat plaatselijke shows deelnemen zoals dit weekend te Beerzel. Ik nam hier deel met 18 vogels en behaalde zowel  in klas A,B,C als met stam de kampioene titel, verder was er zeven maal 91 punten en vier maal 90 punten, plus drie maal 89 punten. Dit resulteerde in een 15^de  eindplaats in het klassement wat met één ras van vogels niet slecht is te noemen.

1DAG VAN BPC OOST-VLAANDEREN TE STEKENE

Op vrijdagavond trokken we naar zaal het t’Helleke met 18 bultjes, het voordeel bij wegbrengen op vrijdagavond  is dat men in alle rust de vogels kan inkorven en dat de ze  de tijd krijgen om te acclimatiseren in de zaal.

Op zaterdagnamiddag pikte ik men goede vriend Jos Vetters op en reden we terug naar Stekene. In de wetenschap dat hier in het Mekka van de Belgische bult wat  Oost-vlaanderen mag genoemd worden en met alle grote kanonnen aanwezig het niet makkelijk zou zijn om een graantje mee te pikken.

Desondanks vertrok ik blijgezind op weg al was het maar omdat het daar altijd een leuke bende is die u verwelkomt. Maar ook wel met het gevoel dat er goed nieuws in de lucht hing.

Bij het betreden van de zaal en het zien van de winnaars wist ik vanwaar dit gevoel kwam. De Best in Show was gewonnen met een Border gekweekt door het duo WINKELMANS-TORFS. Het doet toch altijd iets als mensen waar men kort bij staat in de beleving van onze hobby zulke prestaties neerzetten. Dat Willy en Maurice al jaren topkwekers zijn van Borders, en de wereldtitels aan elkaar rijgen als paternosterbollekes is algemeen geweten. Maar een bevestiging door het winnen van de show doet toch altijd goed aan het hart, ook voor deze doorwinterde liefhebbers.

En dan het verhaal achter het verhaal van deze vogel, ik kan dit best typeren met de titel van ZERO TOT HERO. Ergens beland in de donkere achterbuurten van de Willy zijn volière, wist deze Border zich te laten opmerken en werd hij twee dagen voor de show in een kooi geplaats. Hij moet wel indruk gemaakt hebben, om zomaar direct tussen al die luxepaardjes welke al twee maand vertroeteld worden te mogen meegaan naar de show, maar hij heeft zeker niet ontgoocheld met zijn prestatie.

De Second Best in show was,,,,,,,,,,, ja voor wie denkt ge????????? Juist ja voor den Hofman, ditmaal met een bonte Belgische bult. De Wim heeft de podium plaatsen maar voor het uitkiezen denk ik en de goede bultjes ook, hoe doet hij dat toch.

Third Best in show was voor een jonge veel belovende Fife Fancy kweker, met Sadagne Christian zijn ze nog niet aan de vroege patatten hoor. Op jonge leeftijd al zo een palmares kunnen voorleggen is niet voor iedereen weggelegd.

Voor wat mezelf betreft ben ik tevreden met men behaalde uitslag. Tussen al dit groot geweld bij de bultjes was ik in de reeks van de geel met een vijfde plaats als enige instaat om een plaatsje af te snoepen van Leerman Dirk en Hofman Wim, welke de rest van de zeven beste in beslag namen. Er werden in deze reeks 50 vogels ingeschreven wat zeker niet slecht is.

Bij de witte bultjes behaalde ik de plaatsen vier en vijf. Plaats een was voor Hofman Wim en de plaatsen twee en drie waren voor Pardon Gino, plaats zes was weer voor Wim en op zeven vinden we De Keyser Marc terug.

Bij de reeks alle overige bultjes was het op plaats drie weer een bultje van mij dat een plaatsje kon afsnoepen van Wim en Dirk die de rest van de beste zeven plaatsen bezetten.

Volgende week gaan we naar Antwerpen met de vogels, naar de grootste en meest prestigieuze 1Dagshow van het land, ook aan de plaatselijke show te Beerzel zal ik deelnemen.

1DAG SHOW IN  WEST – VLAANDEREN

Voor de 24° maal was het een jongdierendag ingericht door BPC West – Vlaanderen, ditmaal was de locatie te Lichtervelde in zaal Lichtenhove.

Zoals naar gewoonte zijn de vaste pappenheimers op de afspraak ondanks de afstand en het vroege vertrekuur laten deze zich niet afschrikken.

Gezien de goede opkomst van liefhebbers en het aantal vogels dat ze meebrachten kan men spreken van een geslaagde show. De keurmeesters van dienst slaagden er weer in van de beste vogels te belonen als winnaar van reeks of ras.

De beste vogel van de show was een geel intensieve Fife Fansy gekweekt door Merlot Freddy uit Roeselare. Zoals naar al oude gewoonte waren er voorstanders en tegenstander of het deze titel verdiende, als ik de mening van de keurmeesters hoorde was het terecht de winnaar van de dag.

De tweede beste vogel van de show was een gele Belgische Bult gekweekt door Wim Hofman, deze vogel bevestigd zijn uitzonderlijke kwaliteiten. Na Namen vorige week waar hij het hoogste schavotje van het podium haalde brengt hij voor Wim ditmaal zilver mee naar Grembergen – Dendermonde

Voor de derde beste van de show tekende ditmaal Geldof Joel, met een witte Border wist hij het brons weg te kapen en mee te nemen naar Klerken. Met meer dan 100 Borders welke er aanwezig waren en de concurrentie van de echte toppers een hele prestatie.

En dan de prestaties van de pappenheimers, het duo Winkelmans – Torfs verkreeg waar ze om gevraagd hadden in Namen. De tegenstand was bij de Borders niet mis ditmaal, ondanks al die goede vogels wisten ze drie reeksen te winnen en hadden ze 17 vogels geplaatst bij de beste zeven in de verschillende reeksen. Bij de beste zeven van het ras kaapte zij plaats vier, zes en zeven weg met deze uitslag was zowel Willy als Maurice tevreden. Wel spijtig dat Maurice bij het drinken van een coca- cola na het middageten zich even onwel voelde. Het vermoeden leeft dat er meer in dat glas moet hebben gezeten dan cola alleen, en ook al probeerde Maurice het met een tweede en derde glas cola door te spoelen niets hielp, na wat platte rust was hij weer de oude.

Pelgrims Dirk plaatste zich voor het ras met Japan – Hoso op plaats vijf, zes en zeven, in de reeksen wist hij hier zeven vogels te plaatsen. Voor Fife – Fancy plaatste hij vijf vogels bij de eerste zeven in de verschillende reeksen, bij de witfactorige was hij de reekswinnaar.

Voor de familie Van Dessel was het ook weer dik prijs, de Werner behaalde voor het ras Noordse Frise de plaatsen vier, vijf en zes. Voor het ras Japan – Hoso behaalde hij de plaatsen één, twee en vier en met Irisch Fancy was hij winnaar voor het ras. Met 16 geplaatste vogels in de verschillende reeksen en rassen kaapte hij zijn deel van de koek weg. Vader Van Dessel was met Fiorino Kuif en met Scotch Fancy tweemaal winnaar van het ras, verder plaatste hij nog zes vogels per reeks voor deze rassen

De Belgische Bult was ditmaal met 73 vogels weer goed vertegenwoordigd  voor de beste zeven van het ras tekende ditmaal op de eerste plaats Wim Hofman, de plaatsen twee, drie, vier, vijf en zeven werden bezet door Van Brenk Dick, die voor de gelegenheid was afgezakt uit het Nederlandse Langbroek in de buurt van Utrecht. Op plaats zes kon ik voor het ras ook men graantje meepikken.

Voor wat mijn Bultjes betreft was de oogst maar matig, met bij de lipochroom geel plaats vier, bij de bonte  plaats vijf en zes, bij de gepigmenteerde plaats twee en bij de witfactorige plaats zes en zeven moest ik het doen. Maar niet getreurd het positieve aan deze show is de wetenschap dat ik weer heb kunnen bijleren over men vogels. Ik raad iedereen aan om naar 1dag shows te trekken met zijn vogels en te praten met de keurmeesters en de echte kenners welke steeds aanwezig zijn, ze helpen u maar al te graag verder om meer te weten te komen over het ras. Ik kreeg de kans om met zowel de keurmeester van de Bulten voor deze dag Dirk Leerman als met Dick Van Brenk, De Keyser Marc en Wim Hofman al de bulten af te lopen en te bespreken.

De aanwijzingen die ik te horen kreeg zullen de verdere toekomst van men Bultjes gaan bepalen. Het spijtige van deze uitleg is de conclusie die ik dien te trekken, en deze is dat het fout zit met men vogels. Daar waar “ Vetters type” vroeger synoniem was voor kwaliteit is dit nu ver van zo en op de show niet meer gewenst, laat nu juist 70% van men bestand uit Vetters bloed bestaan. Er is dus werk aan de winkel er zal niets anders opzitten dan het grootste gedeelte van men bultjes op te ruimen en een nieuwe start te nemen, het is niet anders. Een mogelijkheid is van het voorlopig een trapje lager te gaan zoeken op de plaatselijke shows en ondertussen aan de kwaliteit van men vogels te werken.