OVER EEN LEVEN LANG VOGELLIEFHEBBER

Dit stukje gaat over Jos Vetters reeds 75 jaar gepassioneerd door vogels. Jos werd geboren in de tijd dat de dieren nog konden spreken, vandaar dat hij zijn kanaries zo goed begrijpt. Hij is een geboren verteller en kan u in zijn verhalen meenemen naar het Spek een volkswijk van Hallaar in de jaren van voor en ten tijde van de tweede wereldoorlog.

Hij laat de wielerwedstrijden van Poeske Scherens herleven op de daar gelegen wielerpiste of hoe hij debuteerde als veelbelovende verdediger op 17 jaar in de eerste ploeg van de Molenzonen.

Zijn belevenissen als soldaat bij de paracommando’s in het Duitsland van juist na een verloren oorlog, het kamp waar Hitler zijn zuiver Arisch ras kweekte met blanke slavinnen, of de lanceerbasis van de vliegende bommen, dit alles zag Jos met zijn eigen ogen.

Aangezien hij al van kinds af werd geboeid door vogels en zijn Mitteke dat voetbal niet zo zag zitten(ik vermoed vanwege die knappe café dochter in het supporters lokaal die een oogje had op hem) overhaalde ze hem om met voetbal te kappen, en als beloning werden er kanaries aangekocht en werden zij vogelliefhebbers, vergis u niet de vrouw van Jos sprak altijd over onze vogels nooit van zijn vogels het was een hobby voor hen twee.

In de jaren dat de vogelvangst nog was toegelaten, was hij een grote beoefenaar van deze hobby. Hij was ook vele jaren Voorzitter van de plaatselijke vogelbond te Hallaar en was een van de eerste leden van de nieuw opgerichte federatie van Belgische Postuurkanarie clubs afdeling Antwerpen.

Na in zijn eerste jaren allerlei soorten vogels te hebben gekweekt ontdekte hij zijn grote voorliefde voor de Belgische bult en de Parijse frisse. In de jaren 80 en 90 was Jos een echte autoriteit voor wat betreft deze twee rassen hij behaalde er ook zijn grootste successen mee.

Op wereldkampioenschappen bewonderde men zijn vogels en in de kranten werden ze omschreven als van bijzondere klasse, zijn vogels werden niet beoordeeld volgens de standaard zij waren de standaard.

Jos reisde heel Italië af op zoek naar kweekmateriaal, hij was kind aan huis bij alle grote kwekers van de Parijse frisse. Ooit presteerde hij het om op vrijdag morgend te vertrekken richting Italië, enkele kwekers te bezoeken en op maandag middag zat Jos weer achter zijn slijpmolen om steentjes te slijpen.

De wildste verhalen maakte hij mee op deze reizen, zo reed hij ooit midden in de nacht met zijn Citroën DS aan hoge snelheid(max 120 bestond toen nog niet) op een autoroute ergens in Italië. Na het passeren van wat wegversperringen en aanwijzingsborden in het Italiaans besloot Jos om toch maar eens te stoppen om te zien wat er nu eigenlijk loos was, zo kon hij vaststellen dat er een 50 tal meter verder een einde kwam aan de nog in aanbouw zijnde autoroute en daarachter kwam één grote bouwput.

Jos kan uren vertellen over hoe het vroeger was, bij elke trofee die in of op de kast staat kan hij een anekdote ophalen. In die jaren passeerde de ganse wereld in zijn volière, van Amerika tot Brazilië kwamen ze om vogels aan te schaffen bij de wereldkampioen. Vanuit Engeland kwam de vraag om het peterschap op te nemen van een speciaal club voor Belgische bult, hij werd uitgenodigd naar Engeland om de opstartvergadering bij te wonen maar Jos bleef gewoon wie hij was en nog altijd is en zo bedankte hij voor de eer.

Door de ziekte die zijn Marieke trof kon ze hem niet meer bijstaan bij het verzorgen van hun vogels ook de bezoeken aan de shows in binnen en buiten land vielen weg. Al wat er nog overbleef voor Jos was de maandelijkse vergadering van BPC Antwerpen welke hij voor geen geld ter wereld wil missen, samen met “Den Bakker” waren zij al die jaren trouw op de afspraak. Nu de laatste jaren en na het wegvallen van zijn echtgenote en goede vriend Dennis vergezel ik Jos naar de vergadering.

De zondag morgend komt hij mij oppikken met zijn nieuwe Audi en rijden we naar Antwerpen, onderweg komt de verteller weer boven. We passeren dan waar ten tijde van den oorlog de pijpleiding van den Amerikaan lag op Berlaar – Heikant. Ook op de plaats waar het afweergeschut stond voor de vliegende bommen die op Antwerpen werden afgevuurd, als kleine jongen lag hij nog mee in de schuttersput.

Door men wekelijkse bezoeken aan Jos heeft hij mij al op veel zaken gewezen over het kweken en beoordelen van de Belgische bult, de wijsheid die Jos hierover bezit is fenomenaal. Ook al is er de laatste jaren een evolutie geweest in de beoordeling van de bult waar hij het moeilijk mee heeft, toch kan hij nog altijd met zijn ogen dicht de beste vogels erkennen. Tot hier dit stukje over Jos Vetters als eerbetoon aan een goede vriend en groot kenner van de Belgische Bult, ik hoop om nog veel jaren samen met Jos te kunnen optrekken, naar shows en vergaderingen te gaan en nog veel van zijn wijsheid op te steken.