In mijn boek TIJD en TIJDEN, 2015, verwijs ik in de inleiding naar Joodse Bijbelvorsers die op basis van een Bijbelcode de ouderdom van de aarde berekenden op zo’n 15,3 miljard jaar. Dezelfde Joodse traditie leert dat voor de schepping van de mens er al eens een wereldperiode via een meganatuurcatastrofe door God was afgesloten. Het gaat hier om de zogenaamde restitutieleer. Zie link: http://boekscout.nl/shop/ViewProduct.aspx?bookId=5579

Genesis 1:1 In den beginne schiep God de hemel en de aarde. 2 De aarde nu was woest en ledig , en duisternis lag op de vloed, en de Geest Gods zweefde over de wateren. (tijdskloof) 3 En God zeide: Er zij licht; en er was licht. 4 En God zag, dat het licht goed was, en God maakte scheiding tussen het licht en de duisternis. 5 En God noemde het licht dag, en de duisternis noemde Hij nacht. Toen was het avond geweest en het was morgen geweest: de eerste dag. (NBG Vertaling 1951)

De restitutietheorie leert dat er tussen Genesis hoofdstuk 1 vers 1 en 3 een tijdskloof zit. Een periode die in tijd niet geopenbaard is. Over deze leer bestaat heel wat discussie. De restitutieleer maakt meestal deel uit van de bedelingenleer. Persoonlijk ben ik veertig jaar geleden begonnen met de Scofield-studiebijbel aan te schaffen, en sindsdien bij mijn Bijbelstudie te hanteren. Dat er een tijdsperiode zit tussen Genesis hoofdstuk 1 vers 1 en vers 3 lijkt mij als een gevolg van mijn studie, dan ook logisch.

Het hierna volgende Bijbelgedeelte wordt ook in de restitutieleer gehanteerd:

2 Petrus 3:5 Want willens en wetens ontgaat hun, dat door het woord van God de hemelen er sedert lang geweest zijn en de aarde, die uit en door het water bestaat, 6 waardoor de toenmalige wereld .(de wereld van Genesis 1:1) is vergaan, verzwolgen door het water7 Maar de tegenwoordige hemelen en de aarde (de zes dagen schepping) zijn door hetzelfde woord als een schat weggelegd, ten vure bewaard tegen de dag van het oordeel en van de ondergang der goddeloze mensen.

Hebreeën 1:10 En: Gij, Heere! hebt in den beginne de aarde gegrond, en de hemelen zijn werken Uwer handen;.. (Statenvertaling)

Psalm 102:26 Gij hebt voormaals de aarde gegrond, en de hemelen zijn het werk Uwer handen;..

Johannes 1:1 In den beginne was het Woord, en het Woord was bij God, en het Woord was God. 2 Dit was in den beginne bij God. 3 Alle dingen zijn door Hetzelve gemaakt, en zonder Hetzelve is geen ding gemaakt, dat gemaakt is.

Hierna volgt een beknopt citaat dienaangaande uit het Bijbels Panorama, Het Morgenrood, Bodegraven, 1974, Jacob Klein-Haneveld (1918/1987 AD). Het is beknopt maar brengt de essentie van de leer.

“In den beginne schiep God de hemel en aarde”. Met deze verheven verklaring over het begin van alle dingen voert de Heilige Geest ons rechtstreeks naar God. Er blijft geen ruimte voor menselijke veronderstellingen. Alles, wat de mens daarover weet en op deze aarde ooit weten zal, is daarmee gezegd. “Heft uwe ogen naar omhoog en ziet: wie heeft dit alles geschapen?” (Jesaja 40:26). Het is voor ieder schepsel duidelijk, dat er een stoffelijk universum bestaat, en het Woord van God biedt de enige, werkelijk aanneembare verklaring voor het ontstaan ervan. Geologen kunnen aardlagen doorzoeken en theorieën opstellen over fossielen, maar “de verborgenheid des HEREN is voor degenen, die Hem vrezen” (Psalm 25:14).

“Door het geloof verstaan wij, dat de wereld door het Woord Gods tot stand gebracht is, zodat het zichtbare niet ontstaan is uit het waarneembare” (Hebreeën 11:3). Het Hebreeuwse woord “BARA” (= scheppen) duidt in zijn eigenlijke en oorspronkelijke betekenis de goddelijke handeling aan, waarin Hij iets schept, zonder daarbij gebruik te maken van een al bestaande stof. Door het goddelijke: “Er zij!” wordt in aanzijn geroepen, wat er voordien nog niet was. “Want Hij sprak en het was er, Hij gebood en het stond er” (Psalm 33:9). “Want Hij gebood en zij waren geschapen” (Psalm 148:5).

“In den beginne”. Wanneer dit begin was, wordt ons niet meegedeeld, maar ongetwijfeld heeft deze verklaring betrekking op het tijdloze verleden toen de hemel en de aarde door de daad, de wil en het woord van de almachtige God geschapen werden.

Nu wordt ons in Genesis 1:2 gezegd, “dat de aarde woest en ledig was” (Hebreeuws “tohoewabohoe”). Dat dit niet een uitdrukking is, die de aarde beschrijft, zoals ze geschapen is “in den beginne”, maakt ons een uitspraak van Jesaja duidelijk: “Niet tot een baaierd (tohoewabohoe) heeft Hij haar geschapen, maar ter bewoning heeft Hij haar geformeerd” (Jesaja 45:18).

De verklaring van Genesis 1:1 beschrijft een volkomen werk, waar aan niets toegevoegd hoeft te worden. Ze heeft betrekking op een scheppingsdaad van God in de tijdloze eeuwigheid. Genesis 1:2 vertelt ons dan, dat de aarde om redenen, die voor ons verborgen, maar bij God bekend zijn, tot een chaotische woestenij geworden is. We worden niet gewaar, hoeveel tijd er verstreek tussen Gods eerste scheppingsdaad en het verval tot chaos. Het is echter duidelijk, dat er een ingrijpende omwenteling heeft plaatsgehad, die de aarde volledig veranderde, zodat ze “woest en ledig” werd. Hoewel we niets met zekerheid over het hoe en wanneer kunnen zeggen, vinden we bij een zorgvuldige bestudering van Gods Woord toch enige aanwijzingen van een dergelijke catastrofe. Vers 3 wijst erop, dat God begint “het gezicht van de aarde te vernieuwen”, om het als woonplaats voor de mens klaar te maken. Zo zegt ook de psalmist het: “Zendt Gij uw Geest uit, zij worden geschapen, en Gij vernieuwt het gelaat van de aardbodem” (Psalm 104:30).

Tijdens de tweede scheppingsdag “verdeelde” God de wateren: het bericht vermeldt hier niet, dat zij op dat moment “geschapen werden”. Verder in het verslag wordt ons ook niet gezegd, dat God zon en maan op de vierde dag “schiep”, maar dat God twee grote lichten (eigenlijk: lichtdragers) maakte (Hebreeuws: ASHER). Zij werden gemaakt om de aarde te verlichten en om te dienen als tijdsbepaling. “In den beginne” werden zij geschapen. Verder wordt ons meegedeeld, dat God sprak: “Dat het droge tevoorschijn kome!” Hier wordt niet van de schepping van de aarde gesproken, maar, zoals Genesis 1:9 zegt, van de verzameling van het water op één plaats, zodat het droge (de aarde, die “in den beginne” geschapen werd) tevoorschijn kwam, zichtbaar werd.

Het Mozaïsche bericht spreekt eigenlijk maar van drie werkelijke scheppingsdaden (Hebreeuws “BARA”) van God:

De schepping van de hemel en de aarde “in den beginne”,

De schepping van de dieren,

De schepping van de mens.

Einde citaat.

Wordt vervolgd…

Met vriendelijke groet,

Robert De Telder