Deze morgen stuurde ik naar papa een berichtje om te zien hoe het met mama was en ik kreeg terug: "heel goed geslapen, tot 9h. Vol goeie moed opgestaan. Ze wil al beginnen stofzuigen, maar zal wel in haar gedachten zijn".

Ik stuur terug dat hij dat nu toch eens positief moet zien en dat ik echt geloof in dat toestel. Dat ze er zeker moet blijven voor zitten.

In de namiddag krijg ik van mama ook een berichtje: "Ik laat het u direct weten, ik ben een beetje aan het poetsen. Zo wat iets afwassen zoals de zetel en zo. Het gaat nog traag met het gaat, alleen van in hurkstand dat gaat nog moeilijk. Zo zie je hé, ze krijgen mij niet klein, ik geef niet op. Met dank aan jullie, mijn gezin. Kusjes mama"

Ik kreeg echt tranen in mijn ogen van het lezen van dit bericht. Ik stuur terug dat ze haar niet mag overdoen en dat ik haar graag zie. Voor het geval ze dat laatste moest vergeten zijn

We gaan in de goeie richting! Ben benieuwd naar morgen...

Mama haar lichaamstemperatuur was vanmorgen maar 34,5 graden meer. Ik heb gebeld naar het ziekenhuis omdat ik dat toch heel erg laag vond, maar blijkbaar kan dit geen kwaad. We moesten pas naar de dokter als de temperatuur de hoogte in ging...
Ze zeiden ook nog dat ze bij de apotheek drinkmaaltijden kan gaan halen om extra caloriën, vitamines, enz... binnen te hebben. Dat zou voor haar slokdarm ook minder belastend zijn.

's middags gaat Davy op bezoek en stuurt hij mij een bericht dat ze er lichamelijk goed uit zag, haar stem was ook terug en ze was al langer kunnen wakker blijven. Ik kan het bijna niet geloven en ben dan ook ontzettend blij.

De vraag is nu natuurlijk...komt dit door dat toestel waar ze voor zit of was het nu net wat aan het beteren met haar...
Wie zal het zeggen?! Ze gelooft er niet in, maar ze wil er wel blijven voor zitten omdat ik het vraag. Lief e