Mama en papa hebben, net zoals wij, een fantastisch verlengd weekend achter de rug.
Mama voelde zich heel goed en is bij tante Martine op bezoek geweest en heeft bezoek ontvangen van meter Rita. Ze heeft ervan genoten. Net zoals ze genoten heeft van het feit dat ze haar eigen ramen terug kon wassen
Papa stuurde mij zelfs een bericht dat hij het heel fijn vindt en dat hij hoopt dat dit sprookje mag blijven duren. Hij zegt er ook wel bij dat hij bang is voor maandag. En dat ben ik ook...
Morgen moet ze opnieuw een ct scan van de longen laten maken. En dan weer twee dagen bang afwachten.
Laten we hopen op het beste. Wat dat ook moge zijn...
Wij hebben even onze zinnen kunnen verzetten in movie park. Ondanks de regen hebben we er erg van genoten.
...niet alleen dat. Ook een dag om extra stil te staan bij de mensen die er wel nog zijn. Die je nog kan vastpakken, kusjes geven en zeggen hoe graag je ze ziet. Want je moet niet naar iemands begrafenis gaan om te tonen hoe graag je hem/haar zag...
Vandaag dus ook op bezoek bij de mama. Ze was in de wolken toen ze de kids terug zag. Het is zo fijn haar met hen bezig te zien. Ze geniet er zo van.
Ze voelde zich zelf ook terug goed. Had gestreken en eten gemaakt. Je voelt aan alles dat het weer de goede richting uitgaat!
Maandag moet ze terug een foto van de longen laten maken en woensdag om de uitslag. Dit worden weer enkele spannende dagen. Ik hoop dat ze haar geen chemo meer moeten geven, dat ze toch even de tijd heeft om terug te genieten.
Zondag zijn papa en mama 40 jaar getrouwd. Wie had ooit gedacht dat ze het zo lang zouden volhouden. Water en vuur... En zie ze nu... Papa beseft ineens dat ze veel jaren verloren zijn aan onnozele ruzies en dat wil hij nu goedmaken. Alleen spijtig dat het eerst zover moest komen...
Ik zie je graag mams! En papa, en mijn ventje, en mijn kids, en mijn familie en vrienden... Ja ne mens zegt dat soms te weinig
Het gaat al iets beter met mama haar maag. Ben blij dat de medicatie haar werk doet, want ik zag haar steeds weer verder weg zakken.
Gisteren is ze met papa naar de action geweest en vandaag naar de makro. Al is dat laatste haar niet zo goed bevallen. Ze had bij haar terugkomst veel hoofdpijn en een algemeen ziektegevoel, alsof ze griep krijgt.
Laat ons hopen dat da niet het geval is want dat kan ze nu echt wel missen.
Ik heb al vaak gedacht aan de komende 'feestdagen'. De Sint komt even vrolijk als altijd pakjes brengen bij de kleine spruiten, haar kleinste engel wordt alweer 2 jaar, Kerstmis het feest van de vrede, nieuwjaar het feest van de goeie voornemens en de 'goeie gezondheid wensen'...
Moeten we die wel allemaal vieren? Kunnen we ze niet gewoon een jaartje overslaan? Want ik heb zo een klein vermoeden dat ik dit jaar niet helemaal in feeststemming zal zijn...
Anderzijds denk ik dan dat we er net daarom het grootste feest van moeten maken dat er is. Want dit zouden wel eens mama haar laatste kunnen zijn...
