Ben het beertje aan mama komen geven maar ze was niet wakker. En aangezien ze een onrustige nacht gehad heeft wou ik haar dan ook niet wakker maken. Ik heb het onder haar arm gelegd en haar bedankt om zo'n goeie mama voor mij te zijn.
Papa liet me weten dat ze maar om 18h voor de eerste keer wakker geworden is en dat hij haar verteld heeft wat dat beertje was. Ze weende heel erg toen hij de tekst voorlas. Ze heeft met het beertje in haar armen tv zitten kijken. Het doet me plezier dat het zoveel voor haar betekent.
Gisteren twee keer tekefoon van papa gekregen om even te komen helpen. Eerste keer rond de middag moest mama plassen. Ben direct naar daar gegaan maar papa had haar zelf al op de stoel gezet want ze kon het niet meer houden zei ze. Weer naar huis gegaan want we moesten naar een feest. Papa was precies wat lastig dat ik niet kon komen en donderdag ben ik er ook niet geraakt want er was nog een feest. Ik voelde me zelf al schuldig, maar wist zelf ook wel dat ik er niet veel aan kon veranderen.
'S avonds zat ik op de feest toen papa voor de tweede keer belde. Mama was niet op tijd op toilet geraakt en het was diarree. Ik kwam toe en mama lag te huilen. Ze riep tegen papa dat hij moest weggaan z'n haar gerust laten. Ze weet dat papa hiervan moet braken en ze wou hem dit besparen. Ik heb gezegd dat hij in de keuken moest gaan zitten en dat ik mijn plan wel zou trekken. Als we haar recht gingen zetten ging ik wel roepen. Ik heb mama helemaal gewassen en ze lag met haar handen op haar gezicht te huilen. Overmand door schaamte. Ik had zo met haar te doen. Ze was zo een fiere vrouw en moet zich nu in zo een gênante situatie laten helpen door haar dochter. Ik kan het mezelf niet eens voorstellen.
Ze wou nadien alleen maar slapen en zei dat het genoeg geweest is voor haar. Ik wil sterven zei ze. En ze was kwaad op ons, we moesten weggaan en haar gerust laten. Ik had zo met haar te doen en begrijp maar al te goed dat het genoeg geweest is voor haar. Ik heb gevochten maar ik heb verloren zei ze...
Ik liet haar alleen en kuste haar op haar hoofd. Ik zei dat ik niet erg vond om dit te doen en dat ik haar heel graag zie.
Morgen is het Moederdag en willen Davy en ik haar iets speciaal geven voor de laatste keer. We hebben een beertje laten maken met de tekst "Voor altijd in ons hart. Davy & Sylvia" die ze mee kan nemen in haar graf. Zodat we voor altijd bij haar zijn. Ik hoop dat ze het nog kan zien voor we het haar afgeven...
Vandaag terug een dagje met Yente bij de mama doorgebracht. Ik vind het belangrijk om Yente mee te nemen omdat ik het leuk zou vinden mocht zij haar toch niet iets herinneren van haar. Het is niet altijd gemakkelijk, want ze kan vrij druk zijn voor de moment. Gelukkig doet ze nog een lang middagdutje Beetje zoals mama, alhoewel je het bij haar niet echt meer een middagdut kan noemen. Ik heb haar van heel de dag een half uurtje wakker gezien + nog een half uurtje als haar beste vriendin er was, maar dan was ik vlug even naar de winkel. Voor de rest heeft ze heel de dag geslapen. Sinds we gestopt zijn met de chemo-pillen vraagt ze in haar wakkere momenten wel zelf naar een tas soep of iets anders. Ze zegt dat ze terug een beetje smaak heeft van iets.
Wat niet zo goed is, is dat ze sinds gisterenavond de laatste keer geplast heeft. Ze heeft geen gevoel meer dat ze moet plassen en volgens de thuisverpleegster wil dat zeggen dat haar nieren het aan het laten afweten zijn. Papa en ik hebben haar rond 17h vandaag op de toiletstoel gezet en het is echt zielig om haar te zien zitten. We hadden haar eerst recht gezet op bed om wat te bekomen en ze viel gewoon achteruit op haar rug. Gelukkig net naast de baren van het bed. Haar rug kan haar dus niet meer houden. Op de toiletstoel hangt ze ook ipv zitten. En de kleur van haar urine bewijst ook dat de nieren uitvallen. We hadden vandaag ook allemaal het gevoel dat haar voeten gezwollen waren, maar er was geen vocht te voelen Ik ben bang dat haar organen één voor één gaan uitvallen nu. Tot haar hart het ook niet meer aan kan...
