Mama is rond middernacht uiteindelijk in slaap gevallen nadat papa haar een zware pijnstiller had gegeven. Die dafalgan heeft niet geholpen.
Ze heeft een goeie nacht gehad en haar pijn is ook minder nu zegt ze...
Deze namiddag bij mama geweest maar heb ze maar tien minuutjes wakker gezien. Ik ging vertrekken en papa heeft haar wakker gemaakt omdat hij het zielig vond dat ik daar al zoveel uur zat zonder dat ze wakker was. Ze herkende mij en de kids en deed Yente nog even lachen door haar te kietelen.
Gisteren was ik mama moeten gaan helpen met het plassen omdat het voor 1 persoon niet meer mogelijk is haar te helpen. Papa kwam net van bij de dokter en bleek dat hij een dubbele navelbreuk heeft. Hij moet dus heel erg opletten. En aangezien het zelfs met twee personen heel moeilijk was stelde ik voor om aan de dokter een blaassonde te vragen. Mama zag zelf in dat er iets moest gedaan worden, want zelf zei ze dat ze dan maar naar de kliniek moest.
Papa heeft het deze morgen gevraagd aan de thuisverpleegster en ze ging eens bespreken met haar collega.
Deze avond liet papa me weten dat mama al heel de avond klaagt van pijn aan haar schouders en benen. Hij heeft haar een dafalgan gegeven maar het is niet over gegaan. Ze is ook steeds kleine beetjes beginnen overgeven, had kou en vroeg zelf of ze mocht sterven
Ik vroeg aan papa of hij wou dat ik daar kwam slapen maar hij zei dat ik niks meer kan doen dan hij. Hij ging bij haar blijven tot ze sliep. Ik heb gevraagd mij iets te laten weten als ze sliep...
Ik ben zo bang...
Mama werd vandaag pas voor de eerste keer wakker om 15h. Ze sliep al van 9h als ze haar komen wassen zijn. Ik heb haar twee tassen soep en een boterham gegeven. Ze heeft die met veel smaak op gegeten. Het was heel vreemd om tegen haar te praten. Ze leek goed bij haar verstand tot ik vroeg wie ik was. Ze bekeek me en trok haar schouders op. Ze wist niet meer wie ik was. Uiteindelijk zei ze dat ik thibo was.
Ik vertelde dit tegen papa en hij geloofde het niet. Hij vroeg haar wie hij was. En na lang nadenken zei ze ook dat hij thibo was. We waren er allebei erg van gedaan. We hebben haar uitgelegd wie we waren en haar 10 min later dezelfde vraag gesteld. Ze zei opnieuw dat we Thibo waren.
We vroegen haar de namen van haar kinderen en dat waren Thibo en Yente.
Als haar beste vriendin iets later aankwam vroegen we haar ook wie ze was. En dat wist ze vreemd genoeg wel...
Die hersentumoren zijn vreemde dingen aan het doen met haar. Straks weet ze helemaal niet meer wie we zijn of wat we daar doen.
Vandaag terug een dagje met mama doorgebracht. En ze was eigenlijk vrij goed. Ze is twee keer drie kwartier wakker geweest en er kon zelfs een grapje aan af. Ze heeft twee tassen soep met veel smaak opgegeten en een boterham.
Wat wel heel erg opvalt is het feit dat ze niks meer onthoudt. Ze blijft steevast beweren dat ze drie kinderen heeft maar kan de namen niet zeggen als we ernaar vragen. Als we haar 's avonds vragen wie er allemaal op bezoek geweest is dan weet ze het niet meer. Af en toe begint ze ook wartaal te vertellen.
Maar wat ze wel elke keer nog vraagt als ze wakker wordt is waar haar beertje is. Het heeft haar dus blijkbaar wel plezier gedaan. Ze weet wel niet meer van wie ze het gekregen heeft en wat er op staat, maar ze weet wel dat ze het heeft. En dat doet plezier!
