Sommige fouten maak ik ieder jaar weer ... ik laat, onbedoeld de internetverbinding open en de telefoonkaartminuten hollen cyberspace in ... en bij gebrek aan saldo raakt het stukje dat ik geschreven heb verloren in cyberspace ...
Ik sluit de computer niet helemaal goed af en de via solar van Mozes verkregen laptopaccu uren zijn op ...
De computer heeft een eigen wil en start ongevraagd opnieuw op ... een ander geschreven stukje werd niet opgeslagen ...
Misschien mag ik wel niet schrijven over de slechte staat van onderhoud van sommige schooluniformen ... Het lijkt er bijna op. Nog 1 poging!
Mijn reisgenote schreef in haar dagboek: "Zwarte kindjes krijgen geen blauwe lipjes van de kou" ... Wij zagen 1 meisje ... met slechts een blousje met 1 knoopje dat nog werkte ... geen hemd of t-shirt ... geen trui ... De kou straalde van haar af.
Truien zijn niet helemaal verplicht onderdeel van het schooluniform. We zien hele mooie ... van een goede kwaliteit. We zien ook truien waarvan de gaten met nog 1 draadje bij elkaar blijven ... en we zien ook kinderen zonder trui. Een trui van goede kwaliteit kost 12.000 TSH, 4 daglonen ... 1,5 pakje nederlandse sigaretten!
Ik weet al heel lang dat het alleen aan onze kant van de brug paradijselijk kan zijn. Met stromend water, gas, eten op het vuur, een bed met zelfs een donzen slaapzak, een dak van mbati (staal), dus bestand tegen regen en wind. Door de kruimels van brood en rijstvliesjes komen er steeds meer kleine vogeltjes op het achtererf. Wij koesteren onze benen in de middag zon, welverdiend na een morgen van werk in de school.
Aan de andere kant van de brug woont het merendeel van de mensen nog steeds in huizen van leem met daken van stro. Met een matje op de grond, met zonder licht, met een vuurtje van hout ... en dan regent het vaak hard in de donkere nacht. En dan wordt alles nat. Ga er maar aan staan! Het donker dat er is vanaf 8 uur 's avonds tot half 6 's morgens. Nu, om 7 uur komt de zon achter de berg vandaan, voorafgegaan door een streep oranje licht, daarvoor was de lucht grijzer ... minder zwart. Eerst hoor ik de kikkers, daarna kraaien de hanen volop.
De koeien zijn al voorbij gekomen, de eerste familie's komen de berg op, op weg naar een dag werken op de akker. Akkers met zonder bomen, dus geen schaduwplek om even uit te blazen...
In een gesprek met mijn reisgenote hoorde ik mezelf zeggen: "Daarom ben ik veilig Mama Supu ...Als ik écht écht met al die kinderen een individuele relatie aan zou gaan ... dan breekt mijn hart. Zolang ik niet van iedereen de naam ken, niet de individuele omstandigheden tot me door laat dringen ... zolang kan ik hier ook blij zijn en mijn ding doen. Dan praat en babbel ik met de mensen die ik wél goed ken. En ben met hun verheugd over kleine stapjes vooruitgang en deel in hun zorgen.
Want er zijn ook dingen die goed/beter gaan. Er wordt verbouwd buiten het regenseizoen ... met de uitgedeelde zaden als motor is dat begonnen en voor mensen met water bij de akker begint het al gewoon te worden om zaaigoed water te geven ...
Vorig jaar werd de inrichting van de schoolakker helemaal met Hollands geld gedaan. Nu is 1/3 reeds geploegd en gezaaid met mais dankzij de opbrengst van vorig jaar. Ook de gisteren geplantte bonen en de aardappels die deze week de grond in gaan ... de waren er al/nog.
Vandaag gaan we naar de maandmarkt in het nabijgelegen Kipande. Als toeristische bezienswaardigheid ... niet omdat we direct dingen nodig hebben. Wij zullen als 2 blanke dames op leeftijd de bezienswaardigheid voor de mensen van hier zijn ... Ik weet het ... en glimlach!
