Vandaag was ik met gewaardeerd bezoek toerist in eigen stad. We wandelden een deel van de stadswandeling van de VVV, aten een heerlijk Van Orsouw gebakje, sneupten tussen de boeken in de Grote Kerk, bekeken daar ook een tentoonstelling over baggerwerkzaamheden om de Zwolse grachten schoon te houden. NU weet ik dat inmiddels het equivalent van 20.000 vrachtauto's slib reeds is afgevoerd ... De uitdrukking Volgens bartjes ... verwijst naar een rekenmeester ... langs wiens huis we ook kwamen ... Zwolle 'barst' van de hsitorische gebouwen en ik blijf het een feest vinden daar naar te kijken.
Het voorgenomen bezoek aan een beeldentuin houden we te goed ... zelfs teveel van het goede ... kan teveel zijn ... Tevreden en nagenietend rust ik met de benen op de bank!
Je eigen grenzen kennen en er niet over gaan is OOK een manier van van jezelf houden...
Vandaag vroeg ik een van mijn 'thuiszorgklanten' of zij het goed vond dat ik haar met mijn handen met zeep zou wassen i.p.v. met een washand. Ik bleek de eerste in 10 jaar zorgervaring te zijn ... die haar deze vraag stelt. Ik hoor dat vaker ... Mijn vriendin, die sinds kort douchezorg ontvangt, vertelde dat zij speciaal voor de thuiszorg washandjes heeft aangeschaft...
Onderzoek wees uit dat een van de ongezellige dingen van 'oud' worden is ... is het feit dat je niet meer écht aangeraakt wordt ... Op de 2e plaats stond het feit dat niemand je meer bij je voornaam noemt ... Natuurlijk zeggen wij verzorgende beleefd mevrouw en u!
Een mevrouw bij wie ik jarenlang in 24 uurszorg werkte noemde het : "ik voel me soms verdingt ..., ook al voel ik mijn benen niet ... ik voel wél met welke intentie ik geholpen word."
Door mijn massage-ervaring heb ik meer moeite met het wassen met een washand dan met het laten vloeien van mijn handen ... Een wasbeurt wordt zo in een moeite door een prettige massage ... En het kost niets meer ... IK ben er toch!
Sommige dingen zijn zoals ze zijn en veranderen niet omdat iedereen altijd doet wat iedereen doet ... IK ben de 'gek' die zich vaak afvraagt ... waarom? en ... kan het ook anders ... misschien wel beter?
Als ik nu voor mijn vakantiewerk in de thuiszorg op pad ga ... dan heb ik bij mij:
- mijn mobiel waar relevante telefoonnumers in staan, voor b.v. de sleutelkluizen die bij de voordeur van clienten kunnen hangen ... Om toegang tot de huissleutel te krijgen moet je maar liefst 3 codes intoetsen ... In sommige gevallen zijn er zelfs 2 kluizen per huis te kraken ... Soms kost toegang krijgen net zoveel tijd als het aantrekken van de steunkousen! - mijn nieuwere mobiel ... die ook kan navigeren in geval van een uitgevallen TomTom. - mijn werkmobiel ... waarop de planning staat ... én waarmee ik mijn aanwezigheidstijd bij een client kan scannen. - TomTom ... want meestal doet ie het goed ... en dan is die prettiger te bedienen dan mijn mobiel ...
Als ik thuis kom gaan alle apparaten aan de oplader ... want zonder stroom zijn ze nergens.
En nog ... en nog ... en nog ..., als het GPS signaal zoek raakt raak ik af en toe verdwaald ... en verlang ik naar een ouderwets stratenboek. Ik realiseer me nu ik dit schrijf dat ik daar ook niet écht handig mee was.
Maar door mijn genavigeer door het Zwolse word ik er steeds beter bekend. Misschien dat ik volgend jaar een vakantiebaantje als taxichauffeur kan nemen !
Mijn volwassen kind heeft buikloop in India en voelt zich een vaatdoek ... Wat ben je dan machteloos als moeder op afstand.
Maar gelukkig houdt iemand het goed in de gaten en is ze zelfs voor de zekerheid even ter controle in een ziekenhuis geweest ...
Van buikloop en zweten kun je zo maar zoveel vocht verliezen dat je er lage bloeddruk van kunt krijgen. Gelukkig is dat niet het geval ...
Ik mailde moederlijke adviezen en steun, steek een extra kaars op ... en bid dat ze veilig en gezond volgende week weer op Schiphol zal zijn ...
Wie verre reizen doet ... kan veel verhalen ... Dit is er weer een in de categorie: beroerd als je het meemaakt ... goed voor de sterke verhalen van later ... maar als je mag kiezen ... dan kies je er NIET voor!
Ik wens u een zonnige zondag ... ZING, adem, (glim)lach ... en vergeef!
N.a.v. de 2e plaats van de zwemploeg las ik een artikeltje dat sporters soms liever brons halen dan zilver ... Als je tienden van seconden te kort komt voor goud ... dan is zilver zuurder dan brons.
IK ben niet zo competatief ... en kijk met fascinatie naar mensen die jarenlang alles op zij zetten voor die éne prestatie ... dat éne moment.
En die dan balen van verlies ... ook al is dat verlies nog steeds goed voor zilver ...
Bedenk: er is altijd MEER dat je niet hebt ... GELUK is tevreden zijn met wat er wél is!
Ik had een paar dagen 'vakantie in eigen land' en ging met een dierbare, dappere, minder mobiel wordende vriendin een dagje-nachtje naar haar huisje in Wijk aan Zee. We hadden van alles wat weer ... wolken ... miezer ... en royale zonneschijn. We kletsen, lazen, aten en genoten van het moment ... Als beweging niet meer vanzelfsprekend is ... dan is ZIJN in het moment, de meest productieve houding die je kunt hebben.
Terug voor haar voordeur konden we in geen enkele tas de huissleutebosl vinden ... na in-uit-in-uit pakken ... op en neer te zijn gelopen naar de berging waar ik vlak voor vertrek nog afval had weggezet ... zei zij stralend: "IK weet het weer ... ik liet ze vallen bij het uitstappen ... en dacht ... dat komt wel ...". En gelukkig .. tussen de deur en de stoel lag, in de auto, de steutlebos te wachten ...
Wat het huis verliest geeft het ook weer terug ... noemde mijn moeder dat!
Tel je zegeningen ... een gezond, meewerkend lijf is minder vanzelfsprekend dan we vaak denken. Je waardeert het vaak pas ... als het niet meer zo is!
is de afwezigheid van licht ..." was een zin in de preek van vandaag. Letterlijk en figuurlijk is dat waar ... 1 waxinelichtje verdrijft donker ... 1 mooie ontmoeting kan je dag verlichten ... soms ervaar je dat je een lichtje bent in het leven van iemand anders ... Vlak voor zonsopgang is het het donkerst ... Dankzij de downs in mijn leven ... vertrouw ik dat er weer licht komt aan het eind van de tunnel. Soms duurt het langer dan je zou willen ... maar als je door gaat met ademhalen, geven en vergeven, hopen en geloven ... dan zijn ze er; de vuurvliegjes licht, de kaarsjes van hoop en na een donkere nacht ... komt de zon toch weer op!
Van de week praatten mijn inwerkbegeleidster en ik na, na een prima verlopen bevalling. Tot nu toe heb ik, goddank, geen 'drama's' meegemaakt. Maar soms gebeurt het wel eens dat een pas bevallen moeder een nabloeding krijgt. De verloskundige leerde mij de manier om bloedverlies te beoordelen door een kraammatje te wegen ... "meten is weten" leerde Prof De Groot me al.
Mijn begeleidster vroeg: "stel je voor ... wat DOE je dan?" Het antwoord is natuurlijk ... zeg tegen de verloskundige dat dit een nieuwe situatie voor je is ... en vraag haar je aan te sturen ... Als je niet de schijn wekt dat je meer kunt dan je kunt ... én gewoon "HELP" durft te zeggen ... komt het goed.
Ooit was ik erg verdrietig dat mijn oud geworden geheugen de opleiding tot verloskundige niet aan kon. Inmiddels ben ik blij met de minder verantwoordelijke, ondersteunende, rol die ik nu heb.
Als het niet kan zoals je wilt ... dan moet je willen wat wél kan!
Kleine en grotere berichtjes uit het verre India zijn geruststellend voor mijn moederhart.
Na aanvankelijk het label ... indrukwekkend te hebben gegeven aan een 3e wereldstad (met stof, zwerfhonden, sloppenwijken, erg erg erg erg veel mensen en herrie) heeft mijn dochter het nu al veel beter op haar gemak. Mooie tempels, aardig reisgezelschap en een levenshouding "nemen wat komt en zeuren helpt niet" maken dat ze het goed heeft ... En DAT is voor mijn moederhart fijn om te lezen.
Dus: nemen wat komt ... en zeuren helpt niet ... doe het maar een dagje!
Ooit zei een boer tegen mij: "het lange geld zit in de grond, de beesten en de boerderij ... mijn vrouw verdient het korte geld ... daar eten we van".
Wie mij een beetje volgt weet dat ik sober kan leven, maar dat ik geniet als ik het kan laten rollen ... en omdat ik met zo nu en dan een massage weer 'kort geld' kan uitgeven kocht ik mijzelf gisteren een maandkaart voor de sauna. Als ik nog 4 keer ga speel ik quitte ... met elke keer meer wordt het opeens goedkoper ... als ik élke dag zou gaan de komende maand .... dan is het bijna voor nix!
Het saunacomplex is in het afgelopen jaar verbouwd en is helemaal naar de standaard van luxe sauna gemoderniseerd. Je kunt koud water over je heen laten komen vanuit een schitterende neveldouche, een gewone douche of een stortdouche. Hetzelfde koude water geeft een heel ander effect ...
Buiten is een grote zonneweide en daar was ik gisteren een deel van de dag. Op een heerlijk ligbed, met eigen zonneklep aan de stoel, een goed boek ... een hapje en een drankje ... wat voel ik me dan rijk en bevoorrecht.
Geld op zich maakt niet gelukkig ... maar je kunt er wél ergggggggg leuke dingen mee doen!
Maak er een prettige dag van: lach, dans, zon, zing, zoen ...!
Wat heerlijk ... de zon schijnt ... en mijn humeur reageert daar direct op. Ik ga zo een dagje naar de zonneweide van de sauna! De sauna in Zwolle is vernieuwd en ik ben er nog niet geweest. Met auto en tomtom ga ik er strax naar toe. Wie weet kleur ik wat egaler bruin. In Griekenland droeg ik een prachtig badpak ... maar ja, DAAR worden buik en billen niet bruin van! Mijn oppashond mag met haar hondenvriendjes mee hollen.
Mijn dochter heeft de smaak van het maken van verre reizen te pakken. Morgen vertrekt ze voor 3 weken met een groepsreis op rondreis door India...
Vroeger ging je op vakantie naar Valkenburg of Appelscha ... ja,ja de wereld wordt kleiner en de reizen gaan verder weg. In die 3 weken pas ik op haar auto, haar hondje en haar huis. Ik ga haar vrolijke aanwezigheid missen ... maar vertrouw er op dat ze gezond en veilig en vol verhalen en ervaringen weer terug komt.
Ouderschap leert loslaten ... ik oefen dat al 28 jaar ... maar soms is dat makkelijker dan anders.
Mijn overbuurhuis is een kapperszaak. Tijdens openingstijden is het een goedlopende winkel. Het is zooooooo leuk om te zien hoe iemand anders ... goed gekapt ... de winkel verlaat. Het verbeterde zelfbeeld spat er van af. Mijn moeder zei het al: "als je haar maar goed zit ...dan kun je de wereld aan ..."!
Als Mozes niet naar de berg komt ... komt de berg naar Mozes.
onder dat motto gunde ik mezelf vanmorgen een rondje zonnebank ... Ik kan narrig worden van te weinig zon.
De meneer van de zonnebankwinkel vertelde wel baat te hebben bij dit soort weer ... hoewel zijn goede seizoen het voorjaar is ... Na een overpeinzing zei hij : "eigenlijk hebben we een erg lang durend voorjaar ...". Wie weet hebben we zomer in oktober ... en anders ga ik misschien nog wél een weekje op zonvakantie tegen die tijd!
Een rondje op de massagebank werkt ook ... ontspannend, verwarmend, goed voor het humeur.
Gisteren zag ik een docu op BNN over depressiviteit ... de overtreffende trap van angst is niet doodsangst maar doodsverlangen leerde ik van een jonge vrouw die dapper doorploetert ondanks jarenlange depressiviteit. Haar vader noemde haar liefdevol: "onze tijdbom ... we hopen dat het nog heeeeeeeeeeel lang duurt voor ie af gaat" , want af en toe heeft ze toegegeven en slikte meer pillen dan goed is voor een mens.
Op zo'n moment denk ik ... dan zie ik dingen misschien wel te simpel ... Glimlach, adem, zing, bid, geef en vergeef ... sluit vrede met de stemmen in je hoofd ... word je eigen beste vriend, met je falen en feilen ... leef het leven per dag ... benader je problemen als ware het een takkenbos en breek ze 1 voor 1 ... zie de wonderen en wondertjes ...zoek verbinding met anderen ...!
Maar tegelijkertijd denk ik écht ... zo simpel kan het zijn ... zolang een ramp je kind niet opvreet ... kunnen mensen veel aan. En overleven ... vaak dankzij andere, steunende mensen. Maar wél door het zelf te doen ... leven kun je niet alleen ... je kunt het alleen zelf doen.
Ik ga mijn oppashond halen ...
zo blij als de hond is niemand als ik na vijf minuten thuiskom
schijnt Martin Bril ooit geschreven te hebben. Je moet wél bukken en ze oprapen. Vanmorgen kon ik niets verzinnen om over te bloggen. Ja ik heb 2 mooie boekjes gelezen, aardige natuurfilms gezien ... Maar er kwam even niets.
Vanmiddag ging ik de straat op om boodschappen te doen. Langs de koffieshop lopend, hoorde ik iemand tikken op het raam. Binnen waren 2 dames en 2 baby's ... Mijn eerste kraammoeder en haar onlangs ook bevallen schoonzus ... én hun dochters. Het was erggggggggggg leuk om weer even bij te praten, te voelen hoe de baby was gegroeid van 5 vijf pond naar 5 kilo én te horen hoe 'mijn' kraammoeder met succes de door mij getoonde voetmassage heeft toegepast bij haar baby.
Daarna stond ik in de rij van de kassa van de supermarkt en hoorde de dame voor mij de kassa-mevrouw een compliment maken ... IK viel haar bij ... de dame in kwestie is inderdaad een behulpzame, vriendelijke, goedgemutste jonge vrouw ... Zij kleurde verlegen van onze complimenten ... en zei: "Nu kan ik er voor de rest van de dag weer tegen ..., maar ik weet niet zo goed hoe ik moet reageren ..."
Minstens 35 jaar ouder wéét IK het wel .... zeg gewoon DANKjewel op een complimet!
Zaterdag shopten mijn dochter en ik de laatste nuttige dingen voor haar rondreis door India. Nuttig ... maar een beetje saai. Pleisters, gympies, anti-diarreemiddeltjes, wasmiddel ... u kent dat wel... Op weg naar het terrasje kwamen we langs een pas geopende modewinkel ... waar een paar te gekke, allemachtig prachtige zit-schoenen stonden te roepen: "pas mij .. pas mij ..." Op zitschoenen moet je niet echt willen lopen, laat staan dansen ... Maar ze zijn JUMMIE om naar te kijken. Als Assepoester in het glazen muiltje gleed zij in de schoen ... Te mooi om te laten staan. Een paar kleurende oorbellen en een tasje maakten de aankoop compleet. Tegenwoordig denk ik weer: "ach das 1 massage ... die komt er wel deze week ...". De koffie dronken we in de modewinkel ... ook ik kan de centen maar één keer uitgeven. Als IK rijk(er) ware shopte ik de economie zo weer uit het slop. Aan spullen voor iemand anders ... voor mezelf ben ik vaak een stuk behoudender. Er staat niet voor niets: "het is beter te geven ...", toch?
Meestal kan ik me mijn nachtelijke dromen niet meer herinneren. De droom van afgelopen nacht wél ... Ik droomde dat ik kon vliegen en het was HEERlijk. Het voelt nog steeds bijzonder in mijn hoofd en in mijn hart ... Wat kan een mens toch wonderlijke dingen meemaken ... soms.
Zoek de zon in je hart ... buiten is hij, althans hier in Zwolle, ver te zoeken!
Iedereen heeft de hele tijd een stroom gedachten in het hoofd. Ik las ooit een belachelijk hoog aantal. Maar het aantal 'nieuwe' gedachten is beperkt. Vaak spelen we oude melodietjes in ons hoofd. Mensen grossieren in schuldgevoel, hebben last van een of meer angst (vaak angst om wat je dierbaar is te verliezen ... met als overtreffende trap doodsangst), lijden aan onzekerheid, met als overtreffende trap schaamte, of een andere vorm van negativiteit ... En soms zelfs aan allemaal tegelijk ... !
Meditatie, gebed, vele vormen van therapie zijn er op gericht greep te krijgen op, sturing te leren geven aan onze gedachtenstromen.
Ik heb gemerkt dat de kortste weg uit gedoe in je hoofd ... het zoeken van je innerlijke glimlach is. Begin met het veranderen van je gezichtsuitdrukking ... forceer desnoods een lach op je gezicht ... en wonder boven wonder ... je 'humeur' verandert met je mee. Andere, blij makende, stofjes komen vrij in je bloed ... en daarmee daalt de stress. Hardop zingen helpt ook! Daar ga je beter van ademhalen.
Besluit dat je OK bent ... met je falen en feilen ... begin met vrede te sluiten met de persoon die je ziet als je in de spiegel kijkt.
Gisteravond had ik een op-baby-wachtdienst tussen 18.00 en 0.200 u. Daarom keek ik naar een vier uur durende film op RTL7. Een film waar ik anders vast niet naar zou hebben gekeken, met een eindtijd van 01.30 ... normaal slaap ik dan al uren. Ook niet het soort film waar in gewoonlijk naar kijk ... teveel onwaarschijnlijkheid ... teveel spectakel.
Het was een film met onderzoek naar de Bermuda-driehoek als thema. Fantasy ... met paralelle werkelijkheden ... en onmogelijke gebeurtenissen. Helemaal snappen deed ik het niet ... merk ik nu ik er over probeer te schrijven. Aan het eind van de film keerden alle vliegtuigen en schepen die ooit in de 3hoek verdwenen weer terug ...
Maar acteurs waar ik graag naar kijk, het gegeven dat ik liever wakker ben dan uit een eerste slaap weggeroepen wordt ... én de verbazing : "hoe verzint iemand dit ...?" maakten met elkaar dat ik wél een onderhoudende avond had ...
Kom eens uit je comfort-zone ... doe, lees, kijk, luister eens buiten de gebaande paden. Wie weet ...
!
