schijnt Martin Bril ooit geschreven te hebben. Je moet wél bukken en ze oprapen. Vanmorgen kon ik niets verzinnen om over te bloggen. Ja ik heb 2 mooie boekjes gelezen, aardige natuurfilms gezien ... Maar er kwam even niets.
Vanmiddag ging ik de straat op om boodschappen te doen. Langs de koffieshop lopend, hoorde ik iemand tikken op het raam. Binnen waren 2 dames en 2 baby's ... Mijn eerste kraammoeder en haar onlangs ook bevallen schoonzus ... én hun dochters. Het was erggggggggggg leuk om weer even bij te praten, te voelen hoe de baby was gegroeid van 5 vijf pond naar 5 kilo én te horen hoe 'mijn' kraammoeder met succes de door mij getoonde voetmassage heeft toegepast bij haar baby.
Daarna stond ik in de rij van de kassa van de supermarkt en hoorde de dame voor mij de kassa-mevrouw een compliment maken ... IK viel haar bij ... de dame in kwestie is inderdaad een behulpzame, vriendelijke, goedgemutste jonge vrouw ... Zij kleurde verlegen van onze complimenten ... en zei: "Nu kan ik er voor de rest van de dag weer tegen ..., maar ik weet niet zo goed hoe ik moet reageren ..."
Minstens 35 jaar ouder wéét IK het wel .... zeg gewoon DANKjewel op een complimet!
