Dag allemaal,

Vandaag is de dag van opname, voor lange tijd zit ik weer binnen de vier muren van UZ Leuven. Maar eerst had ik deze ochtend nog de petscan. We waren ruim op tijd vertrokken om toch maar zeker op tijd te komen. Een paar wegenarbeiders ter hoogte van het ziekenhuis dachten er anders over. We hebben zeker 3 kwartier liggen aanschuiven bovenop de gewone file. Ik heb dus moeten verwittigen dat we te laat gingen zijn. De vrouw aan de lijn verzekerde mij dat ik heus niet de enige was die te laat ging komen en ik moest maar rustig aan doen. Eens aangekomen op de afdeling vertelden ze me doodleuk dat er een toestel was uitgevallen en dat ik zeker nog eens 3 kwartier moest wachten. Leuk begin van de dag. Maar het onderzoek heeft toch kunnen doorgaan en dat was het belangrijkste.

Vorige week donderdag had ik nog een reeks onderzoeken moeten ondergaan zoals de meting van het hart en de longen. Deze bleken nog voldoende in orde te zijn. De chemo’s die ik nog gehad had, hadden mijn hart en longen niet verslechterd, alles was stabiel gebleven. Daarna volgende dan nog een beenmergpunctie. Omdat alle onderzoeken uitliepen, kwam ik grandioos te laat bij de punctie. Gevolg was dat de prof al vertrokken was en dat ik het moest doen met een jonge dokter. Ik had een slecht voorgevoel van dat dit wel eens pijn kon gaan doen. Mijn gevoel zat er niet naast, lange tijd dat ik nog zo heb afgezien van een punctie. Ik heb hem dit ook duidelijk laten merken, wel met een lachje achteraf.

Ik ben ondertussen weer geïnstalleerd op mijn kamer. Ik heb heel de namiddag liggen wachten op de prof maar hij is niet langs geweest. De verpleegster vond het ook raar, maar morgen komt iemand langs die het schema tot in de puntjes gaat overlopen. Die gaat mij ook kunnen vertellen wat er mij allemaal te wachten staat. Het enige dat ik nu weet is dat de planning vaststaat en dat er vanavond al met een hoop pilletjes gestart gaat worden. En dat het een zware opname gaat worden. Ik houd mijn hart al vast!  

Stijn