|
Dag allemaal,
Gisteren was het een spannende, zenuwslopende dag. De dag
waar ik uitsluitsel zou krijgen over wat er mij te wachten zal staan. Ik was
heel nerveus en het hielp niet dat het zo lang op zich heeft laten wachten. Om
iets voor 17u kwam de prof tot aan mijn bed. Hij had niet zon goed nieuws bij
zich. De leukemie was weer aanwezig in het beenmerg, dat verklaart ook de
bolvormige letsels op mijn longen en lever (klieren die gezwollen waren). Wat
staat mij nu weer te wachten? Ik krijg weer een andere chemokuur, een ander schema
dat er voor gaat moeten zorgen dat de leukemie weer verdwijnt. De vorige chemo,
de nelarabine, is niet meer bestand tegen de ziekte dus moeten ze nu weer alles
opdrijven. Over een periode van 4 dagen zou de kuur lopen, daarna worden weer
alle cellen afgebroken. Daarjuist hebben ze met mij overlopen wat de
nevenwerkingen weer kunnen zijn. Ik ga heel zeker ontstekingen krijgen in mijn
mond, misselijkheid, braken, vermoeidheid,
Iets waar ik al mee vertrouwd ben.
Ik kijk er in ieder geval niet naar uit. Binnen de 18 dagen zou ik dan terug
weer beter zijn. Ik vrees ook een beetje voor het eten, dat dit weer niet zo
gaat lukken. Dat weet ik nog van de vorige keren. Maar ik ga mijn best doen om
toch iets binnen te krijgen.
Mijn grootste ergernis op dit moment is, dat ik op een
gemeenschappelijke kamer lig. Ik heb al gepleit voor een aparte kamer, maar het
probleem is dat er weinig plaats is. Ze zouden kijken wat ze konden doen. Het
bezoek van de buurman hebt ge niet in de hand en soms wordt het dan druk op zo
een kamer. Ik heb echt geen goesting om ziek te zijn met een enorme drukte
rondom mij. Ik wil kunnen rusten wanneer ik dat wil. Laten we hopen dat er snel
verandering in mag komen. Dat zou de ellende voor een stuk al weg nemen.
Ik hoop dat ik de kracht en de moed nog ga blijven hebben om
te kunnen vechten tegen deze verschrikkelijke ziekte. Het is niet gemakkelijk
om elke keer weer voor zo een moeilijke periode te komen staan en er weer voor
te moeten vechten.
Stijn
|
