Dag allemaal,

Ik ben nu van dinsdagavond thuis en de dag vliegt toch sneller voorbij hier dan tussen de ziekenhuismuren. Hier heb ik ook meer afleiding met die twee dochters van mij. Ik geniet enorm van hun goedlachs gedrag. Maar er is ook een keerzijde, de chemo is in de aanval. En dat uit zich voornamelijk in een uitputtingsslag. Een simpel doucheke, een verhaaltje voorlezen, de trap op- en afgaan, vergt allemaal veel energie. In de mate van het mogelijke probeer ik zoveel mogelijk te bewegen. Gisteren heb  de uitdaging aangegaan om even te voet naar de bakker te stappen, een halve km, met ondersteuning van Karolien. Dat ging vrij goed.

De zomer. De meeste mensen schakelen stilletjes aan om in vakantiemodus. Mijn zomer zou ook fantastisch moeten worden. Helaas hebben daar een paar slechte cellen een stokje voor gestoken. Het enige waar ik nog heel graag zou bij zijn is de trouw van mijn zus. Volgens de dokters zou het haalbaar zijn, ik zou dan net klaarstaan voor een nieuwe chemokuur. Afwachten wat dat gaat geven. Maar dat zou ik voor geen geld willen missen, zou het ook erg voor haar vinden.

Ik geniet nu vooral van de kleine dingen, zoals de lach van Sien en Julie, een ontbijtje met het gezinnetje, de hulp en steun van zovele mensen.

Mijn doel is nu om maandag in Leuven te staan met zo min mogelijk klachten. Het is raar, maar ik kijk er wel naar uit om terug naar daar te gaan. Stand van zaken gaan opmeten en kijken of mijn bloedbeeld veel heeft afgezien. Het verslag zie je wel verschijnen.

Nog een prettig weekend aan allen!

Stijn