Ik ben er even niet. Laat een bericht achter na de piep!
Beoordeel dit blog
Ik versus TALL
Mijn verhaal
05-04-2014
Terug aansterken
Dag allemaal,
Tijd vliegt voorbij als je thuis bent. Ik ben nu al
bijna twee weken thuis. Bij mijn thuiskomst werd ik aangenaam verrast.
De familie had de moeite gedaan om het huis mooi te versieren en had een
groot spandoek aan het raam geplaatst met de de woorden 'welkom
thuis!'. Fijn gevoel om zo thuis te komen. Eindelijk thuis, wetende dat
dit de laatste keer is dat ik terug thuis kom van Leuven na een lange
opname. Vanaf nu is het nog een lange weg om terug op krachten te komen.
Ze hadden mij gewaarschuwd in Leuven dat ik minstens nog een maand of 2
serieus moe ging zijn. Ik dacht dat dit wel zou meevallen maar het valt
me zwaar tegen. Lang slapen 's nachts en overdag nog een paar
uur doorbrengen op de zetel. Soms wel frustrerend omdat er nog zoveel
dingen zijn die ik wil doen. Maar dan bekijk ik het van de andere kant,
nog even doorbijten en mijn krachten komen wel stilletjes aan terug. Ik
probeer nu ook elke dag een kleine wandeling te maken, samen met
Karolien en Julie, om toch mijn spieren wat soepel te houden.
En
naast de vermoeidheid is er ook nog steeds de weinige eetlust. Alles
smaakt vies en ik krijg niet veel binnen. Heel in het begin bij
thuiskomst moest ik af en toe nog braken, nu gelukkig niet meer! Ik merk dat het alle dagen een klein beetje beter gaat. Sommige smaken
komen stilaan terug en het drinken begint ook al goed te lukken.
Vorige
maandag ben ik nog eens op controle geweest in Leuven. Daar werd mijn bloed
gecontroleerd. Alles was goed. Geen verdere transfusies nodig. Nog een
paar weken zo door doen en dan mag hopelijk mijn catheter er ook uit.
Daar kijk ik ook naar uit. Het laatste wat mij nog doet denken aan deze
vreselijke ziekte. Het enige waar ze zich zorgen over maakten, was mijn gewicht. Ik stond nog te laag met mijn kg's. Daarom word ik nu maandag terug verwacht om mijn gewicht op te volgen. Als het niet betert, moet ik daar blijven en terug op krachten komen. Maar dat zie ik totaal niet zitten, zeker niet met het fenomenale eten ginder. Ik heb echt een degout gekregen van het ziekenhuiseten. Ik ben nu dus zo goed mogelijk aan het eten, vele kleine beetjes en proberen om zoveel mogelijk calorieën binnen te krijgen. Het avondeten lukt me al behoorlijk. Jammer dat het nog niet echt smaakt!
De gedachte doet me goed, dat ik de laatste kuur achter de rug heb. Voor de allerlaatste keer terug op krachten komen. Het zal deze keer wel een tijdje langer duren maar daar moet ik mij maar bij neer leggen. Ik denk aan de toekomst. Terug in conditie komen, fietsen, zwemmen, lopen en vooral hopelijk een mooie zomer met veel bbq's (die me wel zullen smaken) en een puike prestatie van de Rode Duivels. En niet te vergeten terug aan het werk, zodat ik weer centen kan gaan verdienen voor mijn gezin. Wat heb ik dat toch ook gemist! Geen slechte vooruitzichten dus.
Laten we terug van het leven genieten!
Stijn
Reacties op bericht (1)
12-05-2014
Respect
Dag Stijn,
Respect man. Wat een strijd.
Gij zijt een voorbeeld.
Geniet van uw gezin en van het leven!
Hoop u snel terug te zien op't werk.
Gr. Jan
