Dag allemaal,
Vandaag is het D-day. En ik heb het gemerkt. Half 5 ben ik wakker geschoten en ik kon niet meer de slaap vatten. Dan maar grijpen naar mijn wondermachine (Iphone),daarvan heb ik hier al veel plezier van gehad. Stilletjes aan wordt het dan toch ochtend, tijd voor de parameters en de bloedafname. Jelle, de stagiair, is al heel de week mijn ochtendverpleger en hij doet het behoorlijk goed. Kijken of hij ook mijn bloed kan laten stromen. Gelukkig, het is gelukt. Een stevig ontbijtje en even relaxen voor dat ik in de douche mag. Ooh ja, douche, heerlijk. Het zal een van de laatste keren zijn deze kuur. Terug op de kamer word ik weer aangekoppeld aan mijn ezel (paal waar de baxters aanhangen). Ik heb mijn muziek spelen en plots maakt Jelle de opmerking van 'inderdaad, there will be no next time'. De laatste keer dat ik aangekoppeld moest worden deze kuur want binnenkort mag ik naar huis, maar wanneer is nog altijd de vraag. Voor de niet kenners, op de achtergrond speelde The Kids met There will be no next time. Bij die gedachte begon mijn dag al goed. Goeie opmerking, Jelle!
Even rusten en dan is daar gelukkig weer Karolien met Julie, samen met een tante die ze heeft gebracht. Nee schatje, de professor is nog niet geweest. Zij vraagt rap aan de verpleegster of hij in huis is, want zij is ook aan het wachten op het nieuws. Julie is super content, mega hard aan het lachen, ik word er zo gelukkig van. Weer middag en ik kan mijn voetjes weer onder tafel schuiven. Klop klop, wie komt daar binnen? Yes, het is de professor. Mijn hartje begint al wat sneller te slaan. Ik vraag hem of ik rustig mag verder eten waarop hij de opmerking maakt van dat ik mij niet zou verslikken. Verslikken?? Toch geen goed nieuws dan. Hij antwoord met ' ik weet niet wanneer gij u gaat verslikken eh'.
Dan het verlossende antwoord, man wat is dit spannend. Ik stop toch maar even met eten voor de zekerheid :-).
Punt 1 : uit het resultaat blijkt dat ik een normale chromosomale afwijking heb, ik kan dus zelf donor zijn. Howly sh*t! Wat schitterend. En dat was nog niet alles. Punt 2: u mag morgen middag naar huis. Wablief? Ik kan dit niet geloven, de ontlading is groot. Ik voel me deze kuur al een overwinnaar, de eerste slag is gestreden en ik heb al een stuk veroverd! Zalig gewoon. Onbeschrijfelijk. Vanaf nu leef ik op een wolk richting de zon! Het kot stond op ontploffen. Er was geen 1 leeuw maar ze waren gesplit :-). Oef, eindelijk de verlossing. Ik droom al van morgen. Ik kan dan eindelijk morgen de ezel op stal zetten, in de hoop dat ik geen tic nerveux krijg en er thuis ga naar grijpen ;-). Maar ik moet wel nog morgenvroeg 1 chemokuur krijgen, eentje die een kwartiertje moet inlopen dus de ezel mag nog even werken. Deze chemo zou niet meer al te veel voor problemen moeten zorgen. Ik maak me niet druk. Het kan gewoon weg niet meer stuk. Ik begin zelf te denken dat Julie het nieuws al wist, omdat ze zo vrolijk toekwam.
In de namiddag krijg ik ook nog 2 bloedzakjes want mijn hemoglobine is ondermaats, typisch als je chemo krijgt. Toch raar als daar zo een bloedzak hangt. Maar ben enorm dankbaar aan de schenkers.
Het goede nieuws kan niet op, ik krijg een berichtje van mijn schoonzus. Ze heeft als verrassing ons hele huis gepoetst. Man, ik ben hier aan het zweven en dat is te zien aan mijn bloeddruk die ook de hoogte inschiet. Wat wil je? Ik bedank haar uitbundig, wat een cadeau!
De avond is nog weggelegd voor een paar kameraden. Gelukkig dat ze nog komen, de avond vliegt voorbij, het wordt weer gezellig, alleen de champagne ontbreekt. Ze wouden me nog mee naar de Versuz (discotheek voor diegene die het niet kennen) nemen :-).
Na hun bezoekje stond die hometrainer nog te glimlachen naar mij. Zou ik? Ja, voor de laatste keer, ik rij nog 10km. In totaal heb ik nu 326km afgelegd, niet slecht zou ik denken waarvan ik 1 week uit heb gelegen.
Nu nog even bloggen en mij klaar maken voor te slapen. Laat die slaappillen maar komen, zal ze nodig hebben :-).
Ik wil bij deze nog even vermelden dat ik blij ben dat ik deze blog heb opgestart. Ik heb immens veel goede reacties gekregen. Jullie zijn een fantastisch publiek! Ik zal als ik thuis ben, proberen om er nog regelmatig iets op te posten.
Mijn dankbaarheid is groot voor al diegene die hun steun betuigd hebben. Dankzij hen, familie, vrienden, kennissen,.. heb ik dit eerste deel goed overleefd. Wat dat allemaal doet met een mens, ongelofelijk. Dikke dikke merci allemaal!!!
Mijn eerste slag is gestreden. Ik voel mij al een overwinnaar, een warrior. Positief blijven denken en blijven strijden ook in moeilijke tijden heeft mij er door geholpen. Ik snap niet dat ik dit kon.
Genoeg gezeverd :-), ik maak mij klaar voor morgen.
Bedankt allemaal en tot blogs.
Warrior Stijn
|
