' De Valeer is aan de kanten van Kortrijk in een gracht gesukkeld en de flikken willen hem niet laten rijden.' Bazinneke zat naast me in de camion en ze rook naar de brousse. Niet dat ik al in Congo geweest ben. Maar ze heeft zo'n beetje de manieren van een jachtluipaard en ruikt altijd speciaal. Gelukkig is ze mijn bazin. En moet ik mijn manieren houden. Maar we dwalen af. 

De Valeer dus. Dien kerel heeft nog in de loopgraven gevochten, denk ik. Zijn wijf ligt al veertien dagen in het ziekenhuis en mijnheer had het in zijn kop gestoken om naar de hoeren te gaan. In de tachtig en naar de hoeren. 'k Hoop dat mij ook overkomt. Maar dat terzijde. 

Toen we in dat flikkenkot kwamen stormde de Valeer op ons af. Nu ja, stormde. Hij was nogal opgenaaid, om een treffend woord te gebruiken, en zou, moest hij honderd jaar jonger geweest zijn, die klakkemannen wel eens mores geleerd hebben. De blauwgestreepten hadden hem anders wel in de watten gelegd. Zijn auto meegebracht naar de bureau en hem een pot of twee koffie gegeven. Hij was niet dronken volgens hen maar vanwege zijn opgenaaidheid wilden ze hem niet verder laten rijden. Er werd geen pv gemaakt ook. Waren 't goeie of luie flikken? 

'En Valeer' vroeg de bazin. ' Hebt ge er nog éne bezwangerd met je sterk zaad?'  ' Pff, twee dure coupkes en è keer over haar bil gewreven.' Lachte hij. ' De volgende keer moet ik drie pillen pakken in plaats van twee.' Bazinneke keek verwonderd naar me. 'Twee Viagra's, Valeer? Kom we gaan je gauw naar huis voeren voordat ge een attack krijgt.' 'Nee, 'k ga valium nemen zeker.' En met een vette knipoog naar mij ' Vroum, ga jij maar met de camion, je bazin gaat me wel naar huis voeren met mijn auto.' 

Ik denk dat hij ook de brousse geroken had.