Klop één jaar geleden is Brigit door de blauw geklakten op de bon gezwierd wegens niet gekeurde auto. Gisteren stonden dezelfde aasgieren op dezelfde plaats weer mensen te kloten. De cafébaas krijgt het aardig op zijn heupen. Cola en water drinken zit nu niet direct in de locale tradities zodat bijna iedereen na een Jup of twee pleite is. Er is echter één woord zeer belangrijk in de vorige zin: bijna.

Eén uur nadat ik op't werk mijn overall in de wasmand had gesmeten stond ik gedoucht en gekamd aan de toog. 'Vier Jup's, waard!' Copain, Dré en Karl stonden weliswaar nog met anderhalve voor zich maar het is een ongeschreven wet dat als ge binnenkomt ge de maten trakteert. De vier Polen, die bij André werken, zaten een eind verder likkebaardend naar Claudine te loeren. Die gasten dronken geen Jup's. Het mag wat straffer zijn. Vroeger bestelden ze elk één en dronken dan stiekem uit hun meegebrachte fles. Sinds de cafébaas tegen André gezegd heeft dat hij ze maar moet meenemen naar het ander café drinken ze op kosten van de Dreten. Gelukkig voor den aannemer is het slechts om de maand. Payday, weet je wel. Toen ze rond achten hun enveloppe gekregen hadden verlieten ze met nogal veel lawaai de staminee. 

Acht uur. Shit. Ik moest mijn rostgelokte ophalen. Gelukkig is ze zelf niet van de stiptste en ziet ze me géren. Zegt ze toch. Nu en dan. Een kwartier later zat ik weer op mijn kruk aan de toog. Copain had plaats gespaard voor ons. Karl en André waren vertrokken.  De één naar zijn lief in de Walen en de ander naar zijn stamcafé. 

Brigitteke en Copain. Ooit komt het goed. Maar niet direct. Na een Jup of twee besliste ze dan maar om een kippetje te gaan eten. Copain bleef verweest achter. Ik had bijna compassie met hem.