Gisteren rond zessen was de halve meute nog bij mij thuis, in de garage. De meestergast van André was vroeg uit Frankrijk vertrokken en was om vier uur bij mij toegekomen met Morticia, want zo noem ik zijn nieuwe liefde. Een kwartier later was den Dréten en mijn baas er ook. Ik had al eens rond de remork gelopen en moest toegeven dat de Lancia er anders nogal goed bewaard uit zag. Morticia eigenlijk ook als ge 't zo bekijkt. Ik dacht dat we met zijn vieren de kar in de garage gingen duwen maar André kroop er met nogal wat show in en startte de bak. Van den eerste keer in gang! 'k Moet toegeven, ik had me al een beetje verkneukeld en voorbereidt om commentaar te geven, maar moest inbinden. De zescylinder maakte een mooi lawaai. Niet zoals de naaimachinetjes van nu, maar een zwaar doeng doeng doeng dat tot diep in je maag gaat. Ouwe ratten weten wat ik bedoel. Toen ze van de trailer was zag ze er kleiner uit dan ik gedacht had. En lager. En, euuh, mooier. In't echt was ze heel anders dan op de foto's die Dré me getoond had. Maar ze blijft Morticia. 

We leven in het gsm tijdperk en in geen tijd stond mijn voorhof en garage vol. Was mijn bak Jupiler en de twee andere die we bijhaalden, leeg, en zal er vandezomer een grote bruine vlek in mijn gazon zijn. Na meer dan twee uur lieten ze me achter met lege blikjes en lege Jupflessen. En met Morticia. 

Voor ik de garage sloot heb ik haar toch eens gestreeld. Hopelijk is Gomez niet jaloers.