Gepeperd, zalvend of komisch autogezever. Deze blog leest van onder naar boven.
Vriend worden op Facebook? https://www.facebook.com/vroum.vrouumm?ref=tn_tnmn
26-04-2012
Flamawat?
Zaterdagmorgen kreeg ik nogal vroeg een berichtje van den André. Nogal vroeg voor bibbi dus. Ik had de avond voordien op mijn eentje, Cornetje was bij haar moeder en Copain was er op uit, nog een kroegentochtje gemaakt. Carl tegengekomen in 't ander café en samen zijn verdriet verdronken. En hij had veel verdriet. Zijn lief was lesbisch geworden. Of iets in dien aard. Rond éénen zag hij het al weer een beetje zitten. Unlike me. Ik zag helemaal niets meer. Of toch heel weinig. Mijn eerste werk 's morgens was dan ook een toerke rond mijn tuut lopen. Nie voor de fysiek maar op builencontrole.
Berichtje dus. ' Zijt ge thuis?'
Ik ' Thuis wel'.
Kwartier later was den aannemer daar. 'Vroumke, een Lancia Flaminia Superlegera, kende da? Ik heb het twee keer moeten vragen want nooit van gehoord. 't Is van voor mijn tijd ook. Fier als een gieter toonde hij mij enkele foto's van een aartslelijk ding. Ik hield mijn klep dicht. ' Mag ik hem hier zetten totdat de oude garage weer leeg is, Vroum?' ' We gaan er een nieuwe van maken.' ' Als ge wilt natuurlijk.' Den André is altijd vriendelijk. En hij betaald goed. ' Vaneigens André. Wanneer hebt ge hem?' Ze brengen hem vrijdag mee van de traveau in Frankrijk.
Enkele koetjes, JB-tjes en kalfjes later was den aannemer weg.
Ik heb nog een halfuur naar die foto's zitten kijken. Dat gedrocht werd er niet mooier op.
Vrijdag, na de computerlessen van de Ben, naar de locale biertent geweest. 't Was al geleden van de Zondag, dus zouden ze kunnen denken dat ik ziek was. Na vier uur komen de stormtroepen binnen. Je hebt er van soorten. Gasten die de ganse week hun kloten afgedraaid hebben en dan haastig een pint of drie achteroverkappen, ondertussen twintig maal op hun horloge kijkend, omdat hun wijf het niet mag weten. Lozers. Er zijn er ook die om half twaalf niet meer weten waar ze wonen. Iedere week. Lozers. De meesten zijn daar echter niet om pinten te drinken alleen. Nee. Na een week moeten ze, onder het nuttigen van een glas, de fabriek of het bedrijf waar ze werken terug op de rails zetten. Hoe langer ze blijven zitten hoe drastischer maatregelen ze zouden treffen. Zij zijn feitelijk de ruggegraat van het bedrijf en houden het dan ook recht. Het ergste is: ze menen het! Lozers eerste klas.
Wij van onze kant houden ons bezig met nuttiger zaken. Drinken, vrouwen, auto's en drinken. Toen Copain, veel later, gewassen en geschoren binnenkwam kon de wekelijkse rallyvergadering beginnen. Niet da't echt een vergadering is. We hadden het er verleden week al over gehad. We gaan niet naar de Wallonie. De rally's komen te vlug na elkaar. De mazout begint veel te kosten en het is, volgens ons, de minst mooie.
We gaan, zoals de piloten, ons budget sparen voor een andere verre rally.
Ik weet nog altijd niet waarom Copain zo uitgedost was. Hij gaf geen uitleg en ik vertikte het om te vragen. Hij zou kunnen denken dat ik 'curieus' ben.
'Te vele pornofilmkes gedouwnloud, hé manneke.' Mijne Cornet stond achter me toen de Benny die gevleugelde woorden uitsprak. De lamme trekhond. Ze duwde met haar attributen in mijn rug. 'Is da waar Vroumke? Gaat ge vreemd met Russische troelas?' De Ben was me voor. ' 't Is geen waar hoor, Brigitje. De Vroum is daar te dom voor. Als hij al iets opslaat is het per ongeluk. Zoals dat hier.' Een reklaamfilmke van een soort Jupiler. Hij dacht waarschijnlijk dat èm er twee voor niets zou krijgen. Mijn rossegekrulde wreef nog een paar keer met de 'overtuigers' tegen me. Maar nu aan de voorkant. ' 't Is al goed Benny, 'k ga hem vanavond een keer afpeigeren zodat èm geen Matroushka meer kan zien.' Ze draaide zich om en ging voort. Zonder kus. De téve. En liegebeest. We waren niet samen die avond. Ik zag dat afpeigeren anders wel zitten.
Dat was verleden vrijdag. Zoals ge al kunt raden weer met pc panne gezeten. De Benny, die in't geniep al een jaar computerlessen volgt is me komen helpen. En me een beetje wegwijs gemaakt in de wondere wereld van Fb, dat gelul met dat vogeltje en nog een paar andere inlogtruuken. Als da maar goed komt.
Ik ben de rest van de week thuis en hoop hier een beetje nieuws van verleden week te kunnen posten
'Vroum, ga je nu mee of niet?' Copain moest weten of we voor de tweede dag op rij naar Dranouter zouden gaan.
Ik was er nog niet uit. Ik kon kiezen. Een namiddagje verkleumd autootjes kijken of een verwenkoffietje bij mijn roodharig knuffeldier. De pralienen bij die koffie zijn serieuze soldaten, zulle. En nie van chokolat.
Ze zag waarschijnlijk stoom uit mijn oren komen of mijn geile blik zal me verraden hebben. Bazinneke hakte de knoop door. 'Weet je wat Vroumke, zet ons af in Ieper. Wij gaan ietske eten en een wandelingeke maken. Bel als je ons komt ophalen.' Brigitje kwam een beetje dichter staan en toonde wat ik zou missen. De téve. We reden met de Bazin haar kar. We kunnen makkelijk met zessen in en de mazout is gratis.
Aan de start staan kijken en veel te dure Jup's uit een flesje staan drinken. Opeens, regen. Geen paraplu mee vaneigens. Weer twee, de kindjes stonden aan de andere kant, Jup's gaan halen. Schoon weer. Me zenuwachtig gemaakt tegen een bende jonge gasten met een kap over hun hoofd omdat ze hun rommel gewoon in de weide smeten. Schone passage van een donkerblauwe BMW. En van een bleekeblauwe. De Snor die niet doorkwam. Twee veel te dure Jup's. De Snor die een kwartier later toch doorkwam. Eén met een oude bak tegen de balloo's zien kwakken. De Jup's waren weer uit. Copain had het eer in de gaten. In de ene hand een Jup en in de andere een braadworst. De kleintjes die startten. Respect. Ik zou 't nie kunnen. Maar 't zien nie waard. Sorry. Een klak mosterd op mijn schoenen. Gelukkig. Anders was't op mijn vest. Gefoeterd tegen een kereltje dat m'n lege fles kwam schooien. Tien cent is tien cent. In ons geval, meer dan een euro. Dat zijn vader gaat werken. Blijkbaar weer schone passage van de BMW. Niets van gezien. Stond te pissen. In't passeren weer dure Jup's gekocht.. De Snor kan het nog. Eind tweede ronde. Ik hielt het voor bekeken. De anderen ook. Ze waren mee met mij.
De wijven gaan ophalen in Ieper. Allebei goe gezind. Bazinneke had getrakteerd met bubbels. Niet per glas zo te zien. En wij maar verkleumd dure Jup's staan drinken. Klotenamiddag.
Zaterdag een leutige apero onderbroken en met volle goesting naar de achterkant van de Kemmelberg getrokken. 't Was aan mijn toer om te rijden dus we hebben geen honderd keer moeten stoppen en terugkeren of de weg vragen. Copain hielt zich stil. Het homokoppel zat gans de weg naar hun televisie te kijken. Laptop eigenlijk. Ze zijn waarschijnlijk de bruidsjurk aan het kiezen. Zou er één van de twee, ik weet nog altijd niet wie, in het wit trouwen?
'Daarvoor geef ik geen vijftien euro zulle.' Was mijn eerste volzin na de Benny zijn uitleg. De tweede was: 'Madammeke geef er hier eens vier.' Ik en copain waren het eerste cafeetje ingedoken en hadden de jonkies op inlichtingenjacht gestuurd. Wegens dorst en te koud. En nog iets. Toen we aan de kerk van Dranouter kwamen dachten we dat we van datum gemist waren. Het zou de eerste keer niet zijn.
En jawel, we waren wel van datum gemist. Maar nie veel. De Benny, tegenwoordig een computerdeskundige, had over het hoofd gezien dat ze van dag gewisseld waren. De zaterdag was nu voor de Engelsen en de zondag voor de inboorlingen. En Engelsen liepen daar ook nie veel. Ze hadden nogal wat locale krijgers moeten halen om aan 35 auto's te geraken. Verleden week zo'n Engelsman zien rondtuffen in een WRC en geen zin om er zo vijftien te zien passeren. Benny en Kevin zijn toch een rit gaan bekijken. Copain en ik zijn een braadworst gaan eten en die doorgespoeld met een aanzienlijke hoeveelheid Jup.
Kevin mocht rijden in het weerkeren. Mijne maat en ik mochten achteraan op de laptop kijken. Nee niet naar bruidsjurken.
Gisteren en vandaag nog eens een auto op de oude manier hersteld. Op de richtbank. 'n Oude bak van achttien jaar. Met die nieuwe van bakpapier gemaakte stukken verdriet moet ge dat nie meer proberen. Van de minste duw da ze krijgen zien ze eruit als de wasdraad van Martha van hier rechtover. Haar flanellen onderbroeken zijn in die karren wel vervangen door gebruikte airbags. Kutauto's zijn het tegenwoordig.
Werkje uitgevoerd in d' oude garage. Dan weet ik het wel. Goe voor 't drinkgeld. Gisteren vroeg begonnen en, wegens sluitingsdag van mijn kantoor, laat gestopt. Vandaag vroeg begonnen en vroeg gestopt. Vanwege administratie. Op de achterkant van een bierkaartje mijn uren noteren is ook papierwerk. Toch?
Copain moet van heel de week nie werken en had de grens tussen serieus klappen en zeveren al overschreden doen ik in't café toekwam. Nu, voor mij geen probleem. Wij hebben nogal veel conversaties in de tweede toestand. En we begrijpen elkaar. Opeens zegt èm: 'Ga je mee naar de Monteberg?' Ik antwoordde niet direct wegens nie veel zin. 'Kan je weer gans de namiddag een terrasje doen met die troela van verleden jaar.' De klootzak. Waarom doet èm dat toch? Ik had zin op zijn grijns te kloppen. De cafébaas was twee meter genaderd, wat wilde zeggen dat hij iets gehoord had. En hij kan zijn muil niet houden. Ik bestelde er nog twee en copain begon over Tielt. De lamme trekhond. Toen de patron op veilige afstand was haalde hij zijn gsm boven en toonde hij me de foto van verleden jaar toen Julie me een kus gaf. De godverdomse verrader. Hij zag me van kleur veranderen en duwde op de 'delete' knop. ' Ik heb het aan niemand gezegd of getoond, Vroemke. Op mijn communiezieltje.' Hij klopte me op de schouder en bestelde er twee. Terwijl we nog met een volle in onze hand stonden. 'Case closed.' Daarvoor zijn we vrienden.
Morgen nog een dag gaan klooien en het is weer weekend. En Monteberg. Zou Julie daar zijn?
Zaterdag tussen de kp's ook naar de service geweest. Het viel me op dat er zo veel jongskes en meiskes wielen aan het verleggen waren. En ruiten kuisen. En in de weg lopen ook.
Nu, het is schitterend dat de jonge gasten interesse vertonen om tijdens het weekend aan rallywagens te werken. Het viel me echter op dat bij bepaalde teams de geroutineerde en ervaren mecanicien in de minderheid was of zelfs ontbrak.
Ook opgevallen: het grote aantal flikken in actie. Groot in aantal maar klein van gestalte. Ik heb er toch enkele gezien die zonder laddertje niet op hun moto raakten. Enkele keren moeten lachen toen ik zo'n klein ventje met een reuzegrote oranje helm zag lopen. Precies 'alliennekes' uit een tweederangs siencefictionfilm.
Scheel van de dorst in de hallen een pint gaan drinken. Ik tegen de dienstdoende bierverkoper. 'Twee pinten.' Hij tegen mij 'Heb je stongs?' Ik 'Wat voor beesten?' Hij ' Je moet eerst stongs kopen' Bleek het 'Jetons' te zijn. Kunnen ze niet met bonnekes werken? Dat verstaat iederéén.
Tijdens het consumeren van de te kleine Jupkes naar het spektakel op het podium gekeken. Na de service rijden alle piloten over het podium om geïnterviewd te worden. Toch degene die de speaker kende had ik de indruk. Of zij die hem verstonden. Want diene gast stond daar in een soort Limbubelgisch in zijn micro te brabbelen. Het zal wel weer aan mij liggen maar ik versta er de bukszijnkloten van. Niets, of toch nie veel, dus. Het grote deel van de aanwezigen verstond hem blijkbaar wel want ze gooiden niet met tomaten. En ik had geen tomaten bij. Nu, diene mens deed zijn best en er is geen betere heb ik mij laten vertellen. 'Hij gaat zelfs in Nederland rally's gaan commentariëren' Zei één van de twee Roeselnarenaars. Nogal wiedes: daar verstaan ze hem. Of doen ze toch alsof.
Toen ik zaterdagavond mijn zakken leegmaakte zat er nog een jeton van de TAC in. Dat zegt, voor mensen die me kennen, genoeg.
's Morgens om twintig voor acht stonden we op kp één te wachten op de eerste wagens. 'We' waren met zes. Benny en Kevin hadden op de schakedown kennis gemaakt met een paar West Vlamingen die nogal op de hoogte waren van het rallymilieu. Ze hadden voorgesteld om hen te volgen tijdens de rally. Achteraf gezien was dat een goeie beslissing. Voor het eerst zijn we op geen enkele kp te laat gekomen of misreden. Copain had het er een beetje moeilijk mee want het was vroeger zijn taak om ons te leiden.
Het 'smuukte', Westvlaams voor motregende, 'Ze gaan op eieren rijden' zei de één. 'Je moet weten dat 99% van die kerels zonder verzekering rijdt en dat sommige van die auto's meer waard zijn dan het huis waarin ze wonen.' Dat laatste wilde ik wel geloven maar dat van die verzekering kon er bij mij niet in. Bleek dat het niet om de groene kaart ging maar om een bijkomende polis voor de schade aan de koersauto. Prijzenplaatje volgens de mensen van Roeselare: tussen de tweeduizendvijfhonderd en vijftienduizend. Euro's, geen franken.
De eerste passage moest ik hen wel gelijk geven. Buiten onze nationale Fred en de 'Incredibele Pat' was er niemand die 'attaqueerde'. Attaqueerde want, buiten een hele hoop 'inside information' zijn we ook ingewijd geworden in het rallyvocabulaire. Zoals, en dit vind ik een mooie,: 'In een strik leggen.' Dat wil zeggen 'plooien, ofte, in de prak rijden'. En nogal wat, maar ik ga jullie daar nie mee lastig vallen. 't Is hier geen schooltje. Zoals zaterdag. Die gasten moeten ons als volslagen idioten gezien hebben.
Toen we aan de volgende kp, weer op tijd, stonden te wachten passeerde een grote bende doorwinterde, zo zagen ze er toch uit, rallysupporters en enkele groetten onze gelegenheidscompagnons. Promt begon één ervan tegen de Benny. 'Die en die daar reden vroeger ook.' 'Den eersten moet nog kweet nie hoeveel aan zijne verhuurder na een sortie en de ander ligt in proces met de gast die aan zijn rallyauto werkte. Dat ze hun kop nog durven tonen' Ik werdt er een beetje mottig van. Die twee waren geen rallygasten maar roddeltantes. Ik verzette me een eind en zei copain dat we de rally verder alleen zouden volgen. Hij wilde echter niet. Waarschijnlijk bang van te misrijden. Ik protesteerde niet. Dat was al geen goed teken.
Het was iets harder gaan 'smuuken' en de rijstijl van het overgroot aantal piloten was er niet op verbeterd. Zelfs die waar we weer, wegens gebrek aan 'undercat' voor supporteren leek met een ei onder zijn voet te rijden. Wij dachten dat het met Pasen te maken had. Later hoorden we dat zijn ruit aan de binnenkant 'bedoomde'. W Vl voor bewasemde' Om een lang verhaal te vermijden: we zijn op een zestal kp's gaan kijken en ik heb geen 'kippevelmomentje gehad'. Buiten de twee maestro's, een Waal in een oude WRC en nog twee, voor mij, nobele onbekenden, is er niemand die echt tot op de limiet ging. Onze poulain begon in het tweede gedeelte serieus te trappen. Hij werd uiteindelijk 'Best off the rest'.
De rest van mijn tjoolnamiddag is voor deze week.
Er is echter iets raars aan de hand. Voor de tweede maal op rij verveelde ik mij tijdens een rally. Vandaar die jeton.
Benny en zijn aanstaande zijn al van woensdagnamiddag in Tielt. Ze hebben de camper van Brigit gevraagd en gekregen. 'Op voorwaarde dat er geen sperma en andere liefdessappen aan het plafond plakt.' Zei ze, met een brede grijns, toen ze de sleutels gaf. 'Andere liefdessappen?' Vroeg de cafébazin met een dwaze blik. ' 't Zijn twee venten hé' antwoordde de Cornet ' waar denkt ge dat ze hem steken? In elkaars oor? Ik ben al meer beschaamd geweest sinds ik bij da wijf ben dan in de rest van mijn leven. Gelukkig kan de Benny tegen een stootje.
Ze zijn naar de Shakedown gaan kijken geweest. En mooie foto's getrokken. Tot 's avonds laat in de koude staan voor een paar auto's te zien passeren. Want ze waren er niet allemaal. Die waar we verleden jaar, vandejaar eigenlijk nog een beetje, voor supporterden was er ook niet.
Ze zijn gek.
De copain wist gisteren te vertellen dat ze vanavond naar de technische keuring gaan.
Klop één jaar geleden is Brigit door de blauw geklakten op de bon gezwierd wegens niet gekeurde auto. Gisteren stonden dezelfde aasgieren op dezelfde plaats weer mensen te kloten. De cafébaas krijgt het aardig op zijn heupen. Cola en water drinken zit nu niet direct in de locale tradities zodat bijna iedereen na een Jup of twee pleite is. Er is echter één woord zeer belangrijk in de vorige zin: bijna.
Eén uur nadat ik op't werk mijn overall in de wasmand had gesmeten stond ik gedoucht en gekamd aan de toog. 'Vier Jup's, waard!' Copain, Dré en Karl stonden weliswaar nog met anderhalve voor zich maar het is een ongeschreven wet dat als ge binnenkomt ge de maten trakteert. De vier Polen, die bij André werken, zaten een eind verder likkebaardend naar Claudine te loeren. Die gasten dronken geen Jup's. Het mag wat straffer zijn. Vroeger bestelden ze elk één en dronken dan stiekem uit hun meegebrachte fles. Sinds de cafébaas tegen André gezegd heeft dat hij ze maar moet meenemen naar het ander café drinken ze op kosten van de Dreten. Gelukkig voor den aannemer is het slechts om de maand. Payday, weet je wel. Toen ze rond achten hun enveloppe gekregen hadden verlieten ze met nogal veel lawaai de staminee.
Acht uur. Shit. Ik moest mijn rostgelokte ophalen. Gelukkig is ze zelf niet van de stiptste en ziet ze me géren. Zegt ze toch. Nu en dan. Een kwartier later zat ik weer op mijn kruk aan de toog. Copain had plaats gespaard voor ons. Karl en André waren vertrokken. De één naar zijn lief in de Walen en de ander naar zijn stamcafé.
Brigitteke en Copain. Ooit komt het goed. Maar niet direct. Na een Jup of twee besliste ze dan maar om een kippetje te gaan eten. Copain bleef verweest achter. Ik had bijna compassie met hem.
Gisterennamiddag nieuwe remmen en uitlaat onder Karl's camionette gestoken. Hij bleef erbij, ik werk achteraan de garage en niemand ziet ons, zodat we bijna anderhalf uur over rally en andere onnozelheden gepraat hebben.
Hij had begin dit jaar in de Walen, niet ver van waar zijn lief woont, een autootje gehuurd om een paar kleine rallytjes en sprints te rijden. De prijs was zeer betaalbaar en de baas van dat spel was zeer te vreten. Goeie gast. Nu heeft deze tuner begin dit jaar beslist om ermee te kappen. Hij heeft het in het lang en breed uitgelegd op zijn site en op een Waals forum maar zaterdag is de Karl eens gaan uitvogelen wat de echte reden is. Ik zal het niet in het lang en het breed uitleggen maar het komt er eigenlijk op neer dat nogal wat rallypiloten grote klootzakken zijn. Ze hebben geen nagel om aan hun gat te krabben en verkopen alleen gebakken lucht. Eens de rally gereden is, is de portemonéé leeg en wordt de betaling van den ellentriek en nogal wat ander minder belangrijke dingen een maand opgeschoven. Dat is toch hetgeen ik er van denk als ik het verhaal hoor. Karl heeft met zijn eigen ogen de teruggestuurde aangetekende brieven gezien waarin de aanmaningen van onbetaalde facturen zaten. Meestal van herstellingen na een sortie of kapotgereden banden. De namen van die gastjes toonde hij ook. En het zijn er nogal wat. Karl is ze vergeten maar moest ik die gast zijn dan stonden ze, zoals vroeger in't café, met lippenstift op de spiegel. Nu zou dat op Facedinges en andere internetsites zijn.
Doordat hij stopt verkoopt hij zijn wagens. Er is er eentje bij waarin de Karl geïnteresseerd is. De prijs is te doen maar hij moet eerst het fiat van zijn vader hebben. Die gaat echter niet op café zodat ik geen enkele invloed of druk op de droogstoppel kan uitoefenen. 't Gaat moeilijk worden voor de piloot in spé.
Gisteren voor de verandering rond zevenen één gaan drinken. Samen met copain, wegens sluitingsdag van onze bureau, naar 't ander café getrokken. André zat aan de toog met bazinnekes vent. Mijn baas dus. Dréten deed teken om bij hen te komen zitten maar copain is daar niet zot van. Dus gingen we aan de andere kant zitten. Copain content en mijn baas ook.
De laatste paar maanden ben ik nogal veel bij den aannemer. De dikke nekken in zijn stamcafé zijn het al gewoon dat èm bij mij aan de toog staat. Er zijn er zelfs die tegen mij komen praten. Meestal als mijne 'Cornet' mee is. De lafaards. De gesprekken kunt ge omschrijven als: Kort en bondig.
Die met André duren dan weer langer. Hij heeft het nog altijd over een oldtimer rallykar. André zit de laatste tijd veel in Frankrijk. Heeft laatst met zijn klant een rondrit met oude karren gedaan. Van 't één restaurant naar de andere bistro. Hij kan er niet over zwijgen. Is weer bezig de baas zijn kop zot te maken om een oude doos te kopen en zelf aan die toerkes te gaan meedoen. Hier bestaat dat ook zegt hij.
Verleden zaterdag, na het uitdelen van de piepers en andere handtastelijkheden, en na het consumeren van de champetter zonderden de wijven zich af. Want zo gaat dat; nodig één trezebees uit en ze wil meepraten met grote mensen. Nodig er een paar uit en ze vormen een soort mosselbank en gaan een eind verder hun ding doen. Dat wil zeggen; de rest van de Champagne soldaat maken en een paar van hun soortgenoten kielhalen.
Wij van onze kant werden getrakteerd op de verkenning van de volgende rally. De Ben had zijn reuzescherm, die laptop van hem is groter dan mijn televisie, mee. Daarop stonden filmkes van de 'specials' van de Tac rally. Door de organisatoren op het net geplaatst, notabene. Om de verboden trainingen tegen te gaan! Dat zou misschien helpen moest ge er iets op zien. Het enige dat ik zag was een zwaar bewolkte lucht en nu en dan het silhouet van een boom of een huis. En volgens het forum heeft het nie veel uitgehaald ook. Want onze nationale kampioen van de laatste jaren, die normaal nooit veel traint, is gespot op de kp's. Ik vraag mij af of ze hem gaan laten starten.
Toen ik de zoveelste 'plop' bij het openen van weer een verse fles bubbels hoorde, ging ik de score bij de cafébaas vragen. Het was al serieus uit de hand aan het lopen. Hij stelde mij gerust en zei dat ik wel nog naar de Griek zou kunnen. Ik sloeg er geen acht op maar mijne frank had toen moeten vallen........
Gisteren, zoals half Belgie, een wandelingeke gemaakt en een terraske gedaan. Alleen had dat laatste nogal veel voeten in de aarde.
We kennen ze allemaal. De oude kneker M/V, die ergens alleen twee tafeltjes in beslag neemt en zijn of haar krant of boekske begint te lezen. Die moeten ze wakker maken als de zaak sluit. Of het afgestofte koppeltje dat naast elkaar twee tafeltjes in beslag neemt en met een lege Blonde Leffe zich zit te vervelen. Ze blijven wel zitten want ze moeten nog een uur wachten op hun bus en de voorziene acht Euro is reeds gespendeerd.
Nu. Gisteren had ik al een tijdje zo'n koppeltje, mooi gekamde dertigers, in de gaten. We waren al twee keer gepasseerd op terrassenjacht en die klootzakken zaten daar nog altijd met hun opgedroogde pint. Geduld is een mooie deugd die ik helaas niet toebedeeld ben. Dus ga ik rechtover dat klotewijf zitten en neemt mijn handlangster plaats rechtover de gefrustreerde korketrekker. Het was al prijs voordat ze neer zat. Ze was gekleed in een spannende jeans en een witte blouse waarvan, zoals gewoonlijk, te veel knopen geen werk hadden.. Ik dacht dat zijn oogballen op tafel gingen vallen. Het duurde een tijdje tegen ze zich comfortafel had neergepoot en verdacht Marty Feldman ervan een stijven te krijgen. Zijn groeze waarschijnlijk ook want ze begon onwennig op haar stoel te schuifelen. Ze werd serieus pissed. Toen mijn zwoel gevooisde tegen haar spiering begon te praten was het hek helemaal van de dam. Eén minuut later sommeerde de zeikteil de sukkelaar om haar te volgen. Hij stond op een nogal ongemakkelijke manier op en volgde zijn grootste vergissing. Missie geslaagd.
Het is een truuk die we geregeld toepassen. Normaal begin ik ostentatief de Kermits uit mijn neus te peuteren maar deze keer was een cornet met twee bollen al genoeg. Moet ge ook eens proberen.
Straks bij Theo bloemen gaan kopen. Mijn wulpse rosse verjaart vandaag. Verleden jaar rats vergeten en slecht gescoord daardoor. Letterlijk en figuurlijk.
Verjaardag in mijn Gsm-agenda gezet. Anders was't weer van dadde. Gered door de bel. Letterlijk.
Ik ga de veel te dure 'boekéé' vanmiddag met groot vertoon in't café afgeven. Haar verrassen. Beetje show verkopen en de gentlemen uithangen. Of, zoals we hier zeggen: Hem een beetje in mijn hand nemen. Figuurlijk.
Ben afgesproken met de cafébaas. Ze mag een uurke vroeger stoppen met werken en ik trakteer met champetter. Enkel aan de wijven. Hij heeft wel een prijzeke moeten maken. En hapjes. We gaan wel wachten tot de toogschuimers weg zijn. Anders is 't eten op tegen dat het op tafel staat.
Vanavond een 'téte à téte' bij de Griek. Lekker eten en dan later een 'Buuk aan buuk' Of iets dergelijk. Als't maar geen 'Rug aan rug' is. Zoals verleden jaar. Wish me luck.
Zon, zee en zup. Sorry; Jup. Dat staat er op het menu van vandaag. Dat en lekkere Blankenbergse tongskes in't beste visrestaurant van ginder.
Ik kan er niet aan doen maar ik heb geen compassie met gulder.
'Alleen voor piloten en mecaniciens.' Gaf een plakkaat aan dat aan de servicetent hing toen we wilden schuilen voor de plotse hagelbui. Omhooggevallen stelletje sukkelaars. Gelukkig waren hun overburen gastvrijer.
We hadden de eerste twee ronden gezien en waren in de servicezone de wagens aan het bekijken toen de hemelsluizen zich openden. Hagel. Het waren erwten die uit de lucht vielen. Maar dan witte. Dat zorgde meteen voor paniek bij de piloten die zich aan het klaarmaken waren voor de derde ronde. Banden moesten gewisseld worden en bij praktisch alle auto's moesten de voorruiten gekuist worden. Aan de binnenkant. Er waren er bij die geen steek meer konden zien. En dat moest straks een rally gaan rijden. Nadien nog een tijdje door het servicepark gewandeld.
Het was ons al opgevallen. De sfeer was niet deze van de laatste jaren. Er was geen animositeit. Iedereen zat zijn worstjes te bakken of zijn koffietje te slurpen op zijn eigen stekje. Alsof ze niet tegen elkaar spraken. Elk op zijn afgebakend stukje grond. Vreemd. Zelfs in de Pompeschieter, het rallycafé bij uitstek, hing er een raar sfeertje. En, volgens mij, weinig volk. Plaats zat. Waar je verleden jaar moest dringen om binnen te raken kon je nu rustig plaats nemen aan een tafel. André en ik zijn niet lang gebleven. We verveelden ons. Erg hé? Het kon ook zijn door het feit dat onze twee rosse grieten niet mee waren. Mijne Cornet is ziek en het bazinneke wilde niet mee als Brigitje thuis bleef.
Moorslede. Ik had er zo naar uitgekeken. Waar ik vandaan kom zeggen ze ' 't Was een schéte in een netzak.' Wie de vertaling wilt moet het maar vragen.
Gisteravond van pure verveling nog eens binnengesprongen in't café. Toen ik binnenkwam viel het lawaai me op. Of beter gezegd: het gebrek ervan. Niettegenstaande er toch wat volk was, kon je bij wijze van spreken, een speld horen vallen. Mijn verwondering duurde niet lang. Buiten de inboorlingen, die gewoonlijk lawaai produceren om een bende doorsnee viswijven jaloers te maken, zaten er twee Afrikaanse vrouwen in traditionele kledij thee te slurpen. En 't waren mooie. Gerdi, de locale macho, had uitgevogeld dat de twee een paar haltes te vroeg van de bus waren gestapt en op hun venten wachtten. Dat laatste was er voor Don Juan te veel aan geweest. Hij had zijn versiertruken teruggestoken waar ze altijd zitten. Achter zijn rits. Hypoliet, want zo noemen we Gerdi's penis sinds zijn wijf er is vanonder gemuisd, zou vanavond niet moeten optreden.Waar 'Hyploiet' vandaan komt leg ik wel eens uit.
Aan de toog zat 'Seb' met zijn copiloot met grote gebaren tegen te sturen. Toen ik naderde begon hij te lachen en stopte de gebarentaal. ' Het kriebelt nog altijd, Vroum.' 'Zeker nu, met Moorslede voor de deur.' Hij werd stil. Toen ik vroeg of hij ging kijken schudde hij het hoofd. 'Ik zou blèten, denk ik' zei hij lachend. Zijn co van welleer knipoogde en knikte van ja. 'Patron, geef er hier nog eens drie. De laatste.' Ik trakteerde nog eens en begon over iets anders.
Rotweek, kutdag. Twee dagen thuis en twee dagen geen zon. Gisteren een berichtje had van Georges, die bijna op pensioen gaat en 4/5 werkt. 20 graden en met een Duvel op terras. De klootzak.
Dinsdag met dat strontweer meegetjoold naar Sluis. Brigitteke had vrij genomen door mijn wilde plannen om te terrassen en wilde niet thuis blijven. Sluis of all places. Twee straten en slecht bier. En hier en daar een Hollander. Want het stikt daar van de Belgen. Na vierhonderd meter, we waren toen halverwege dat stadje, lopen we boets tegen Valèèr en zijn groeze. Ik had ze van ver zien afkomen en nog geprobeerd van koers te veranderen maar het kon niet baten.
'Hoi Vroum!' Ik wordt al misselijk als ik zijn stem hoor. 'Wat doet gij hier?' 'Een charlatan tegen het lijf lopen' Dacht ik zwijgend. Mijn cornet redde me. Ze weet dat ik door die bastaard in de zak ben gezet bij mijn scheiding en dat het niet lang zou duren eer Bibbi van humeur zou veranderen. Ze poeierde de twee fretten af en we konden de resterende vierhonderd meter van dat klotestadje afwandelen.
In de late namiddag nog een hapje gegeten. Eerst naar de prijzen van Oud Sluis, dat sterrenrestaurant van die televisiekok, gaan kijken en dan een pakje friet op de hoek gekocht. Ze smijten nog op.
Gelukkig is het zondag Moorslede. André heeft gevraagd of we niet met hen meegaan. Hen, wil zeggen, hij en mijn bazinneke. De baas kan niet mee wegens sociale verplichtingen. In zijn geval wil dat zeggen, 'Met zijn nieuw lief naar Blankenberge.' Dus, Als je zondag twee wulpse rooie wijven in spannende jeans tegenkomt is't goe mogelijk dat ik in de omtrek ben.
De laatste weken niet veel werk in de garage. Steven, de nieuwe verkoper zit al een tijdje op zijn nagels te bijten. De baas heeft hem gezegd dat hij zich moet omscholen. Kleuterleider of zoiets. De auto's in de showroom blinken als nooit tevoren. De zak stelde de baas voor om naar de keuring te gaan in de 'kalme uren'. Nadat ik aan bazinneke vroeg waarom de pipo opeens mijn werk deed, ben ik eens met hem gaan 'klappen'. Zonder veel te zeggen. Als er iets is waar ze van moeten blijven is het wel van; 'Mijn werk'. En ook van 'Mijn wijf'. En van 'Mijn Jup'. Da zeker. En van' Mijn euh...' Te veel om op te noemen, eigenlijk.
Ik mag morgen thuisblijven. Er staat geen keuring op het programma. Niet veel ander werk ook. Ik heb mijn rosgekrulde al verwittigd. Niks werk in de achternoen. Morgen is het terrassendag. Of wisten jullie dat niet?
'Vroum, ga je nu mee of niet?' Copain moest weten of we voor de tweede dag op rij naar Dranouter zouden gaan.
Ik was er nog niet uit. Ik kon kiezen. Een namiddagje verkleumd autootjes kijken of een verwenkoffietje bij mijn roodharig knuffeldier. De pralienen bij die koffie zijn serieuze soldaten, zulle. En nie van chokolat.
