We waren een frigo gaan afhalen bij den Eldi en Brigitteke had haar gordels niet aan. Ze keek me met koeieogen aan en smeekte lachend voor 'merci'. 

'En, waarom heeft mevrouw geen gordel aan?' De flik zag er niet echt afgetraind uit en had een vriendelijke smoel. Hij scheen zelfs te lachen. 

'Omdat ze hier te veel spannen, mijnheer den agent.' Ze wees daarbij ostentatief met omgekeerde duimen op haar attributen.' De flik zag de lol er wel van in en er verscheen een brede grijns op zijn gezicht. De azijnfles die naast hem stond kon er echter niet mee lachen en vroeg op een zuur toontje; 'Heeft mevrouw dan een doktersattest?' De Cornet gunde de flikkin geen blik.

' Ge moet toch geen doktoor zijn om te zien dat die dingen daar gespannen in zitten hé, mijnheer den agent,' De flik stond nu te lachen. ' Die gespierde stylo die naast je staat moet waarschijnlijk een kussen achter haar rug steken om niet vantussen de gordels te glijden.' De smile verminderde. Zo is ze, eens op dreef kan ze niet meer terug. 

'Alléé mijnheer de commissaris, ik ga mee in de camionet moeten zeker? Of waar gaat ge me pakken?' Dat 'pakken' kwam er nogal speciaal uit. 

De pekelteef van dienst controleerde de papieren en ik mocht ook mee naar de camionet. Om te blazen. Wat ik met glans doorstond. Een mens moet sjans hebben. 

Toen de formaliteiten gedaan waren en Brigit uit de camionet stapte draaide ze zich om en vroeg ze: ' Heb ik het mis of dragen jullie elkaars kleren? ' Euch, hoedat?' Vroeg de donut. ' Wel, normaal draagt een vrouw een blouze en een vent een hemd, toch?' ' En bij jullie is dat net omgekeerd, volgens mij.' Antwoordde ze, en met een uitgestreken gezicht voegde ze er aan toe ' Maar ik kan mis zijn ook, en zijn het twee hemden.' De azijnfles gaf geen krimp.

Ik ga er ooit toch eens ambras mee hebben.