Rond 13u30 werd ik op camping Almafra verwacht om iets te eten met onze pa, Jef en Brigitte. Op het slaatje, voorgerecht en dessert was niets aan te merken maar de "kalkoen uit de oven" was maar een raar beest, ik vermoed zelfs dat het is gekweekt op een andere planeet, where no man has gone before ...  We hadden in ieder geval ons buikje vol maar als Jef een extra stuk vlees weigert dan weet je dat er iets niet pluis is.

Omdat er voorts niet veel melden valt, zet ik hieronder het voorlopig laatste lijstje van goede films die ik de afgelopen weken gezien heb.

Le vélo de Ghislain Lambert. Je zou dit bijna een biografie van Frank Vandenbroeck kunnen noemen maar dat is het absoluut niet. Vooral interessant voor wielerliefhebbers uit de periode Merckx. 

The purge – election year : één nacht per jaar is alles toegestaan, inclusief moorden. 

Een echte – positieve – verrassing was 10 Cloverfield Lane met John Goodman. Wat een einde, dat had ik niet kunnen voorspellen. Kijk uit voor nachtmerries !

Quand on a 17 ans : twee opgroeiende pubers worden door omstandigheden gedwongen om met elkaar samen te leven … 

Sarajevo, de moord op Franz Ferdinand en de aanloop naar de eerste wereldoorlog lichtjes anders bekeken. Mensen foute informatie geven om een conflict te veroorzaken, het is van alle tijden ... 

Before I wake, een thriller met nogal wat horrortrekjes maar niet van het soort met bakken bloed en mensenetende monsters – alhoewel … Het hoofdpersonage, het jongetje Cody, liet me sterk aan mijn neefje Trey denken. 

17 filles : een aantal bakvissen besluit om samen zwanger te worden om zich zo af te zetten tegen de maatschappij – dat kan nooit goed aflopen  

Under sandet/Land of mine (Deense film) vond ik echt heel sterk.  Na WOII moeten heel jonge Duitse krijgsgevangenen langs de Deense kust twee miljoen mijnen onschadelijk maken.

Een buitenbeentje om af te sluiten : Sausage Party, een animatiefilm voor volwassenen. Het verhaaltje ? Een worstje en een broodje zijn verliefd en beleven dolle avonturen. Zelfs Stephen Hawking heeft een rol, als kauwgom ! Bereid je voor op neukende taco's en vloekende ketchup

Vóór ik 's avonds mijn oogjes sluit kijk ik altijd nog even of de slimme telefoon iets te melden heeft.  Om de kleine lettertjes te kunnen lezen heb ik, zoals de meeste versleten mensen, een bril nodig.  Diezelfde bril heeft om een of andere reden besloten er mee op te houden.  Niet echt een ramp, ten eerste omdat het zo'n brilletje is dat je voor enkele euro's bij de supermarkt koopt en ten tweede omdat de rechterkant van de bril nog min of meer intact is.  Mijn linkeroog hebben ze mij bij de geboorte enkel gegeven als versiering, ik zou dus net zo goed altijd halve brilletjes kunnen kopen.  En dan stel je vast dat je je bril steevast opzet met je rechterhand en afzet met je linkerhand.  Maar er is geen linkerkant meer en dus grabbel ik de volgende dagen wellicht nog enkele tientallen keren in het ijle ...

Na de markt wou ik naar Villajoyosa rijden om - eindelijk - mijn lelijke kop te laten zien in Dixieland maar daarvoor moest ik eerst even mijn benzinetank volgooien.  Helaas, geen beweging te krijgen in de benzinedop en dus ben ik maar terug naar huis gereden.  Daar was het euvel al snel verholpen met een druppeltje kruipolie.

Daarna moest ik niet lang wachten om weer eens te ervaren dat ook hier de arbeid niet eerlijk verdeeld is.  Terwijl Bernard stond te schrobben en poetsen bleven de anderen met de ballen spelen tot ze in de nieuwe tent konden plaatsnemen.

Met die Hans en Martine ben ik vandaag trouwens een pizza gaan eten bij, waar anders, Pizza4U. Een pizza die nog beter smaakte dan anders want zij hebben betaald omdat ze hier zo goed onthaald zijn én omdat ze al jaren met veel plezier de blog lezen. Wat mij betreft is dit een voorbeeld dat door andere lezers zonder problemen mag gevolgd worden .  Het gaat trouwens goed deze week met het gratis eten want zonder het voordien te vermelden heb ik ook al kunnen profiteren van soep en frietjes van Paul en Marleen én een etentje van Mia ! Tussen al het eten door profiteer ik nog even van mijn tijdelijke beroemdheid. Gisteren was ik naar de markt geweest in Alfaz en verscheidene keren zag je mensen hun hoofd omdraaien en denken : “Is hij het echt ?” Langs de andere kant : mensen draaiden hun hoofd voordien ook al vaak maar dan waarschijnlijk met een andere reden : “Gelukkig is mijn dochter nooit met zoiets naar huis gekomen !” 

Nog een klein cacheverhaaltje om af te sluiten : gisteren kwam ik Natres tegen, broer van Opa Trein (allemaal geocaching schuilnamen) die hier in de buurt enkele caches van mij kwam zoeken die ik in mei verstopt had. Hij was echter niet op de hoogte van een nieuwe cache die net was vrijgegeven, terugkomen is dus de boodschap voor de Halloween 2016 cache !

En daarmee zijn we dan meteen bij Sabor beland, vandaag voor de eerste keer gaan eten sinds mijn aankomst hier.  Met het verderzetten van deze donderdagtraditie heb ik nu pas het gevoel dat mijn overwinteringsperiode echt gestart is.  En wat was het lekker, vooral het hoofdgerecht : heek met rode curry/cocos saus - mmmmmmmmmmmmmmm !

Bij thuiskomst wachtte er nog een verrassing want inmiddels waren Bert en Jen ook aangekomen, samen met de nieuwelingen die de vorige dagen zijn gearriveerd begint het hier nu aardig vol te lopen.  Morgen en de volgende dagen komen er nog drie bij en dan zijn alle plaatsen bezet.  Zouden ze tot dan kunnen wachten om de nieuwe tent in te huldigen ?

En wat is er nog gebeurd behalve de zware last van het BV zijn dragen ? Eerst wakker geworden onder een laagje woestijnzand, vermengd met de regen die tijdens de nacht was gevallen gaf dat een bruin kleurtje aan alles in de buurt.  Nog vóór de middag was het dus poetsen geblazen om de auto, de Harley en de fiets proper te maken.  Als beloning vond ik een bezoekje aan de Wok wel verdiend, Paul en Marleen gingen mee.  Lekker als altijd en - niet als altijd - niet echt overdreven veel gegeten.  Toch ging het bergop fietsen een stukje trager dan hetzelfde traject met een lege maag.

Tegen de schemering werd, net als gisteren, nog een beetje voortgewerkt aan de nieuwe tent.  Het geraamte staat er al sinds gisteren en vandaag is het dak erop geplaatst.

- ben beroemd

- word nog beroemder dan ik al was (schrappen wat niet past)

Het begint morgenvroeg tussen 9u en 10u op Radio 2 maar het hoogtepunt volgt op Canvas om 21u10 met woensdag ook nog een herhaling om 19u10 !

Waar gaat het over ? Enkele maanden geleden is de ploeg van Radio Gaga - een "human interest" programma op het tweede Belgische teevee net - neergestreken in Benidorm en wij (Jef en ik) werden een tijdje gefilmd.  Dat is morgen - dinsdag 25 oktober - dus te bekijken op Canvas.  

Binnenkort zal er ook een Radio Gaga boek in de winkels liggen, uiteraard hebben ze daar ook een foto van ons in geplaatst

Meer info over het programma vind je HIER !

We vertrokken deze ochtend met een bont gezelschap : Harleys, een Suzuki, een trike, een scooter - alles mocht mee ! Na een uurtje rijden waren we om 10u50 bij de verzamelplaats, de eerste 175 deelnemers kregen een gratis ontbijt aangeboden maar daar heb ik geen gebruik van gemaakt.  Er waren zoveel bekenden om een praatje mee te maken, veel oude clubleden van Costa Blanca die nu bij andere clubs rijden of gewoon in hun eentje rondtoeren.  Voor de lezers die niet weten wat er vandaag georganiseerd werd : "The big heart of Jávea" werd in het leven geroepen om de hulpdiensten (brandweer, politie, civiele bescherming, ambulanciers enz) te bedanken die vorige maand zware branden hebben moeten bestrijden.  Het werd een totaalspektakel met honderden motorfietsen (overwegend Harley-Davidson), oldtimers, eetstandjes, optredens én heel mooi weer.  Uiteraard was het ook de bedoeling om geld in te zamelen.  Ik ben dus alweer een t-shirt rijker en in 2017 kan ik een "biker babe" kalender aan de muur hangen .  Tegen betaling kon je ook meerijden met een Tesla, Ferrari of een MG.  

Het bezoek aan de kameraden was, net als vorig jaar, weer heel geslaagd.  We hebben elkaar meer dan dertig jaar geleden leren kennen in het toenmalige punkmilieu.  Intussen zijn we stilaan oude knarren maar iedereen blijft toch een licht excentriek trekje hebben en zoals jullie weten heb ik een boon voor mensen die buiten de lijntjes kleuren.  Als er dan ook nog lekker en gezond eten op tafel komt dan kan de dag helemaal niet meer stuk.  Zeker niet als je dan 's avonds als kers op de taart ook nog kan genieten van een 1-3 thuisnederlaag van KFCO Beershit-Wilrijk tegen Dessel Sport.

Morgen staat er weer iets helemaal anders op het programma : The big heart of Jávea.  Een evenement om de hulpdiensten te bedanken die vorige maand hun leven gewaagd hebben om de gigantische branden te bestrijden.

Er is wel iets mis met het Schots Weekend waar ik enkele weken geleden nog het festivalseizoen uitzwaaide.  Niet zozeer met het weekend op zich maar wel met de organisatie van de camping.  Ik kreeg vanmorgen een mail om te melden dat de ganse ploeg vrijwilligers opstapt wegens "onenigheid met het technisch bestuur" van het weekend.  Spijtig, want de camping was echt perfect georganiseerd en iedereen was altijd even vriendelijk.

Ik zal dan meteen ook nog eens publiciteit maken voor de perfecte organisatie hier.  Voor de mensen die weer deze richting uitkomen kan ik melden dat er een nieuwe wasmachine is waar zeven kg in kan ipv vijf.  Op die wasmachine staat een microgolfoven die we kunnen gebruiken én er is deze week een nieuwe (stevige) tent geleverd om tijdens de koude avonduurtjes binnen te zitten.  Het is nu alleen nog wachten op vrijwilligers om ze te installeren ... Er zijn trouwens ook nieuwe tafels geleverd voor die tent en onder een zeiltje staan al een tijd een heleboel stoelen te wachten.  Dit wil meteen zeggen dat de tafels en stoelen van vorig jaar opnieuw bij de camper kunnen blijven staan.  Jaloers of nieuwsgierig ? Voor de volgende weken is er nog altijd plaats.

Vandaag zag het er al een heel stuk vriendelijker uit, ook al bleef het overwegend bewolkt.  Toch was het mooi genoeg om met de fiets naar onze pa te rijden en daar iets te gaan eten in het campingrestaurant.  Mijn fiets heb ik daar laten staan want ik mag zijn auto gebruiken om morgen naar kameraden in Orihuela te rijden.  Toen ik terug in onze tuin kwam, waren Leo en Veronique (+ hondje Bo) nog steeds niet vertrokken.  Zij wilden nog van de laatste zon profiteren en reden pas rond 18u de poort uit, de bedoeling was om vandaag nog 500 tot 600 km te rijden en dan onderweg ergens te slapen.  Zij liever dan ik ...  Mensen die in de buurt van Oelegem wonen, kennen hen misschien wel van Pain Bagnat, de broodjeszaak op de Schildesteenweg.

Wat veel belangrijker is : vandaag precies 10 jaar geleden ben ik met deze blog gestart, ook al werd er toen nog niet veel geschreven.

Nog belangrijker : het nieuwe seizoen van "De slimste mens".  Ik blijf dit echt entertainment van de bovenste plank vinden.  Ik zit hier in mijn eentje soms te schaterlachen en geloof me : dat overkomt me niet vaak.

Minder belangrijk maar niet plezant : gisterenavond heeft het dan toch nog echt geregend en ook nu (9u30) blijft de hemel grijs en zit er nog neerslag aan te komen, echt mooi weer wordt pas vanaf zondag voorspeld.  Dat heeft dan weer als gevolg dat er nog meer naar het laptopscherm gestaard wordt en daarom mijn volgende lijstje van geziene films.

Ghostbusters versie 2016 heb ik een half uur volgehouden, dat vond ik al een hele prestatie. The late bloomer was goed om te kijken tussen de soep en de patatten, je aandacht er bij houden is niet nodig bij dit soort films. Of is er iemand echt geïnteresseerd in een 30-jarige man die door een “defect” zijn puberteit in enkele weken moet doorworstelen ? 

Nerve : ik verbaas me nog altijd dat ik die tienerfilm helemaal heb uitgekeken. Nú in de bioscoop maar geef aub je geld uit aan iets anders ! 

45 years was een film waarin niets gebeurde maar waar ik toch naar bleef kijken, geïntrigeerd door het verhaaltje. Idem met de Vlaamse productie “Achter de wolken”. Van een heel ander kaliber was een eveneens Vlaamse film Belgica – een blik achter de schermen van een succesvolle kroeg(baas). 

Ook eindelijk eens gekeken naar 3096 Tage, over de ontvoering van Natascha Kampusch, genoeg om overtuigd te zijn dat er nog altijd gestoorde geesten rondlopen op deze planeet. 

Komt daar ineens “About time” aanwaaien, ik wist absoluut niet wat ik moest verwachten maar het bleek zo'n typische weekendfilm te zijn waar je met de hele familie naar kan kijken. En warempel, zelfs zonder familie was dit aangenaam tijdverdrijf en kon ik af en toe toch eens glimlachen. Warempel, wat een raar woord – ik had het met een dubbele a geschreven maar dat blijkt volgens de spellingcontrole niet te kloppen. 

Joy, nog een film voor de hele familie en gebaseerd op het leven van Joy Mangano die bewees dat de Amerikaanse droom nog altijd bestaat. Met deze film bewijst Robert de Niro dat hij nog altijd bestaat. 

“De ontsnapping” vond ik ook de moeite waard. Soms zijn het films waar je nog nooit van gehoord hebt, die het meeste verrassen. Opvallend : een kleine rol van Rik Mayall (the Young Ones !) als huisbaas. Meteen ook zijn laatste rol want hij stierf kort daarna. 

Krigen en Ni le ciel ni le terre zijn allebei films die je onderdompelen in de omstandigheden waarin militairen moeten leven in de conflictgebieden van tegenwoordig. In beide films moet een commandant zich verantwoorden voor de rechtbank maar de Franse film baadt een beetje in een mysterieus sfeertje.

En nu ga ik snel het rouwregister voor Yvette tekenen ... NOT !

Ook hier in Spanje blijf ik - zeker als het wat minder mooi weer is zoals vandaag - veel naar mijn scherm kijken, maar dan wel onderbroken door mijn onhebbelijke gewoontes. Vandaag en de volgende dagen geef ik een samenvatting van wat ik de voorbije weken heb gezien.  Ik begin met de series. 

Wayward Pines, seizoen 2. Het duurde ongeveer twee afleveringen vóór ik weer mee was met het verhaaltje maar toen kon ik er niet weerstaan om de resterende acht na elkaar te zien. Een derde seizoen zit er nog in, maar dan zullen we waarschijnlijk al in het jaar 6033 zitten. 

Ik heb met veel plezier gekeken naar het tweede seizoen van Narcos, over de laatste stuiptrekkingen van drugsbaas Pablo Escobar. Een vervolg is weinig waarschijnlijk, vanwege iedereen dood. 

Het eerste seizoen van Blindspot vond ik geen onverdeeld succes maar inmiddels is het tweede seizoen begonnen en ik blijf kijken. 

Voorheen nog nooit van gehoord en om te lachen : de Noorse serie Hellfjord. Compleet gestoorde personages maken er een heel speciale politieserie van. Kijk uit voor Hulla !  

Les témoins was dan weer een Franse serie met een sterk Scandinavisch sfeertje, echt heel goed. 

En dan het buitenbeentje Robot Wars. Ik wist niet eens dat het nog bestond maar ja dus : alles moet kapot ! ! !

Rond 11u hoorden we in de verte tromgeroffel en Patrick vermoedde dat het van Alfaz afkomstig was want daar werd vandaag de negende Día Internacional georganiseerd.  Verdomme, dat wist ik niet eens ! Hop op de fiets om te gaan kijken want dat is altijd een kleurrijk spektakel, dit jaar liep vooral de delegatie van Bolivia in de kijker.  Er was veel volk aanwezig en aan de kraampjes van de deelnemende landen kon je lekkere hapjes kopen voor lage prijzen.  

Vanaf 16u hing in de zetel met de laptop voor mij om de voetbalwedstrijd via live streaming te volgen.  Meer balbezit voor Antwerp maar weinig gevaar van beide kanten tot OHL 0-1 maakte.  Voor rust maakte Antwerp gelijk en uiteindelijk was de eindstand 2-1.  De punten zijn het belangrijkste maar op deze manier gaan ze nooit kampioen spelen.  Niet genoeg dreiging, te veel ballen achteruit ... ik ben benieuwd of het na de trainerswissel allemaal gaat beteren.

De overschot van de paella zit intussen in de diepvries op hongerige tijden te wachten.  Als ik de weerberichten voor binnen twee weken moet geloven (wat ik niet doe) kan ik maar best een flinke voorraad eten invriezen.  Als het echt een hele week gaat regenen kom ik toch niet buiten.

Een paar uurtjes na het eten kondigde een oranje gloed het einde van de dag aan.  Donker is het echter nooit geworden, je kon bij de volle maan bijna de krant lezen.

Terwijl we zaten te eten, zijn er nieuwe klanten aangekomen.  Een koppel uit de buurt van Antwerpen dat enkele dagen zal blijven.  Hierbij ook een oproep : als je een plek zoekt om voor kortere of langere tijd van de zon en de rust te genieten : laat maar iets weten !   

Hij had ook ingevroren ajuinsoep en spaghettisaus bij én een portie krieken met frikandellenkoek én een portie rijstpap - wat een lieve papa ! Vicky had mij ook al voorzien van een flink gevuld bord voor deze avond, honger lijden zit er vandaag en de volgende dagen zeker niet in ...

Nadat mijn overlevingspakketten in de diepvries en koelkast een plaatsje hadden gekregen, reden we naar La Nucía om bij Mel Custom de Harley op te halen.  Zoals de vaste lezers weten had ik mijn motorfiets half mei hier achtergelaten en te koop gezet.  Spijtig genoeg wou er niemand genoeg geld op tafel leggen en dus rij ik er deze winter maar zelf verder mee rond.  Spijtig, maar toen de Sportster XL 1200 Custom gestart werd in de garage was een deel van die spijt al verdwenen want wat klinkt hij toch mooi .  Hij deed ook bijna pijn aan mijn ogen, met al dat glanzende chroom.  Olie, remmen en banden waren nagekeken - ik kan er weer tegen voor een paar maanden.

Ik ben met onze pa nog iets gaan drinken bij het nieuwe Overdrive Rock Café en zoals altijd kwam ik ook weer een aantal bekenden tegen.  Grappig eigenlijk, op een kwartiertje tijd kom je in contact met een Zweed, een Duits, een Pool, twee Zwitsers en een Engelsman.  Allemaal Harley rijders.  Eat your heart out BMW en Jap Crap eigenaars !

Meteen naar huis rijden vond ik een beetje onnozel en dus deed ik meteen enkele extra kilometers om weer een beetje te wennen aan het zware beest.  En ja hoor : regen, niet overdreven veel maar toch ...

Door het minder goede weer, zullen er vandaag maar weinig mensen in zee gezwommen hebben en dat is misschien maar best zo.  In Benidorm zijn er enkele tientallen mensen gebeten door vissen.  Welke soort weet men nog niet maar voorlopig wordt er gegokt op een tropische soort die normaal niet in de Middellandse Zee voorkomt.  Gelukkig kunnen de slachtoffers 's avonds al hun miserie vergeten tijdens de Oktober bierfeesten, inclusief Duitse hoempapa muziek en weelderige boezems.  Als t****nzot moet ik daar misschien ook maar eens gaan kijken .

Gisteren was het prachtig weer en het schoonmaken van de auto kon niet meer uitgesteld worden.  Hij was écht vuil, vooral door die drie dagen in Cambrils, telkens er op de camping iemand voorbij reed, spatte de modder tot tegen mijn achterkant.  Maar nu staat de Chausson weer te blinken als nieuw.  Omdat ik dan toch helemaal tegen mijn imago van lamzak inging, heb ik dan ook nog zelf eten gemaakt.  Mijn keuken wist niet wat er gebeurde . De gevolgen van al die activiteit bleven vandaag niet uit : stijf ! Mijn "poets- en kookspieren" worden ook niet zo vaak getraind.

Alle terrasjes in de buurt zaten overvol maar op dat van Universal Lounge Bar zag ik net Theo en Marie-Jeanne plaatsnemen én er was nog een stoel op overschot, die was voor mij - dat vonden ze niet erg.  Zij zijn ook gisteren aangekomen en staan weer op camping Benisol.  Verspreid over de rest van het grote terras zaten nog een aantal andere bekenden (oa Marc, Eddy en Martine).  

Wat te drinken ? Als ik nu eens afstap van dat imago van geheelonthouder/triestige plant ? Twee keer Cola Zero en voor mij een Orval ! Een trappistenbier voor beginners want slechts 6,2 % alcohol, terwijl er zijn die tot 11,3 % gaan (Rochefort).  Toen besefte ik dat ik nog niets gegeten had, dat kan verkeerd aflopen .  Dan maar snel een portie nachos bijbesteld.

En toen werd het in de verte toch wel erg donker en al snel vielen de eerste druppels.  Iedereen kon niet rap genoeg vluchten en daar zat ik dan met vijf kilometers verder al mijn dakvensters open ...

Toch maar langs onze pa, dat had ik hem gisteren aan de telefoon beloofd.  Een beetje zitten kletsen en ook nog even goedendag gaan zeggen bij Jef en Brigitte.  Het gesprek ging al snel over mijn Harley die de hele zomer te koop heeft gestaan bij Mel Custom.  In mei was afgesproken dat ik hem in oktober zou komen halen indien hij niet verkocht zou zijn.  En nu was het dus zover.  We reden met de auto naar La Nucía en daar werd afgesproken dat hij tegen woensdag klaar zal zijn.  Er was slechts één persoon echt geïnteresseerd geweest en die wou in drie keer afbetalen maar hem wel na 1/3 van het geld al meenemen - zoooooooooooooooot !

We hebben nog even iets gedronken in het nieuwe café dat bij Mel Custom hoort en dan hebben ze mij afgezet bij Patrick en Vicky.  Mijn fiets haal ik morgen wel op want we zijn afgesproken om iets te gaan eten in het campingrestaurant.

De avond eindigde spijtig genoeg in mineur : Lierse-RAFC 2-0 .

Hier in de tuin bij Patrick en Vicky is het voorlopig nog erg rustig maar daarom niet minder gezellig.  Door het Franse echtpaar dat hier ook voor enkele dagen staat (Daniel en Martine denk ik) werden we al onmiddellijk verwend met aperitiefhapjes en - oh verrrassing - een glaasje Pastis !

Mijn wandeling ging eerst een heel stuk weg van de kust, door rustige woonwijken om een aantal caches te zoeken en daarna opnieuw richting kust om een beetje langs het water te flaneren.  Onderweg kwam ik nog Romeinse opgravingen tegen en een bordje dat moest bewijzen dat de baas de stiel heeft geleerd in het "Koninklijk Instituut Spermalie" in België.  Ergens halverwege stopte ik om iets te eten, een menuutje voor een redelijke prijs.  Het begon goed : stukje geroosterd brood met kaas, hesp en tomaat en een potje olijven.  Daarna kwam een mandje met brood op tafel, samen met een potje aioli en een tapenade.  Toen kwamen de "kroketten van het huis" ... ik zou in ieder geval niet durven zeggen dat ze uit mijn huis komen.  Pappige vulling en nergens een morzeltje kip of champignon of wat dan ook te bekennen.  Daarna de pollo a la plancha, heel dunne stukjes gegrilde kippenfilet vergezeld van een spiegelei en een grote portie frieten - allemaal heel zout maar met genoeg mayonaise lukte het wel.  De koffie was wel lekker, het terras met zicht op zee zonder voorbijrijdend verkeer en een paar aantrekkelijke lokale (of ingevoerde schoonheden) deed de kroketten en het zout snel vergeten.  Onderweg bij MacDonalds binnengesprongen voor een "iced frappé", een recente verslaving.

Oorspronkelijk wou ik ook blijven overnachten maar ze hadden hevig onweer voorpeld. Niet zo prettig in de bergen (boven de 1500 meter) en ook : wat moest ik hier dan nog een hele middag en avond doen ? Ik heb dan maar beslist om in één keer naar Spanje door te rijden. De weg over Puigcerda, La Seu d'Urgell en Tárrega is prima te doen. Nieuwe asfalt, breed genoeg en mooie uitzichten over riviertjes, (bijna leegstaande) stuwmeren en af en toe een lelijke fabriek. Je passeert duffe dorpjes waar de siësta nog heilig is en de winkels de hele middag gesloten blijven tot de ergste warmte voorbij is. 

Je blijft altijd de bordjes met C14 volgen en je komt vanzelf aan de Costa Dorada in de buurt van Cambrils en Salou. Je hebt dan onderweg ook meteen geen last van grote steden als Barcelona en Tarragona. Om 16u kon ik een plekje uitkiezen op camping Playa Cambrils, nooit echt simpel want veel overhangende bomen. Meteen na het aansluiten van de stroomkabel ben ik gaan wandelen en het is hier veel gezelliger dan ik mij herinnerde. Na een klein uurtje stappen was ik bij camping La Llosa, aan de andere kant van Cambrils. Eindelijk kon ik Ben en Ingrid nog eens een keertje zien, een Nederlands echtpaar dat we (toen nog met Nancy) een kleine tien jaren geleden hebben leren kennen in Spanje. De laatste week zijn we zo ongeveer elke keer met een dag verschil op dezelfde plaats geweest.

Het kasteel dus : een heleboel trappen om boven te geraken maar wat een uitzicht ! De Canigou (bergtop) en de Middellandse Zee kan je van hieruit zien, ook al is het een beetje wazig. Het kasteel van Peyrepertuse zie je ook liggen, dat stond oorspronkelijk ook nog op mijn lijstje maar is nu geschrapt - genoeg is genoeg. Op verschillende infoborden kom je meer te weten over dit bouwwerk. Wel straf : soms waren hier maar een twintigtal soldaten aanwezig om het geheel te verdedigen. Wat mij ook opvalt : bij al die overblijfselen staan altijd nog stukken muur overeind, maar van een dak is bijna nooit iets te bespeuren. Dakwerkers slechtere stielmannen dan metsers ? 

Na een uurtje had ik alle hoekjes van het kasteel gezien en kon de terugtocht beginnen : in tweede naar beneden, in eerste brulde de motor pijnlijk hard én je moest toch nog bijremmen. Daarna was het nog 30 km rijden tot Nefiach. Op camping La Garenne had ik enkele jaren geleden ook al eens gestaan en er was gratis wifi. Volgens de campinggidsen nu nog altijd, helaas is de werkelijkheid anders en duuuuuuuuuuuuuuuur : 8 euro voor een dag ! Dat is toch buiten elke verhouding : je betaalt hier 13 euro om te overnachten, stroom en sanitair inbegrepen en dan zo'n bedrag voor – ja voor wat – iets dat je niet eens ziet, draadloos internet …

Puilaurens is één van de vele overblijfselen van de Katharen hier in de buurt. De Katharen waren religieuzen in de 12e en 13e eeuw en hun interpretatie van de bijbel stemde niet echt overeen met die van de grote baas in Rome. Het doopsel, het vereren van heiligen en andere fantasietjes van het katholieke geloof waren zaken waar zij niet in geloofden. Bovendien zagen ze Satan als almachtig op aarde en dat kon enkel bestreden worden met hulp van de Heilige Geest, wie dat dan ook mag/mocht zijn. Door de Rooms-katholieke kerk werd dit aanzien als ketterij, het woord ketter is dan ook afgeleid van Kathaar. Trouwens, ik heb ooit wel eens een radioprogramma gehad dat etter/tetter/ketter heette. 

Kort samengevat : je kan al raden wat er met al die afvalligen moest gebeuren … Onder paus Gregorius IX mochten de bisschoppen politiemannetje spelen en Katharen arresteren. Ze waren echter niet streng genoeg en toen werd de inquisitie ingesteld. Folteringen en verbrandingen waren toen heel gewone straffen. Zelfs dode Katharen werden opgegraven om daarna te verbranden. 

 Na ongeveer 40 jaar vervolging en de val van de kastelen in Puilaurens en Quéribus in 1255 bleef er niet veel meer over van de “parfaits” en “croyants” zoals ze zichzelf noemden. Toch werden pas in 1329 de laatste Katharen verbrand in Carcassonne. Mensenliefde, vergeef uw vijand – zijn dat geen christelijke waarden ?

Nog vóór 10u stond ik op de parkeer/camperplaats van Rennes-le-Château. Overnachten mag er niet en dat zou ook niet kunnen, je staat zo schuin dat je uit bed zou rollen. De verhalen die over Rennes de ronde doen, en dan vooral over een pastoor, hebben genoeg stof geleverd om er talrijke boeken over te schrijven. Rennes was in de oudheid en de vroege Middeleeuwen bekend als Rhedae, genoemd naar de Redones, een Keltische stam. In de 5e eeuw werd het zelfs de hoofdstad van de Visigoten en telde op een bepaald moment 30000 inwoners, nu nog 82 ! 

Eeuwenlang was er over dit door iedereen vergeten dorp niets te vertellen, tot in 1985 ene Bérenger Saunière er benoemd werd tot priester. Onder zijn leiding werden grootste werken uitgevoerd aan de kerk en andere gebouwen, renovaties die veel meer geld kostten dan er officieel beschikbaar was. Heeft hij een schat van de Katharen, de Tempeliers of de Westgoten gevonden ? Allemaal mogelijk, maar bewijzen zijn nooit gevonden en na zijn dood is er niets teruggevonden van eventuele rijkdommen.  Een bord aan de ingang van het dorp verbiedt de bezoekers zelf op zoek te gaan naar de schat.

Na het bezoek weer langs dezelfde weg naar beneden, hopende op niet te veel tegenliggers want het is er maar smalletjes. Helaas, alle 82 inwoners hadden ergens beneden hun inkopen gaan doen en kwamen nu naar boven. Ook een schoolbus ontbrak er niet aan.

Niets kon mij vandaag tegenhouden en eindelijk is het gelukt. Ik was het al zo lang van plan en altijd wel was er een reden om het niet te doen : Carcassonne bezoeken. Om 13u30 reed ik de camperplaats op, naast de camping gelegen. Je hebt er dan wel geen stroom of sanitair maar je staat er wel aan halve prijs. Mooie camperplaats trouwens, met veel ruimte en beplanting. 

Onmiddellijk na aankomst richting “Le cité” gestapt, een gezellig wandelpad naast een watertje. Je ziet al onmiddellijk waar je moet zijn : bergop ! Dit is geen ruïne, geen kasteel, geen mooi gerenoveerde omwalling – dit is een complete stad. En maar foto's nemen … 

Met de drukte viel het wel mee, vooral na 16u leek het even alsof voor iedereen de busuitstap ten einde liep maar daarna werd er weer een nieuwe lading geleverd. De oude stad is een aaneenschakeling van restaurants en winkeltjes. Als je kinderen graag riddertje spelen, hier vind je alles om ze aan te kleden. Ik heb ook enkele mooie t-shirts gezien maar ik vond ze te duur. De glasramen in de basiliek zullen waarschijnlijk nog iets duurder zijn, zo mooi ! Tijdens mijn wandeling klonk opeens een heel herkenbaar en vertrouwd geluid : een draailierspeler ! Heel het zomer- en festivalgevoel kwam helemaal terug. Uiteraard ben ik een tijdje blijven zitten en luisteren. Zo lang dat er geen tijd meer was om de “nieuwe” stad te verkennen maar ik veronderstel dat ik daar niet veel gemist heb.

Na zo'n 45 minuten stappen (inclusief even schuilen voor de regen) stond ik bij “Les Antiques” waar je een triomfboog en een grafmonument kan bekijken, twee overblijfselen die je gratis kan bezoeken. Het hoofddoel lag echter aan de andere kant van de weg : Glanum ! De oorsprong van deze stad gaat terug tot in de tijd van de Gallische Kelten (zesde eeuw voor Christus). Daarna groeide de stad verder onder Griekse en Romeinse invloed. Na verwoesting door de Alemannen werd een paar kilometer noordelijker Saint Rémy de Provence gesticht. Een deel van de vervallen gebouwen van Glanum werd daarbij gebruikt als bouwmateriaal. 

Wat je nu kan bezoeken zijn de opgravingen van een groot deel van de verdwenen stad, inclusief (voor die tijd) ingenieus rioleringssysteem. Je kan dit gewoon een hoop opeengestapelde stenen noemen, maar ik vond het toch bepaald indrukwekkend en groter van omvang dan ik had gedacht. Nochtans is naar schatting slechts 15% van de stad blootgelegd ! 

Na Glanum bezocht ik Saint-Paul-de-Mausole, de psychiatrische inrichting waar Vincent Van Gogh in 1889-1890 verbleef en “verzorgd” werd. De tijdens zijn leven weinig succesvolle schilder maakte hier zo'n 150 schilderijen, tussen zijn talrijke zenuwinzinkingen in. Vanaf de instelling kan je dan opnieuw in de richting van het centrum wandelen en onderweg op talrijke borden zien waar Van Gogh zijn inspiratie vond. 

Om af te ronden ben ik nog een beetje gaan rondslenteren in het centrum van Saint Rémy. Een gezellig stadje met veel volk op de been want er was kermis. Het geboortehuis van Nostradamus kan je daar ook vinden, maar daar is niets bijzonders aan.

Omdat ze vandaag slecht weer voorspelden, had ik mij al voorbereid op een middagje internet – gratis hier. Alarmniveau oranje, hagelbuien, hevig onweer, risico op overstromingen … dan blijf je beter binnen. Om 12u nog altijd droog, om 13u begon de bewolking te verdwijnen en om 14u begon de zon zelfs te schijnen. De GPS genomen en vertrokken om enkele caches te zoeken. Een half uurtje onderweg en ja hoor : donkere wolken, nog meer donkere wolken, druppels, regenvlaag. Regenjasje aan, zo eentje waar de regen niet doordringt maar er wel voor zorgt dat je zo hard zweet en nat wordt dat je net zo goed zonder jas zou rondlopen. 

Uiteindelijk heb ik slechts drie caches gezocht én gevonden. De reeks was trouwens niet wat ik verwachtte. Met de naam “cascades au plateau de la crau” verwacht ik iets anders dan een beek die met een hoogteverschil van 2 cm overloopt in een andere beek.