Over vanalles : politiek, voetbal, films, geocaching, restaurants, onderweg zijn en van het leven genieten ... De meest recente berichten staan bovenaan !
30-09-2016
Laatste dag Avignon.
Vanmorgen om 10u stond ik al klaar om het eerste pendelbootje te nemen. De bedoeling was om de resterende caches in Avignon op te ruimen en omdat 's middags alle terrasjes altijd goed gevuld zijn, leek het mij verstandiger om dat in de voormiddag te doen weg van alle spiedende blikken. Echt veel verschil maakte het niet uit, de busladingen toeristen die achter een gids aanliepen overtroffen in ruime mate de genieters op de karig bezette terrasstoelen. De overdekte markt binnen, de rust opzoeken in een kerk overal werd ik achtervolgd door een horde witte kousen in sandalen. Vier van de zeven geplande caches werden gevonden, de vorige dagen had ik er ook telkens eentje gezocht en gelogd. Van de vier die ik vandaag niet vond, waren er twee die ik vier jaar geleden ook al niet gevonden had. Binnen vier jaar probeer ik nog eens Dit jaar in ieder geval niet meer want morgen vertrek ik naar Saint Rémy de Provence, 30 (!) km zuidelijker. Daar zal ik dan opnieuw internet hebben, de voorbije dagen liep ik elke dag binnen bij het Office de tourisme. Daar kon ik dan gratis kijken of er belangrijke zaken gebeurd waren, niet dus.
Rond 14u30 was ik terug bij de auto en wilde ik, net zoals gisteren, een uurtje aan het zwembad gaan liggen. Uiteindelijk heb ik het niet gedaan want het begon meer en meer te bewolken. Een douche nemen en alle foto's die ik de afgelopen dagen genomen heb eens bekijken werd het alternatief.
En nog bijna vergeten : het mysterie is opgelost. Ik weet nu waar al het verdwenen schaamhaar te vinden is !
29-09-2016
Te voet naar Villeneuve.
Lang in bed blijven liggen, dat begint meer en meer een gewoonte te worden. Niet dat ik dan ook meer slaap want ik ben altijd even vroeg wakker, gewoon langer blijven liggen dus. Om 10u30 wandelde ik naar Villeneuve-les-Avignon, langs die kant wandel je via een brug over de echte Rhône. Het was markt vandaag en dat zag je aan de vele mensen met goedgevulde plastieken zakjes, meestal fruit en groenten. Ik had geen zin in de markt want als ik dat iets kocht moest ik daar de hele dag mee rondlopen.
Eerst langs de Tour Philippe le Bel, dan verder langs La Colline des Mourgues, La Collégiale en La Chartreuse of zo uit te komen bij Le Bourg Saint André een indrukwekkend fort/kasteel met aanpalend klooster. Achter het hoekje was een bushalte en de bus kwam er snel aan om mij naar het centrum van Avignon te brengen. Snel even de aanbiedingen van de dag bekeken en een plaatsje in de schaduw gezocht op het terras van restaurant Les Arts. Ik had gekozen voor le menu express : pizza met een lekker slaatje en een koffie. Van in het begin wist ik dat het niet fout kon lopen want het water dat ik bestelde was van San Pellegrino, mijn favoriete merk. Jaja, beste wijnliefhebbers : niet alle watertjes smaken hetzelfde !
Na het eten nog een beetje door de hoofdstraat geslenterd en, ik ben speciaal terug gewandeld om het na te tellen : in de Rue de la République telde ik over een afstand van 400 meters maar liefst 12 bedelaars. Met eentje heb ik een praatje gemaakt en gevraagd of er geen hulpverlening was voor daklozen. Antwoord : Niemand heeft mij daar ooit bij geholpen. Ja, vanzelf zal het niet gaan waarschijnlijk. Ik heb haar dan toch maar wat geld gegeven en ze leek me dankbaar. Daarna begon ik te twijfelen, misschien klonk ze toch een beetje overdreven zielig; was de hele act ingestudeerd en wordt ze straks door de baas met een Mercedes opgehaald Mijn geweten is dan toch weer gesust en het is nog maar eens bewezen dat mooie mensen toch altijd meer kans maken in het leven want uiteraard had ik het mooiste sukkelaartje uitgekozen om iets te geven. Zelf ben ik nooit beloond voor mijn stralende uiterlijk maar dat komt waarschijnlijk omdat mijn schoonheid overschaduwd wordt door mijn slecht karakter.
Op de terugweg naar mijn camping ook even gaan kijken bij camping La Bagatelle, daar zouden Nederlandse kennissen vandaag aankomen maar ik heb ze niet gezien. Ik ben ook even gaan kijken op de officiële camperplaats van Avignon en net zoals vorige keer staat daar helemaal niemand. Logisch, met een prijs die even hoog is dan die op de nabijgelegen campings. Een kwartiertje later lag ik aan (en in) het zwembad, in de zon heet en in het water lekker verfrissend koel.
28-09-2016
Tournon > Avignon - 160 km.
Oorspronkelijk stond het helemaal niet op mijn programma maar ach, het was weer zo lang geleden vier jaar om precies te zijn : Avignon. Sinds de eerste keer dat ik hier kwam was het meteen één van mijn favoriete steden in Frankrijk, misschien wel nummer 1 !
Gisteren had ik nog beslist om hier een nachtje te blijven maar onderweg had ik er al twee nachten van gemaakt. Ik stond aan de receptie van de camping (Le Pont d'Avignon) en toen ze me vroegen hoe lang ik wou blijven, antwoordde ik onmiddellijk : drie nachten Een plaats gezocht en meteen gewapend met mijn fototoestel vertrokken naar de stad. Niet te voet over de brug maar met de nog altijd gratis pendeldienst over de zijarm van de Rhône, een bootje dus. Daarna de rest van de middag rondgezworven in en rond het Palais des Papes, de Place d'Horloge en de omliggende winkelstraten. Straten die nog iets meer te bieden hebben dan C&A, H&M en Zara. Je vindt hier nog heel veel kleine zelfstandige winkeltjes. Het is raar, maar deze stad voelt altijd een beetje als thuiskomen. Waarom mensen nog altijd inkomgeld betalen om op de beroemde halve brug te mogen wandelen is mij nog steeds een raadsel.
27-09-2016
Langs de Rhône.
Opnieuw een rustige dag vandaag maar dat wil niet zeggen dat ik de hele dag heb stilgezeten. Ik heb beide kanten van de Rhône een beetje verkend, langs deze kant zit je trouwens officieel in de Ardèche en aan de overkant (bij Tain l'Hermitage) in het departement Drôme. Aan de overkant geraak je via een fraaie wandelbrug, voor de auto's is er iets verderop een ander exemplaar. Beide dorpen heb je snel bekeken, tenzij je natuurlijk ook de omringende heuvels wil beklimmen om van mooie uitzichten te genieten.
In Tournon zijn vele restaurants en ook het winkelaanbod mag er zijn, toch zeker voor zo'n klein stadje. Voor het eerst sinds lange tijd heb ik nog eens een campermagazine gekocht, Le monde du camping-car met daarin alle nieuwe modellen voor 2017, zodat ik toch een beetje op de hoogte kan blijven.
26-09-2016
Chalon > Tournon - 230 km.
Gisterenavond kunnen genieten van een mooie zonsondergang, het moet niet altijd aan zee zijn. Vandaag nog eens een echte verplaatsing, meer dan 200 km en meteen ook Lyon gepasseerd. In het begin ging alles vlotjes maar vanaf Macon kwam de ene rotonde na de andere, verkeerslichten in overvloed en druk verkeer. Net toen ik dacht dat het voorbij was en het stuk gratis A6 opdraaide, vertelden ze op de radio dat er ongeval gebeurd was. Nog geen 500 meters verder stond ik stil. Alles bij elkaar heb ik toch niet meer dan een half uurtje verloren, dat valt dus nog mee.
Wat niet meeviel was een brand in of aan de kerk ergens onderweg. Toen ik er voorbij reed was er nog maar één brandweerwagen aanwezig maar naarmate ik verder reed kwamen er steeds meer wagens aangereden. Ik denk dat ze een kwartiertje later de omgeving hebben afgesloten.
Rond 14u30 reed ik de camping van Tournon op en koos een plekje. Dichter bij de rivier kan je echt niet staan, ik sta met mijn neus een meter van het water. De rest van de middag heb ik aan de laptop gezeten om de blog aan te vullen en berichten te controleren/lezen. Daarvoor moet je veel geduld hebben want je kan het internet met bezwaar snel noemen, bovendien valt de verbinding regelmatig weg.
25-09-2016
Santenay > Chalon-sur-Saône - 30 km.
Vandaag een gigantische afstand van 30 km gereden, sommigen doen het met de fiets ik met de auto : van Santenay naar Chalon-sur-Saône, meer bepaald St. Marcel op de andere oever. Perfecte camping naast de rivier en ook hier weer vrij veel volk, ook al sluit de camping binnen enkele dagen. Echt rustig kan het hier nooit zijn met de brug hier vlak bij. Je kan zonder problemen naar de stad wandelen en dat heb ik ook gedaan, weliswaar met de nodige omwegen om nog enkele caches te loggen. Zoeken in een stad, het is weer eens wat anders dan constant door bossen en wijngaarden te lopen. En dat heeft ook zijn voordelen : eindelijk nog eens de kans om een terrasje te doen, vlak bij de kathedraal. In de kathedraal wandelde een jongeman in bloot bovenlijf rond. Waarschijnlijk een verdwaalde Brit op zoek naar Benidorm. Chalon is best een gezellige stad, al is dat op een zonnige zondagmiddag moeilijk in te schatten. Ik vermoed dat het tijdens weekdagen vooral ook een heel drukke stad is.
Ik begin mij stilaan toch ook een beetje zorgen te maken, zie ik er nu echt zo angstaanjagend uit ? Tijdens mijn wandeling kwam een echtpaar met labrador mij tegemoet. Ik hoor de man in het West-Vlaams tegen zijn vrouw zeggen : Pas op ! terwijl zij vraagt Waarom ? Waarop hij weer : Zie je niet wat daar afkomt ? Ik ben dan maar gestopt en hem gevraagd wat het probleem was. Dat had hij niet verwacht en ik kon bijna de stront in zijn broek ruiken. Hij kon niet anders dan stamelen dat het niet over mij ging .... Over wie dan wel ? Iets verderop zaten drie jonge gasten die ik net gepasseerd was en die alle drie even vriendelijk goedendag hadden gezegd. Ging het echt over hen ? Even degoutant, van vooroordelen is nog nooit iemand een beter mens geworden. En een dronken Brit in Benidorm heeft niks met vooroordelen te maken !
24-09-2016
Namiddag en avond.
Zo, intussen zit mijn namiddagtocht er ook op, weer 12 km bij op de teller. Qua caches was het maar een magere oogst, drie van de negen op het lijstje werden gevonden. Zo is het natuurlijk niet echt plezant meer, misschien kan ik toch beter eens uitkijken naar een andere hobby. Mijn andere favoriete tijdverdrijf, vrouwen versieren, brengt nog minder op daar haal ik niet eens 1 op 100. Gelukkig maar, ik kan mij dat financieel toch niet permitteren. Een mooie wandeling was het nochtans wel, deze middag. Langs de Voie Verte en door de wijngaarden waar overal plukkers aan het werk zijn, veelal Polen. Zo'n bak waarin ze op hun rug de druiven verzamelen weegt vol zo'n 80 kg ! Foto's nemen moest stiekem gebeuren, dat had ik al snel door.
Toen ik deze avond onder de douche stond hoorde ik een Franse jongeman zeggen dat hij vandaag zo'n 80 euro had verdiend met het plukken, ik vrees dat hij daarvoor veel keren 80 kg heeft moeten sleuren maar op zich geen slechte bijverdienste. Morgen plukken ze voort en krijgen daarvoor (zondag !) 50% extra betaald. Of dat ook voor de Poolse arbeiders zo is, valt te betwijfelen.
Toen ik vanmiddag vertrok stonden er al enkele tientallen hevige fans te wachten aan de concerttent om een glimp van hun idool op te vangen. Veelal bakvissen maar toch ook enkele mensen die mijn leeftijd benaderen. Bijkomend voordeel van dit evenement : er staat ook een pizzakraam !
Kwart voor elf 's avonds en het concert is voorbij. Ik hoorde enkele Franse klassiekers passeren (Pour un flirt, La ballade des gens heureux) maar toch vooral veel onbekende nummers. Als ik weer internet heb, zal ik eens zoeken of ik wat haar vind op Youtube.
Santenay.
De gisteren bestelde croissants waren lekker. 's Middags een stukje stokbrood met kaas was dan weer niet mogelijk. Niets mis met het brood, wel met de kaas. Nog ruim drie weken vóór vervaldatum, nog niet geopend en toch helemaal vol schimmel. Bijhouden om volgend jaar mijn geld terug te vragen dan maar ?
Daarna was het tijd om de beentjes los te gooien, een kleine wandeling naar het dorp. Vóór je het beseft ben je toch weer anderhalf uur weg en zijn mijn zolen weer vijf kilometers meer versleten. In het dorp vind je echt alles wat je nodig hebt : een gezellig dorpsplein met fontein, enkele restaurants, kleine supermarkt, bakker, beenhouwer, bloemenwinkel, kapsalon, apotheek en krantenwinkel.
Een verbodspapiertje aan een raam maakt duidelijk wie de meest hardleerse foutparkeerders zijn Het aantal winkels wordt zonder moeite overtroffen door de talrijke wijnhuizen, caves, maisons de dégustation enz. De post wordt hier bedeeld met een volledig elektrische Renault Kangoo, mooi.
Bovenaan het dorp kan je rondwandelen in de tuin van het Château de Santenay, én proeven van de daar geproduceerde wijnen natuurlijk ! Het transport gebeurt met wel erg oud Mercedes vrachtwagens. Aan het kasteel kreeg ik als afscheid nog een kastanje op mijn kop, auw !
Een kleine rustpauze vóór ik aan de cacheronde van de namiddag begon zat er niet in. In de grote feesttent hier vlakbij die gisteren opgebouwd werd, wordt inmiddels de geluidsinstallatie uitgetest. De bassen doen alle raampjes van de auto trillen. Ik ben benieuwd wat het vanavond gaat worden, de begeleidingsband klinkt niet slecht. Nu nog afwachten wat de zangeres - Hélène Sagara er van gaat bakken. Ik heb er nog nooit van gehoord maar afgaande op de prijs vanaf 30 euro moet het toch een bekende zangeres zijn. Ik wilde wel eens gaan polsen voor een gratis ticket, ter compensatie van de geluidsoverlast, maar de organisatie is in handen van het plaatselijke casino. Ik vrees dat ik daarvoor de gepaste kledij niet bij me heb.
23-09-2016
Nancy > Santenay - 270 km.
Ik was nog even mijn reisweg aan het bekijken op de laptop en hop, geen stroom meer. De recente geschiedenis met mijn batterij e.d. in gedachten begon ik te vrezen voor een nieuw probleem. Eerst even informeren bij de buurman. Hehe, die heeft ook geen stroom zo blijkt, met de daarbij de mededeling : Wij dachten dat onze elektrische waterketel defect was. . Defect niet, maar dat diezelfde waterketel van 2000 Watt de zekering zou kunnen doen springen, was nog niet bij hem opgekomen.
Om 14u30 stond ik op camping Les Sources in Santenay. Een camping die je meteen een goed gevoel geeft : veel ruimte, rustig, mooi uitzicht en vrij goed bezet. Niet alleen caravans en motorhomes maar ook een heel aantal kleine tentjes. Ik vermoed dat die onderdak bieden aan druivenplukkers die hier een centje komen bijverdienen. Omdat de baas boodschappen was gaan doen moest ik nog even wachten om me officieel te registreren. Daardoor kon ik iets later dan gepland vertrekken op mijn namiddagwandeling. Deze keer eentje van 11 km met daarbij de mogelijkheid om 12 caches te vinden. Dat viel door de hoogteverschillen flink tegen en op een bepaald moment begon ik te beseffen dat de hele ronde lopen onmogelijk zou zijn, het wordt immers al veel te vroeg donker. Spijtig, want de laatste caches zouden op een prehistorische site liggen. De Garmin met zijn topografische kaarten toonde mij een binnenweg richting Chassey, steil naar beneden. Toen ik aan de kerk stond, voelden mijn benen aan als versleten schokdempers met veeeeeel te veel kilometers op de teller. En dan moest ik nog vijf kilometers langs rustige asfaltwegen afleggen. Toen ik aan de camping kwam, moet ik eruit gezien hebben als die atlete die een aantal jaren geleden over de finish strompelde bij de Olympische Spelen. Ik ben in mijn zetel geploft en niet meer rechtgestaan. Die douche is voor morgen
22-09-2016
Nancy.
Ik kan me vergissen maar ik denk dat alle motorhomes en caravans die gisteren zijn aangekomen, ook weer vertrokken zijn. Ik ben ook vertrokken, met de bus naar het centrum. Daar blijkt dan weer dat al die overnachters ongelijk hebben want Nancy is absoluut de moeite waard om te bezoeken. Ook al die andere steden op weg naar het zuiden verdienen beter : Thionville, Metz, Dijon, Lyon Maar ja, als je als werkende toerist hooguit twee of drie weken vakantie hebt, wil je graag zo snel mogelijk op je bestemming zijn.
In ieder geval, ik heb in de stad weer de nodige kilometers afgelegd en van de 19 caches op mijn lijstje konden er 11 gelogd worden. Eentje lag op de begraafplaats en de bewaker kwam me vertellen dat ik geen foto's mocht nemen i.v.m. portretrechten en privacy Ik had ook nog een extra omweg voorzien maar daar had ik geen zin meer in. Ik ben wel eens gaan kijken naar de camperplaats bij het haventje. Geen idee waarom iemand daar 15,50 euro wil betalen, ik sta voor dezelfde prijs op de camping. Zij staan natuurlijk in het centrum van de stad en ik moet de bus nog nemen/betalen.
Toen ik in de late namiddag terugkwam op de camping was er weer een verse lading ééndagsvliegen neergestreken. Ook die zullen waarschijnlijk morgen allemaal weer vertrekken, deze keer samen met mij.
21-09-2016
Virton > Nancy - 170 km.
Om 9u30 vertrokken. Onderweg stonden ze ergens te flitsen, maakt mij niet uit ik rij toch niet te snel. Een Mercedes (zo eentje die niet op een Mercedes lijkt een AMG Roadster of zoiets) vloog tegen zeer hoge snelheid voorbij en onmiddellijk kwamen de verdekt opgestelde zwaantjes tevoorschijn om hem te achtervolgen. Ik betwijfel of het gelukt is, ik ben ze nergens meer tegengekomen op de snelweg.
Nog vóór de middag stond ik aan camping Le Brabois in Nancy, heb ik altijd een fijne camping gevonden en ik had gezien dat er weer een heleboel nieuwe caches in de omgeving liggen. Aan de receptie hing een papiertje Ik ben binnen vijf minuten terug. Tien minuten later nog niemand te zien en er kwam nog een Nederlands koppel met caravan aangereden. De slagboom om buiten te rijden stond open en we besloten dan maar om langs daar al binnen te rijden en een plaatsje te kiezen. Aanmelden kon dan later wel. Een kwartiertje later was er iemand van de receptie aanwezig, wat een norse/klantonvriendelijke man ! Zowel de plek van de Nederlanders als de mijne was volgens hem niet vrij en we moesten verhuizen. Op zich geen ramp maar volgens mij was het alleen maar om ons te straffen. Ik zei dat ik twee nachten wilden blijven en meteen daarop kreeg ik als antwoord Ik betaal geen enkele nacht terug als u toch vroeger wil doorrijden. Verwacht hij hier vanavond een aardbeving of zo ? De vorige keren zaten er gezellige dames aan het onthaal en kreeg je een humoristisch opgesteld infoblaadje, wat een verschil met nu
In de namiddag een wandeling gedaan, het eerste stuk door een bos maar omdat ik niet graag dezelfde weg terug neem was ik verplicht daarna een stuk langs een ongezellige drukke baan te stappen. Toch weer drie caches gevonden. Morgen in de stad hopelijk een heel pak meer.
Vanaf 16-17u was het een drukte van jewelste op de camping, allemaal motorhomes die toestroomden. En allemaal willen ze de grootste zijn én satellietontvangst hebben. Helaas is dat niet altijd even simpel, op een plaats waar ze vlot in kunnen rijden staat een boom in de weg en daar waar geen bomen staan passen ze niet op het perceel. Miserie ! Bovendien zijn er veel chauffeurs bij die met hun aanhangwagen (want een scooter hoort er bij) echt niet kunnen rijden.
20-09-2016
Lochristi > Virton - 260 km.
Geen halve meter file gehad vandaag, dat moet toch bijna uniek zijn in België. In het begin moest de airco aan met de zon constant op de voorruit maar ter hoogte van Han-sur-Lesse begon het te bewolken en zakte de temperatuur tot 15 graden. Ik kreeg zelfs koude voeten en dus moest de verwarming eventjes op.
Rond 14u stond ik op camping Colline de Rabais, dat was weer enige jaren geleden. De camping hoort intussen bij de Floreal groep maar op het eerste zicht is er niks veranderd. Zoals altijd in het laagseizoen heel veel ruimte en weinig gasten. Even iets gegeten en dan vertrokken voor een kleine wandeling door het grote aangrenzende bos. Daarbij konden ook enkele caches gelogd worden maar vele andere werden niet gevonden. Meestal zelfs niet gezocht vanwege te veel brandnetels voor korte broek en sandalen.
Vertrek.
Zo, de zomervakantie is weer voorbij en de jaarlijkse trek naar het zuiden kan beginnen. Mijn papaverakkers en wietplantages controleren, nutteloze rondjes rijden op de Harley, tegen mijn zin op restaurant gaan Geen aantrekkelijk vooruitzicht maar iemand moet het doen. Ik heb even overwogen om nog een dag langer in België te blijven voor de anti-TTIP/CETA betoging van deze avond maar neen, deze avond hoop ik in Virton te zijn. Daarna min of meer in rechte lijn naar beneden om pas net voor de Pyreneeën landinwaarts te rijden om de overblijfselen van de Katharen te bezoeken. De aankomst in Alfaz is voorzien voor half oktober. Tot dan dus afhankelijk van gratis internetverbindingen onderweg en bijgevolg op onregelmatige basis blogberichten.
18-09-2016
Hoempapa en vlaggengezwaai.
Toen ik vandaag het festivalterrein betrad werd ik opzij genomen door iemand die mij meenam naar een tafeltje waar ik aan een kruisverhoor werd onderworpen in een taal die ik niet verstond. De ondervrager was vriendelijk en streng tegelijkertijd. Hij moest weten hoe ik hier terechtgekomen was, of ik hier iemand kende, welke vaardigheden ik bezit om het land van dienst te zijn Je ondervindt echt hoe de vluchtelingen zich moeten voelen als ze in een vreemd land aankomen waar ze niemand kennen.
Afwisseling genoeg tijdens de eerste uurtjes van de namiddag. Eerst Panteras Negras, een Chileens trio rappers en dan naar Equal Idiots : twee jonge gasten, een drummer en een gitarist. Met een minimale bezetting slagen ze erin een muur van geluid neer te zetten, vergelijk ze maar met de White Stripes. Omdat iedereen het recht heeft om af en toe te zondigen ging ik ook eens kijken naar het hoofdpodium waar Christoff van jetje stond te geven. Om duidelijk te zijn : ik vind dat dus totaal belachelijke muziek maar hij heeft duidelijk veel fans op de weide en die amuseren zich, dat is het belangrijkste. En het ergste is : automatisch begin je ook nog mee te wiegen op de maten van de 13-in-een-dozijn liedjes. De polonaise liet ik toch maar aan mij voorbijgaan, overdrijven is nergens goed voor.
Tussen alle toespraken en debatten door was er ook nog het centraal moment. Dan wordt, zoals de traditie het wil, nog altijd met vlaggen gezwaaid en de Internationale gezongen. En dan besef je weer voor 100% dat dit niet zomaar een festival is. Dit is en blijft een politiek gebeuren en ik vind het echt fantastisch om al die mensen samen te zien : Walen en Vlamingen, inwijkelingen van over heel de wereld hier geboren of niet - samen leven kan echt ! Je kan het onnozelaars noemen of idealisten maar ik word blij van de antifascistische leuzen op hun t-shirt, de Free Palestina sticker op hun rugzak en de Fox the system (Redfox is de nieuwe jeugdbeweging van PvdA) petjes.
En toen was het de beurt aan K's Choice. De groep rond broer en zus Bettens speelde vooral veel nieuwe/recente nummers en dus weinig meezingmomenten. Net vóór het einde van hun set ging op zoek naar eten. Festivalfrieten probeer ik altijd te vermijden maar spaghetti uit een kartonnen bakje en met een veel te klein vorkje zag ik ook niet zitten. Gelukkig was het uitverkoop in de Limburgse tent : alle Limburgse vlaai zo goed als gratis ! Dat was weer een gezonde hap voor suikerpatiënt Jansen.
Babylon Circus was de afsluiter van vandaag en meteen ook van dit weekend/jaar. Altijd feest met die mannen !
17-09-2016
Reorganisatie.
Door het verplaatsen van het Manu Chao concert van vrijdagavond naar gisterenavond werd de hele programmatie door elkaar gegooid. Terwijl het eerst mogelijk was om ongeveer alles te zien moest er nu gekozen worden. Niet echt moeilijk, ik had Kery James (van het in Frankrijk immens populaire rapcollectief Mafia K'1 Fry) graag gezien maar Asian Dub Foundation staat toch enkele trapjes hoger op mijn lijstje van favorieten. Het was geen verkeerde keuze, absoluut fantastisch en wild concert en veel échter dan wat nog zou volgen. Beatboxen met een dwarsfluit in je mond, je moet het maar doen
Eerder op dag werd ik al aangenaam verrast door Zombie Butterfly, metalbandje in de stijl van Belgian Associality. Veel meer dan enkele tientallen fans waren niet aanwezig maar ze speelden alsof ze op een volle wei van Graspop Metal Meeting stonden. Respect !
De dag was ook al mooi begonnen met Dree Peremans die kwam vertellen over (zijn boek van) Wannes Van de Velde, gevolgd door het project Wannes leeft, waarbij een select groepje muzikanten een ode aan de overleden zanger brengt.
Afgesloten werd dus met Manu Chao. Een onberispelijk concert maar te proper, te voorspelbaar, te ingestudeerd ik heb het niet zo voor perfecte dingen. Constant doorspekt met de geluidjes van zijn cd's : scheepshoorn, sirenes, het "once de la mañana" fragmentje Waarschijnlijk ben ik te kritisch, want de rest van het publiek kreeg er maar niet genoeg van ook niet na een lange bisronde. Wel zeer positief : zijn niet aflatende energie, het één zijn met het publiek, de ruimte voor politieke boodschap Als ik nu de filmpjes terug bekijk, was het eigenlijk helemaal niet slecht.
Ik vermoed dat ik de oorzaak wel ken van mijn weinig enthousiaste gevoel : ik werd letterlijk niet weggeblazen omdat ik oordopjes gebruikte. Veel veiliger voor de oortjes, maar je beleeft alles toch op een minder betrokken manier.
Ook nog vermelden : ik had het even aan de stok met een echtpaar dat vond dat ik te dicht bij hen stond. Die dachten waarschijnlijk dat ze met hun ticket recht hadden op 10 m² per persoon. Ze werden door mij en de omstaanders dan ook flink uitgelachen en alle blowers in de buurt wisten vanaf dan in welke richting ze mochten uitademen.
Mano Chao uitgesteld.
Negen uur in de ochtend. Precies 12u geleden nam ik het besluit om de felle regenbuien en harde windstoten toch maar te trotseren en de straat over te steken naar het feestterrein. Ik had nochtans lang getwijfeld want normaal kom ik niet buiten als het regent maar voor een uniek concert van Manu Chao moet je iets overhebben.
Regenjas (dat was heel lang geleden) en bottines aan, petje op en klaar om te vertrekken. In korte broek weliswaar, dat is toch een halve meter minder natte stof die tegen je lijf plakt. De ongeveer 300 meters tot de ingang waren genoeg om door-en-door nat te zijn. Snel naar main stage, normaal in een grote tent maar dit jaar in open lucht om de grote toeloop voor Manu Chao op te vangen waarschijnlijk. Geen verkeerde keuze maar wel met dit strontweer.
Met een beetje duwen en wringen stond ik helemaal vooraan, klaar voor de actie. Ondanks alles stond hier een feestende massa, niemand was van plan om zijn/haar avond om zeep te laten helpen door de weergoden.
Als je het podium even bekeek, moest je echter geen helderziende zijn om het anders in te schatten. De mengtafels waren allemaal afgedekt door plastiek zeilen, ook het drumstel (dat zoals gewoonlijk helemaal achteraan staat) was helemaal ingepakt en werd geteisterd door striemende regen. En ja hoor, daar kwam iemand met een papiertje het podium opgewandeld. In overleg met politie, brandweer en de muzikanten hebben we besloten, gedwongen door de meteorologische omstandigheden, het concert van Manu Chao te annuleren. We hebben ook goed nieuws : Manu Chao zal morgenavond optreden, de tickets van vandaag blijven dus geldig.
Awoe geroep alom en enkele heethoofden die van geen wijken wilden weten ten spijt, dit was een logische beslissing. Kop van Jut was de politie, maar na sussende woorden van bompa Eddy begrepen de jongeren het wel. Niet alleen de politie heeft dit beslist, ook de muzikanten zelf.
Voor de organisatoren is dit geen ondoordacht genomen beslissing, er zal ook een flink omzetverlies zijn wat drankverbruik betreft.
Blijft natuurlijk het feit dat niet alle fans in de mogelijkheid zullen zijn om vanavond te komen kijken.
Nu is het afwachten op welke manier de programmatie van vandaag gereorganiseerd wordt.
16-09-2016
Uitstapje.
Het is nu 17u en de eerste regendruppels vallen, net op hetzelfde moment dat Manifiesta de deuren opent. Zelf ga ik pas tegen 20u het terrein op en als ik weerman Frank moet geloven zou het dan nog harder gaan regenen. Het kan niet eeuwig zomer blijven zullen we maar denken en gelukkig is overdag droog gebleven zodat ik mijn programma kon afwerken. Eerst met de tram naar Sea Life in Blankenberge. Zeehondjeskliniek bezoeken (hoe kan je zo'n lief beestje nu doodknuppelen ?), zeeleeuwenshow bijwonen, pinguins en otters kijken en natuurlijk ook de vele aquaria uitgebreid bewonderen. Daarna met de tram naar het bos van Klemskerke om een reeks van negen caches te zoeken, allemaal tot een goed einde gebracht. De moeilijkste opdracht was de tram verlaten, helemaal ingesloten door rolstoelen en looprekjes ...
15-09-2016
Bredene en Oostende.
Ik had naar camping Duinezwin in Bredene gebeld om een plaatsje vrij te houden en de uitbater vroeg me om zeker vóór 12u aan te komen. Weer niet langs de kameraden in Westende dus. In Bredene sta ik nu op dezelfde ruime plaats dan vorig jaar. Vandaag is het nog rustig maar morgen stroomt de massa toe voor het concert van Manu Chao. Terwijl ik aan de receptie stond, telefoneerden er Fransen uit Bretagne om te informeren of er nog een plekje vrij was voor hen. Achthonderd kilometers rijden om Manu Chao te zien ? Lijkt me overdreven maar als je ziet hoeveel mensen er via Facebook nog proberen aan kaarten te geraken, schrik ik van niks meer. Ik vrees dan ook voor een overrompeling morgenavond, even tot aan het podium wandelen om een foto te nemen zal onmogelijk zijn.
Ik ben vrijwel onmiddellijk na aankomst met de kusttram naar Oostende gereden om in de Vuurtorenwijk enkele caches te zoeken, gecombineerd met een bezoek aan Fort Napoleon. Niet zozeer voor het fort maar voor de tijdelijke tentoonstelling over Belgische platenhoezen. Gelukkig stond er een tijdje geleden een bon voor gratis inkom in de krant want acht euro betalen is werkelijk overdreven. Bij het bekijken van de platenhoezen dacht ik uiteraard terug aan mijn eigen uitgebreide collectie. Een heel aantal hoezen die hier tentoongesteld worden, zaten ook in mijn verzameling. Pure nostalgie !
De dag werd afgesloten bij China Town, het plaatselijk Chinees restaurant. Lekker, inclusief kitscherige Chinese muziek op de achtergrond en een tafel naast een indoor vijvertje met visjes.
14-09-2016
Cachen in de omgeving.
Een echte superdag vandaag. Nog altijd een stralende zon van 's ochtends tot 's avonds maar wel met een verkoelend windje waardoor het plakkerige gevoel van gisteren tot het verleden behoorde.
In tegenstelling tot gisteren ging het cachen zeer goed. Er waren zeer mooie exemplaren bij, veel afwisseling en toch nooit te moeilijk. Zo werd een deel van Nieuwpoort, Middelkerke en Westende leeggeroofd tijdens een wandeling van meer dan 20 km. Zo ben ik eindelijk ook eens bij de Dronkenput geraakt. Oorspronkelijk bedoeld als vergaarbak, maar nu een toeristische attractie voor mensen met evenwichtsstoornissen.
Onderweg kwam ik nog een bekende tegen, Joël uit Middelkerke die vroeger samen met zijn vrouw Maria op Costa Blanca stond. Het was ook de bedoeling om Caroline en Kris in Westende op te zoeken maar daarvoor had ik niet genoeg tijd meer.
13-09-2016
Nieuwpoort.
Waarom doen ze toch zo moeilijk ? Ik was op tijd doorgereden in Lochristi om nog voor de middagpauze op de Kompas camping in Nieuwpoort aan te komen. Dat lukte ook zonder problemen, om 11u30 stond ik op de parking. Bij de receptie werd alles snel in orde gemaakt maar het inrijkaartje is pas geldig vanaf 13u Dan maar al begonnen aan de caches waarvoor ik naar hier was gekomen. Stommerik, nu zie ik pas dat al de caches dicht bij de camping 4 sterren qua terreinmoeilijkheid krijgen met de vermelding dit niet alleen te doen en dat teamwerk soms nodig zal zijn. Nu ben ik misschien wel een beetje schizofreen maar niet in die mate dat ik mezelf kan assisteren bij het boomklimmen.
Aan de rand van het zwembad zitten enkele nonnetjes in vol ornaat met de voeten in het water. Kan iemand mij uitleggen wat het verschil is met een burkini ?
Na het installeren snel vertrokken voor een flinke wandeling met de bedoeling om nog enkele caches te loggen. Eentje kon je enkel loggen na een brandblusapparaat te ontmantelen.
Op de camping was al duidelijk te zien dat de bezettingsgraad hoog is, aan zee lijkt het echt hoogseizoen. Volgende vaststelling : de gemiddelde leeftijd ligt hier hoger dan in Benidorm maar dat is waarschijnlijk te wijten aan de afwezigheid van dronken feestvierende Britten. Looprekjes alom dus, om de overdreven gebruinde lichamen te ondersteunen. Zij die niet uit zichzelf omvervallen, verplaatsen zich massaal op elektrische fietsen. Daarbij gedraagt een groot deel zich opvallend arrogant, bijna even erg dan de wielertoeristen die ook dikwijls denken dat de hele weg van hen is. Het grootste verschil is dat de pensionistas daarbij wel braaf op het fietspad blijven rijden.
En dan, het moest een keertje gebeuren : politiecontrole. Volgens hun uitleg waren ze gebeld door iemand die vond dat er een verdachte persoon door hun gemeente liep, ik dus ! Eén agent vroeg me in het Frans of ik papieren had. Ik antwoordde in het Antwerps : Moete ga manne pas zing ?. Dat klonk waarschijnlijk als Swahili en daarop vroeg hij alweer in het Frans waar ik vandaan kwam. Uit Aantwaarrepe was mijn antwoord en allemaal samen begonnen we luidop te lachen. Ik word door veel mensen achterdochtig bekeken maar het is de eerste keer dat ze daarvoor de politie bellen.
12-09-2016
Voorbij.
Het was een mooi weekend. Ondanks de vele muziekoptredens kan je het Schots Weekend nog altijd geen festival noemen, het is meer een totaalgebeuren voor mensen die iets hebben met Schotland. Mensen die komen om te verbroederen, plezier te maken enz maar zeker niet om te dansen en dat is toch wel een groot verschil met bv het Boombalfestival. Waar het festival van Lovendegem dan weer jaloers op kan zijn : de drankomzet. De concerttent leek zaterdagavond op een grote voetbalkantine nadat de plaatselijke ploeg kampioen is geworden.
Vanmorgen rond 9u30 werden de generatoren stilgelegd, als teken dat het tijd was om stilaan te vertrekken. Tegen 11u was ik uiteindelijk pas weg en ook hier een dikke bravo voor alle kampeerders : het terrein werd heeeel proper achtergelaten. Na een zomer vol festiviteiten kan ik enkel concluderen dat het met leeftijd te maken heeft. Oudere mensen zijn duidelijker meer geneigd om alles op te ruimen.
Onderweg nog even gestopt om Nancy en Macho een laatste keer te zien en dan verder naar Lochristi voor een nachtje. Morgen naar de Belgische kust voor enkele dagen en dan volgend weekend afsluiten met het laatste festival.
11-09-2016
Stoer.
De dag begon bewolkt maar al snel kwam de zon piepen en werd het warm, geen druppel regen gezien. Tegen 11u wandelde ik naar het feestterrein want dan werd het startschot gegeven voor de Highland Games. Koffertjes dragen (2x80 kg voor de mannen, 2x40 kg voor de vrouwen), boomstam gooien, touwtrekken, rotswerpen, vaten tillen allemaal bezigheden voor stoere mannen en even stoere vrouwen. Al deze disciplines werden de hele dag door beoefend. Natuurlijk was er ook muziek. Het begon met het gemengde jeugdkoor van Rejoice met een vrij klassiek repertoire.
Na het optreden was er een zeer aangename verrassing : kameraden Rudi, Anneliese en Sanne waren ook komen opdagen. En zo konden we al meteen samen naar de Rijschool om het concert van Daithi Rua te zien, een Ierse bard in de stijl van Luka Bloom. Iets later begon in de concerttent Follia!, ik ben nooit een fan geweest en na vandaag zal dat niet veranderen. Nog een uurtje later was het in de danstent tijd voor dé ontdekking van het weekend : Plantec. Bretoense folk met stevige beats en loops uit de computer. Die proberen we volgend jaar op Boombalfestival te krijgen ! In de late namiddag en vroege avond passeerden ook nog Liguriani en de Scott Wood band, als afsluiter kregen we Snakes in Exile aan de talrijke t-shirts te zien nog altijd zeer populair. Om de honger te stillen stond een avondlijk bezoek aan het Biezefrietje op het programma, maar dat was intussen veel te vroeg gesloten.
10-09-2016
Veel afwisseling.
Negen uur in de ochtend. Vandaag begint het Schots Weekend voor het grote publiek pas echt. Kreeg ik gisterenmiddag een vleugje doedelzak te horen, nu zijn ze al in grote getale aan het oefenen. De hele dag door is er immers een competitie met pipe bands uit binnen- en buitenland. Doof geblazen ? Dan kan je naar de Highland dance competities gaan kijken of winkelen op de Schotse markt, je ergeren aan een roofvogelshow (vogels horen niet op een stokje te zitten met een ketting aan hun poot), je kinderen droppen in een springkasteel enz. Frank heeft op de radio net verteld dat we nog altijd zeer mooi weer mogen verwachten, daar zal niemand over klagen. Tijdens het nieuws vertelden ze ook dat Club Brugge nog maar eens verloren heeft. Interesseert mij dat ? Neen, ik wil de uitslag van Antwerp tegen Lierse horen maar daar spreken ze niet over. Dan maar even naar Nancy bellen. Vrolijk word ik er niet van : alweer thuis verloren en na vijf speeldagen amper vijf punten En dat na al die aankopen en grote hoop op een kampioenstitel. Jaja, er moeten nog veel wedstrijden volgen.
Intussen is het middernacht. De hele dag competities alom : met honden, boogschieten, doedelzak, dansmariekes enz. De piper bands warmden zich luidruchtig op, indien mogelijk in de schaduw van fruitbomen op het terrein. Ook de border collies die de schapen bijeen moesten drijven zochten opvallend vaak de lommerrijke plekjes op. Eén van de hoogtepunten is altijd de massed band, alle piper bands die samen Amazing Grace en Scotland the Brave spelen, het blijft indrukwekkend. Wat ook altijd opvalt : ze kijken altijd zo ernstig, op het randje van boos. Zouden ze in hun wildste fantasieën denken dat ze ten strijde trekken en in de eerste linies zullen sterven ?
Optredens waren er uiteraard ook, en goeie ! Het lawaai (Franse rock, het blijft wringen) in de concerttent werd mooi afgewisseld met intieme optredens in de Rijschool, een mooie zaal van het kasteel. Daar leerden we dat Schotse lullabies niet altijd zo lief zijn dan ze klinken : je kind in slaap zingen met een verhaaltje over hoe zijn vader diezelfde dag onthoofd werd en zijn kop van de berg naar beneden rolde terwijl het bloed in het rond spat slik. Op één van de binnenpleinen ging het er soms ook hevig aan toe, met gevechten tussen Schotten en Vikings.
Kortom, een mooie dag. Alles is hier ook perfect georganiseerd, de paaltjes en linten die de kampeerplaatsen afbakenden zijn al weggehaald want niet meer nodig. Hier ook geen betonblokken die eventuele Nice-chauffeurs moeten tegenhouden, een vriendelijk woordje zal ook wel lukken Je kan hier trouwens ongestoord met zwaarden, knotsen en bijlen rondlopen hoort er allemaal bij.
Ook het vermelden waard : de mooie verlichting op het feestterrein én het afsluitende vuurwerk !
09-09-2016
Eerste optredens.
Middernacht is al even voorbij en de openingsavond is geslaagd. Urban Trad kan het nog altijd, ook na het vertrek van frontman Yves Barbieux. Er wordt wel meer afgeweken van de folklijn maar is dat erg ? De nieuwe singel werd twee keer gespeeld, één keer in het Nederlands en als bisnummer in het Frans : Le vent nous portera, beter bekend van Noir Désir. Daarna was het de beurt aan Ímar, tijdens het festival van Dranouter één van dé ontdekkingen. Ook vanavond een stevige mix van alle mogelijke muziekjes die Schotten, Ieren, Engelsen en andere eilandbewoners kunnen bedenken.
Het Schots Weekend kan nu echt beginnen.
Ondanks het geronk van een grote generator (de stroom moet ergens vandaan komen) toch goed geslapen, ook al had het enkele uurtjes meer mogen zijn. Na het ontbijt vertrokken voor een wandeling langs de Landcommanderij en door de velden, daarbij werden ook twee caches gevonden. Rond de middag werd de zon weer verschroeiend warm en was het tijd voor een siësta, kwestie van voorbereid te zijn op de Spaanse gewoonten. Lang duurde mijn middagrust niet want na een half uurtje weerklonk een doedelzak, niet geheel onverwacht op een Schots Weekend.
Dan maar een beetje actie en opnieuw vertrokken voor een wandeling waarbij nog eens vier caches gevonden werden. Terug in de auto schrok ik van het totaal aantal kilometers dat ik gewandeld had : meer dan 15 ! Bovendien kan je het bijna een bergwandeling noemen met een parcours tussen de 52 en 110 m boven zeeniveau
Iets over 18u. De camping begint intussen aardig vol te open, langs één kant heb ik al een buur een nogal nors echtpaar uit de buurt van Antwerpen. De andere kant is nog vrij. Snel een douche genomen en helemaal fris voor de eerste optredens van dit weekend : Urban Trad en Ímar.
08-09-2016
Van garage naar garage, inclusief veel kleurtjes.
Pff, wat een dag ! Vanmorgen vroeg opgestaan want om 9u moest ik bij de Ford garage zijn voor het jaarlijkse onderhoud. Als je daarvoor de Kennedytunnel moet passeren kan je toch best op een uurtje rijden/stilstaan rekenen. Terwijl de auto nieuwe olie e.d. kreeg ging ik een beetje rondwandelen in de buurt van de Krugerstraat. De meeting of styles zelf heb ik nog nooit mogen meemaken maar het resultaat mag elk jaar gezien worden. Tijdens dit evenement kunnen graffitikunstenaars uit binnen- en buitenland hun fantasie botvieren op de honderden meters muur die hen ter beschikking worden gesteld. Je mag dit gerust echte kunst noemen !
De auto was snel klaar en zo kon ik opnieuw naar Temse rijden. Eergisteren was ik ook al bij de motorhome dealer geweest omdat de koelkast het niet meer deed op 12V. Er werd een module vervangen om een gekende fabrieksfout op te lossen. Gisteren na een hele dag felle zon merkte ik dat de woonbatterij niet helemaal opgeladen was. Ook tijdens het rijden deze ochtend laadde de batterij niet op. Er was dus duidelijk iets mis en vandaag dus terug naar Alpha. Alles werd uitgemeten, het zonnepaneel deed wat het moest doen, er zaten nergens stekkertjes los (behalve bij mezelf, ik hoor het jullie denken) en alle zekeringen waren in orde. Het bleek de batterij zelf te zijn. Een batterij kan inderdaad de onhebbelijke gewoonte hebben om van de ene dag op de andere ermee op te houden. Dat ze dat na iets meer dan een jaar reeds doet, kan je moeilijk normaal noemen. In ieder geval, er zit een (betere) nieuwe AGM gel batterij in.
Om 15u30 vertrekken in Temse, zou het nog lukken zonder file ? Neen, natuurlijk niet maar tegenwoordig moet je al blij zijn als je niet meer dan een half uur verliest. Normaal gezien had ik rond 14u moeten aankomen op mijn weekendbestemming maar door de batterijproblemen werd het enkele uurtjes later. En wat is mijn bestemming ? Bilzen, meer bepaald de tijdelijke camping van het Schots Weekend bij Alden Biesen. En wat een luxe : een festivalcamping met genummerde en gereserveerde plaatsen, elektriciteit enz ! Voorlopig is er slechts 5 % van het kampeerterrein gevuld en al die vroege aankomers hebben een geel kenteken met zwarte letters/cijfers, allemaal !
07-09-2016
RSLM + MAS.
Gisterenmiddag ben ik vertrokken in Lochristi en naar Alpha Motorhomes in Temse gereden om een probleempje op te lossen. Daarna verder zonder noemenswaardige files naar camping De Molen in Antwerpen. Vandaag was het een cultuurdagje, ik heb het Red Star Line museum bezocht én ben ook nog eens binnengesprongen in het M(useum)A(an de)Stroom. Het eerste stond al een tijdje op mijn verlanglijstje en dat kan ik vandaag dus schrappen. Volgens mij niet echt een museum dat ooit veel volk gaat aantrekken. Daarmee heb ik niet gezegd dat het niet interessant is. Het gaat hier niet zozeer om een indrukwekkende collectie kunst of rariteiten, het lijkt me meer iets om mensen bewust te maken van de migratieproblematiek. Op zich ook een nobele zaak. Veel verwijten die de vluchtelingen van vandaag naar hun hoofd krijgen geslingerd zijn dezelfde dan de gelukzoekers te horen kregen die de oversteek naar Amerika maakten om daar hun geluk te zoeken. Alles is in ieder geval mooi in beeld gebracht en er valt veel te lezen, op muren en op beeldschermen. Uit foto's blijkt dat er een heel groot verschil was tussen de mensen die in eerste klas reisden en de sukkelaars in derde klas - veel is er niet veranderd ...
Het MAS kreeg deze keer maar een kort bezoekje. Er liep een expositie van Luc Tuymans die geheel gewijd is aan mensen met brillen. Daar was ik snel buiten, enkele verdiepingen hoger kon je naar Antwerpen à la carte. Hier gaat het over eten, altijd interessant. De verschuiving van buurtwinkel naar supermarkt, de massale import uit verre landen, de afvalberg, een koninklijke wc - het komt allemaal aan bod.
Toen gebeurde het onvermijdelijke : ik kreeg honger . Langs de hoerenbuurt is nog altijd de kortste weg richting Grote Markt en daar viel op hoeveel vitrines er te huur staan, overal crisis dus ? Ik ging dan maar voor een crisisprijsje een pitaschotel eten bij Mama's Garden. Zo goedkoop dat er nog geld overbleef voor een ijsje bij Häagen Dazs, normaal doe ik dat niet vanwege veel te duur maar ach, het is misschien de laatste keer dat ik Antwerpen ben voor een hele tijd.
Deze avond kwamen Nancy en Macho even langs, vorig weekend op de jaarmarkt in Edegem had ze een mooie foto van hen laten maken.
04-09-2016
Feestje.
Vorig jaar kwam ik eerder toevallig terecht in Oeudeghien. Pan de Capazo speelde er tijdens een privé tuinfeest en dus was ik er ook. Ik schreef mijn naam in het gastenboek en dit jaar werd ik uitgenodigd op het tweede Fête de la station. Oeudeghien ligt over de taalgrens, achter Ronse en vanzelf kom je er absoluut niet terecht. Zeker vandaag niet met onderweg een kermiskoers en historische feesten in Lessines. Als ik het op voorhand had geweten was ik vroeger doorgereden want dat lijkt absoluut de moeite, met zo'n 1000 figuranten in 16e eeuwse klederdracht.
Net als vorig jaar werd het een gezellige bedoening op het feest, deze keer zelfs uitgebreid met een kleine ambachtenmarkt. De hapjes en drankjes waren stuk voor stuk van biologische oorsprong en/of zelf bereid. Het aanwezige publiek was kleurrijk en lichtjes afwijkend van de heersende normen, zo heb ik het graag !
Oorspronkelijk stond alleen een optreden van Trikosis gepland maar we kregen nog enkele extra's met o.a. het
Duo Rodriguez Franceschini. En zo kregen we dan toch weer een stukje Pan de Capazo te zien want Ramón is de draailierspeler van die groep. Trikosis zelf bleek al snel een schot in de roos, feestgroep bij uitstek !
03-09-2016
Pinguins, nog eens ...
Een prachtige dag vandaag en dus geen enkele reden om thuis te blijven. Sint-Niklaas leek dan ook een voor de hand liggende bestemming vanwege de Vredesfeesten en Villa Pace, een perfecte mix van ballon- en muziekfestival. Tijdens het installeren en opstijgen van de ballons krijg je steeds uitleg over het hoe en waarom van deze hobby/transportwijze.
Eerst waren enkele gasballonnen (gevuld met het dure helium) aan de beurt, daarna kwamen de speciale vormen in mini-uitvoering over het plein geparadeerd. Rond 18u begonnen dan de grote jongens, in snel tempo gingen enkele tientallen heteluchtballons de lucht in.
Nog later kon iedereen zich vergapen aan de gigantische speciale vormballons. Even waande ik me opnieuw in de zoo, want ook twee pinguins gingen de lucht in. De allergrootste werd op het einde wel aan het publiek getoond maar ging niet de lucht in. Dit gevaarte, in de vorm van een racemotor, is zo groot dat het bijna nergens kan landen en het was inmiddels al te laat om nog ver te kunnen vliegen/varen.
Absoluut een knap spektakel maaaarrrr kan dit volgende keer georganiseerd worden zonder kinderen ? Dat ze met kinderwagens mijn tenen platwalsen overleef ik wel. Maar waarom laten ouders hun kinderen onophoudelijk krijsen en op zaken kruipen waar dat verboden is ? Ik heb nu ook fruitpap in mijn haar plakken en er is op mijn voeten gekotst. Pittig detail : ik loop rond met sandalen . En toch is er nog hoop, op een bepaald moment stond ik naast een nieuw samengesteld gezin met normale kinderen. Kinderen die verwonderd roepen, die even huilen omdat hun ijsje op de grond valt, die zeuren omdat ze naar toilet moeten. Ik heb de ouders dan ook bedankt voor hun aanwezigheid, het leverde me een cola op.
Nadat de ballons vertrokken waren begon het muziekgedeelte van de dag. Arbeid Adelt! is en blijft nog altijd een spannende groep maar tijdens Ringland waren ze toch overtuigender. Daarna Axelle Red. Ik heb al zeer goede optredens van haar gezien en spijtig genoeg ook al heel slechte. Dat van vandaag neigt eerder naar de negatieve kant. Er was evenveel opwinding dan bij de laatste wedstrijd van de Rode Duivels. Dat zegt genoeg, bovendien stond naast mij een fan luidkeels alle liedjes mee te zingen. Ze kende werkelijk alle teksten uit het hoofd, helaas was de toonvastheid een heel pak minder.
De bedoeling was om af te sluiten met Flying Horseman maar op het pleintje aan de Sint-Nicolaas deden ze zó moeilijk over mijn (volgens hen té professionele) fototoestel dat ik het maar voor bekeken hield. En dat brengt me dan weer bij de absurde veiligheidsmaatregelen tijdens grote manifestaties. Tijdens het opstijgen van de ballons kon je zonder controle het plein op, pas toen de optredens begonnen werd je aan ingangpoortjes gecontroleerd. Ik heb tussen de ballons en de concerten het plein niet verlaten en kon dus perfect een bomgordel dragen tijdens het concert van "de rosse". Buiten het plein aan de rij wachtenden voor het frituur : boem - ook massaal veel slachtoffers. Gelukkig ben ik nog altijd de brave jongen die ik altijd geweest ben.
02-09-2016
Naar de dierentuin.
Deze ochtend nam ik om 10u de trein in Gent-Dampoort en een uurtje later stond ik in het mooiste treinstation van de wereld : Antwerpen-Centraal. Van daaruit stap je zo de zoo binnen en daar zou ik dan ook mijn dag doorbrengen. Ooit heb ik mezelf beloofd dat ik elk jaar afwisselend de dierentuin van Antwerpen en die van Planckendael zou bezoeken maar daar is voorlopig nog niet veel van in huis gekomen. Vandaag dus wel ! De dierentuin is de laatste jaren weer stevig onder handen genomen maar ook nu kom je nog altijd bordjes tegen met daarop : "binnenkort komt hier ...", "vanaf 2017 kan je hier ..." en "hier bouwen wij ...". De dierentuin blijft dus constant verbouwen om alles nóg mooier te maken.
Ik blijf het er wel een beetje moeilijk mee hebben. Ik vind immers dat dieren in volle vrijheid moeten kunnen leven en niet in een kooitje. De verblijven zijn de voorbije tientallen jaren veel meer aangepast aan de natuurlijke habitat van de dieren maar je kan een leeuw in gevangenschap nu eenmaal geen jachtterrein van 50 km² aanbieden. En wat ben je waard als vogel als je niet meer dan 10 meter hoog of ver kan vliegen ? Hoe dan ook, als we alle onheilsberichten moeten geloven, zullen veel diersoorten alleen nog in de dierentuin kunnen bewonderd worden.
Na mijn bezoekje aan de zoo was er nog tijd om een terrasje te doen met Nancy en rond 18u zat ik alweer op de trein om terug naar Gent te rijden. Later op de avond bleek dat dat een goede beslissing was. Indien ik een trein later genomen had, was ik waarschijnlijk veel langer onderweg geweest. Een heteluchtballon heeft namelijk de bovenleiding van de sporen geraakt en alle treinverkeer werd onderbroken tussen Antwerpen en Gent.
01-09-2016
Klaar voor het weekend.
De vorige dagen bestonden vooral uit rust, rusten, niksen en nog meer niksen - met of zonder konijn. Veel haalt het niet uit maar ik moet toch een beetje in vorm zijn om het volgende drukke weekend te overleven. Behalve luieren bestaat een groot deel van de dag (vooral avond) natuurlijk ook uit eten. Nonkel Luc wisselt de klassiekers als spaghetti en frietjes vlotjes af met verrassingen als teppanyaki en visschotels. Als voorgerecht krijgen we regelmatig een dansvoorstelling van de meisjes.
De ijsjesman moeten we niet meer roepen, die komt tegenwoordig gewoon de oprit opgereden.