Over vanalles : politiek, voetbal, films, geocaching, restaurants, onderweg zijn en van het leven genieten ... De meest recente berichten staan bovenaan !
Ik weet absoluut niet wat er de laatste week in de wereld is gebeurd : geen radio, geen teevee, geen internet. Weegt BDW opnieuw 150 kg, is Obama vermoord, is er olie ontdekt in het Zilvermeer, vriest het, is er een middel tegen Alzheimer uitgevonden, ligt de noordpool nu in het zuiden ??? De afkickverschijnselen beginnen ondraaglijk te worden. Morgen zal ik het allemaal weten, want dan rij ik naar Alfaz en heb ik opnieuw internet.
Vandaag heb ik nog een beetje gefietst en daarna moest de fiets absoluut schoongemaakt worden want de regen van gisterenavond en vannacht heeft ervoor gezorgd dat de paden er soms heel modderig bij liggen. Het was trouwens echt een prachtige dag vandaag, de hele dag zon en bijna geen wind. Ik ben ook eens gaan kijken naar camping Playa Tropicana en de volgende keer ga ik daar eens enkele dagen staan. De omgeving is daar iets minder mooi en overal langs de zee zijn er houten paden aangelegd. Je zit er trouwens even ver van het (bescheiden) centrum van Alcossebre dan hier op camping Ribamar, maar van daaruit zijn dan weer een aantal andere caches beter bereikbaar.
En nog een totaal oninteressant extraatje : er is geen wind deze avond en toch is de zee zeer lawaaierig.
30-10-2012
Torentjes.
Is dat daar gezet om mensen in verwarring te brengen, net zoals ik wel eens kastanjes onder een olijvenboom durf gooien ? Ik heb trouwens ook weer een nieuwe hobby : torentjes bouwen van rotsblokken en stenen. Onnozel ? Ja, absoluut !
Ook onnozel : iemand die veel te snel met zijn fiets de berg afdondert maar waarvan je ziet dat hij toch niet zo heel zelfzeker overkomt. Het resultaat is dat hij net uit zicht in een bocht afremt en onderuit schuift. Ik heb het niet gezien, alleen gehoord en heb dan maar even geroepen om te vragen of alles okee was. Van ergens achter de struiken kwam een bevestigend antwoord.
Deze avond heb ik nog eens een poging gewaagd om een film te bekijken, maar zowel Kuifje en het geheim van de eenhoorn en 21 Jump Street konden mij niet boeien en heb ik na een half uur afgezet. Kuifje is een stripverhaal en dat moet zo blijven en die Jump Street, ik begrijp echt niet waarom mensen daarvoor naar de bioscoop zouden gaan. Dan maar weer naar enkele afleveringen gekeken van Oh Oh Europa (een compleet idioot spel/reisprogramma met nog idiotere deelnemers maar toch weer zo goed gemaakt dat je nieuwsgierig blijft kijken) en Code 37, wat steeds beter wordt.
Ruilen.
Zoals gepland heb ik vandaag nog een stukje te voet gedaan van de Vora-Irta route, zodat op mijn geocaching kaart de kuststrook tussen Peñíscola en Alcossebre nu bijna helemaal vol smileys staat (= teken voor gevonden caches). Ik was net op tijd terug want rond 16u begon het lichtjes te regenen. Het had vandaag een goede wandeling voor Nancy geweest want bij een aantal caches kreeg je een chupa chup lollie als beloning. Gisteren had ik ook al ergens een speelgoed kikkertje voor Macho meegenomen, ik kan het niet laten. En daarmee kan ik dan nog even iets over het cachen vertellen. Soms zitten er kleine spulletjes in de doosjes die je dan mag meenemen ALS je er minstens iets van even veel waarde voor in de plaats achterlaat.
Onderweg was het niet altijd even simpel om de juiste weg te vinden, maar gelukkig zijn er niet altijd even zichtbare - aanduidingen terug te vinden. En dan sta je in een keer op een uitstekend stuk rots met daarop een betonnen blok met een soort schoorsteen. Wat doet dat daar ?
29-10-2012
Vora-Irta.
En toch nog een opmerking over heel dat cache-gedoe. De uitleg bij de Irta-reeks is in het Valenciaans, een variante op het Catalaans. Nu begrijp ik al die afgeleiden wel een beetje maar ik vind dat niet kunnen. Als er een tip gegeven wordt moet die voor de meerderheid van de cachers verstaanbaar zijn. In dit geval zou de hint altijd hetzelfde zijn : onder de stenen, dus hier had het geen belang. Als de uitleg in het Spaans is : geen probleem, Spaans is een wereldtaal. Is het in het Engels : nog beter. In het Aantwaarps : mega ! Geocaching is een internationaal gebeuren, en Catalaans en Valenciaans zijn geen talen die buiten hun eigen grondgebied gesproken worden. In je eigen dialect of taal mag, maar ook graag iets verstaanbaar erbij aub. Een aantal Spanjaarden zullen toch nog een tandje moeten bijsteken om uit de crisis te geraken. Als je weet dat enkele jaren geleden betoogd werd tegen de plannen om Engels een verplicht vak te maken op school
Fietsen.
Vandaag stond een uitgebreide fietstocht door het Parque Natural Sierra de Irta op het programma; het laagste gedeelte weliswaar. Zoals reeds gezegd ligt langs de route aan de kust een hele serie caches (Vora-Irta) verborgen. Door het berggedeelte loopt een andere route met caches (Trans-Irta) maar dat is meer iets om in gezelschap te doen. Nu mag je je bij die vlakke route geen geasfalteerd wandel/fietspad voorstellen en hoewel het hoogste punt slechts 76 meter bedraagt, moet je in totaal toch zo'n 500 hoogtemeters overwinnen. De weg gaat constant bergop en -af, met heuse haarspeldbochten en hellingen boven de 20%. Alles ligt bezaaid met keien en rotsblokken en ik had me voorgenomen te rijden tot ik een lekke band zou hebben, een zeer aannemelijk bijverschijnsel in dit terrein. Uiteindelijk ben ik helemaal tot in Peñíscola kunnen rijden zonder problemen. Een aantal caches lagen een heel stuk van het pad af en morgen zal ik proberen die te voet te bereiken. Het was in ieder geval een mooie dag, als je hier ooit in de buurt bent moet je het ook eens proberen.
28-10-2012
Alcossebre.
En zo ben ik dan amper 30 km verder zuidwaarts in Alcossebre camping Ribamar opgereden, het is niet ver maar het verschil in windsterkte is duidelijk te voelen. Bovendien is dit echt een prachtige camping, drie jaar geleden was ik hier met Nancy ook al en vorig jaar had ik mijn vader deze camping aangeraden. Zijn opmerking : zo zouden alle campings moeten zijn. Je wandelt hier langs het achterpoortje zo een natuurgebied in met wandelpaden die je langs de woeste kust voeren. En hier komt de aap weer uit de mouw : langs die route liggen zo'n 25 caches verborgen. Vandaag heb ik er enkele te voet gezocht en morgen wordt de missie verder volbracht met de fiets.
In het bos daar zijn de jagers ...
Uiteindelijk zonder schade de nacht overleefd en vanmorgen zoals velen een uur te vroeg wakker door het winteruur. In de loop van de nacht is de wind helemaal gaan liggen maar vanmorgen zag je overal de gebruikelijke taferelen : afgebroken takken, omvergewaaide vuilbakken enz. Ik heb nog even overwogen om een extra nacht te blijven maar bij mijn ochtendwandeling begon het alweer harder te waaien en ik ben toch maar vertrokken. Nog even iets over die ochtendwandeling. De bedoeling was eigenlijk om nog even een cache mee te pikken in de bergen maar op weg naar de cache werd ik gewaarschuwd door enkele mensen dat er veel jagers op pad waren. Ik ben toch een eindje verder gewandeld maar er werd echt wel heel veel geschoten. Nu veronderstel ik dat een jager alleen schiet als hij weet dat het geen wandelaar is, maar je weet maar nooit na een nachtje stappen. Bovendien lag de cache toch ook een stukje naast de wandelroute, en neergeschoten worden nog vóór ik bij Sabor iets kan gaan eten zou gewoonweg belachelijk zijn. En toch was de wandeling niet geheel mislukt want ik heb een euro gevonden, voor 1 eurocent buk ik mij trouwens ook.
27-10-2012
Bibber ...
Intussen is het 21u30 en ik heb schrik. Ja, stoere Eddy is er niet gerust in. Tijdens mijn bezoeken aan grote steden kom ik steevast in de goorste achterbuurten terecht zonder mij onveilig te voelen maar nu De reden ? De intussen stormachtige wind haalt zulke snelheden dat ik elk moment denk dat de auto gaat kantelen of ik een boom op mijn dak zal krijgen. Tijdens de zeeeeeeeer felle windstoten lijkt het alsof ik in een gammele sloep op de oceaan rondzwalp, zo wordt mijn huisje door elkaar geschud. Ik kan me niet voorstellen dat ik vannacht zal slapen. Gek genoeg lijken de andere auto's minder over en weer te wiegen, maar dat zal wel een verkeerde gedachte zijn. Het is niet de eerste keer dat het flink waait tijdens mijn zwerversbestaan, maar dit heb ik nog nooit meegemaakt en ik ben blij dat ik niet helemaal alleen boven in de bergen ben blijven staan.
PeñÃscola.
In Peñíscola ben ik naar La Volta gereden. Daar geeft een slimme campingeigenaar zijn camping Los Pinos in de winter een andere naam om enkel campers te ontvangen. Intussen heeft camping El Cid enkele honderden meters verder daar ook brood in gezien en probeert ook klanten te lokken. Na aankomst ben ik onmiddellijk vertrokken voor een wandeling, de temperatuur naderde de 25 graden en voor de rest was er geen vuiltje aan de lucht, er werd zelfs in zee gezwommen. Toch begon de wind waarvan ik hoopte dat ik hem in het binnenland had achtergelaten, zich hier ook te laten voelen. Het werd zelfs op het randje van onaangenaam en mijn ogen traanden van het rondvliegende zand. Jammer, want dit blijft één van de mooiste bestemmingen aan de Spaanse oostkust : brede zandstranden, mooie wandeldijk, veel restaurantjes, het kasteel van Papa Luna enz. Dank zij het cachen heb ik zelfs iets ontdekt waarvan ik het bestaan niet afwist : el Bufador een barst in een rots in het centrum van de stad waaruit geisergewijs en oorverdovend soms water tot 10 meter hoog spuit. De windrichting moet wel juist zijn en waaien deed het genoeg, maar niet van de goede kant.
Morella.
Na ongeveer 100 km kwam Morella in zicht, hier wou ik enkele uurtjes rondwandelen en eventueel zelfs overnachten. Ik ben naar de camperplaats gereden (voor het laatste stuk heb je bijna een 4x4 nodig) maar de auto daar helemaal alleen achter te laten ? Neen, daar had ik geen goed gevoel bij. Het begon trouwens flink te waaien en de lucht werd pikzwart. In de richting van de kust zag het er nog een stuk vriendelijker uit en dus zal Morella weer voor een andere keer zijn.
Woef.
Vóór ik vanmorgen vertrok eerst nog even mijn Duitse buurman bedankt omdat hij zijn hond vannacht zo dikwijls heeft laten blaffen. De man blafte daarop zelf iets terug en ik heb dan heel vriendelijk afscheid genomen van de hond : Auf wiedersehn Blondie. Zoek maar even op wat die naam met de beruchte meneer met de snor te maken heeft ...
De eerste kilometers vandaag gingen vlotjes, goede wegen en heel weinig verkeer. Het landschap veranderde gaandeweg van een soort namaak-Arizona in dichte bossen en de wegen werden smaller toen de eerste haarspeldbochten in zicht kwamen. Al snel zat ik boven de 1000 m en de zwart-gele paaltjes die de kant van de weg moeten afbakenen verraadden dat hier in de winter flink wat sneeuw zal vallen. Als de weerberichten kloppen zou die sneeuw niet zo lang meer op zich laten wachten want de temperatuur in het noorden en het centrum zou de komende dagen flink dalen.
Ik veronderstel dat er ergens een bijeenkomst was van oude oude auto's want ik kwam onderweg veel sportieve modellen uit de jaren 60 en 70 tegen. Ik herkende een TR7, een Simca 1000, een Lancia Stratos en vooral heel veel Mini's. De originele versie uiteraard, uit de tijd dat ze nog Brits en uiterst betrouwbaar waren
26-10-2012
Lake Caspe.
In de namiddag deed de zon een beetje moeite om door de wolken te breken en ben ik even de omgeving gaan verkennen. Ik ben naar het meer gewandeld en het waterpeil is daar enorm laag. Het laat me een beetje denken aan de meren van Ossa de Montiel waar we een aantal jaren geleden waren. Op de foto's zijn overal idyllische beelden te zien van meren die in elkaar overlopen via watervallen, maar ook daar zorgde waterschaarste voor problemen. Ik zal dus maar stoppen met zagen over de regen, want er zal nog heel wat moeten vallen om alles opnieuw op een redelijk niveau te krijgen. Belachelijk eigenlijk : de zeespiegel stijgt en het waterpeil in de meren In plaats van verder te verzuren gaan we dus allemaal verzouten !
En opnieuw rust.
We zijn intussen weer een eindje verder naar het zuiden gereden en ik zou kunnen blijven zeuren maar ik zal het niet doen of toch wel ! De enigste droge momenten onderweg waren in een tunnel, voor de rest altijd maar regen. Bovendien is het stukje Spanje waar je doorrijdt niet echt het meest mooie, al zal Lerida zeker de moeite waard zijn om te bezoeken. Dat verandert van zodra je in de buurt van Mequinenza komt, je rijdt dan regelmatig naast het water en over slingerende heuvelachtige wegen met weinig verkeer. En toen besloot ik, ter compensatie voor het lawaai van de vorige dagen, camping Lake Caspe op te rijden. Gelukkig had ik nog niet de moeite gedaan om de auto een beetje proper te maken, want de camping ligt aan het einde van een doodlopende zand/slijkweg. Je kan je waarschijnlijk wel voorstellen hoe de auto er nu uitziet. De camping ziet er zo mogelijk nog troostelozer uit dan de vorige, maar wel absoluut heeeeeeeeeeeeeeeeeel rustig. Bovendien ben ik ervan overtuigd dat het bij mooi weer heel wat vrolijker zal uitzien. Wat oogt tenslotte wel gezellig in de regen ? Daar wil ik wel even op antwoorden : Berlijn ! Toen ik lang geleden de toen nog verdeelde stad bezocht, vond ik dat regen bij een bezoek aan Oost-Berlijn hoorde zoals Gaston bij Leo. Gewoon om het contrast met het westelijke deel nog groter te maken. En de weergoden waren me goedgezind, na mooi weer aan de Kurfürstendamm regende het de hele dag op het Museuminsel en aan Unter den Linden.
Lawaai, lawaai en nog eens lawaai.
Deze ochtend was het om 7u gedaan met de nachtrust. Bonk, knots, tuut tuut, piep, grom, vroemmmm, krrrrrrrrtt Alle geluiden die gisterenavond rond 23u waren verdwenen, waren opnieuw van de partij. Op het programma stond een herhaling van hun symphonie die het midden hield tussen Autobahn van Kraftwerk en Stahlwerksynfonie van Die Krupps (zoek maar op als deze werken onbekend in uw oren klinken). Ik ben blij voor die arbeiders dat ze nog werk hebben, maar ik ben nog veel blijer dat ik hier kan vertrekken. Eens en nooit meer, ik heb niet eens de moeite gedaan om richting Andorra te rijden om goedkope diesel te tanken. Die enkele kilometers kosten je gegarandeerd een uur, door de drukte én de wegenwerken. Bovendien loop je nog de kans om aan de douane heel je auto te moeten uitladen. Gisteren toen ik met de taxi de grens passeerde moest werkelijk iedereen stoppen en zijn koffer openen.
25-10-2012
Andorra sucks !
Ik denk dat ik vandaag gewoon uit mijn geheugen ga verwijderen. Laat het duidelijk zijn : ik ben hier niet graag, vandaar de titel van dit stukje. Waarom zal na de volgende opsomming wel duidelijk worden. Straf dat ik over zo'n klein dwergstaatje zo veel kan schrijven, ze zijn het niet eens waard. Als je dan toch naar een land van een zakdoek groot wil gaan, ga dan gewoon naar Luxemburg of Liechtenstein : veel interessanter en dichter bij huis.
Vanmorgen ben ik naar de bushalte gestapt maar omdat nergens vermeld stond waar die halte precies is, laat staan dat er uren vermeld zijn, heb ik voor alle zekerheid ook maar mijn duimpje omhoog gestoken bij elke wagen die naderde. Na een half uurtje wachten kwam er een man aan die bevestigde dat ik op de juiste plaats stond en dat de bus binnen 10 minuten zou komen. Die info klopte en nog een half uurtje later stond ik in Andorra La Vella. Zoals gewoonlijk direct de gps opgezet en op zoek gegaan naar caches. Dat viel flink tegen, de digitale kaart van Andorra is gewoonweg onvolledig en bovendien zijn bijna alle hints in het Catalaans.
Tien minuten later begon het te regenen (de rest van de dag heeft het niet meer opgehouden) en na twee uren rondlopen als een kieken zonder kop en een gps die letterlijk het noorden kwijtraakte verdween de Garmin opnieuw in de rugzak.
Ik was intussen ook al twee keer uitgegleden op de gladde voetpaden, gelukkig zonder erg. Het deed me eigenlijk een beetje denken aan het begin van mijn ski-avonturen. De skileraar moest altijd lachen omdat ik nooit viel, terwijl dat volgens hem compleet inging tegen alle evenwichtswetten. Volgens hem was het onmogelijk om overeind te blijven met de bewegingen die ik maakte. Wel, vandaag moet het ook zoiets geweest zijn. Voor ik de grond raakte, bleef ik met een onbewuste limbo beweging toch nog van een natte broek gespaard. Ik vraag me af hoe al die andere mensen recht blijven, hebben die zuignappen onder hun voeten ? En waarom moeten die trottoirs betegeld worden met namaak marmer, is beton niet veel efficiënter ?
Andorra is totaal niet interessant, tenzij je hier volgens het shop till you drop principe wil leven. Dat droppen had ik al onder de knie, maar winkelen ? Ten eerste heb ik geen geld voor foliekes, ten tweede heb ik niets nodig en ten derde : als ik geld op overschot zou hebben én iets mooi zou zien, zou ik het nog laten liggen. Mijn auto is nu namelijk al te zwaar (een veel voorkomend probleem bij alle motorhomes die met rijbewijs B gereden worden). De meeste andere bezoekers vinden dat winkelen een aangenaam tijdverdrijf, waarom is mij een raadsel. Tabak en alcohol zijn aan mij niet besteed en de aangeboden elektronica vond ik duurder dan in België, àls de prijs al vermeld wordt. Er is ook een bierwinkeltje waar Orval en Chimay verkocht wordt, maar daarvoor naar hier komen lijkt me ook overdreven.
Ik ben geen gemakkelijke consument : als de verkoopster buiten staat te roken, ga ik al zeker niet binnen. Als alles enkel in het Catalaans staat aangeduid : idem. Het is trouwens raar, echt alle publiciteit, verbodsborden e.d. zijn hier in het Catalaans en toch hoor ik de mensen op straat gewoon Spaans (Castellano) spreken. En ook het vermelden waard : ik ben in een winkelcentrum een hele tijd op zoek geweest naar de uitgang. Nergens een bordje te vinden (wel naar de nooduitgang), alle trucs zijn aanvaardbaar om de klanten zo lang mogelijk te gijzelen.
Voor de gezonde berglucht moet je hier ook niet zijn. Het lijkt wel alsof heel Europa met Andorrese nummerplaten rondrijdt : wat een drukte ! Het kleine oude centrum is wel een beetje mooi én rustig. De kunstwerken die hier en daar staan opgesteld mogen ook op mijn goedkeuring rekenen. De tentoonstelling over de Olympische onderdanen heb ik niet bezocht, die zal waarschijnlijk nog minder indrukwekkend zijn dan het aantal Belgische medaillewinnaars.
Iets eten in de McDonalds is altijd interessant om even van de gratis wifi te profiteren. Zo gaat dat toch overal in de wereld, behalve in u raadt het al Andorra !
Dan maar naar de bushalte, dezelfde dan die waar ik was afgestapt. Ook hier nergens enige informatie over buslijnen of uren. Na ruim een half uur wachten kwam mijn bus eraan maar de chauffeur wilde me niet laten instappen. Dat moest achter het hoekje gebeuren. Achter dat hoekje weer geen info en de bus was ook niet meer te zien.
Weer een uur wachten op de volgende bus waarvan het niet eens zeker was dat ze daar zou stoppen ? Liften in de gietende regen geeft ook weinig hoop op een positieve afloop. Carjacking dan maar ? Belachelijk idee, veel verder dan 50 meter zou je toch niet geraken zonder in een file te staan. Dan maar even vragen aan een taxichauffeur : afhankelijk van de drukte zou het voor een bedrag tussen de 15 en 20 euro wel lukken. Door de drukte is het natuurlijk 20 euro geworden maar het was nog een aangename babbel onderweg. De chauffeur sprak zelfs enkele basiswoorden Nederlands door zijn vroegere werk als kelner aan de Costa Brava. Van hem kwam ik te weten dat er zo'n 70000 inwoners in Andorra zijn, dat de werkloosheid hier nog best meevalt, dat de lonen ongeveer op hetzelfde peil liggen dan in België én dat het met de sneeuw in de stad zelf tijdens de winter ook wel meevalt.
24-10-2012
Ford dicht !
Ik sta hier klaar om naar Andorra te vertrekken en lees nog net dat Ford in Genk nu toch definitief zijn deuren zal sluiten. Laat mijn geheugen mij in de steek ? Ik dacht dat ze de arbeiders daar enkele weken geleden nog beloofd hadden dat ze zeker nog enkele nieuwe modellen zouden mogen bouwen ... En nu dan weer onderhandelen om zo hoog mogelijke ontslagpremies te krijgen. En dan maak ik me kwaad. Het is logisch dat je zo veel mogelijk cash in je zakken wil hebben als je zonder werk valt maar waarom moet een - ik noem maar wat - Ford arbeider zo veel meer krijgen dan iemand die 40 jaar bij de plaatselijke bakker heeft gewerkt en gewoon met het wettelijke minimum op straat wordt gezet ? En waarom krijgen mensen zoals Nancy en ik helemaal geen enkele uitkering als we ons laten inschrijven bij de RVA ? Wij hebben nochtans ook vele jaren ons steentje bijgedragen !
En dan nog dit : naar alle waarschijnlijkheid zal het nu weer enkele dagen duren voor ik internet heb. Maak je dus geen zorgen, ten laatste 1 november ben ik in Alfaz.
De grens over.
Vandaag eindelijk nog eens een grens overgereden, waarschijnlijk zijn er weinig mensen die tegen een gemiddelde van ongeveer 60 km/u naar het zuiden rijden. De grens waarover we spreken is dus die tussen Frankrijk en Spanje. Als ik nog iets verder was gereden had ik zelfs twee grenzen op één dag overschreden en dat vond ik wat overdreven. Dus ben ik gestopt net voor de grens van Andorra, in een dorpje dat zelfs de naam dorpje niet verdient : La Farga de Moles. De camping waar ik sta is trouwens ook de naam camping niet waard, al is dat een beetje overdreven negatief. Veel stelt het in ieder geval niet voor, het is zo een typische Spaanse camping met veel vaste gasten. Momenteel is hier van die vaste gasten niemand aanwezig en het enige wat overblijft zijn half verwaarloosde caravans met half ingezakte voortenten. Het onthaal was ook niet echt denderend, terwijl ik mijn beste Spaans bovenhaalde bleef hij verder gaan in een Engels/Catalaans tussentaaltje. Toen ik hem vroeg of er een bus naar Andorra-centrum rijdt, was het antwoord positief maar van een uurregeling had hij nog nooit gehoord maar toch wel elk uur. Ik ben al eens gaan kijken op de plek waar de bus volgens hem zou stoppen maar daar wordt je ook niets wijzer van. Enfin, ik zal het morgen wel zien.
De rest van de dag heb ik gewoon lekker in mijn stoel in de zon gezeten mét een hoofdtelefoon op, want de doorgaande weg wordt momenteel onder handen genomen en dat brengt de nodige herrie met zich mee. En zo is er meteen ook een einde gekomen aan mijn langste reeks gevonden caches : namelijk 34 dagen achter elkaar minstens één cache gevonden.
23-10-2012
Helemaal terug.
Vanaf het uitzichtpunt wou ik dan aansluiting vinden op een circuit VTT (mountain bike parcours) waar nog enkele caches te vinden waren. Een waarschuwingsbord met "route barrée" wilde me op andere gedachten brengen maar ik ben toch maar verder gereden, met de fiets zou het immers wel lukken. Helaas, een afgebroken brug telt voor iedereen en dus was mijn klim tevergeefse moeite geweest en moest ik helemaal terug zodat ik in totaal toch weer 40 km gefietst heb vandaag.
Le site des orgues.
Vanmorgen de kuststreek én de muggen achtergelaten en een stukje het binnenland ingetrokken. Onderweg passeerde ik eerst nog Fitou, waar volgens een wijnkenner uit Leuven lekkere wijntjes vandaan zouden komen. Of ze kunnen concurreren met een Stella, daar zal hij zelf nog eens over moeten nadenken waarschijnlijk. Iets verder reed ik door Salses en dit dorp wil ik toch nog eens onder de aandacht brengen. Als je daar ooit in de buurt bent moet je absoluut het fort (met gids) bezoeken.
Ik ben nu in Nefiach, een dorp waar je waarschijnlijk nog nooit van gehoorde hebt en dat mag ook zo blijven. Het aangrenzende Ille-sur-Tët is misschien iets bekender, en dat zal dan waarschijnlijk komen door "de orgels" die daar te bezoeken zijn. Door de erosie van water en wind zijn daar in de kalksteen vreemde vormen ontstaan die doen denken aan orgelpijpen. Ik wou dat wel een keertje van dichtbij bekijken, maar helaas : door het slechte weer van de afgelopen dagen was de geklasseerde site ontoegankelijk. Dan maar met de fiets naar boven, vanwaar je uit de verte ook een zicht hebt op dit natuurfenomeen.
22-10-2012
Gelukt !
Deze middag een kleine 50 km gefietst en daarbij 30 caches gevonden, een nieuw dagrecord. Soms leek het alsof ik in een of andere veldrit in Vlaanderen was beland, zo modderig waren sommige stukken. De zon heeft wel de hele dag geschenen en dat zal ook morgen zo zijn, dan verplaats ik mij weer een klein stukje naar het zuiden.
Op zoek naar sneeuw !?
Niet ik, maar deze Fransman met zijn sledehonden !
21-10-2012
Oranje.
Alle regen die ze de voorbije dagen voorspeld hebben, is deze voormiddag gevallen. In zowat alle regio's in het zuidoosten van Frankrijk geldt nog tot deze avond een oranje alarmtoestand. Het was dan ook de moeite, op een half uurtje stond de ganse camping blank (mijn voetmatteke was zelfs weg gezwommen) en kletste de regen en hagel aan 100 km/u tegen de auto. Ik was tot gisterenavond nog niet zeker of ik nog een extra nacht zou blijven of niet. Met dit weer was er geen twijfel mogelijk, je kon gewoon niet buitenkomen. En dan opeens, rond 11u45 : de zon ! Ik heb snel alles ingepakt, ben gaan betalen en vertrokken. Op de radio werd gewaarschuwd voor overstroomde wegen maar daar heb ik niets van gemerkt.
Onderweg werd al snel duidelijk dat veel mensen het donkere weer van de voorbije dagen beu waren want tussen Béziers en Narbonne stonden veel meisjes langs de baan om te profiteren van de zon, met zeer weinig kleren aan
In Narbonne ben ik camping Les Mimosas opgereden, een aantal jaren geleden zijn we hier ook geweest. Ik wist dat de camping afgelegen was, maar zo afgelegen dat wist ik niet meer. Toen we hier de vorige keer waren zijn mijn ouders ons nog komen bezoeken toen ze op weg waren naar Benidorm. Onze pa is toen verloren gereden, op den duur is hij maar gewoon een camper gevolgd want die zou wel naar de camping rijden. Wist hij toen veel dat er hier verschillende campings zijn en dat er op de Franse wegen wel duizenden campers onderweg zijn. Wat kom ik hier dan eigenlijk doen ? Wat denk je ? Op enkele honderden meters van de camping loopt de Robine, één van de vele kanaaltjes die Frankrijk rijk is. Langs die Robine is een reeks van 37 caches uitgezet en die ga ik morgen zoeken !
20-10-2012
Rond.
Overigens, toen ik een eindje het binnenland inreed viel de wind bijna helemaal weg. Raar dat er zo'n verschil kan zijn op zo'n korte afstand. Net buiten het centrum van Agde kan je de enigste ronde sluis ter wereld bekijken. Althans, dat was zo toen ze gebouwd werd in 1676. Echt helemaal rond van vorm is ze nu niet meer, na aanpassingen in 1978 om langere boten toe te laten.
En het blijft maar waaien.
Normaal was ik graag bij de vuurtoren een cache gaan zoeken maar de kans om met mijn fiets in het water geblazen te worden was reëel, 't zal voor een andere keer zijn.
19-10-2012
Ik ben aangevallen door een vrouw van lichte zeden ...
... of is dat niet de juiste omschrijving voor een vrouwtje van amper 40 kg dat letterlijk tegen mij knalde toen ze haar evenwicht verloor door een stevige rukwind ? Het blijft hier maar waaien, hiernaast een mooi fotootje om het te bewijzen. Je moet eigenlijk goed zot zijn om in zo'n weer caches te gaan zoeken.
Rustig.
In de jachthaven was het qua wind een heel stuk rustiger en net toen ik mezelf dacht dat de bootjes hier toch maar aan de kleine kant zijn, zag ik enkele grote exemplaren liggen. Hopelijk hebben de eigenaars allemaal een privé kok in dienst, want ook in dit gedeelte van Cap is het uitgestorven en zijn er amper restaurants open. Ik ben er wel van overtuigd dat het hier in de zomer zeer gezellig zal zijn.
18-10-2012
Sylvia vs. Monique.
Vanmiddag hoorde ik op de Franse radio dat Sylvia Kristel gestorven is. Sylvia Kristel, de vrouw die ervoor zorgde dat er eindelijk nog eens een blote borst te zien was op het grote scherm. Dat was extra spannend omdat we toen met allerlei listen probeerden binnen te geraken in de plaatselijke cinema. Ik en mijn vriendjes waren ten tijde van de eerste Emmanuelle film nog net te jong om officieel aan hmmm ... "onze trekken" te komen. Emmanuelle was een film die je moest gezien hebben, anders hoorde je er niet bij. En toch heb ik de tijdelijke muze van Hugo Claus altijd een beetje een bekakte madame gevonden. Ik viel toch eerder voor de charmes van Monique van de Ven, waar we voor haar rol in Turks Fruit een jaar eerder nóg meer moeite moesten doen om in de cinema binnen te geraken.
Leve de wind !
Eigenlijk ben ik een watje. Ik loop maar wat te zeuren over de wind terwijl de talrijke (kite)surfers hier hun hartje kunnen ophalen. Al die atletische lichamen, wat een verschil met een ouwe vent die caches zoekt ... Toch zijn al die sportievelingen niet allemaal even jong, ik denk zelf dat de meesten die hier vandaag hun kunstjes vertoonden al zeker een stuk in de dertig zijn. Geld hebben ze ook allemaal genoeg, want ze rijden bijna zonder uitzondering met mooie Volkswagen busjes, dikke 4x4's enz. Soms overdrijven ze wel een beetje met het opstapelen.
Ze hebben vandaag vergeten het licht aan te doen, zo donker is het de hele dag gebleven. De regen die ze al dagen lang voorspellen is nog altijd niet tot aan de kust geraakt, de wind daarentegen doet zijn uiterste best om alles en iedereen weg te blazen. Ik ben met forse zijwind tot in Cap d'Agde gereden en wat een verschil met de vorige bestemmingen : alles is hier gesloten en er loopt/vliegt amper volk door de straten. En toch blijf ik hier enkele dagen op een goedkope camping staan. Er zijn hier nog een flink aantal caches om te zoeken en er is gratis internet.
17-10-2012
Chateldon.
De ober en de dienster waren zeer vriendelijk en ook de chef kwam even informeren of alles in orde was. Kortom, hier betaal ik graag voor ook al wordt de rekening in Frankrijk al snel de hoogte ingejaagd door de prijs van de drank. Maar ik hou het altijd bescheiden met een (ook dure, want echte Chateldon - zelfs Louis XIV dronk het) fles water, ik ga tenslotte op restaurant om te eten en niet om te drinken. En over het volgende heb ik lang nagedacht of ik het wel zou schrijven ja dus. Het poepeke van de dienster liet me ook wel aan iemand van het personeel van Sabor denken, al zal dat nu misschien na bijna negen maanden zwangerschap iets minder aantrekkelijk zijn. Moest je dit lezen : sorry hé N. !
Aanrader : Riva !
Dan had ik wel iets beter te doen met mijn geld, nog eens een keertje lekker gaan eten bijvoorbeeld. Eerst ben ik eens langs de vele restaurants gepasseerd en uiteindelijk ben ik binnengestapt bij Riva aan de jachthaven en het casino. Dat was zeker geen slechte keuze en het bracht me al helemaal in de stemming voor alle etentjes die de volgende maanden in de Sabor van Altea zullen volgen. Het eten was bijzonder lekker, met zicht op de haven en een visbak waar twee kreeften elkaars gezelschap duidelijk niet op prijs stelden. Waarschijnlijk maakten ze ruzie over wie de champagne van gisterenavond moest betalen, want in het restaurant is ook een Veuve Clicquot champagne bar aanwezig.
Palavas.
Wat een verschil met gisteren, toen hadden we 's ochtends een temperatuur van slechts vijf graden en een heldere blauwe lucht. Vanmorgen hadden we om 8u30 donkergrijze wolken, 18 graden en een stevige wind. Maar : het is de hele dag droog gebleven en dat is het allerbelangrijkste. Ik ben intussen weer een eindje verder gereden en ben net als twee jaar geleden in dezelfde periode (toen nog met Nancy) de camperplaats in Palavas-les-Flots opgereden. Alle comfort is hier aanwezig, net als op een camping de prijs is dan ook bijna gelijk aan een camping. Voor wifi vragen ze 10 euro per dag zooooooooooooooooot !
16-10-2012
Klokslag 12u.
Tijdens mijn fietstochtje deze middag was het de bedoeling om over te zetten met de bac du sauvage (veerpont) maar natuurlijk staakte die net op het verkeerde tijdstip zijn dienst om iets te gaan eten. De kapitein deelde me mee in zijn sappige dialect dat hij om treistrangte (13u30) opnieuw zou varen. Ik heb hem dan maar een lamme klootzak genoemd, al deed hij met zijn uiterlijk de naam van zijn overzetdienst alle eer aan. Als al het personeel overal het recht op een middagpauze gaat opeisen, waar gaat dat dan eindigen ? Betaald verlof, een werkweek van vijf dagen, tijdskrediet ? Waar zit vermagerde Bart hier met de kracht van verandering ?
Gisteren kwam ik zelfs iemand ...
... gewoon iets lezen in het zonnetje.
Er staat altijd wel ergens iets in het water.
Zijn het geen flamingo's, dan zijn het wel paarden.
Muggen.
En toch wil ik ook even opmerken dat, hoewel Frankrijk zeer veel al dan niet betalende camperplaatsen aanbiedt, de campings die nog open zijn ook flink wat campers mogen ontvangen. Ik vermoed zelfs meer dan de vrije plaatsen.
De wind van gisteren is vandaag bijna helemaal weggevallen, maar samen met die windstilte zijn ook de muggen gekomen. Ik ben enkele caches gaan zoeken maar hier en daar heb ik het gewoonweg opgegeven door de vele steekbeesten. Ja, ik was weer vergeten me in te spuiten met antimuggenspul ... Eén cache lag verborgen vlak naast het parc ornithologique, ik vraag me af wie daar wil gaan vogelen. Voor je het weet is je condoom lek geprikt ! Hoe doen de locals dat hier eigenlijk ? Zijn die immuun voor die bloeddorstige monsters of baden die elke dag in de antimuggenmelk ?
Gratis.
Ik had gisteren al een keertje rondgekeken op de officiële camperplaatsen hier in de buurt maar het prijsverschil vergeleken met de camping is eigenlijk verwaarloosbaar. Hier achter het hoekje is ook een gratis parking die enkel bedoeld is om overdag te staan en ik was wel eens benieuwd wie dat overnachtingsverbod aan zijn laars zou lappen. Een drietal motorhomes, zo bleek maar lang heeft het niet geduurd want de politie kwam ze verzoeken om te vertrekken. Ik had ook nog een illegaal plekje ontdekt, waar het normaal onmogelijk is om met voertuigen boven de 1,85 m in te rijden maar de ijzeren stang die voor die beperking moet zorgen is weggenomen. Door de gemeente, door een Fransman die vooral het woord liberté heeft onthouden uit de veel voorkomende leuze die je hier overal aantreft ? Ik heb het er ook maar op gewaagd en sta nu op 10 meter van de zee, samen met nog een vijftiental andere campers. Helemaal gratis en enkel te bereiken via een zandweg.
15-10-2012
ROW
's Avonds denk ik nog eens terug aan een partij die jaren geleden eventjes populair was : WOW waardig ouder worden. En waarom ? Wel, ik wil hier wel eventjes het recht op rustig ouder worden opeisen en een verbod instellen om grootouders met kleinkinderen op vakantie te sturen. Of ze moeten subsidies krijgen om een volledig geluiddichte motorhome te financieren. Óf de wet moet mogelijkheden voorzien om hardhandig op te treden tegen constant huilende kinderen. Óf die kinderen moeten maar samen op een lijst gaan staan met Patrick Janssens, kunnen ze samen bleiten. Maar niet op mijn camping !
Flamingo's.
Met het ijsje in de hand ben ik dan richting Parc naturel régional de Camargue gewandeld. In de open vlakte had de wind vrij spel en kon je best een trui verdragen. De flamingo's die je hier bijna een pootje kan geven vinden de aanwezigheid van een grote oranje soortgenoot blijkbaar niet echt storend.
Levendig stadje.
Ikzelf ben enkele tientallen kilometers verder naar het zuiden gereden en ben eindelijk aanbeland in Stes Maries de la Mer. Inderdaad : eindelijk, want dit stadje staat al jaren op het programma maar het is er nooit van gekomen door onnozelheden als slecht weer, tijdsgebrek enz
Na aankomst op camping de la Brise (naam niet gestolen want er staat een meer dan stevig briesje) ben ik onmiddellijk een wandelingetje gaan maken en het is absoluut een gezellig stadje. Wat vooral opvalt is dat er heel veel restaurants zijn én dat die ook allemaal nog open zijn, samen met het overgrote deel van de winkeltjes. En dat voor midden oktober ! Zoals steeds is dit een wisselwerking die een positief resultaat oplevert, want tel daar de vele vakantiegangers bij en het cirkeltje is rond. Die vele restaurants leverden wel een probleem op want het was zo moeilijk kiezen dat het uiteindelijk gewoon een (zeer lekkere) panini mexicain is geworden. Daarna heb ik lang getwijfeld of ik toch nog 3,50 euro uit mijn zak zou halen voor een ijsje. Eigenlijk is dat veel te duur voor 2 bolletjes, maar het waren wel lekkere bolletjes !
The day after.
Zoals verwacht heeft de NVA gisteren in zowat heel de provincie Antwerpen stevig gewonnen. Als pleister op de wonde kan ik mij moed indrinken met de eveneens fantastische score van de PvdA+, maar ik had liever de linkse partij slechts één zetel zien halen ipv vier en tegelijkertijd Bart en zijn ploeg een figuurlijk pak rammel zien krijgen. Maar zoals ze zeggen (maar ik nooit geloofd heb) : de kiezer heeft altijd gelijk. Ik heb besloten het internet nu weer even enkele dagen te laten rusten en ik zal bij de volgende gelegenheid wel zien hoe ver ze intussen gevorderd zijn met de coalitieonderhandelingen ten lande, en dan vooral in Antwerpen.
En toch nog even dit : ik kan me voorstellen dat een uithuilende Patrick Janssens vandaag in veel kranten de voorpagina zal (ont)sieren maar dat heeft hij zelf gezocht. Het is dan ook typerend dat hij gaat bleiten bij Gene Bervoets, een andere notoire Beerschotsupporter. Hopelijk zien ze dan in dat het samengaan van CD&V en SPA een even slecht idee is dan het fusioneren van Antwerp en de rattenploeg van 't Kiel
Ik had gezien dat hier iets verder op de weg 's avonds een pizzakraampje stond en daar moest ik dus absoluut een keertje gebruik van maken. Er was een uitgebreide keuze, maar telkens maar met één ingrediënt (behalve kaas en tomaat). Het was dus kiezen uit óf met tonijn, óf met champignons óf met hesp enz. Ik heb er dan eentje met chorizo genomen en om eerlijk te zijn : ik heb er al betere gegeten. Ik heb liever een wat meer gevarieerde samenstelling maar groter als deze heb ik voorheen nog niet gekregen, ik moest hem schuin houden om in de auto binnen te geraken.
Marais.
Vanmorgen ben ik een beetje gaan winkelen want de kasten geraken stilaan leeg. Gelukkig kan je hier op korte afstand kiezen uit verschillende supermarkten. Na de middag ben ik nog enkele caches gaan zoeken in de buurt van het marais (moeras) van Beauchamp. Ik was vergeten om de muggenmelk mee te nemen maar dat was gelukkig niet zo erg want er waren maar weinig van die vervelende beestjes te zien.
12-10-2012
Een beetje kleur.
Tijdens mijn wandeling kwam ik voorbij een leegstaand gebouw waar het duidelijk naar verf rook. Ik kan mijn nieuwsgierigheid dan niet bedwingen en ging eens kijken en jawel, mijn vermoeden werd bevestigd : een aantal graffiti artiesten waren de boel een beetje aan het opvrolijken.
Cruise.
Voor de rest was Arles eigenlijk opvallend rustig en waar ze al de toeristen van de talrijke cruiseschepen die aan de kade liggen allemaal verstopt hebben is mij een raadsel. Heb ik trouwens al eens gezegd dat ik graag eens een cruise zou maken ? Het lijkt mij wel aangenaam om 's nachts te varen en dan de volgende ochtend ergens aan wal te kunnen gaan om weer een nieuwe bestemming te bezoeken. Ik wil dan wel een luxueus schip met alles erop en eraan, maar zonder al dat drukke gedoe met animatie en een captain's dinner met hemd en das.
Arles.
En alweer een reusachtige afstand overwonnen, 15 km deze keer. Ik blijf nu enkele dagen in Arles. Niet alleen om de stad nog een keertje te bezoeken (toch al meer dan 10 jaar geleden) maar ook omdat ik hier een internetverbinding heb en zo kan ik zondag de verkiezingen in België toch een beetje volgen.
Vanmiddag ben ik naar het centrum gewandeld en veel is er niet veranderd in het voorbij decennium. Wat al direct opviel was de Alyscamps die toen nog gratis te bezoeken waren, intussen geld moeten opbrengen. Het gaat hier over een gebruik dat nog stamt uit de Romeinse tijd, toen de rijken in stenen grafkisten (sarcofagen) langs de weg hun laatste rustplaats vonden.
11-10-2012
Weer een minder.
Weer een gigantische verplaatsing gemaakt vandaag : meer dan 10 km ! Ik sta nu op camping Saint Gabriel vlak bij de gelijknamige kapel, het was weer hoog tijd voor een religieus tussendoortje. Om eerlijk te zijn ben ik hier komen staan omdat ik nu reeds een week zonder internet zit en dat is toch een beetje overdreven.
Deze nacht heeft het een beetje gedruppeld en de hele dag is het zwaar bewolkt gebleven en werd er regen voorspeld. Toen die regen maar op zich liet wachten, ben ik toch de fiets opgesprongen en naar Fontvieille gereden. Daar heb ik enkele caches gevonden en mijn ogen uitgekeken naar het grote aantal restaurants. Het was helaas nog een beetje vroeg om aan tafel te gaan.
Iemand die niet meer aan tafel moet gaan is "dikke Werner", een kameraad van de oude garde uit het punktijdperk. Ik kreeg vandaag een sms dat hij stilletjes is uitgedoofd, hij was al enkele jaren blind en zwaar diabeticus. Weer eentje, de lijst wordt stilaan langer - je wordt er toch altijd even stil van.
10-10-2012
Een beetje verder.
Slechts 25 km gereden vandaag en de reden daarvoor is voor de hand liggend : tussen Vallabrègues en Tarascon liggen veel caches verborgen. Ik had me voorgenomen om mijn dagrecord te verbeteren maar dat was een lichte overschatting. Bij een aantal caches heb ik zo veel tijd verloren met zoeken (en niet vinden) dat er op het einde niet genoeg daglicht meer overbleef om de rest te vinden. Ach, 40 km fietsen en 22 caches vinden is ook mooi Tijdens het zoeken naar één cache was ik even in de struiken verdwenen en ik hoorde een auto stoppen. Vliegensvlug liep ik terug naar mijn fiets en ja hoor, iemand van de gemeente dacht dat die fiets daar door een dief gesmeten was en wou hem meenemen. Ik denk niet dat mijn fiets in een of ander stadsmagazijn zou verzeilen.
In Tarascon zijn er vele smalle straatjes en na een tijdje weet je niet meer in welke richting je fietst. Het lijkt wel een of andere soeks, niet alleen door de wirwar van steegjes en straatjes maar het lijkt wel of heel Noord-Afrika daar is neergestreken. Aan de haven van Beaucaire heerst dan weer een heel andere sfeer, gezellig wandelen en veel terrasjes.
Aan het kasteel van koning René hadden ze een evenbeeld van mezelf gezet, de gelijkenis is treffend.
09-10-2012
Kebab.
Ik ben vandaag ook op zoek geweest naar een internetverbinding want dat is weer enkele dagen geleden. Ik had me voorgenomen ergens iets te eten waar een bordje wifi gratuit voor het raam stond, maar ik heb helemaal niets gevonden. Dan maar een kebab met frietjes op een van de vele pleintjes die de binnenstad rijk is.
Rue des Teinturiers.
Een uiterst mooie dag vandaag. Eerst heb tot rond de middag in het zonnetje gezeten en dan heb ik de bus naar het centrum van Avignon genomen. Ik wou die verplaatsing eerst ook te voet maken, maar 6 km minder stappen is toch ook welkom met dit warme weer. Ik heb Avignon lange tijd de mooiste stad van Frankrijk gevonden, maar ik ben intussen zó verwend dat het steeds moeilijker wordt om te kiezen. Gelukkig is kiezen ook niet echt nodig, maar in mijn top tien zal deze pauselijke nederzetting altijd blijven staan.
Vandaag ben ik uiteraard ook weer enkele caches gaan zoeken en die zoektocht heeft me in een gedeelte van Avignon gebracht waar ik nog niet geweest was : de Rue des Teinturiers en aanpalende straten. Niet te veel toeristen en zeer gezellig. Na dit recente bezoek ben ik er bijna zeker van dat ik werkelijk van elk gebouw in de stad een foto heb genomen. En ik weet ook zeker dat ik liever op een camping sta dan lekker gratis ergens op straat ...
Met de bus.
Een uiterst mooie dag vandaag. Eerst heb tot rond de middag in het zonnetje gezeten en dan heb ik de bus naar het centrum van Avignon genomen. Ik wou die verplaatsing eerst ook te voet maken, maar 6 km minder stappen is toch ook welkom met dit warme weer. Ik heb Avignon lange tijd de mooiste stad van Frankrijk gevonden, maar ik ben intussen zó verwend dat het steeds moeilijker wordt om te kiezen. Gelukkig is kiezen ook niet echt nodig, maar in mijn top tien zal deze pauselijke nederzetting altijd blijven staan. Over de beroemde brug heeft eduweirdo ook nog iets te vertellen.
08-10-2012
Al twee jaar.
Vanmorgen rond acht uur wakker geworden met de zon op de auto en reeds een temperatuur van 18 graden. Ik heb een klein fietstochtje van zo'n 35 km gemaakt en heb mezelf bij de bakker verwend met een nogatino, een lekker maar veeeeeeeeeel te zoet gebakje.
Voor de rest werd het een rustdag, dat moet af en toe ook kunnen hé. En ook al is het hier heel rustig, echt alleen ben je niet want ook de talrijke eekhoorns profiteren van het mooie weer. Het is vandaag overigens alweer twee jaar geleden dat we Fakie hebben laten inslapen.
07-10-2012
Te kort.
Rond 20u kwam er nog een Fransman aan die zich wel tien keer heeft verplaatst omdat zijn stroomkabel amper vijf meter lang is en hij niet bij de aansluitingen kan. Uiteindelijk is het hem gelukt, maar hij staat nu zo schuin dat ik verwacht dat hij morgen vanuit zijn bed rechtstreeks in het mijne rolt
Dicht bij Avignon.
Wat was het hier stil vannacht, té stil eigenlijk om goed te kunnen slapen. Je moet toch nog een beetje het gevoel hebben dat je niet alleen op de wereld bent. Het enigste geluid kwam van de regen, dat hadden ze nochtans niet voorspeld. Tijdens het eerste weerbericht dat ik op de radio hoorde, bleek dat er een ander veranderd was en dat het de hele dag zou blijven regenen. Dan maar richting Avignon, daar is het altijd mooi weer ! Of toch in ieder geval telkens ik op bezoek kom, en tot mijn grote verbazing was dat alweer vijf jaar geleden. Onderweg begon inderdaad de zon meer en meer haar best te doen en langs de wijnvelden van de Côtes du Rhône en de talrijke jagers in vol ornaat naderde ik de mooiste stad van de Provence. Ik heb deze keer niet gekozen voor één van de twee campings op het Barthelasse-eiland maar voor de gemeentecamping van Villeneuve-lez-Avignon. Hier was ik nog nooit geweest maar het is ook absoluut de moeite om hier een middag rond te kuieren, en dat op slechts drie kilometers van het échte Avignon. Op de camping heb je overigens zeer ruime plaatsen en het stikt hier van de eekhoorns.
06-10-2012
Passerelles.
Je had vanmorgen het smoeleke van één van de campingmedewerkers moeten zien ! Als het enigszins mogelijk is probeer ik altijd van de keggen te rollen zonder de motor te starten. De man wist niet dat ik mijn handrem had gelost en zag in zijn fantasie de camper uit zichzelf vertrekken en de receptie rammen
Enkele minuten later reed ik op de RN85, ook bekend als de Route Napoléon. Bij elke put in de weg denk je dat de kleine korporaal ergens komt opduiken, want veel onderhoud aan de weg is er sinds zijn dood niet meer gebeurd. Je stijgt in ieder geval tot rond de 1000 meter en hier en daar heb je een prachtig uitzicht. Om af te dalen tot Mayres-Savel moest je dan weer steile en bochtige stukken overwinnen. Waarschijnlijk heb je nog nooit gehoord van dit dorpje (die naam nauwelijks waardig, er staat denk ik niet eens een kerk), maar toch trekken veel toeristen hier naartoe om over de passerelles hymalayennes te wandelen. Dat zijn loopbruggen van zo'n 200 meter lang die respectievelijk de Drac en de Brion overspannen. Je kan je dan in alle veiligheid een avonturier wanen. Zelf vond ik het eigenlijk te veilig om nog spannend te noemen. Na de passerelles ben ik nog naar de ruïnes van het kasteel van Savel gewandeld en dat was een stuk moeilijker, al bleek later dat er ook een simpele weg bestond.
05-10-2012
Van Aix naar Vizille.
Vanmorgen Aix achter me gelaten en richting Grenoble gereden. Het leek zo'n beetje de misdaadroute want afgelopen weken is er hier wel een en ander gebeurd. Eerst dat gezin dat uitgemoord werd in hun auto terwijl het jongste dochtertje pas uren later gevonden werd omdat ze zich verstopt had onder het lijk van haar moeder en vorige week zijn er in Échirolles twee tieners brutaal afgemaakt door een groepje jongeren. Bloedsporen heb ik nergens gezien, maar ik had ook geen tijd om daar naar te zoeken. Alle aandacht gaat naar de ronde punten en de steeds wijzigende snelheidsbeperkingen. Dit is eigenlijk weer zo'n route waar je beter voor de betalende autosnelweg kiest. Net voor de middag arriveerde ik in Vizille, zo'n 10 km onder Grenoble. Vorig jaar wilden we hier nog enkele dagen komen staan om een tijdrit van de Tour de France te volgen maar door het overlijden van mijn tante zijn we vroeger naar België teruggekeerd. Vizille op zich is niet bijster interessant maar er is wel een interessant museum over de Franse revolutie en het bijhorende park is zeer mooi. Het is geen toeval dat dat museum hier gehuisvest is, want een deel van de plannen voor die revolutie in 1789 werden hier voorbereid.
04-10-2012
Poëzie.
Voor de mensen die mij volgen via geocaching.com : ik heb een aantal caches op de verkeerde datum geregistreerd maar het totaal klopt wel. Tot zover deze dienstmededeling.
Vanmorgen regende het af en toe zachtjes en toen het weer droog werd, heb ik mijn voorband gerepareerd. Omdat ik mezelf niet echt vertrouw, ben ik daarna maar vertrokken voor slechts een kort ritje - met uiteraard enkele caches. Eentje lag op een heuvel tussen Le Bourget en Aix, bij een monument voor de dichter Lamartine. Om eerlijk te zijn, ik had nog nooit van die man gehoord maar om het goed te maken zet ik hieronder enkele regels uit het gedicht dat hij opdroeg aan het meer van Bourget.
Ô lac ! lannée à peine a fini sa carrière,
Et près des flots chéris quelle devait revoir,
Regarde ! je viens seul masseoir sur cette pierre
Daarna heb ik nog een beetje in de stad rondgewandeld en als je ooit hier in de buurt bent, wandel dan eens in de ondergrondse parking van het casino binnen : de meest kitscherige fresco's versieren daar de muren. Het is in ieder geval mooier dan bloot beton.
Andere kant.
Die markt was trouwens niet echt de moeite, uiteindelijk zijn die wekelijkse aangelegenheden bijna overal hetzelfde : zwarten die namaakleder aan een te hoge prijs verkopen, kraampjes met kleding waar ik nooit iets naar mijn goesting vind en vlees/vis waar ik geen verstand van heb. En daarvoor moest ik mijn zoektocht naar nieuwe caches onderbreken en terug helemaal de berg aan de andere kant van Aix opkruipen. Ik had dan wel weer een compleet ander uitzicht over het meer en de stad.
Markt.
Vandaag alles te voet gedaan. Ik kon moeilijk anders, want mijn fiets staat hier nog altijd met een lekke band. Ik kan zoiets tegenwoordig (na ruim vijftig jaar delegeren) zelf repareren, maar dat wil nog niet zeggen dat ik daar meer dan één keer per jaar zin in heb. Het werken laat ik nog altijd het liefste over aan de anderen, als het kan zelfs aan naamgenoten - zoals op de markt bijvoorbeeld.
02-10-2012
Aix-les-Bains.
Vanmorgen een een beetje geld bespaard, toen ik ging afrekenen moest ik twee nachten betalen zonder elektriciteit. Ik heb gezwegen, ze moeten hun zaakjes maar beter regelen. Daarna ben ik enkele tientallen kilometers verder gereden tot Aix-les-Bains en ik kan niet vertellen waarom, maar ik kreeg hier onmiddellijk een vakantiegevoel. Wellicht heeft het feit dat het eindelijk terug zomer is geworden, daar wel iets mee te maken. Er stonden een heleboel caches op mijn lijstje en ik ben met de fiets naar het bos van Corsuet gereden om daar mijn zoekvermogen nog eens op de proef te stellen. Het werd een tocht over boswegen, weiden en vooral veel bergop en -af. Ergens halverwege dacht ik dat er iets mis was met mijn stuurbekrachtiging maar neen : lekke band ! Plakgerief had ik niet bij, maar wel een pomp. Om de vijf minuten heb ik mijn band dan terug een beetje op spanning gebracht, maar op die manier was de lol er toch snel af. De rest van de caches zal voor een andere keer zijn. Er waren er echt wel knappe bij, een hele reeks verstopt in kabouters en eentje had als naam "konijn van Van Gogh". Je raadt het al : een (gipsen) konijn met één oor werd als recipiënt gebruikt om de cache te verstoppen.
01-10-2012
Geen ratten.
Toen ik terugkeerde op de camping, was die flink volgelopen vooral met lawaaierige Duitsers, en daar ben ik niet blij mee. Als hardwerkende mens heb ik recht op rust tijdens mijn vakantie ! Wat ik ook niet begrijp : mensen die in het donker zonder poolshoogte te nemen snel een doodlopende straat van de camping inrijden om dan daarna een half uur nodig te hebben om opnieuw uit datzelfde straatje te geraken. Stap dan toch eerst even uit om te kijken waar er nog plaatsen vrij zijn, lamzakken !
En nog een extraatje : ik ben vandaag enkele keren de plaatselijke versie van de Rattenvanger van Hameln tegengekomen. Deze doet het met honden, maar of hij hiervoor op zijn fluit moet spelen weet ik niet.
Pizza.
Deze middag ben ik voor de eerste keer deze vakantie een restaurantje binnengestapt. Ik heb eerst alle menu's vergeleken en dan uiteindelijk gekozen voor een prijsgunstig menuutje in een pizzeria. Het zicht op de open keuken was niet om vrolijk van te worden en de Smaakpolitie zou hier brandhout van maken. De deegrol was waarschijnlijk tijdens de laatste koude winter mee opgestookt, want om het pizzadeeg plat te krijgen werd een wijnfles gebruikt. Ik durf te wedden dat het niet eens een appellation contrôlée is. De tomatensla als voorgerecht konden ze weinig verkeerd mee doen, de pizza op zich was best lekker en voor het ijsje als dessert kon ik zelf de smaken kiezen. Na de lunch heb ik de GPS weggestoken in mijn rugzak en ben gewoon ouderwets met het fototoestel in de hand, slenterend én zonder caches te zoeken, de stad gaan verkennen. Het oude deel van Annecy is echt wel mooi en in de winkelstraten zijn alle grote modemerken vertegenwoordigd.
Rijbewijs ?
Als je de gemiddelde chauffeur bezig ziet op een camping, dan vraag je je soms toch af hoe ze hun rijbewijs hebben gehaald. Afgaande op de leeftijd heeft een groot deel het waarschijnlijk nog echt gekregen. Je ziet ze tegen bomen rijden, over hun keggen schuiven en een platte band voelen ze niet eens. Gisteren kwam hier een echtpaar opgereden dat niet eens zou opvallen in de favela's van Rio, zo armzalig zien ze eruit. Maar ze rijden wel met een Notin, toch niet het soort motorhome die iedereen zich kan veroorloven. Ze hadden dus een lekke band en ik maakte hen daarop attent. Vanmorgen probeerde de man met een fietspomp zijn band weer op druk te krijgen. Ik ben dan maar gaan wandelen. In de straten van Annecy waren zo te zien meer Notin-rijders aanwezig, de meeste daarvan zaten wel te bedelen. Het stijgend aantal sukkelaars is echt opvallend in alle grotere steden.
