Ook hier in Spanje blijf ik - zeker als het wat minder mooi weer is zoals vandaag - veel naar mijn scherm kijken, maar dan wel onderbroken door mijn onhebbelijke gewoontes. Vandaag en de volgende dagen geef ik een samenvatting van wat ik de voorbije weken heb gezien.  Ik begin met de series. 

Wayward Pines, seizoen 2. Het duurde ongeveer twee afleveringen vóór ik weer mee was met het verhaaltje maar toen kon ik er niet weerstaan om de resterende acht na elkaar te zien. Een derde seizoen zit er nog in, maar dan zullen we waarschijnlijk al in het jaar 6033 zitten. 

Ik heb met veel plezier gekeken naar het tweede seizoen van Narcos, over de laatste stuiptrekkingen van drugsbaas Pablo Escobar. Een vervolg is weinig waarschijnlijk, vanwege iedereen dood. 

Het eerste seizoen van Blindspot vond ik geen onverdeeld succes maar inmiddels is het tweede seizoen begonnen en ik blijf kijken. 

Voorheen nog nooit van gehoord en om te lachen : de Noorse serie Hellfjord. Compleet gestoorde personages maken er een heel speciale politieserie van. Kijk uit voor Hulla !  

Les témoins was dan weer een Franse serie met een sterk Scandinavisch sfeertje, echt heel goed. 

En dan het buitenbeentje Robot Wars. Ik wist niet eens dat het nog bestond maar ja dus : alles moet kapot ! ! !

Rond 11u hoorden we in de verte tromgeroffel en Patrick vermoedde dat het van Alfaz afkomstig was want daar werd vandaag de negende Día Internacional georganiseerd.  Verdomme, dat wist ik niet eens ! Hop op de fiets om te gaan kijken want dat is altijd een kleurrijk spektakel, dit jaar liep vooral de delegatie van Bolivia in de kijker.  Er was veel volk aanwezig en aan de kraampjes van de deelnemende landen kon je lekkere hapjes kopen voor lage prijzen.  

Vanaf 16u hing in de zetel met de laptop voor mij om de voetbalwedstrijd via live streaming te volgen.  Meer balbezit voor Antwerp maar weinig gevaar van beide kanten tot OHL 0-1 maakte.  Voor rust maakte Antwerp gelijk en uiteindelijk was de eindstand 2-1.  De punten zijn het belangrijkste maar op deze manier gaan ze nooit kampioen spelen.  Niet genoeg dreiging, te veel ballen achteruit ... ik ben benieuwd of het na de trainerswissel allemaal gaat beteren.

De overschot van de paella zit intussen in de diepvries op hongerige tijden te wachten.  Als ik de weerberichten voor binnen twee weken moet geloven (wat ik niet doe) kan ik maar best een flinke voorraad eten invriezen.  Als het echt een hele week gaat regenen kom ik toch niet buiten.

Een paar uurtjes na het eten kondigde een oranje gloed het einde van de dag aan.  Donker is het echter nooit geworden, je kon bij de volle maan bijna de krant lezen.

Terwijl we zaten te eten, zijn er nieuwe klanten aangekomen.  Een koppel uit de buurt van Antwerpen dat enkele dagen zal blijven.  Hierbij ook een oproep : als je een plek zoekt om voor kortere of langere tijd van de zon en de rust te genieten : laat maar iets weten !   

Hij had ook ingevroren ajuinsoep en spaghettisaus bij én een portie krieken met frikandellenkoek én een portie rijstpap - wat een lieve papa ! Vicky had mij ook al voorzien van een flink gevuld bord voor deze avond, honger lijden zit er vandaag en de volgende dagen zeker niet in ...

Nadat mijn overlevingspakketten in de diepvries en koelkast een plaatsje hadden gekregen, reden we naar La Nucía om bij Mel Custom de Harley op te halen.  Zoals de vaste lezers weten had ik mijn motorfiets half mei hier achtergelaten en te koop gezet.  Spijtig genoeg wou er niemand genoeg geld op tafel leggen en dus rij ik er deze winter maar zelf verder mee rond.  Spijtig, maar toen de Sportster XL 1200 Custom gestart werd in de garage was een deel van die spijt al verdwenen want wat klinkt hij toch mooi .  Hij deed ook bijna pijn aan mijn ogen, met al dat glanzende chroom.  Olie, remmen en banden waren nagekeken - ik kan er weer tegen voor een paar maanden.

Ik ben met onze pa nog iets gaan drinken bij het nieuwe Overdrive Rock Café en zoals altijd kwam ik ook weer een aantal bekenden tegen.  Grappig eigenlijk, op een kwartiertje tijd kom je in contact met een Zweed, een Duits, een Pool, twee Zwitsers en een Engelsman.  Allemaal Harley rijders.  Eat your heart out BMW en Jap Crap eigenaars !

Meteen naar huis rijden vond ik een beetje onnozel en dus deed ik meteen enkele extra kilometers om weer een beetje te wennen aan het zware beest.  En ja hoor : regen, niet overdreven veel maar toch ...

Door het minder goede weer, zullen er vandaag maar weinig mensen in zee gezwommen hebben en dat is misschien maar best zo.  In Benidorm zijn er enkele tientallen mensen gebeten door vissen.  Welke soort weet men nog niet maar voorlopig wordt er gegokt op een tropische soort die normaal niet in de Middellandse Zee voorkomt.  Gelukkig kunnen de slachtoffers 's avonds al hun miserie vergeten tijdens de Oktober bierfeesten, inclusief Duitse hoempapa muziek en weelderige boezems.  Als t****nzot moet ik daar misschien ook maar eens gaan kijken .

Gisteren was het prachtig weer en het schoonmaken van de auto kon niet meer uitgesteld worden.  Hij was écht vuil, vooral door die drie dagen in Cambrils, telkens er op de camping iemand voorbij reed, spatte de modder tot tegen mijn achterkant.  Maar nu staat de Chausson weer te blinken als nieuw.  Omdat ik dan toch helemaal tegen mijn imago van lamzak inging, heb ik dan ook nog zelf eten gemaakt.  Mijn keuken wist niet wat er gebeurde . De gevolgen van al die activiteit bleven vandaag niet uit : stijf ! Mijn "poets- en kookspieren" worden ook niet zo vaak getraind.

Alle terrasjes in de buurt zaten overvol maar op dat van Universal Lounge Bar zag ik net Theo en Marie-Jeanne plaatsnemen én er was nog een stoel op overschot, die was voor mij - dat vonden ze niet erg.  Zij zijn ook gisteren aangekomen en staan weer op camping Benisol.  Verspreid over de rest van het grote terras zaten nog een aantal andere bekenden (oa Marc, Eddy en Martine).  

Wat te drinken ? Als ik nu eens afstap van dat imago van geheelonthouder/triestige plant ? Twee keer Cola Zero en voor mij een Orval ! Een trappistenbier voor beginners want slechts 6,2 % alcohol, terwijl er zijn die tot 11,3 % gaan (Rochefort).  Toen besefte ik dat ik nog niets gegeten had, dat kan verkeerd aflopen .  Dan maar snel een portie nachos bijbesteld.

En toen werd het in de verte toch wel erg donker en al snel vielen de eerste druppels.  Iedereen kon niet rap genoeg vluchten en daar zat ik dan met vijf kilometers verder al mijn dakvensters open ...

Toch maar langs onze pa, dat had ik hem gisteren aan de telefoon beloofd.  Een beetje zitten kletsen en ook nog even goedendag gaan zeggen bij Jef en Brigitte.  Het gesprek ging al snel over mijn Harley die de hele zomer te koop heeft gestaan bij Mel Custom.  In mei was afgesproken dat ik hem in oktober zou komen halen indien hij niet verkocht zou zijn.  En nu was het dus zover.  We reden met de auto naar La Nucía en daar werd afgesproken dat hij tegen woensdag klaar zal zijn.  Er was slechts één persoon echt geïnteresseerd geweest en die wou in drie keer afbetalen maar hem wel na 1/3 van het geld al meenemen - zoooooooooooooooot !

We hebben nog even iets gedronken in het nieuwe café dat bij Mel Custom hoort en dan hebben ze mij afgezet bij Patrick en Vicky.  Mijn fiets haal ik morgen wel op want we zijn afgesproken om iets te gaan eten in het campingrestaurant.

De avond eindigde spijtig genoeg in mineur : Lierse-RAFC 2-0 .

Hier in de tuin bij Patrick en Vicky is het voorlopig nog erg rustig maar daarom niet minder gezellig.  Door het Franse echtpaar dat hier ook voor enkele dagen staat (Daniel en Martine denk ik) werden we al onmiddellijk verwend met aperitiefhapjes en - oh verrrassing - een glaasje Pastis !

Mijn wandeling ging eerst een heel stuk weg van de kust, door rustige woonwijken om een aantal caches te zoeken en daarna opnieuw richting kust om een beetje langs het water te flaneren.  Onderweg kwam ik nog Romeinse opgravingen tegen en een bordje dat moest bewijzen dat de baas de stiel heeft geleerd in het "Koninklijk Instituut Spermalie" in België.  Ergens halverwege stopte ik om iets te eten, een menuutje voor een redelijke prijs.  Het begon goed : stukje geroosterd brood met kaas, hesp en tomaat en een potje olijven.  Daarna kwam een mandje met brood op tafel, samen met een potje aioli en een tapenade.  Toen kwamen de "kroketten van het huis" ... ik zou in ieder geval niet durven zeggen dat ze uit mijn huis komen.  Pappige vulling en nergens een morzeltje kip of champignon of wat dan ook te bekennen.  Daarna de pollo a la plancha, heel dunne stukjes gegrilde kippenfilet vergezeld van een spiegelei en een grote portie frieten - allemaal heel zout maar met genoeg mayonaise lukte het wel.  De koffie was wel lekker, het terras met zicht op zee zonder voorbijrijdend verkeer en een paar aantrekkelijke lokale (of ingevoerde schoonheden) deed de kroketten en het zout snel vergeten.  Onderweg bij MacDonalds binnengesprongen voor een "iced frappé", een recente verslaving.

Oorspronkelijk wou ik ook blijven overnachten maar ze hadden hevig onweer voorpeld. Niet zo prettig in de bergen (boven de 1500 meter) en ook : wat moest ik hier dan nog een hele middag en avond doen ? Ik heb dan maar beslist om in één keer naar Spanje door te rijden. De weg over Puigcerda, La Seu d'Urgell en Tárrega is prima te doen. Nieuwe asfalt, breed genoeg en mooie uitzichten over riviertjes, (bijna leegstaande) stuwmeren en af en toe een lelijke fabriek. Je passeert duffe dorpjes waar de siësta nog heilig is en de winkels de hele middag gesloten blijven tot de ergste warmte voorbij is. 

Je blijft altijd de bordjes met C14 volgen en je komt vanzelf aan de Costa Dorada in de buurt van Cambrils en Salou. Je hebt dan onderweg ook meteen geen last van grote steden als Barcelona en Tarragona. Om 16u kon ik een plekje uitkiezen op camping Playa Cambrils, nooit echt simpel want veel overhangende bomen. Meteen na het aansluiten van de stroomkabel ben ik gaan wandelen en het is hier veel gezelliger dan ik mij herinnerde. Na een klein uurtje stappen was ik bij camping La Llosa, aan de andere kant van Cambrils. Eindelijk kon ik Ben en Ingrid nog eens een keertje zien, een Nederlands echtpaar dat we (toen nog met Nancy) een kleine tien jaren geleden hebben leren kennen in Spanje. De laatste week zijn we zo ongeveer elke keer met een dag verschil op dezelfde plaats geweest.

Het kasteel dus : een heleboel trappen om boven te geraken maar wat een uitzicht ! De Canigou (bergtop) en de Middellandse Zee kan je van hieruit zien, ook al is het een beetje wazig. Het kasteel van Peyrepertuse zie je ook liggen, dat stond oorspronkelijk ook nog op mijn lijstje maar is nu geschrapt - genoeg is genoeg. Op verschillende infoborden kom je meer te weten over dit bouwwerk. Wel straf : soms waren hier maar een twintigtal soldaten aanwezig om het geheel te verdedigen. Wat mij ook opvalt : bij al die overblijfselen staan altijd nog stukken muur overeind, maar van een dak is bijna nooit iets te bespeuren. Dakwerkers slechtere stielmannen dan metsers ? 

Na een uurtje had ik alle hoekjes van het kasteel gezien en kon de terugtocht beginnen : in tweede naar beneden, in eerste brulde de motor pijnlijk hard én je moest toch nog bijremmen. Daarna was het nog 30 km rijden tot Nefiach. Op camping La Garenne had ik enkele jaren geleden ook al eens gestaan en er was gratis wifi. Volgens de campinggidsen nu nog altijd, helaas is de werkelijkheid anders en duuuuuuuuuuuuuuuur : 8 euro voor een dag ! Dat is toch buiten elke verhouding : je betaalt hier 13 euro om te overnachten, stroom en sanitair inbegrepen en dan zo'n bedrag voor – ja voor wat – iets dat je niet eens ziet, draadloos internet …

Puilaurens is één van de vele overblijfselen van de Katharen hier in de buurt. De Katharen waren religieuzen in de 12e en 13e eeuw en hun interpretatie van de bijbel stemde niet echt overeen met die van de grote baas in Rome. Het doopsel, het vereren van heiligen en andere fantasietjes van het katholieke geloof waren zaken waar zij niet in geloofden. Bovendien zagen ze Satan als almachtig op aarde en dat kon enkel bestreden worden met hulp van de Heilige Geest, wie dat dan ook mag/mocht zijn. Door de Rooms-katholieke kerk werd dit aanzien als ketterij, het woord ketter is dan ook afgeleid van Kathaar. Trouwens, ik heb ooit wel eens een radioprogramma gehad dat etter/tetter/ketter heette. 

Kort samengevat : je kan al raden wat er met al die afvalligen moest gebeuren … Onder paus Gregorius IX mochten de bisschoppen politiemannetje spelen en Katharen arresteren. Ze waren echter niet streng genoeg en toen werd de inquisitie ingesteld. Folteringen en verbrandingen waren toen heel gewone straffen. Zelfs dode Katharen werden opgegraven om daarna te verbranden. 

 Na ongeveer 40 jaar vervolging en de val van de kastelen in Puilaurens en Quéribus in 1255 bleef er niet veel meer over van de “parfaits” en “croyants” zoals ze zichzelf noemden. Toch werden pas in 1329 de laatste Katharen verbrand in Carcassonne. Mensenliefde, vergeef uw vijand – zijn dat geen christelijke waarden ?

Nog vóór 10u stond ik op de parkeer/camperplaats van Rennes-le-Château. Overnachten mag er niet en dat zou ook niet kunnen, je staat zo schuin dat je uit bed zou rollen. De verhalen die over Rennes de ronde doen, en dan vooral over een pastoor, hebben genoeg stof geleverd om er talrijke boeken over te schrijven. Rennes was in de oudheid en de vroege Middeleeuwen bekend als Rhedae, genoemd naar de Redones, een Keltische stam. In de 5e eeuw werd het zelfs de hoofdstad van de Visigoten en telde op een bepaald moment 30000 inwoners, nu nog 82 ! 

Eeuwenlang was er over dit door iedereen vergeten dorp niets te vertellen, tot in 1985 ene Bérenger Saunière er benoemd werd tot priester. Onder zijn leiding werden grootste werken uitgevoerd aan de kerk en andere gebouwen, renovaties die veel meer geld kostten dan er officieel beschikbaar was. Heeft hij een schat van de Katharen, de Tempeliers of de Westgoten gevonden ? Allemaal mogelijk, maar bewijzen zijn nooit gevonden en na zijn dood is er niets teruggevonden van eventuele rijkdommen.  Een bord aan de ingang van het dorp verbiedt de bezoekers zelf op zoek te gaan naar de schat.

Na het bezoek weer langs dezelfde weg naar beneden, hopende op niet te veel tegenliggers want het is er maar smalletjes. Helaas, alle 82 inwoners hadden ergens beneden hun inkopen gaan doen en kwamen nu naar boven. Ook een schoolbus ontbrak er niet aan.

Niets kon mij vandaag tegenhouden en eindelijk is het gelukt. Ik was het al zo lang van plan en altijd wel was er een reden om het niet te doen : Carcassonne bezoeken. Om 13u30 reed ik de camperplaats op, naast de camping gelegen. Je hebt er dan wel geen stroom of sanitair maar je staat er wel aan halve prijs. Mooie camperplaats trouwens, met veel ruimte en beplanting. 

Onmiddellijk na aankomst richting “Le cité” gestapt, een gezellig wandelpad naast een watertje. Je ziet al onmiddellijk waar je moet zijn : bergop ! Dit is geen ruïne, geen kasteel, geen mooi gerenoveerde omwalling – dit is een complete stad. En maar foto's nemen … 

Met de drukte viel het wel mee, vooral na 16u leek het even alsof voor iedereen de busuitstap ten einde liep maar daarna werd er weer een nieuwe lading geleverd. De oude stad is een aaneenschakeling van restaurants en winkeltjes. Als je kinderen graag riddertje spelen, hier vind je alles om ze aan te kleden. Ik heb ook enkele mooie t-shirts gezien maar ik vond ze te duur. De glasramen in de basiliek zullen waarschijnlijk nog iets duurder zijn, zo mooi ! Tijdens mijn wandeling klonk opeens een heel herkenbaar en vertrouwd geluid : een draailierspeler ! Heel het zomer- en festivalgevoel kwam helemaal terug. Uiteraard ben ik een tijdje blijven zitten en luisteren. Zo lang dat er geen tijd meer was om de “nieuwe” stad te verkennen maar ik veronderstel dat ik daar niet veel gemist heb.

Na zo'n 45 minuten stappen (inclusief even schuilen voor de regen) stond ik bij “Les Antiques” waar je een triomfboog en een grafmonument kan bekijken, twee overblijfselen die je gratis kan bezoeken. Het hoofddoel lag echter aan de andere kant van de weg : Glanum ! De oorsprong van deze stad gaat terug tot in de tijd van de Gallische Kelten (zesde eeuw voor Christus). Daarna groeide de stad verder onder Griekse en Romeinse invloed. Na verwoesting door de Alemannen werd een paar kilometer noordelijker Saint Rémy de Provence gesticht. Een deel van de vervallen gebouwen van Glanum werd daarbij gebruikt als bouwmateriaal. 

Wat je nu kan bezoeken zijn de opgravingen van een groot deel van de verdwenen stad, inclusief (voor die tijd) ingenieus rioleringssysteem. Je kan dit gewoon een hoop opeengestapelde stenen noemen, maar ik vond het toch bepaald indrukwekkend en groter van omvang dan ik had gedacht. Nochtans is naar schatting slechts 15% van de stad blootgelegd ! 

Na Glanum bezocht ik Saint-Paul-de-Mausole, de psychiatrische inrichting waar Vincent Van Gogh in 1889-1890 verbleef en “verzorgd” werd. De tijdens zijn leven weinig succesvolle schilder maakte hier zo'n 150 schilderijen, tussen zijn talrijke zenuwinzinkingen in. Vanaf de instelling kan je dan opnieuw in de richting van het centrum wandelen en onderweg op talrijke borden zien waar Van Gogh zijn inspiratie vond. 

Om af te ronden ben ik nog een beetje gaan rondslenteren in het centrum van Saint Rémy. Een gezellig stadje met veel volk op de been want er was kermis. Het geboortehuis van Nostradamus kan je daar ook vinden, maar daar is niets bijzonders aan.

Omdat ze vandaag slecht weer voorspelden, had ik mij al voorbereid op een middagje internet – gratis hier. Alarmniveau oranje, hagelbuien, hevig onweer, risico op overstromingen … dan blijf je beter binnen. Om 12u nog altijd droog, om 13u begon de bewolking te verdwijnen en om 14u begon de zon zelfs te schijnen. De GPS genomen en vertrokken om enkele caches te zoeken. Een half uurtje onderweg en ja hoor : donkere wolken, nog meer donkere wolken, druppels, regenvlaag. Regenjasje aan, zo eentje waar de regen niet doordringt maar er wel voor zorgt dat je zo hard zweet en nat wordt dat je net zo goed zonder jas zou rondlopen. 

Uiteindelijk heb ik slechts drie caches gezocht én gevonden. De reeks was trouwens niet wat ik verwachtte. Met de naam “cascades au plateau de la crau” verwacht ik iets anders dan een beek die met een hoogteverschil van 2 cm overloopt in een andere beek.

Rond 14u30 was ik terug bij de auto en wilde ik, net zoals gisteren, een uurtje aan het zwembad gaan liggen. Uiteindelijk heb ik het niet gedaan want het begon meer en meer te bewolken. Een douche nemen en alle foto's die ik de afgelopen dagen genomen heb eens bekijken werd het alternatief. 

 Eerst langs de Tour Philippe le Bel, dan verder langs La Colline des Mourgues, La Collégiale en La Chartreuse of zo uit te komen bij Le Bourg Saint André – een indrukwekkend fort/kasteel met aanpalend klooster. Achter het hoekje was een bushalte en de bus kwam er snel aan om mij naar het centrum van Avignon te brengen. Snel even de aanbiedingen van de dag bekeken en een plaatsje in de schaduw gezocht op het terras van restaurant Les Arts. Ik had gekozen voor “le menu express” : pizza met een lekker slaatje en een koffie. Van in het begin wist ik dat het niet fout kon lopen want het water dat ik bestelde was van San Pellegrino, mijn favoriete merk. Jaja, beste wijnliefhebbers : niet alle watertjes smaken hetzelfde ! 

Na het eten nog een beetje door de hoofdstraat geslenterd en, ik ben speciaal terug gewandeld om het na te tellen : in de Rue de la République telde ik over een afstand van 400 meters maar liefst 12 bedelaars. Met eentje heb ik een praatje gemaakt en gevraagd of er geen hulpverlening was voor daklozen. Antwoord : “Niemand heeft mij daar ooit bij geholpen.” Ja, vanzelf zal het niet gaan waarschijnlijk. Ik heb haar dan toch maar wat geld gegeven en ze leek me dankbaar. Daarna begon ik te twijfelen, misschien klonk ze toch een beetje overdreven zielig; was de hele act ingestudeerd en wordt ze straks door “de baas” met een Mercedes opgehaald … Mijn geweten is dan toch weer gesust en het is nog maar eens bewezen dat mooie mensen toch altijd meer kans maken in het leven want uiteraard had ik het mooiste sukkelaartje uitgekozen om iets te geven. Zelf ben ik nooit beloond voor mijn stralende uiterlijk maar dat komt waarschijnlijk omdat mijn schoonheid overschaduwd wordt door mijn slecht karakter. 

Op de terugweg naar “mijn” camping ook even gaan kijken bij camping La Bagatelle, daar zouden Nederlandse kennissen vandaag aankomen maar ik heb ze niet gezien. Ik ben ook even gaan kijken op de officiële camperplaats van Avignon en net zoals vorige keer staat daar helemaal niemand. Logisch, met een prijs die even hoog is dan die op de nabijgelegen campings. Een kwartiertje later lag ik aan (en in) het zwembad, in de zon heet en in het water lekker verfrissend koel.