Over vanalles : politiek, voetbal, films, geocaching, restaurants, onderweg zijn en van het leven genieten ... De meest recente berichten staan bovenaan !
Wellicht goed nieuws voor rondtrekkende toeristen die Valencia willen bezoeken : Valencia Camper Park ! Het betreft hier een combinatie camperplaats/camping en de ligging lijkt me perfect om de stad te bezoeken, op enkele honderden meters van een metrohalte. Omdat er voorlopig nog geen voorzieningen zijn (water, stroom, wifi, bewaking) kan je er GRATIS terecht om te overnachten, NIET om te kamperen (dus geen stoeltjes, luifel e.d.). De uitbaters hopen deze zomer klaar te zijn, prijzen zullen dan bekend gemaakt worden. Meer info op de WEBSITE.
30-03-2013
Het kan niet altijd bbq zijn ...
... en dus werd er besloten om op deze zonovergoten zaterdagmiddag een spaghettifeestje op poten te zetten. En verdomme, wat was het warm - je moest je insmeren én een hoed op je kop zetten om geen zonnesteek op te lopen. We zijn om 14u begonnen en om de andere mensen hun avond- en nachtrust te gunnen zijn we om 22u gestopt met flessen leeg te maken. Alles was lekker : de hapjes vooraf, de spaghetti zelf, de desserts, alle mogelijke drankjes ...
Er werd flink wat afgelachen en Sonia was ook weer goed op dreef. Eventjes moest ze zelfs gaan afkoelen onder de douche. Ronny werd ondertussen even gewurgd door Marie-José maar daarna ook uitbundig gekust én onder handen genomen om de sporen van lippenstift te verwijderen.
Naar de supermarkt.
In de voormiddag even naar de supermarkt gaan, kan heel wat leesvoer opleveren. Het is beneden in Albir bijzonder druk en daar zijn genoeg redenen voor. Het is hier momenteel echt zomerweer en zelfs de wind zorgt amper voor een beetje afkoeling. Bovendien zitten we net tussen twee feestdagen in (Goede Vrijdag en Pasen) én veel Spanjaarden hebben een heel lang weekend of zelfs vakantie. Aan het kruispunt bij de Mercadona stond een politieman zelfs het verkeer te regelen, dat zie je hier niet vaak. In de supermarkten liep dus ook aardig wat volk rond.
Aan de Lidl werd ik zowel bij het binnen- als het buitengaan bijna aangereden door een mevrouw die enkel oog had voor auto's maar niet voor voetgangers.
Een lekker meergranenbrood wordt steevast gekocht bij Super Content, voor de rest kan je dan naar Mendoza, Lidl, Consum, Mercadona enz - keuze genoeg. Omdat ik iedereen een centje gun, spreid ik mijn aankopen een beetje maar vandaag liep er overal wel iets mis. Een verkeerde kassa uitkiezen, dat ben ik al gewend. Altijd is het rolletje papier op, of er is iets niet geprijsd. Deze keer had ik weer pech, de mevrouw vóór mij met een bescheiden mandje aankopen stond haar beurt af te wachten en telkens bleven van alle kanten familieleden toestromen om nog iets bij op de lopende band te leggen. Op de duur was het echt een onoverzichtelijke stapel geworden en ben ik maar achter in de rij gaan staan bij een andere kassa.
Volgende supermarkt : Engelsen die een voorraad drank mee naar huis willen sleuren. Daar moesten ongelukken van komen en ja hoor. Terwijl ik het zag gebeuren, kletterde een goedkope fles wijn naar beneden. Gelukkig werd ik niet geraakt door het glas maar de vino tinto liep wel langs mijn benen naar beneden. Enkele velletjes keukenrol later was alles weer proper en werd het voordeel van een korte broek snel duidelijk.
En nog een andere supermarkt : in één of ander (zelfs voor landgenoten bijna onverstaanbaar) brabbeldialect vraagt een Nederlands koppel wanneer de kippen klaar zijn. De mevrouw achter de toonbank zegt in het Engels dat ze nog 45 minuten moeten wachten. De Nederlandse mevrouw verstaat vijf minuten en ze staat er exact 300 seconden later opnieuw. Intussen zegt de winkelmedewerkster dat ze nog 40 minuten moeten wachten en toont het cijfer vier met haar vingers en maakt daarna een nul met duim en wijsvinger. Haha, nu hebben ze het begrepen : ze moeten om vier uur terugkomen ...
Op de terugweg zie ik dat er weer een zaak gesloten is en dat het grote Chinees restaurant over de Lidl waar bijna nooit volk zat, en waar ze eergisteren alles buitenhaalden, inmiddels weer opengaat en zelfs een nieuw terras heeft geïnstalleerd.
28-03-2013
Is 't nog ver ?
De laatste weken heb ik alle afleveringen van Wolven, Salamander en Met man en macht bekeken en vooral die laatste serie vond ik echt tegenvallen. Gisterenavond ben ik begonnen aan "Crème de la crème", ook niet echt een hoogvlieger maar wel uit te houden. Terwijl ik mijn boterhammen smeer of de afwas doe, kijk ik graag naar Is 't nog ver. Het heeft een tijdje geduurd voor ik het kon waarderen maar het wordt steeds beter. Echt knap hoe ze een toeristisch programma maken én tegelijkertijd elke streek of land te kakken zetten. Bovendien zijn er toch regelmatig ook plekjes waar je nog nooit van gehoord hebt en die interessant genoeg zijn om in de toekomst een keer te bezoeken. In de meest recente uitzending werd je uitgebreid rondgeleid op Changi Airport in Singapore, vroeger al hét schoolvoorbeeld voor alle andere luchthavens ter wereld maar nu (het is intussen al 20 jaar geleden dat ik er zelf was) ronduit verbluffend. Je kan er zelfs gratis aan je voeten laten knabbelen door Garra Rufa visjes, in Benidorm betaal je daarvoor verdomme drie euro ! Elise Crombez vond het maar niets, het kriebelde te veel. Elise Crombez is trouwens een goede reden om naar Is 't nog ver te kijken. Waarschijnlijk ben ik de enige die niet wist dat ze al jaren een topmodel is, dat heb ik pas ontdekt door even te googelen. Ik ben dan ook geen liefhebber van bladen als Vogue, ik loop niet rond in outfits van Prada of Ralph Lauren en hoor zeker niet tot de kennissenkring van Armani of Gaultier. Als co-presentatrice ziet Elise er heel naturel uit en vind ik ze veel mooier dan op al de foto's die ik van haar gevonden heb. Vorige week was er in Is 't nog ver trouwens een reportage over de wolkenkrabbers van Benidorm. Al die "rascacielos" zijn intussen geen geheim meer voor mij want er is ook een hele reeks caches aan gewijd. Het filmpje kan je bekijken door op de bijlage te klikken.
Moeten we het laatste bericht in het gastenboek cynisme noemen of gewoon jaloezie ? Ja, we hebben gisteren in de namiddag enkele druppels regen gehad en met de spetters van deze ochtend samen zal de plaatselijke pluviometer nog altijd niet aan het allerlaagste streepje geraken. De temperatuur van de afgelopen nacht lag ongeveer vijf keer hoger dan de dagtemperatuur in België.
Vanmiddag ben ik even bij kameraad Guy op bezoek geweest (op inspectie om te kijken of alles proper is als zijn vrouw morgen komt) en heb een beetje rondgewandeld aan het strand en in Albir. De droge rivier staat nog altijd droog, er was een (heel) klein artisanaal marktje, er wandelden heel wat mensen rond in en al de terrasjes zaten vol met zonnekloppers. Er zijn tijdens de Semana Santa ook duidelijk meer Spanjaarden aanwezig dan normaal en ook op de camperplaats staan er nu enkele Spaanse motorhomes. Om het helemaal Spaans te houden ben ik deze middag een ... pizza gaan eten.
Einde ?
De Rode Duivels hebben gisteren niet zonder moeite drie punten gepakt tegen Macedonië en blijven dus op koers voor een ticket richting WK Brazilië. Beerschot daarentegen blijft op koers richting faillissement. Vandaag zal blijken of de rechtbank van koophandel hen een gerechtelijk akkoord toestaat of niet. Op die manier zou de Kielse club voor een tijdje beschermd worden tegen haar schuldeisers. Hoe dichterbij de ondergang komt, hoe meer ik me afvraag of ik dat wel plezant vind. Wat moet je nu met een competitie waarin geen vijand speelt ? Toch nog eens over nadenken ...
26-03-2013
Laatste dag.
Morgen vertrekken Ron en Marja naar het slechte weer en wellicht daarom werd er vandaag extra lang met de ballen gespeeld. Als je de foto's bekijkt is het echter niet altijd duidelijk waarmee ze bezig zijn. Sommigen zitten op de grond en meten echt helemaal niets, anderen trainen voor het WK kunstschaatsen en nog anderen brengen een bedenkelijke groet. Eén ding hebben ze allemaal gemeen : ook als het regent spelen ze gewoon verder.
Vanavond.
Er doen weer allerlei geruchten/onheilsberichten de ronde betreffende de camperplaats. De laatste weken hebben we enkele keren bezoek gehad van de politie. Als de verhalen kloppen, zouden die bezoekjes te maken hebben met klachten ingediend door de consul van Nederland die hier iets verder in de straat woont. Heeft die dan echt niets anders te doen ? In ieder geval, telkens waren we met alles in orde en werden geen overtredingen vastgesteld.
Deze avond wordt de problematiek besproken en naar alle waarschijnlijkheid zal dit resulteren in het definitief legaliseren van "onze" parking en die van Orange Grove, evenals de nieuwe camping Las Colinas (tussen Benidorm en Albir). Alle andere aanvragen zullen minstens een jaar bevroren worden en gedurende die periode wordt bekeken hoe het landelijke karakter kan behouden blijven, zonder de lokale economie te benadelen. Het wildkamperen zal tijdens die periode wellicht helemaal verboden worden. Op sommige plaatsen liep dit ook echt de spuigaten uit, een aantal van de braakliggende terreinen waar dit gebeurde is intussen afgesloten.
Smakelijk.
Ik ben altijd vroeg wakker. Soms blijf ik nog een tijdje liggen, soms sta ik al op. Deze ochtend ben ik opgestaan maar ik was beter blijven liggen. Ik liep een beetje rond op de parking, eigenlijk om Martien en Bert uit te wuiven - maar die zaten nog koffie te drinken, toen Gery me kwam zeggen dat het mannentoilet wel heel erg vuil was. En inderdaad : een of andere vetzak was er in geslaagd op, naast en tegen het toilet te schij... en daarna is hij nog zo dom/plezant geweest om er zelf in te trappen en het een beetje te verspreiden over de hele vloer. Iedereen lag nog in zijn bed, en dus was ik het slachtoffer van dienst om alles proper te maken. Eigenlijk zouden we nu alle schoenen moeten controleren en als we de dader gevonden hebben, zelfs eens een flinke drol op zijn trapje leggen - altijd gezellig als hij dan 's morgens buiten komt. Sorry voor de mensen die nu aan de ontbijttafel zitten, maar ik begrijp echt niet dat mensen zoiets doen.
Intussen heb ik begrepen dat de meeste lezers de berichten graag opgefleurd zien met/door foto's, maar in dit geval zal de tekst voldoende moeten zijn.
25-03-2013
Omhoog (temperatuur en lezers)
Het is nu 7u30 en ik heb net buiten mijn eerste wandelingetje achter de rug, in t-shirt ... Akkoord, twaalf graden is een beetje fris maar als je in beweging blijft, is het wel uit te houden. Als ik de weerberichten mag geloven is dat toch weer zo'n 15 graden verschil met de temperatuur in Antwerpen. Een aantal vrienden had het voorbije weekend een bijeenkomst in de Voerstreek en ik heb net de foto's gezien : allemaal warm ingeduffeld wandelden ze door de sneeuw. Sneeuw heb ik altijd mooi en gezellig gevonden, maar maandenlang dat sombere weer en die lage temperaturen, ik weet niet of ik er nog aan zou kunnen wennen.
En dan nog even terugkomen op iets wat ik vorige week geschreven heb. Het aantal dagelijkse lezers ging toen flink omlaag maar de dagen daarna leek het wel alsof iedereen medelijden met mij kreeg, want de cijfers gingen weer omhoog. Allemaal bedankt, ook voor de mailtjes.
En dan nog een vraagje : er zijn de laatste tijd meer foto's te zien op de blog, daardoor moet je soms meer scrollen. Vinden jullie dat okee, of moet de tekst toch blijven primeren ? Commentaar kan je kwijt in het gastenboek of via mail.
24-03-2013
Honden.
Deze ochtend liep de parking al snel leeg, iedereen voelde zich weer verplicht om naar de wekelijkse markt in Albir te gaan. Zou ik toch ook ooit een keertje moeten doen ... Ikzelf ben één van mijn caches (GC466R2) in orde gaan brengen. Die was al een tijdje onbeschikbaar en niet te recupereren, waarschijnlijk door de zwerver die daar zo'n beetje officieus zijn intrek heeft genomen aan het kapelletje. De toekomstige zoekers zullen nog altijd naar de kapel gelokt worden, maar van daaruit zullen ze via foto's hun weg moeten vinden naar de uiteindelijke vindplaats.
De rest van de dag werd afwisselend gevuld met een kwartiertje in het zonnetje zitten, een kwartiertje op hondenjacht, een kwartiertje in de zon, honden vangen enz. Honden in veiligheid brengen wordt stilaan een volledige dagtaak. Het gaat altijd over dezelfde twee die steeds ontsnappen omdat de baasjes het vertikken hun terrein op een adequate manier te omheinen. Gelukkig zijn het twee ongevaarlijke honden, en eentje heeft absoluut mijn hart veroverd. Moest ik ergens in een huis wonen met een flinke tuin, dan zou ik haar zo meenemen. Voor in de auto is ze een beetje te groot : kruising zwarte labrador met iets bull-achtig vermoed ik, en nu 7-8 maanden oud.
23-03-2013
Ik ben op het slechte pad.
Gisteren wijn bij mijn eten en vandaag twee glazen campari orange én een soberano. Er zijn mensen die al hun dagen vullen met het vestigen van nieuwe alcoholrecords maar bij mij is toch eerder een uitzondering. Ik was uitgenodigd voor een barbecue bij Luc en Sonia en een mens kan niet altijd water drinken hé !? Toen meesteres Christine vond dat ik genoeg had gedronken, moest ik terug aan de leiband.
Alhoewel het vandaag niet echt mooi weer was, konden we toch zonder problemen buiten zitten. Tweeduizend kilometers noordelijker wordt Gent-Wevelgem ingekort door de sneeuwval, we mogen dus niet klagen.
22-03-2013
Keuze ?
Een mooie dag moet ook positief afgesloten worden. Bijvoorbeeld door de levenslange gevangenisstraf voor Kim De Gelder. Dit baasje hoort duidelijk niet thuis in deze maatschappij. Ik ben zelf geen grote voorstander van de doodstraf, maar soms zou je het wel overwegen. Mijn voorstel : laat de veroordeelde zelf beslissen : doodstraf of een levenslange gevangenisstraf (die dan ook 100 % effectief moet uitgezeten worden).
Nog positief nieuws : de Rode Duivels hebben weer gewonnen en voorlopig aan de leiding in groep A, Brazilië komt steeds dichterbij. En met een reddingspoging om de dag af te sluiten, heb ik mijn goede daad ook weer achter de rug. De twee honden van iets verderop waren nog maar eens ontsnapt en mijn vader kwam ze tegen tijdens zijn avondwandeling met Chico. Gelukkig zijn ze geen van beide agressief en met een beetje moeite hebben we ze weer achter hun eigen omheining gekregen. Kunnen de eigenaars nu echt niet enkele euro's investeren om een deftige afsluiting te plaatsen ?
Minder.
Het aantal dagelijkse lezers van deze blog begint af te nemen, wellicht hangt dat samen met het aantal mensen dat elke dag vertrekt. De lege plaatsen worden voorlopig elke dag weer netjes gevuld maar het percentage langblijvers wordt kleiner en dat zijn de meest trouwe lezers. Blijkbaar moeten de mensen dus 's avonds bij mij lezen wat ze overdag gedaan hebben, zou hun eigen geheugen zo slecht zijn ?
Nog iets grappig gelezen : de jongeheer van Willem-Alexander wordt binnenkort een koninginnenhapje ...
Nijlpaard ?
Wat was het weer lekker. Ik weet dat ik regelmatig in herhaling val en dat ik er waarschijnlijk ook van verdacht word aandelen te hebben bij Sabor, maar enkel het eerste berust op waarheid. Slecht eten heb ik er nog nooit gedaan, maar vandaag hadden ze zichzelf weer overtroffen. Het vispannetje als voorgerecht hoort intussen al lang bij mijn favorieten. Mijn opmerking dat het vispannetje veel te heet was, werd prompt beantwoord met een ijsblokje op een schoteltje. Daarna kregen we weer iets nieuws voorgeschoteld : nijlbaarsfilet met bloemkoolpuree en rode paprikasaus. Nadat vorige week de roodbaarsfilet tot roodborstfilet werd omgedoopt, werd vandaag de nijlbaars verbasterd tot nijlpaard, met de nodige hilariteit tot gevolg. Dit alles smaakte nog beter omdat we een fles wijn aangeboden kregen door Peter en Pascale (waarvoor nogmaals dank), klanten van de camperplaats maar deze keer op hotel in Javea. Als dessert koos de meerderheid van de tafelgenoten deze keer een crumble met peer en roomijs (hoort niet altijd bij de keuzemogelijkheden), een uitstekende keuze bleek achteraf. Een koffie en een borreltje later was de middag alweer bijna voorbij.
Toen we rond half vijf terug op de parking waren (wat niet vanzelf ging, want opnieuw met de fiets !) stond er nog een hele bende met de ballen te spelen.
21-03-2013
Tegenstellingen.
Het zal geen verrassing zijn als ik zeg dat niet alles in de wereld eerlijk verdeeld is. Terwijl het strand van Benidorm vandaag vol lag met zorgeloze zonaanbidders, viel het toch ook op dat er steeds meer bedelaars aanwezig zijn in het straatbeeld. Ja, er zullen profiteurs bij zijn maar zeker ook mensen die echt geen enkele andere mogelijkheid hebben dan op straat leven. Je begint dan te piekeren over je eigen toekomst tot opeens alles er weer veel mooier uitziet ...
Gedaan.
Deze ochtend om 11u was het gedaan met het mooie leven. De zon bleef even fel aan de hemel schitteren maar de auto moest ingeleverd worden en vanaf nu zal de fiets terug meer gebruikt worden. Zoals altijd volstaat het om te zeggen waar je de huurauto geparkeerd hebt. Er moet niets getekend worden, je krijgt geen enkel bewijs, ze komen niet kijken of er nog vier wielen aanwezig zijn - helemaal niets. Alles gebeurt in het volste vertrouwen.
Er zijn wel eens mensen die denken dat ik de laatste maand amper een fysieke inspanning heb geleverd maar dat is absoluut een verkeerde inschatting. Elke dag werden de nodige kilometers te voet afgelegd en een record aantal caches werd gevonden. Ook deze voormiddag werden er nog snel zes gelogd (vandaag met versterking van onze pa, Eric en Ans), waaronder een tweetal waar we voorheen al enkele pogingen hadden ondernomen.
Aan het Poniente strand stond weer een groep Spanjaarden te zingen, altijd aangenaam om even te blijven luisteren. Daarna volgde nog een wandeling naar Isidro, om onze buikjes rond te eten. Vervolgens bus nummer 10 naar Alfaz, een wandeling naar de camperplaats en nog snel het stoeltje buiten zetten om wat te lezen.
20-03-2013
Rustig.
En toen werd het tijd om iets te eten. Echt veel keuze was er niet en uiteindelijk hebben we ons op het zonnigste terras neergeploft om daar veel te veel te betalen voor een hamburger met frietjes. Daarna maakten we ons klaar om het bewoonde deel van dit eiland te bezoeken. Volgens de officiële cijfers zouden hier maar 30 personen wonen, maar er staat een veelvoud aan huizen. Een deel staat te koop maar we vermoeden dat vele huisjes tijdens de zomer verhuurd zullen worden.
Eerst dachten we dat er slechts één straat zou zijn, maar al snel ontdekten we vele zijstraatjes, een oude stadspoort, een kerk en overblijfselen van de omwalling. Allemaal goed voor ontelbare foto's, telkens vanuit een ander hoekje. Eén ding veranderde niet : de bijna absolute rust op dit eiland, er zijn hier trouwens meer katten aanwezig dan mensen. Ook op het dorpsplein waren we de enige gasten om iets te drinken op één van de twee terrassen. Op dat dorpsplein zijn we ook op zoek gegaan naar een cache, maar het werd meteen ook de enige die vandaag niet gevonden kon worden. Hij zou ergens in een palmboom verborgen moeten zitten, en Thierry heeft zelfs de stoel van het terras meegenomen om alles beter te kunnen onderzoeken. Helaas, het heeft niet mogen baten. Het was wel grappig om vast te stellen dat er vandaag nog iemand deze reeks caches aan het afwerken was (dat konden we zien in de aanwezige logboeken), maar zelfs na intensief speurwerk hebben we niet kunnen achterhalen wie het was. Toen we de rekening op het terras hadden betaald, werd de deur gesloten en zagen we de uitbater snel met zijn boodschappenkarretje richting haven wandelen. Ook de man die deze middag ons eten voorschotelde was daar inmiddels al aanwezig om de laatste boot nar het vasteland te nemen. 's Avonds zal het dus nog rustiger zijn op Tabarca.
Intussen is het al ver na middernacht want na ons uitstapje zijn we nog gestopt in Finestrat om boodschappen te doen. In het winkelcentrum hadden we nog ruim de tijd om pannenkoeken, wafels met chocolade, een ijsje en enkele koffie's te nuttigen. Uiteindelijk was het half elf toen we de camperplaats opreden. Een half uurtje later lag iedereen waarschijnlijk al in zijn/haar bed maar ik ben dan nog "verplicht" om mijn caches te loggen en de blog aan te vullen ...
Tabarca.
Het eiland Tabarca is amper 2 km lang en maximum 400 meter breed en ik vroeg me op voorhand eigenlijk af wat we daar een hele dag zouden moeten doen. Caches zoeken was, zoals altijd, mijn eerste bekommernis maar wat met de resterende tijd ? De cache crew (onze pa, Thierry, Malvina en ikke) van vandaag was immers helemaal anders van samenstelling dan de vorige dagen en weken en er moest dus voor een beetje afwisseling gezorgd worden.
Eerst hebben we een wandeling gemaakt door het onbewoonde deel van het eiland. Heel dat deel is voorzien van wandelpaden langs de kust en je kan overal genieten van prachtige uitzichten op zee, baaitjes, kliffen, een oude kazerne, de vuurtoren, de begraafplaats enz. Ook de wilde natuur is - zeker in dit seizoen - de moeite waard om van dichterbij te bekijken. Uiteraard werden ook enkele caches meegepikt op deze route.
Naar Santa Pola.
Wat een mooie dag ! Vanmorgen rond half tien vertrokken en om kwart voor elf een prima parkeerplaats gevonden vlak bij de haven van Santa Pola. Vermits de boot naar Tabarca pas 45 minuten later zou vertrekken, hadden we nog even tijd om een fietswinkel binnen te stappen én om nog een cache te loggen in het kasteel/fort van Santa Pola.
Ik had gehoopt dat we met een grote catamaran de oversteek van vijf kilometers zouden maken, maar vermits we bijna de enige passagiers waren, moesten we plaatsnemen in een veel kleiner bootje. Het voordeel daarvan was dan weer dat we sneller op het eiland waren.
19-03-2013
1111.
Ongeveer dezelfde dag dan gisteren : 's morgens een beetje rondhangen en in de zon zitten, 's middags met de auto enkele caches zoeken. Deze keer waren Eric en Ans de collega-zoekers. Een tiental caches stonden op het lijstje, allemaal in de buitenwijken van Benidorm. De meeste hebben we gevonden, enkele andere zullen moeten wachten tot volgend jaar, of misschien lukt het nog wel een van de volgende weken - tenslotte vertrek ik hier toch pas einde april. Intussen heb ik vandaag toch cache nummer 1111 kunnen loggen.
Nabucco.
Een uurtje geleden (het is nu 0u30) thuis gekomen van een avondje uit. Deze keer niet op restaurant en in een karaoke bar had je me ook niet kunnen vinden. Wel in de Benidorm Palace, niet voor de "gewone" show die daar enkele keren per week wordt opgevoerd maar wel voor de opera "Nabucco" van Verdi. Ik ben helemaal geen kenner, maar het was zeker de moeite. Niet "vermusicaliseerd" zoals je eventueel zou kunnen verwachten maar vrij getrouw het origineel uit 1842 volgend, werden we verrast door een goed klinkend orkest en enkele acteurs/zangers met een indrukwekkend stemgeluid. In totaal stonden meer dan 100 mensen op het podium. Ook mensen die helemaal niet vertrouwd zijn met klassieke werken, zullen kunnen mee neuriën met het slavenkoor uit de derde act. En als dat nog niet lukt, denk dan eens aan "Uberall auf der Welt" van Freddy Breck uit 1972 - een schoolvoorbeeld van hoe het niet moet ...
18-03-2013
Zomer.
Prachtig zomerweer vandaag en dus voor het eerst sinds lang nog eens buiten in mijn stoeltje gezeten. Natuurlijk niet de hele dag, want ik had deze ochtend al eens geïnformeerd of er iemand wou meegaan om caches te zoeken. Ferdinand en Eric waren onmiddellijk akkoord en zo trokken we rond 13u naar Villajoyosa. Enkele weken geleden hadden we daar met z'n vieren een hele tijd naar een cache gezocht aan de roltrappen. Toen werd de cache niet gevonden, nu hadden we na enkele minuten al prijs. Hij lag niet eens zo moeilijk verborgen, ik snap nog altijd niet hoe we daar vorige keer hebben kunnen naast kijken.
Daarna zakten we al iets meer af richting Benidorm om in de heuvels vóór La Cala de Finestrat nog enkele andere exemplaren te zoeken. Eentje was qua moeilijkheid vijf sterren waard. Klinkt altijd stoer, maar eerlijk is eerlijk : we hebben er al moeilijkere tot een goed einde gebracht die minder sterren kregen. De laatste poging van vandaag bleef zonder resultaat. Het betrof hier een cache die einde januari geplaatst is, maar voorlopig nog door niemand gevonden is. We hebben bijna een uur gezocht, maar helaas moeten ook wij onze naam bijschrijven op het lijstje van niet-vinders.
We hebben in ieder geval een mooie wandeling gemaakt. Op veel plaatsen staan bomen, planten en struiken in bloei en dat zorgt voor veel verschillende kleurtjes. Ook kom je af en toe een raar verkeersbord tegen, alsof iemand met zijn auto de trappen op kan rijden ..?
17-03-2013
Haweli gebuisd.
Echt mooi weer kon je het vandaag niet noemen. Koud was het niet, maar aan de traagheid van het internet te merken zijn toch heel wat mensen binnen gebleven. Af en toe viel er een druppeltje en deze avond is het echt beginnen regenen. En wat doet een mens dan om toch zijn middag een beetje aangenaam te maken ? Nog eens naar Haweli om aan te schuiven aan het Indisch buffet. Vandaag was het echter meer aanschuiven dan eten. Ik denk dat bijna alle tafels bezet waren en de keuken deed niet echt veel moeite om te volgen. Regelmatig waren er potten leeg en die werden veel te traag bijgevuld, zodat je soms alleen de keuze had uit rijst of rijst. Het eten op zich was (weer) lekker maar bijna nooit echt warm. Dit restaurant aanbevelen doe ik niet meer.
16-03-2013
BBQ.
Deze ochtend ben ik nog een langs kameraad Guy op de camping in Albir (eigenlijk grondgebied Altea) gereden, dat was lang geleden. Om 13u moesten Rob en Letty met de poes nog even op controle bij de dierenarts. Gisterenavond ging het iets beter met Black, maar vanochtend had hij moeten overgeven. Bij de dierenarts bleek dat de koorts inmiddels verdwenen was, maar hij kreeg nog wel een extra prik tegen het overgeven. Het is nu een beetje afwachten, maar voor alle zekerheid vertrekken ze morgen richting Nederland. Als er toch nog iets ernstigs aan de hand is met Black, zal hij in Nederland verder onderzocht moeten worden.
Intussen waren de voorbereidingen voor de barbecue al volop aan de gang en toen de sportievelingen allemaal fris uit de douche kwamen, kon het feest beginnen. Scampi's (voor mij gepeld en op een spiesje !) en ribbekes, lekker gemarineerd. Ook voor een dessert werd gezorgd en gezamenlijk werd alles afgeruimd en afgewassen. Rond 19u werd het echt te fris om buiten te zitten. Ook enkele borreltjes konden ons niet meer warm houden. En om te bewijzen dat het ook anders kan : Chris had gisteren zo veel gegeten bij Isidro dat hij voor zijn motorhome moest gaan liggen, zitten was een te zware inspanning ..
Vroeg.
Gisterenavond na de zoektocht ben ik met Rob en Letty én Black (één van hun katten) naar de dierenkliniek gereden want Black wou al een hele dag niet eten of drinken. Al snel werd vastgesteld dat hij koorts had, maar de resultaten van het bloedonderzoek gaven geen grote afwijkingen te zien. Waarschijnlijk een beetje geconstipeerd, oordeelde de dierenarts en na twee spuitjes (koortsverlagend en antibiotica) zou het moeten beteren. Ik ben net (9u) even gaan informeren en het gaat al veel beter. Vanmiddag moeten we terug op controle.
De laatste dagen is er heel wat meer beweging op de parking dan de vorige weken/maanden. Niet dat de mensen zo veel actiever zijn, maar er komen nu regelmatig plaatsen vrij. Plaatsen die dezelfde dag nog terug ingenomen worden door nieuwe vakantiegangers. Deze ochtend waren er weer enkele vertrekkers, waarvan enkele al vroeg de motor startten om vandaag nog zo snel mogelijk in het slechte weer te belanden.
Dat de mensen vroeg willen doorrijden kan ik begrijpen, maar dat anderen zich dan ook haasten om het vrijgekomen plaatsje in te pikken - dat gaat mijn petje te boven. Ik vind het toch fatsoenlijker om te wachten tot iedereen wakker is. Mij storen ze daar niet mee, maar niet iedereen heeft genoeg aan enkele uurtjes nachtrust.
15-03-2013
Processierupsen.
Clot de Galvany is een natuurgebied tussen Alicante en Santa Pola. Je kan er mooie wandelingen maken, bijna zonder hoogteverschillen en dus voor iedereen haalbaar. Spijtig genoeg kom je regelmatig lastige beestjes tegen : de processierupsen zijn hier in grote getalen samen op stap en overal zie je nesten in de bomen hangen. EDUWEIRDO trekt zich daar allemaal weinig van aan.
Op de terugweg naar Alfaz wilden we nog hier en daar een cache meepikken, maar dat is alleen in El Campello gelukt.
Zeer mooi weer.
Nog enkele dagen en het cachen zal weer op een lager pitje staan. Vandaag was heel mooi weer voorspeld en dus reden we weer richting ... Alicante. Natuurlijk liggen er ook caches in andere dorpen/steden maar het is toch vooral in de buurt van de provinciehoofdstad dat er veel te vinden zijn. Vandaag werd onze vaste ploeg versterkt door Ferdinand, zodat we nog sneller de reeks in Gran Alacant konden afwerken. Begeleid door een stralende zon hebben we 17 caches gelogd.
14-03-2013
Lawaai.
Soms zou je het de uitbaters van Sabor niet eens kwalijk kunnen nemen als ze ons ooit de toegang tot het restaurant zouden weigeren. Ik vrees dat we deze middag weer veel te veel lawaai gemaakt hebben met ons groepje. Nadien werd er nog een bescheiden feestje gebouwd op de camperplaats waar Ronny weer kon schitteren met zijn zelfgemaakte Limoncello.
Wind - alweer.
Moesten er lezers zijn die zich zorgen maken : het is niet nodig. Ik ben niet uitgehongerd ! Mijn belofte om tot vandaag niet op restaurant te gaan heb ik niet kunnen nakomen. Eergisteren was er al een voorzichtige overtreding in de Universal Lounge Bar, gisteren werd het weer de Pizza4U. Om de geleden schade van de vorige dagen in te halen, werd zelfs in groep besloten om een extra pizza te bestellen en te verdelen onder de schrokoppen. Waar je je wel zorgen over mag maken is mijn nachtrust. Zoals enigszins gisterenavond al te verwachten was, heeft de wind zich de ganse nacht weer flink laten gelden. Vooral in de vroege ochtenduurtjes werd het moeilijk om te blijven liggen zonder zeeziek te worden. Om 7u ben ik dan toch maar opgestaan, er staan nog genoeg films en series op de laptop om me te amuseren.
13-03-2013
Multi-niks ...
Geen dag gevuld met een hele reeks caches zoeken, vandaag slechts één missie : een MULTI CACHE tot een goed einde brengen. De antwoorden op de vragen waren vrij gemakkelijk te vinden tijdens een wandeling door het oude centrum van Altea. Slechts één opgave was een beetje moeilijk in te schatten en die heeft ons waarschijnlijk de das omgedaan. Als je ergens één foutje maakt, kom je op totaal verkeerde eindcoördinaten terecht en is al de moeite vergeefs geweest. Conclusie : we zijn gewoon te dom om dit soort dingen tot een goed einde te brengen en moeten ons beperken tot de simpele traditionele caches. En toch was deze zoektocht niet helemaal nutteloos. We hebben weer plekjes ontdekt waar we nog nooit eerder geweest waren.
Intussen krijgen we hier - na een tijdje van relatieve rust - weer te maken met flinke windstoten.
Twee keer bonk.
Gisterenavond rond 18u30 werd er op de deur geklopt. Het was Luc om te melden dat er een ambulance op komst was en hij hem ging opwachten aan de N332. Ambulanciers hebben hier nogal eens de neiging om verkeerd te rijden ... Ik moet dan de telefoon kunnen beantwoorden want het zou ook niet de eerste keer zijn dat ze nog eens bellen om te vragen waar ze precies moeten zijn. Gelukkig viel het deze keer nogal mee met het verloren rijden en kon de gekwetste man (een Duitser) waarom het ging, vrij snel naar het hospitaal gevoerd worden. Het was absoluut geen levensbedreigende situatie, dus geen paniek. Hij was 's middags met zijn tweewieler onderuit gegleden op de rotonde bij de Lidl supermarkt. Mijn diagnose werd later op de avond bevestigd toen zijn vrouw terug kwam van het ziekenhuis : gebroken ribben.
Terwijl ik in de camper zat te wachten op de ambulance hoorde ik een zwiiiiiiiiiiieeeeeeep-bonk geluid en jawel hoor : achter het hoekje was een Spaanse jongeman met zijn crossmotor ook onderuit gegleden. Eerst zag ik hem niet eens liggen. Het is daar donker en hij was helemaal in het zwart gekleed. Hij was niet gekwetst en even later reed hij weer weg. Hij is volgens mij toch een heel stuk over het asfalt geschoven en zijn motorkledij zal hem daarbij goed beschermd hebben.
12-03-2013
Met Chico alles okee.
Deze middag moest ik eerst met onze pa en Chico voor een controle naar de dierenkliniek. Alles leek er goed uit te zien en Chico mag/moet nu opnieuw langere wandelingen maken om zijn spieren te versterken. Volgende maand moeten we nog een keertje terugkomen.
Ik heb onze pa terug afgezet aan de camperplaats en een kwartiertje later was het weer tijd om een cache te gaan zoeken. Vorige week had ik in mijn eentje de cache aan de helihaven niet gevonden, maar vandaag werd al snel bewezen dat je met z'n drieën beter kan zoeken dan alleen en na ongeveer tien minuten zoeken werd de cache gelogd, vier sterren waard !
Snel terug naar de auto en koers gezet naar de Sierra Helada. Een hele tijd geleden was ik met Rob tot aan de okermijn gewandeld en Eric wou ook wel eens zien hoe dat er allemaal uitzag. Voor we aan de wandeling begonnen, zagen we een zwart dwergpoedeltje dat me toch wel heel erg aan Macho deed denken. Meteen valt dan ook op dat Macho tot de nog kleinere toy-soort behoort, want hij weegt maar de helft van dit mooi poserend exemplaar.
Na eerst de weg naar de vuurtoren gevolgd te hebben, werd het tijd om af te dalen naar de okermijn. Eric had een groot formaat Maglite zaklamp bij zodat we een stuk verder konden doordringen. Enkele foto's én een filmpje (in bijlage) om dit alles te illustreren.
Op de terugweg hebben we nog een earth cache kunnen loggen. Hiervoor moet je (meestal) geologische vragen kunnen beantwoorden. De oplossing is grotendeels te vinden op info-borden.
Ik kreeg een uurtje geleden een foto van mijn nonkel in de buurt van Gent. Het landschap ziet er toch iets anders uit dan hier, maar daarom niet minder mooi. Hier zou het vanmiddag ook weer kunnen regenen en in het binnenland wordt veel sneeuw voorspeld.
Gelukkig is er ook nog goed nieuws : ik heb net in de online krant gelezen dat Beerschot een gerechtelijk akkoord heeft aangevraagd. Er wordt dus eindelijk toegegeven dat ze in slechte papieren zitten, met een blaaskaak als voorzitter Vanoppen is dat niet echt een verrassing. Binnenkort mogen ze verhuizen naar waar ratten thuishoren : de riolen van het Kiel. Vorige week waren er nog voorzichtige toenaderingspogingen tussen RAFC en Beerschot, nu wordt duidelijk waarom : ze waren op zoek naar geld bij de échte ploeg van 't stad . Ik vrees echter dat er daar ook niet veel te rapen valt ...
Extra.
Nog enkele extra foto's én een filmpje (in bijlage) van freelance fotograaf en collega-cacher Rob.
Stilaan naderden we ons einddoel : el rincon bello (de mooie hoek), een recreatiegebied met vele picknick tafels en wandelwegen. Eén van de paden loopt dood op een indrukwekkende kloof (of noem het canyon, gorge) en daar lag dan meteen ook de laatse cache van deze reeks. Ik kan me voorstellen dat het hier op zonnige dagen in het weekend heel druk kan zijn, ook al moeten de dagjesmensen zich daarvoor een heel eind verplaatsen.
Omdat ik niet graag dezelfde weg twee keer rij, zijn we verder de route door de bergen blijven volgen en uiteindelijk in Petrer aanbeland. En wonder boven wonder : bovenop de berg stond een oude burcht én cache 54 van vandaag ! Helemaal voldaan reden we om 19u30 de camperplaats op.
Het vervolg.
We bleven genieten van de vele mooie uitzichtpunten én de rust, want je kwam hier werkelijk niemand tegen - behalve één enkele auto en twee fanatiekelingen op een terreinfiets als noodzakelijke uitzondering op de regel.
Van Eric kreeg je af en toe maar de onderste helft te zien, omdat hij weer met volle overgave in een rotsspleet dook om een cache te zoeken (en te vinden). Regelmatig was de cache een volwassen munitiekist, waarin dan een heleboel spullen lagen om te ruilen. Ik heb vandaag ook weer een TRAVEL BUG en een GEOCOIN kunnen "veroveren".
Roncon28.
Een normaal mens zou na deze wandeling denken : tijd voor een terrasje. Ik heb mij nooit gedragen zoals een doorsnee toerist en het cachen heeft dat zeker niet veranderd. En dat zou deze keer niet anders zijn. Geen tijd voor een terrasje, ook de Roncon28 serie moest er vandaag aan geloven. Dit is een recente reeks caches die achter de Via Verde ligt én een route die voor de verandering ook met de auto kan afgelegd worden. Je zou het helemaal niet verwachten maar door het hele gebergte liggen asfaltwegen, soms in zeer goede staat maar regelmatig ook gedeeltelijk overgroeid en veel putten.
In alle caches zat een potloodje en een slijper, die telkens je de cache opende op de grond viel. Je zou denken dat je dat na twee-drie keer doorhebt maar neen hoor ...
Regelmatig zagen de wolken er zeer dreigend uit maar veel meer dan enkele druppels hebben we niet gekregen. We waren toch zeer blij dat we deze route met de auto konden afleggen want te voet hadden we dit nooit kunnen afwerken binnen de ons nog resterende tijd.
De cache-hond.
Onze zoektocht verliep zonder veel problemen maar af en toe gebeurt er toch iets waarvan je denkt : dat moet ik straks op de blog schrijven. Zoals overal in Spanje horen de vele waakhonden al van ver dat er vreemdelingen in de buurt zijn. Ook onze komst wordt dus (de ene keer al wat vriendelijker dan de andere) meestal luidruchtig aangekondigd als we een huis of plantage naderen. Deze keer zagen én hoorden we van ver al een grote hond achter een omheining staan. Die hond stond, zoals wij het ongeveer konden inschatten, precies ter hoogte van een cache vervaarlijk te blaffen. Toen we het nulpunt naderden, aarzelden we eerst even of we de cache wel zouden durven pakken, zo dicht bij de omheining. Maar wat bleek - of was het onze fantasie ? De hond leek wel te blaffen om aan te duiden waar we moesten zoeken en toen we de cache gevonden hadden zweeg hij ! Braaf beestje.
Na een wandeling van tien kilometers konden we de laatste (nummer 101) cache van deze reeks loggen in de buurt van het "station" van Agost. Op weg naar de volgende uitdaging passeerden we ook nog even langs de kerk van het stadje om nog een extra cache mee te pikken.
Deel drie.
Deze ochtend zaten we om 9u alweer in de auto en alweer gingen we richting Alicante. In de buurt van Agost moesten we immers nog het laatste en derde deel van de Via Verde del Maigmo afwerken, de wandel- en cacheroute die langs een oude spoorwegbedding loopt. Ook nu weer rotsen in alle kleurschakeringen, zelfs de grond waarop je loopt lijkt soms wel een schilderij.
10-03-2013
Rastro.
Eindelijk gewoon een zondag zoals de meeste andere overwinteraars hun zondag overleven : langs de markt en voor de rest gewoon niksen. Om toch een beetje "anders" te doen dan de meerderheid gingen we (onze pa, Chris, Maria en ik) natuurlijk niet naar de markt van Albir maar profiteerden we van ons tijdelijke autobezit en reden naar La Nucía. Daar kan je volgens de publiciteit naar een grote rastro (rommelmarkt). We hadden al snel een goede parkeerplaats gevonden en begaven ons naar de markt. Er stonden kraampjes met nieuwe kleding, een beetje fruit maar toch vooral veel rommel. Chris bleef beweren dat er een beetje verder nog een rastro was die gezelliger is. En hij had gelijk, net over de gemeentegrens met Polop was nog een rommelmarkt met nog meer kraampjes en meer volk. En ook gewoon op wandelafstand vanaf dezelfde parkeerplaats. Na een echt Spaans "broodje frikandel" en een portie churros konden we weer afzakken naar de camperplaats.
Morgen staat er opnieuw een volledig cachedag op het programma, met een beetje geluk wordt er weer een dagrecord gebroken.
09-03-2013
Een weinig succesvolle namiddag.
Het was de bedoeling dat we (deze keer Rob, Letty en ik) deze middag even één van mijn eigen caches gingen recupereren. Die was helaas zo ver door iemand weggestopt dat het onmogelijk was geworden om hem nog te kunnen pakken of loggen. Die "iemand" zou wel eens een heel vervelende zwerver kunnen zijn die daar in het kapelletje zijn intrek heeft genomen. Hij hield ons constant in de gaten en volgde ons zelfs toen we op zoek waren naar een alternatief plekje om een nieuwe cache te verstoppen. Ik vrees dat ik deze plek zal moeten opgeven want de cache zal steeds blijven verdwijnen als mensen daar niet rustig kunnen zoeken.
Daarna zijn we naar Polop gereden om daar zelf nog een cache te loggen. En dan stond er nog eentje op het lijstje ... vier sterren qua terrein en eveneens vier sterren voor de cache zelf. Het was een hele klim en ik werd beloond met een fantastisch uitzicht maar de cache heb ik niet gevonden, ook al ben ik op de juiste coördinaten geraakt.
Onze klim was niets vergeleken met wat de echte klimmers daar allemaal uitspoken. Langs bijna verticale wanden gaan ze zo ver de hoogte in tot ze slechts een stipje zijn tegen de berg.
Snurk.
Er zijn altijd mensen die graag eens lachen met iemand die te veel gedronken heeft. Met iets te weinig bloed in zijn alcohol is Luc gisterenavond - na een lichte aanvaring met de lavabo - braaf in zijn bed geraakt waar hij zichzelf in slaap heeft gesnurkt. Maar eerlijk is eerlijk : dezelfde Luc was deze ochtend wel de eerste die je hier zag rondlopen met een brede glimlach !
08-03-2013
En nog een record.
Iets over zes uur reden we opnieuw de camperplaats op waar we net te laat waren voor de kampioenenhuldiging. Er werd deze namiddag weer een jeu de boules tornooi georganiseerd en de wedstrijd werd gewonnen door het team van Sjef, Anita, Bert en Maaike. Ik had daar allemaal geen tijd voor want ik moest al mijn caches nog loggen. En toen werd het tijd voor een boterhammetje. Tenminste, dat was het plan ... maar het is weer niet gelukt.
Tok tok tok - er werd op de deur geklopt : Zin om mee te gaan naar de Griek ? Ik heb even geaarzeld maar niet echt lang. Het was eerst niet helemaal duidelijk wie er mee zou gaan, er zaten ook nog veel mensen buiten na te keuvelen. Uiteindelijk zouden we met z'n achten gaan, maar op het laatste moment viel Luc nog af. Het overmatig alcoholverbruik na een zware werkdag had zijn tol geëist en er was echt niets meer mee aan te vangen. Met zeven aan tafel dus, en het was weer lekker maar nu ga ik echt proberen om tot donderdag (Sabor) niet meer op restaurant te gaan.
En weer een dagrecord.
We hebben nog even overwogen om de laatste vijf kilometers én 23 caches er nog bij te nemen, maar dan zouden er op het einde ook nog eens vijf kilometers opnieuw bergop naar de auto moeten worden afgelegd ... en dat leek ons een beetje te veel. We zullen dus toch nog een keertje moeten terugkeren. We hebben na vandaag trouwens toch weer een nieuw perwoonlijk dagrecord op onze naam staan : 47 gevonden caches.
1000 !
Rond 11u30 konden we dan effectief aan het tweede deel van de wandeling langs deze oude spoorwegbedding beginnen. De caches volgden ellkaar snel op en werden (bijna) allemaal snel gevonden. Het werd opnieuw een mooie wandeling maar dit stuk was toch minder indrukwekkend dan dat van vorige week. En toch was er bij nr 54 van de 101 caches iets bijzonders te beleven : het werd mijn duizendste vondst ! Hip hip voor mezelf ...
Deel 2.
Vanmorgen om 9u reden we opnieuw in zuidelijke richting om na een uurtje de auto te parkeren in het centrum van Agost. Vandaag zouden we het tweede stuk van de Via Verde del Maigmo afwandelen en net zoals vorige keer lag het begin- en eindpunt een stuk uit elkaar. We zijn dus eerst zo'n vijf kilometer bergop gewandeld langs een rustige weg waar ook wel af en toe een auto passeerde. Het eerste wat we tegenkwamen in de buurt van vervallen fabrieksgebouwen was een herder met een bescheiden kudde van enkele geiten en schapen. Tijdens de tocht naar boven stond er nogal wat wind waardoor je de zon niet echt voelde branden, maar ze was wel uitbundig aanwezig. Hier en daar stond een huisje te koop en we fantaseerden dan een beetje over hoe het zou zijn om hier zo afgelegen te wonen.
07-03-2013
Wat zullen we eten, 8 dagen lang ...
Zonder enige voorbereiding heb ik een record gebroken zonder het te beseffen, ik weet niet eens of het iets is om fier op te zijn. Vandaag heb ik voor de achtste dag op rij "buitenshuis" gegeten, gemakkelijkshalve reken ik de kaastafel van gisteren ook bij "uit eten gaan" - ik heb er immers zelf niets voor moeten doen ! Vandaag had ik zelfs helemaal geen zin om op restaurant te gaan, maar net toen een groepje vrienden te voet naar Pizza4U wou gaan begon het te regenen. Ik heb dan maar aangeboden hen een lift te geven en bezweken voor de lekkere geurtjes van de vers gebakken pizza's ...
In de late namiddag ben ik dan met onze pa nog naar het winkelcentrum in Finestrat gereden. Ik had een nieuwe externe harde schijf nodig, want vanochtend heeft er eentje zijn laatste adem uitgeblazen. Het moeten niet altijd acteurs of voetbalcommentatoren zijn.
Na het winkelen ben ik kaartjes gaan afhalen aan het loket van Benidorm Palace, op 18 maart staat daar iets speciaals op het programma. Ook nog even langs camping El Raco gepasseerd om de laatste aanwijzingen door te geven aan een vrolijke bende die morgen naar hier verhuist. Zelf zal ik morgen de hele dag op stap zijn, om nog een record te vestigen. Niet moeilijk om te raden waarover het gaat waarschijnlijk ?
06-03-2013
Probleempje met eigen cache.
Na even zoeken konden we nog een extra cache vinden in een van de vele kronkelende straatjes tussen Toix en Calpe. Op de terugweg zijn we ook nog even gestopt aan de Orthodoxe kerk, waar Eric en Rob nog niet geweest waren. Onze laatste halte was aan mijn eigen cache (GC466R2 - ermita). Bert van de parking was enkele dagen geleden op zoek gegaan naar deze cache en had me gemeld dat hij niet te loggen was. En inderdaad, iemand had hem zo ver in de verstopplaats geduwd dat hij misschien niet meer te recupereren is. De cache is dus tijdelijk onbeschikbaar en zal een van de volgende dagen vervangen worden, de coördinaten zullen dan waarschijnlijk ook iets wijzigen.
Toen we terug op de parking kwamen, waren Thierry en Malvina intussen aangekomen en al meteen werden we getrakteerd op een kaastafel.
Toix.
Op naar de volgende bestemming : Monte de Toix. Hier zou het even afwachten worden of de cache nog wel beschikbaar zou zijn, want op deze berg heeft enkele weken geleden een brand gewoed. Na een kleine beklimming werd de cache snel gevonden door Rob, de blikken doos had blijkbaar niet te veel last gehad van de vlammen. In de hele buurt kon je de sporen nog zien van de vuurzee.
Bergschoenen ?
De vorige cache was al een beetje een uitdaging want er moest geklauterd worden. De volgende zou helemaal niet simpel worden want vier en een halve ster qua terreinmoeilijkheid - slik .... In het begin was het een wandelpad zoals je er in de omgeving tientallen kan vinden maar toen wees het kompas in de richting van een rotspunt waarvan we al vreesden dat dit onze bestemming zou worden, bijna loodrecht omhoog en dus niet iets dat je even snel met bomma en bompa op zondagmiddag als uitstapje plant. En dan hadden we nog voor de gemakkelijke zijde gekozen om de beklimming aan te vatten, aan de andere kant heb je echt een klimuitrusting nodig. Aan onze kant werd wel aangeraden goede bergschoenen aan te trekken. In Eric heb ik de perfecte partner gevonden, ook overal op sandalen. Soms heb ik zelfs moeite om hem te volgen - waarschijnlijk turbosandalen .
Daar waar er geen pad meer te bespeuren was, konden we verder via een touwenparcours en overdreven moeilijk was het niet. Een kwartiertje later stonden we aan de ruïnes van het "Castillo de Calpe" en de cache zelf werd vlot gevonden.
Na de afdaling wijst Eric fier naar boven : "Daar hebben we gestaan !"
Punta del Mascarat.
Omdat het vandaag een mooie zonnige dag was, zijn we met zijn drieën nog enkele caches in de omgeving gaan zoeken. Voor mij stonden er vijf stuks op het programma, die allemaal gevonden werden. Rob kon er zeven bij op zijn lijstje geschreven, we passeerden er twee die ik vorig jaar al had gevonden. Eerst gingen we naar een klein strandje voorbij Altea, daarna werd het schitterende Punta del Mascarat bezocht. Je hebt hier een heleboel mooie en (in dit seizoen) bijna verlaten appartementsgebouwen met een prachtig en onbelemmerd zicht op de zee. Op een uitstekende rotspunt vonden we de cache en onderweg probeerde Eric nog even een zeemeeuw te bevrijden die vast zat tussen de struiken. Blijkbaar was hij toch gekwetst want vliegen was er niet meer bij en dus waarschijnlijk een vogel voor de kat. Hier mag je dat waarschijnlijk letterlijk nemen, vanwege de vele zwerfkatten in de buurt.
En nu ook Ward De Ravet gestorven.
Vooral voor eeuwig bekend als de Slisse uit Slisse en Cesar, maar toch ook een bekend gezicht uit al die feuilletons die mijn jeugd opfleurden : Fabian van Fallada, Kapitein Zeppos, Johan en de Alverman.
Rik, Michael en Hugo.
Over gisteren valt nog weinig te vertellen, vanaf het moment dat we bij Sabor zijn binnengestapt tot ik in mijn bed kroop is het blijven regenen. Eén van de kleine tunneltjes onder de N332 was intussen afgesloten voor wateroverlast, wat bijna niemand weerhield om dan maar te gaan spookrijden door het andere gedeelte - 200 meter rondrijden zou overdreven zijn . Er heeft ooit al meer water gestaan, maar deze keer zal het misschien natter zijn dan de vorige keren ...
Bij thuiskomst kreeg ik te horen dat televisiemonument Rik De Saedeleer overleden is, zoals hij "goal" kon roepen zal nog nooit iemand iemand evenaren. Voor de familie was het blijkbaar geen verrassing, hij was al een hele tijd ernstig ziek.
Ook geen verrassing : Boogerd die - eindelijk - bekent dat hij ongeveer tien jaar van zijn wielercarrière heeft rondgereden op epo, cortisonen en bloedtransfusies en dus veel van zijn overwinningen op oneerlijke wijze heeft behaald. Stilaan heeft de hele ploeg van Rabobank opgebiecht dat ze niet genoeg hadden aan de groenten van Hak om niet van hun fiets te vallen. Het kan een buitenstaander alleen maar sterken in het geloof dat niets nog zuiver is in de (wieler)sport.
Ook niet helemaal zuiver op de graat en sinds gisteren dood : Hugo Chávez, president van Venezuela. Een omstreden man maar iemand die frontaal ingaat tegen de zich almachtig wanende Verenigde Staten van Amerika kan bij mij altijd minstens op een beetje respect rekenen.
05-03-2013
Zonder Ronny.
Afgelopen nacht is het nog lang blijven regenen en vanmorgen zag het er nog altijd somber uit. Eventjes kregen we hoop en kwam het zonnetje even piepen en dat was meteen het sein om in actie te komen. Samen met de regen was er immers ook een bak zand uit de Sahara gepasseerd en ongeveer alles had een roodbruin kleurtje gekregen. De echte poetsmaniakken wisten weer niet van ophouden maar ik was al blij dat ik opnieuw doorzichtige ramen had. Om zeker niet verder te bezwijken voor de poetsmicrobe, vertrekken we dadelijk naar Sabor. Deze keer zonder Ronny, want die zal nu ongeveer (13u45) nog eens een keertje van de grond gaan - richting Eindhoven met Ryanair.
04-03-2013
1234
1. De "ambetante Fransman" is vertrokken, tot grote tevredenheid van bijna iedereen op de parking. Tegen mij en enkele anderen bleef hij vriendelijk, met de rest had hij al een keertje ruzie gemaakt.
2. Vannacht hebben ze de omheining van de sinaasappelplantage aan de overkant opengebroken en de aanwezige (bloeddorstige) honden verdoofd om vervolgens enkele bomen leeg te plukken. Lijkt mij een raar verhaal, je kan zowat overal appelsienen pikken zonder al die moeite te doen.
3. Tot ongeveer half twee uur in de namiddag is het droog gebleven. Net het uur dat we te voet wilden vertrekken.
4. Ik heb dan toch de auto maar genomen maar ik durf bijna niet zeggen wat ik ging doen, maaarrrr het was deze keer mijn schuld niet. Ik werd uitgenodigd om mee te gaan eten naar het Roemeense restaurant Transilvania in Albir. Lekker gegeten terwijl het buiten steeds harder ging regenen. Toch weer een adresje om te onthouden. Echt slecht heb ik hier nog nergens gegeten.
Mijn naam is haas.
Gisterenavond ben ik begonnen aan het zesde seizoen van Dexter. Het vijfde seizoen heb ik nog samen met Nancy gezien en dat is intussen al bijna twee jaar geleden. Het duurde even voor ik weer helemaal "in the mood" was en mij kon inleven in de psyche van deze man met een missie. Een missie die hem drijft tot talloze moorden, maar de slachtoffers zijn wel steevast mensen die de dood verdienen en door o.a. procedurefouten aan een veroordeling ontsnapt zijn. Dit soort verhaaltjes brengt ook mijn donkere kantje naar boven en dus moest de paashaas (een lekker geschenkje voor mijn verjaardag) het ongelden. Hij werd vakkundig onthoofd en daarna werden zijn ogen eruit gepeuterd en samen met zijn oren op een bedje van horrorfantasie opgepeuzeld. De rest is voor later, soms heb ik het gevoel dat ik enkel overleef op een dieet van chocolade.
De begeleidende muziek kan je vinden door HIER te klikken. Als dat iets te wild is, kan je ook bij Urbanus proberen door HIER te klikken.
03-03-2013
Een zondag zoals vele andere.
Alhoewel, met een glas cava bij Sabor (aangeboden voor mijn verjaardag) en Cercle Brugge dat nog eens een goede prestatie leverde in de bekerwedstrijd tegen Kortrijk, was het toch niet helemaal een gewone zondag. Wel nog een anekdote : bij Sabor had ik geen gamba's gekozen omdat ik niet echt handig ben in het onthoofden en pellen van die beestjes. Daarna slaagde ik er wel in een deel van mijn bouillabaisse richting hemd van Ronny te doen spatten. En dat bracht me aan tafel bij volgend verhaaltje. Vele jaren geleden lag er ergens zo'n zakje ketchup dat je bij McDonalds krijgt. Het leek me wel plezant om daar eens op te stampen zodat de inhoud eruit zou spatten. Je zou dan denken dat dit in een zijwaartse beweging gebeurt. De verpakking besloot echter in het midden open te scheuren en de rode smurrie langs de binnenkant van mijn broekspijpen in de richting van mijn kruis te sturen ... Begin dat maar eens proper te wrijven in het midden van een winkelstraat.
02-03-2013
FTF - STF (first to find - second to find)
Gisteren had ik gezien dat er twee nieuwe caches gelegd waren in de Sierra Helada aan de kant van Benidorm. Nu ben ik nog net niet verslaafd genoeg om dan onmiddellijk de (huur)auto in te springen en naar daar te rijden, het slechte weer had daar natuurlijk ook mee te maken. Omdat vandaag mooi weer voorspeld werd (en dat was helemaal juist) moest en zou ik deze ochtend op pad vertrekken om de caches als eerste te loggen. Rob voelde zich niet lekker maar Eric en Ans wilden wel mee. En zo kon ik al snel GC46QPP (la casa de Freddy) loggen als eerste ! Onderweg naar de andere verborgen schat passeerden we nog drie caches die uiteraard ook meegepikt werden. Bij de andere nieuwe cache was ik net te laat, die was intussen al gevonden door manupor3. Later bij het nakijken van de lijsten op geocaching.com bleek dat hij de tweede vinder was van de andere nieuwe cache. We moeten elkaar dus ergens gekruist hebben zonder het te weten.
Een kort autoritje bracht ons terug in Albir waar werd afgesloten met een pizza en een ijsje.
01-03-2013
Wit.
Nogmaals, bijgevoegde foto's zijn genomen in het binnenland - wij zijn hier dus absoluut niet ingesneeuwd ! Het zijn geen beelden die de doorsnee toerist voor ogen heeft bij het hinterland van de Costa Blanca. Nochtans is de naam niet slecht gekozen : blanca betekent immers wit en bovendien zijn we hier nog altijd aan het overWINTERen ...
Voetbalgeschiedenis.
Het is acht uur, het regent pijpenstelen en in de verte dondert het. In de bergen ligt al heel wat meer sneeuw dan gisterenavond. Eergisteren heeft het in Alicante ook gedonderd, maar op een andere manier. Door het slechte weer (en/of foute constructie ?) zijn er een tiental schijnwerpers van één van de verlichtingstorens van Hércules CF naar beneden gevallen en dan nog wel in het vak "Fondo Norte" waar wij altijd zaten toen we de wedstrijden bijwoonden. De torens zelf zijn geen probleem maar wel de stellingen waarop de verlichting is aangebracht. Er is nu besloten om alle torens te ontmantelen omdat er wel degelijk veiligheidsproblemen zijn. In principe zal de wedstrijd tegen Almería zondag om 16u plaatsvinden en zelfs live uitgezonden worden, tenminste als Ponferradina zijn wedstrijd tegen RM Castilla later wil spelen dan het oorpsronkelijk geplande 17u. Weer een (vooral financiële) tegenslag voor Hércules, dat momenteel op de voorlaatste plaats staat in de competitie (Liga Adelante - tweede klasse). Er is echter nog geen reden om te wanhopen, ze zitten hier nog maar aan speeldag 28 en ze gaan door tot 42 !
En nog een beetje geschiedenis. De hele installatie werd ontworpen en geplaatst voor het WK voetbal in 1982, toen Spanje gastland was. De wedstrijden werden gespeeld in 17 stadions over heel het land verspreid. Nederland had zich niet kunnen plaatsen en België won de openingswedstrijd in Camp Nou (Barcelona) tegen regerend wereldkampioen Argentinië met 0-1 ! Ze werden zelfs groepswinnaar maar gingen puntenloos kopje onder in de tweede ronde. Waar is de tijd ? Bij de Rode Duivels speelden toen grote namen als Van Moer, Coeck, Ceulemans en Millecamps. Het zal wel verkeerd zijn als ik denk dat er toen nog werd gespeeld voor het plezier en de eer, en niet in de eerste plaats om veel poen te scheppen ... Het zou in ieder geval mooi zijn als ons nationale elftal volgend jaar nog eens mag meespelen in Brazilië. Deze keer zou het toch wel moeten lukken, met spelers die overal in Europese topcompetitiies de pannen van het dak spelen !
Trouwens, Argentinië werd in 1978 wereldkampioen door in eigen land van Nederland te winnen met 1-3. Vorig jaar werd gesuggereerd dat een en ander toen niet eerlijk zou verlopen zijn (is dat ooit het geval in een militaire dictatuur ?) en dat Argentinië een akkoord had gesloten met Peru om met een groot verschil van hen te mogen winnen. Er zouden toen graanladingen beloofd zijn en Peruviaanse dissidenten in Argentinië werden opgesloten. Intussen heb ik niets meer gehoord van deze beschuldigingen en kan Nederland nog altijd blijven dromen over een uitgestelde wereldtitel.
En nog een klein detail : door het WK in Argentinië heb ik mijn laatste jaar in het secundair onderwijs moeten overdoen. Alle wedstrijden werden tijdens de blok- en examenperiodes gespeeld en dat was toch interessanter dan over de studieboeken gebogen zitten ! Uit die periode stamt ook mijn sympathie voor het Argentijnse voetbal : spelers met lang haar, T-shirt niet in de broek - lekker slordig ! Eén van mijn grote dromen is ooit een wedstrijd bijwonen tussen Boca Juniors en River Plate.
Zo, dat is al een hele boterham zo vroeg in de ochtend !
. Ik vrees echter dat er daar ook niet veel te rapen valt ... 
.
