Het was in ieder geval weer volop ambiance en of het aan onkunde of alcohol te wijten is zal nooit duidelijk worden maar de dames slaagden er niet in om een vlechtje in mijn baard(je) te krijgen.  

's Avonds ben ik nog even naar beneden gefietst om lasagne te kopen én nog iets speciaals maar daar kan ik nu nog niets over schrijven want er zijn er die meekijken ...

De rest van de dag werd gevuld met buiten in het stoeltje zitten en telkens de zon verdween, had ik een excuus om even mijn facebook pagina te checken.  Ik moet zeggen : ik vind heel dat smoelenboekgedoe wel prettig, vooral de interactie staat me aan.  Ik moet nu proberen een evenwicht te vinden tussen de berichtjes die ik daar post en wat ik hier schrijf.  Hier richt ik mij enkel tot Nederlandstalige lezers, op facebook moet ik ervoor zorgen dat ik Spaans-, Engels- en Nederlandstaligen te vriend hou.

Deze avond zijn we nog eens "een wokske gaan doen", donderdag nog één keer Sabor en dan zal het hele tijd een pak minder zijn qua restaurantbezoek.

Allemaal stonden ze te glimmen, zowel de simpele Seatjes (lang geleden identiek aan de bij ons toen bekende Fiatjes), Triumpjs, Rolls Royces, Jaguar, Morgan, Porsches enz.  Eén model had ik nog nooit eerder gezien : een Fiat Multipla uit 1956, de voorkant ziet eruit als een achterkant en andersom.  Zijn opvolger met dezelfde naam die tientallen jaren later op de markt kwam, werd algemeen beschouwd als lelijkste auto ooit.  Het bijna 60 jaar oude model was echt revolutionair en je kan het misschien de voorloper van de kleine volumewagen noemen : 3 rijen stoelen op (geschat) 360 cm en met meer beenruimte voor de achterste passagiers dan veel grotere modellen die hier vandaag te zien waren.  De allermooiste was echter een fantastisch omgebouwde VW Kever (met Tsjechische nummerplaat).  Rekening houdend met de aandacht die deze auto kreeg, dachten veel mensen daar hetzelfde over.

En dan de mooiste vraag van deze voormiddag (komend van een man die zelf lid is van de organiserende club) : "Uit welk jaar is uw Lamborghini ?" terwijl hij naar een knalrode Ferrari wees.  Toen was het tijd voor een terrasje ... 

Nog even naar de supermarkt, iets eten bij McDonalds, een terrasje bij de Sprint en dan voor de eerste keer dit jaar mijn teevee-kaartje nog eens in de laptop geschoven om naar de Champions League finale tussen Real en Atlético Madrid te kijken.  De rojiblancos (rood-witten) hebben verloren en onze nationale doelman Courtois moest zich vier keer omdraaien.  De supporters van Real kunnen de hele nacht feestvieren.

Vanmiddag ben ik met Dirk en Maryline al de caches van de Paseo 17/17 gaan controleren en het was toch weer opvallend hoeveel exemplaren van plaats veranderd waren of verstopt waren achter stenen, terwijl dat oorspronkelijk niet zo was.  In ieder geval zijn alle (bijna) volle logboekjes vervangen door nieuwe exemplaren.  De volgende dagen breng ik de andere caches die mijn eigendom zijn nog een bezoekje zodat alles klaar is om de zomer te overleven.

Omdat Dirk in een goede bui was, mochten we om beurten allemaal even met de nieuwe Concorde rijden !

Ik wil het dan nog eens over de Nederlanders hebben, en dan vooral in combinatie met de Mendoza supermarkt.  Waarom moet dat altijd uitgesproken worden als "Mendooooowza" ? En waarom wordt er onderweg naar Nederland altijd gestopt in Peeeeniskooooowla ? Ik weet het, ik erger mij graag en veel aan pietluttigheden maar genoeg is genoeg ! Hup, daar gaan mijn laatste Nederlandse lezers ...

Deze avond werd ik totaal onverwacht uitgenodigd door buurman Georges voor een avond vol drank en eten.  Enkele leden van de motorclub waren ook aanwezig en er werd flink gelachen en gediscussieerd over de toekomst van onze nieuwe club.  De titel van Atlético Madrid was een goede reden om er nog eentje extra te drinken, zowel voor de Spaanse anti-Barcelona aanwezigen als voor mij want tenslotte is dit door Courtois toch ook een beetje een Belgische titel.  Hércules in tweede afdeling heeft nog maar eens verloren.  Mathematisch is redding nog mogelijk maar het wordt elke week moeilijker.

Morgen staat er een motorrit op het programma maar er wordt flink wat regen voorspeld, we wachten dus nog even af maar het is toch de bedoeling om te vertrekken.

Vandaag was het overigens weer een heel warme en zonnige dag.  Ik had even schrik dat Jan en Martina, die deze ochtend vertrokken zijn, de zon misschien zouden meenemen naar Frankrijk maar niets daarvan.  Als vanouds wordt er dan veel in de zetel gehangen maar ik ben ook een eindje gaan fietsen.  Je komt in deze periode weer overal bloemen tegen en de laatste appelsienen vallen stilaan van de bomen.  Zelf hield ik het deze middag bij enkele nispero's, een soort mispel (nog weinig bekend tegenwoordig) en smaakt een beetje zoals een pruim : zuurzoet en lekker.  

Toen ik terug in de camper kwam, zette ik de laptop aan en kreeg meteen een berichtje om te melden dat Jean-Luc Dehaene overleden was.  Mijn stem heeft hij nooit gekregen maar het was bijwijlen wel een gezellige dikkerd.  Hij was dan de laatste maanden wel fel vermagerd maar het siert hem toch om zijn laatste momenten door te brengen in een koekjesfabriek ...

Een ander berichtje trok ook mijn aandacht : op 12 juli wordt in Antwerpen voor de eerste keer SMILE - een reggaefestival - georganiseerd.  Daar wil ik wel naartoe maar ik heb voor datzelfde weekend al een kaart voor het Antwerp Metal Fest.  Daar moet ik nog eens over nadenken !

En om af te sluiten nog een berichtje waar ik niet eens WIL over nadenken.  Twee Nederlanders zijn besmet met het gevaarlijke MERS-coronavirus.   Mens-op-mensbesmetting komt bij dit virus zelden voor en dromedarissen zouden de bron zijn van dat virus.  Beide patiënten waren onlangs in Saoedi-Arabië.  Ik hoop dat zij of de dromedarissen er plezier aan beleefd hebben en wens hen van harte beterschap.

Het is nu intussen 20u30 en het is nog wel meegevallen met het weer.  De motregen heeft niet eens een uurtje geduurd, daarna is het bewolkt gebleven tot 17u en toen kregen we weer zon.  Hout sprokkelen voor de open haard was dus niet nodig.

In de loop van de dag werden de vervoermiddelen nog moderner.  Een VW cabrio met hetzelfde kleurtje dan de wegwijzers, als hij iets verderop onder de brug zou parkeren zou hij helemaal verdwijnen in de omgeving want op dit moment zijn er overal purperen bloempjes.

En toen hoorde ik muziek en daar ging ik op af.  Het was door de weerkaatsing niet zo simpel om te vinden waar het geluid vandaan kwam en hoe dichter ik kwam, hoe meer spijt ik kreeg van de omweg.  Bij de pensionistas werden grote pannen paella geprepareerd en alles werd "opgevrolijkt" door een plaatselijke versie van Eddy Wally ...  Zijn kostuum zou vooral tot recht komen in het water van de Middellandse Zee maar zo ver kon ik hem niet gooien.

Iets later zat ik bij Pizza4U te eten kwam er een man vragen of hij even naar het toilet mocht.  Op zich is dat geen probleem maar met zijn outfit zou ik toch even twijfelen om hem toelating te geven.  Alhoewel : toen hij buiten ging bleek ook hij bij nader inzien helemaal op te gaan in de omgeving.

En nog twee extra verhaaltjes over pizza en aanverwanten.  Ik had gevraagd op de camping of er eventueel iemand zin had om mee te gaan.  Dat was niet het geval (ze zijn allemaal aan het sparen voor Sabor ), straffer nog : één echtpaar had nog NOOIT pizza gegeten.  Ik ga hier nu geen aanval lanceren op bepaalde achtergebleven provincies, maar ik wist niet dat zo'n mensen nog bestonden.

Tweede verhaaltje : je kan tegenwoordig nergens een terrasje doen zonder dat een of andere zwarte je iets probeert aan te smeren : zonnebrillen, handtassen, horloges ... Om de vijf minuten staan ze met iets anders aan je tafel.  Om die reden zit ik liever binnen om iets te eten, hun activiteiten beperken zich meestal tot het terras.  Bij Pizza4U vielen er onverwacht twee "muzikanten" binnen.  Ze hadden nog geen noot gespeeld - en ik betwijfel of ze dat al ooit gedaan hebben - en er werd al rondgegaan met de pan (ja pan, niet pet).  De dienster zei dat ze onmiddellijk moesten vertrekken.  Eentje ging buiten maar de andere wou niet luisteren en de dienster moest met angst in de ogen wijken.  Dat liet ik niet gebeuren en ik stond recht om de man desnoods met harde hand buiten te smijten.  Op hetzelfde moment kwam ook de pizzabakker van dienst op het rumoer af.  Spijtig, nu zal ik nooit weten of de schooier op de loop is gegaan door mijn indrukwekkende verschijning of voor het mes van de pizzabakker.

Op de terugweg naar de camping passeerde ik nog een mooi kleurtje : een knalgele Maserati.  Als ik ooit een auto van die categorie zou kopen, zou Maserati heel hoog in mijn lijstje staan.

Als je dan ziet dat RAFC alweer een teleurstellend seizoen achter de rug heeft met een troosteloze zevende plaats in tweede afdeling - het verschil kan niet groter zijn.  Met mijn favoriete ploeg hier in Spanje, Hercules Alicante, gaat het zo mogelijk nog slechter : voorlopig helemaal laatste in tweede afdeling.  Redding is mogelijk met nog vier wedstrijden te spelen maar gemakkelijk zal het niet zijn.  Hopelijk pakt komend weekend Atlético Madrid de Spaanse titel tegen Barcelona ! 

En als we het dan toch over sport hebben : wat doet een Ronde van Italië in fucking Ierland ? Dit soort onnozelheden flikken ze ons nu al jaren.  Wat krijgen we nog allemaal ? Wordt Parijs-Roubaix volgend jaar gereden tussen Amsterdam en Düsseldorf ? Wordt de Avenue des Champs Élysées volgend jaar naar New York verscheept voor de slotrit van de Tour de France omdat men daar meer geld neertelt ? Of  zouden ze voor de verandering Kuurne-Brussel-Kuurne eens een keer echt tot in Brussel laten rijden ? Misschien spelen de Rode Duivels wel tegen les Diables Rouges in een gesplitst België ... wat een nachtmerrie !

Aan het stadhuis was er een outlet markt maar die vond ik absoluut niet de moeite van het bezoeken waard.  Je kon er net dezelfde dingen kopen als in de winkelstraten, geen echte koopjes dus.  Iets verder in het Parc de l'Aigüera was het heerlijk rustig om in de broodnodige schaduw te wandelen, hier en daar hangen groepjes alternatieve jongeren met van de norm afwijkende haarkleuren en kledij, ze doen me aan mijn eigen jeugd terugdenken.

De rest van de dag wordt er weinig bewogen maar rond 15u besluit ik om nog eens met de bus naar Benidorm te gaan.  Ik stap een heel stuk vóór het centrum uit, gewoon om de cultuurschok niet te hevig te ervaren.  Daar zijn ze : verbrande kuiten, dikke buiken, schreeuwend tegen hun kinderen, naakt of net niet maar vooral dronken en lawaaierig : de Britten ! Ik weet het, telkens ik in Benidorm kom val ik in herhaling maar vandaag bereikte hun gedrag toch weer een alarmerend peil.  Ze komen echt alleen naar hier om te zuipen, vele groepen hebben dan ook soms hetzelfde t-shirt aan waarop duidelijk vermeld staat wie er verjaart of binnenkort gaat trouwen.  Diegenen die niet het geluk hebben om te verjaren of binnenkort in het huwelijksbootje te stappen (de overgrote meerderheid zijn mannen - de vrouwen zijn wijselijk thuis gebleven) zitten in de pubs naar het voetbal te kijken en produceren een herrie alsof ze de Cup Final live bijwonen.

Omdat het ritje ook een nuttig kantje moest hebben, zijn we naar Benidorm gereden om bij José-Maria affiches op te halen voor de Fun Day op 1 juni.  Die affiches zijn we dan her en der gaan verspreiden.  Onderweg was er nog tijd voor een nispero biertje, dat had ik nog nooit geproefd en het was best lekker.  Er moesten ook even boodschappen gedaan worden bij Aldi en wat zagen we daar ? De pas aangelegde parking naast de N332 was al helemaal opengebroken, daar is dus weer goed over nagedacht !

Na het afrekenen maakte ik toch wel een foutje zeker ! Uit gewoonte reserveerde ik een tafel voor volgende week donderdag ... nu ben ik verplicht om helemaal tegen mijn zin nog een weekje langer te blijven.  

En altijd al vergeten te schrijven : sinds enkele weken hangt er een belangrijk bord aan de toegangspoort van de camping ! Van 15 juni tot 12 september 2014 zal Camperpark Costa Blanca gesloten zijn.  Veel klanten uit het noorden zullen hiermee niet teleurgesteld worden want in die periode is het dichter bij huis ook mooi weer.  Echt uitzonderlijk is zo'n sluiting niet tijdens de zomer, de centjes moeten hier verdiend worden tijdens het hoogseizoen (= winter), camping San Antonio tussen Albir en Altea is zelfs al enkele weken dicht en gaat maar einde september weer open.  Tijdens de sluiting wordt de boel bewaakt door een stoere Fransman én de honden van de buurman(nen).

En waarom tot 1 juni ? Dan is er hier in Albir een grote motormeeting, de "Fun Day", georganiseerd door "mijn" clubje.  Vorig jaar kwamen daar duizenden motorrijders op af, een gigantisch feest dus en helemaal anders dan in Nederland.  Daar worden steeds meer manifestaties verboden omdat ze schrik hebben van confrontaties tussen de verschillende motorbendes of motor clubs (Hell's Angels, Bandidos, No Surrender en Satudarah).  Ik wil ook absoluut nog eens benadrukken dat wij hier geen "bende" of een MC zijn, maar gewoon een groepje Harley-rijders die af en toe samen een ritje maken.  

Toch is het hier ook niet allemaal peis en vree.  Voorheen was er altijd sprake van Chapter Costa Blanca maar dat zal nu veranderen.  Chapter Costa Blanca werd min of meer "opgeëist" door de dealer van Valencia terwijl wij bij de dealer van Alicante hoorden.  Daardoor is er een afscheuring gekomen : een deel van de leden vertrekt naar andere chapters, sommigen gaan naar een nieuwe kleine chapter (per uitzondering goedgekeurd door H-D) en een heel deel zijn inmiddels lid (of worden dat nog) van de nieuwe AMCCB (officieel en voluit Asociación Moteros C. Costa Blanca - waarbij de eerste C subtiel naar Club verwijst en niet naar Chapter).  Op de vlaggen en patches die gemaakt zijn staat Costa Blanca Bikers España, klinkt internationaler en bekt vlotter.  Uiteraard heb ik mij onmiddellijk aangesloten bij dit onafhankelijke clubje en de patch is al aanwezig op mijn vest, samen met de patch van Antwerp Diamond Port Chapter waarvan ik geen lid ben maar ik moet toch laten zien waar ik vandaan kom .

Iedereen die op 1 juni hier in de buurt verblijft : mis dit evenement niet ! Je moet echt geen motorfiets bezitten om rond te neuzen, van de muziek te genieten, een hapje te eten enz - iedereen is welkom ! ! !

Waarom ik zelf niet aanwezig kan zijn, wordt binnen enkele weken duidelijk.  Blijf de blog volgen als je nieuwsgierig bent !

De vlucht vertrok perfect op tijd en de kindjes die mij bij het instappen de wenkbrauwen deden fronsen, hebben zich voorbeeldig gedragen.  Zo kan het dus ook ! Om 19u zette de taxi mij af op de camping en nu kan ik nog enkele dagen van de Spaanse zon genieten.

De blog van de voorbije dagen is intussen aangevuld.

's Middags is Nancy een beetje gaan wandelen met de familie (én Macho uiteraard) en ik maakte van de gelegenheid gebruik om mee te stappen in een manifestatie.  Op verschillende plekken in en rond de stad vertrokken groepen mensen te voet en/of met de fiets om de overkapping van de Antwerpse ring te eisen.  Antwerpen kampt al lang met allerlei mobiliteitsproblemen en alle plannen die voorgesteld worden stuiten meestal op een "njet" van een of andere milieugroepering of politieke partij.  Omdat ik zelf ook altijd een beetje een dwarsliggertje ben geweest was ik quasi verplicht om aanwezig te zijn én omdat ik niet wil dat mijn stad kreunt onder de verkeersdruk en de gezondheid van de inwoners verpest wordt door gigantische hoeveelheden fijn stof.  Natuurlijk wil ik ook graag dat er iets gedaan wordt aan het fileprobleem maar wel op een leefbare manier ! Zoals te verwachten kwam ik allerlei bekende mensen tegen : oud-collega's, acteurs en artiesten van diverse pluimage.  Het eindpunt van de optocht was Park Spoor Noord en pas daar werd duidelijk hoe massaal de opkomst was ! Jammer genoeg kon dit protest op weinig steun rekenen bij de overwegend allochtone bevolking van dit stadsdeel.  Zij zaten te picknicken alsof er niets aan de hand was, nochtans worden vooral de armere wijken getroffen door de verkeersellende en de mileuproblematiek. 

De manifestatie werd afgesloten met een optreden van de Broken Circle Breakdown Band.  Johan Heldenbergh waande zich Bono toen hij de mensenzee voor het podium zag en Veerle Baetens genoot ook met volle teugen.  En : anders dan gisteren was de rij gegadigden voor een ijsje langer dan die aan het wafelkraam.  Logisch, er was geen wafelkraam ...

's Avonds wou ik absoluut nog een pakje friet eten en dus wandelde ik met Nancy naar de frituur.  Gelukkig was Nancy erbij of ik had daar weer mooi voor joker gestaan.  Zelfs om een frietje te eten moet je tegenwoordig een ingenieursdiploma hebben.  Je plaatst je bestelling en je krijgt een papiertje met een barcode, die barcode moet je scannen in een apart apparaat waar je dan moet betalen.  Allemaal hi-tech maar waar je het geld moest insteken en waar dan het betalingsbewijs uitkwam was niet helemaal duidelijk.

Ik wandel een beetje rond in het centrum, koop enkele cd's voor Nancy en loop enkele winkels in en uit.  Binnen is het warm, buiten ervaar ik de temperatuur van 12 graden gewoonweg als koud ! Het rijtje wachtenden bij de warme wafels is duidelijk langer dan de liefhebbers bij het ijskarretje.  Op de Groenplaats zie ik dat het Karbonkelhuis nog altijd te koop of te huur staat.  Een tijdje geleden heb ik nochtans gelezen dat Vincent Kompany hier een sportcafé zou (laten) openen !?

's Avonds pik ik mijn eerste festivalletje van het seizoen mee : Festiveuzzel, net achter het hoekje van mijn tijdelijke onderkomen.  Op de affiche Clement Peerens Explosition en Überdope, de rest laat ik aan mij voorbijgaan en ga ik Nancy wat gezelschap houden.  's Avond zie ik op JIMtv de Diamantairs passeren met hun clipje (zie blog 28 februari 2014) en ik telefoneer daarna even met de mama van Pasi (een van de drijvende krachten achter dit project) om haar te feliciteren met het succes van haar zoon.

De foto's zijn belabberde kwaliteit, genomen met mijn goedkope slimme telefoon.

Na de plechtigheid kwam de verplichte koffietafel, gelukkig kon er ook af en toe gelachen worden - het leven gaat immers verder en Joséke zou het niet anders gewild hebben : ze lachte zelf ook zo graag !

Al snel werd duidelijk dat het vliegtuig niet op tijd zou vertrekken en het inschepen bleef maar duren.  De twee rijen vóór mij werden ingenomen door enkele families met kleine kinderen, dat voorspelde niet veel goeds.  Net toen ik dacht dat we stilaan konden vertrekken kwam nog een colonne rolstoelen het vliegtuig ingereden, het leek verdomme wel een vlucht naar Lourdes.  Een uur te laat konden we dan eindelijk naar de startbaan taxiën.  Intussen stond de muziekinstallatie soms heel luid, ging de verlichting aan en uit en werd ik geconfronteerd met lelijke air hostesses.  De tijd dat je eens kon uitpakken bij je vrienden als je zo een exemplaar aan de haak had geslagen, is blijkbaar lang voorbij.

Op het moment dat het vliegtuig gas gaf om op te stijgen, begonnen alle aanwezige kinderen te krijsen, te gillen en/of te huilen en dat zijn ze drie uren blijven volhouden.  Slechts even werd het stil en toen maakte mijn buurvrouw daarvan dankbaar gebruik om een dutje te doen én onmiddellijk hard te snurken ! Lang duurde dat niet want het volume van de peuters en kleuters ging snel alweer pijnlijk de hoogte in.   Ik hoorde één van de mama's nog zeggen : "Hij zal pijn in zijn oortjes hebben", waarop ik brullend maar één antwoord kon verzinnen : "IK HEB INTUSSEN OOK PIJN IN MIJN OREN !"  Applaus op alle banken achter mij ... 

Even later maakte het gebrul plaats voor een geurtje, eentje had in zijn broek gescheten.  Goed zo, dan verdween er tenminste één exemplaar richting toilet voor een kwartiertje.  En toen : "Wenst u koffie ?" Ja, wensen wel maar ze verwachten dat je voor het kartonnen bekertje betaalt.  Al eens geprobeerd op een goedkope vlucht een portemonnee uit je broekzak te halen ? En dan durft de mama van voor mij nog vragen of ik de fopspeen kan oprapen die onder de stoel gevallen is.  Zie ik eruit als een slangenmens ? Fuck off en ga volgende keer met de auto op reis !

Een uur te laat land ik uiteindelijk op Zaventem en daar staat gelukkig al een taxi op mij te wachten.

Een prettig weerzien met Nancy en de familie zal het niet worden, daarvoor zal de sfeer te bedroefd zijn.  Toch ben ik blij (mag je dat woord in dit geval wel gebruiken ?) dat ik erbij kan zijn.